Το παράδειγμα του Παναθηναϊκού, είναι προς μίμηση. Μετά από πολλές σεζόν ποδοσφαιρικής ανημποριάς και καταφανούς έλλειψης κανονικότητας σύμφωνα με το αληθινό μέγεθός του, ανακάλυψε το δρόμο για να νικήσει την εσωστρέφεια, να επαναφέρει κλίμα εμπιστοσύνης στην προσπάθεια που γίνεται από τη διοίκηση, να νιώσει ξανά πλήρως ανταγωνιστικός.

Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση, υπάρχουν πιο αρμόδιοι να την προσεγγίσουν. Σημασία έχει το πως τον βρίσκει η ΑΕΚ αυτή την περίοδο: σε κατάσταση αναγεννησιακή, το δίχως άλλο...

Η Ένωση είναι μια ομάδα που ακόμα ψάχνεται στο γήπεδο. Ο Ματίας Αλμέιδα αμφιταλαντεύεται για τη διάταξη και παράλληλα αφουγκράζεται την αμφιβολία που διαχέεται στις οπαδικές τάξεις καθώς επίσης σε μερίδα του Τύπου. Είναι τύπος που θέλει να τα ξέρει όλα, να μαθαίνει τα πάντα και δίνει σημασία σε αυτά.

Ο ίδιος πιστεύει ότι έχει την ικανότητα να διαχωρίζει τις σκέψεις του και να τις κρατά μακριά από προσωπικούς επηρεασμούς, παράλληλα όμως τα λαμβάνει όλα υπόψιν του. Είναι ο δικός του δρόμος μέχρι να κερδίσει την εμπιστοσύνη, πράγμα ακατόρθωτο για τους προπονητές τα τελευταία χρόνια, εντός κι εκτός ΑΕΚ.

Η συγκυρία, λοιπόν, κρύβει στην περίπτωσή μας δύο όψεις, όπως ένα νόμισμα. Ο Παναθηναϊκός, γεμάτος ενέργεια, ομαλοποιημένο και πειστικό αγωνιστικό πλάνο, οξυδερκή προπονητή και μεγαλύτερο όπλο όλων τη σωστή χημεία που ξεκάθαρα τον χαρακτηρίζει, είναι ο δυσκολότερος αντίπαλος που η Ένωση θα μπορούσε να έχει, ευρισκόμενη στην εκκίνηση της προσπάθειας για να καταφέρει όσα εκείνος έχει πετύχει μετά από ενάμιση χρόνο δουλειάς. Αυτή είναι η μία πλευρά.

Η άλλη, μας δείχνει το δρόμο της πολύ σημαντικής ευκαιρίας για την απαρχή μιας νέας αντιμετώπισης των πραγμάτων. Παρά τη δεδομένη ενίσχυσή της, η ΑΕΚ είναι ακόμα μια ομάδα που "χτίζεται", εμφανώς ακόμα μπερδεμένη αγωνιστικά, ενόσω ο προπονητής της ανακατεύει την τράπουλα σε θέσεις και διατάξεις.

Λίγοι περιμένουν ότι απέναντι στον Παναθηναϊκό της ορμής, του ενθουσιασμού και της σαφώς πιο ξεκάθαρης στόχευσης στο τι θέλει να παίξει, πως μπορεί να το κάνει και τι πρέπει να αποφύγει, θα πετύχει νίκη στο Απόστολος Νικολαΐδης (11/09, COSMOTE Sport 1 και Live SPORT24). Υπάρχουν βέβαια και φορές που, μέσα από τέτοιες καταστάσεις, επιτυγχάνονται ηχηρές ανατροπές. Ιδού η Λεωφόρος λοιπόν...

Ένα από τα αποστήματα που ο Αλμέιδα γρήγορα εντόπισε, αυτό της ηττοπαθούς νοοτροπίας, συνιστά σε πρώτη φάση τον κύριο αντίπαλο της ΑΕΚ. Άλλαξαν πολλοί και πολλά στα αποδυτήρια, όμως αυτό δε σημαίνει απαραίτητα κάτι, διότι οι παθογένειες ετών στο τέλος μουχλιάζουν και δύσκολα αποβάλλονται.

Ο τρόπος με τον οποίο η Ένωση θα πατήσει στο γήπεδο, το πως θα διεκδικήσει το δικαίωμα να αισθανθεί η ίδια ότι ο αντίπαλός της δεν θα την 'καταπιεί' με την ορμή που δεδομένα θα έχει, θα κρίνει και την πορεία της στον αγώνα. Θα το πιστέψει; Ή για να το θέσω διαφορετικά, θα καταφέρει ο Αλμέιδα να πείσει τους παίκτες να το πιστέψουν;

Είναι και για εκείνον το παρθενικό ελληνικό ντέρμπι, η πρώτη γνωριμία με μια ατμόσφαιρα που ασφαλώς έχει ζήσει ως ποδοσφαιριστής, ίσως και ως προπονητής αλλά σε χώρες με διαφορετικές κουλτούρες. Από τη δική του προσέγγιση πριν από το ματς, την ηρεμία και τη νηφαλιότητα κατά τη διάρκειά του, θα εξαρτηθεί και η εικόνα της ομάδας.

Είναι σημαντικό για ένα σύνολο που έχει ξεχάσει πως είναι να νικά σε μεγάλα ματς, ή τέλος πάντων που του συμβαίνει σπάνια, να καταλάβει γρήγορα μέσα στο παιχνίδι ότι πορεύεται με το σωστό πλάνο για να 'αρπάξει' ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει εκεί έξω. Διότι αν το καταφέρει, από τη Δευτέρα θα μπορούμε να μιλάμε με διαφορετικούς όρους για τη νέα ΑΕΚ.