Υπάρχει κάτι πολύ ξεκάθαρο στην υπόθεση του Ματίας Αλμέιδα. Δεν είναι μια επιλογή ανάγκης επειδή οι άλλες στις οποίες είχε δοθεί προτεραιότητα, αποδείχθηκαν ανέφικτες. Είναι μια περίπτωση που η ΑΕΚ δούλεψε για αρκετές εβδομάδες, μέχρι να φτάσει ο ίδιος ο Αργεντινός ενώπιον του Δημήτρη Μελισσανίδη κι εκεί να σφραγιστεί η συμφωνία τους.

Μίλησε πρώτα με τους δύο διευθυντές, Γιάννη Παπαδημητρίου και Παναγιώτη Κονέ κι όταν εκείνοι θεώρησαν ότι μία από τις πλέον ταιριαστές περιπτώσεις της δεύτερης ταχύτητας -δηλαδή πίσω από τις άπιαστες των Φερνάντο Σάντος και Ρούντι Γκαρσία- άφησαν στον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ το θέμα της απόφασης. Από τη στιγμή που κι εκείνος πείστηκε, ανάβοντας το "πράσινο" φως, γνωρίζουμε κάτι πολύ σημαντικό: είναι όλοι τους σύμφωνοι με τη συγκεκριμένη επιλογή.

Το σημειώνω αυτό διότι κάτι τέτοιο για παράδειγμα δεν ίσχυε με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς, από την επιλογή του οποίου -και με δεδομένο ότι η ΑΕΚ κάπως αναγκαστικά οδηγήθηκε σε αυτόν, έχοντας χάσει πολύ χρόνο με επίσης μη υλοποιήσιμες υποθέσεις, σαν κι εκείνες των Λουτσέσκου και Ρεμπρόβ- είχαν από νωρίς αποστασιοποιηθεί οι δύο διευθυντές.

Ακολούθησε ο Αργύρης Γιαννίκης, μια άστοχη επιλογή, η οποία έγινε ακόμα πιο προβληματική με την επιμονή της ομάδας να πείσει ότι θα είναι αυτός που θα μπει στο νέο γήπεδο, σφραγίζοντας διετή συνεργασία μαζί του ενώ η Ένωση έχανε στα γήπεδα με εικόνα αποκαρδιωτική. Γρήγορα αποδείχτηκε ότι επρόκειτο απλά για μια υπερφίαλη και εγωιστική τάση που παταγωδώς καταποντίστηκε.

Με τον Αλμέιδα, τα πράγματα μοιάζουν να είναι πολύ διαφορετικά. Ο Αργεντινός έχει την καθολική (υπο)στήριξη όλων των εμπλεκομένων, άρα αποφεύγεται κατά τον τρόπο αυτό η πιθανότητα για εντός των τειχών «ροκανίσματα» τα οποία θα οφείλονται σε αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις. Ήδη ο Μελισσανίδης αποδέχθηκε κάτι πολύ σημαντικό για τον προπονητή και για να ξέρουμε και τι λέμε, όχι κάτι ιδιαίτερα εύκολο για εκείνον και το club.

Η "φρουρά των 6" και η συνέχεια στα "θέλω" του Αλμέιδα

Μέσα από τις μεγάλες αγωνιστικές δυσκολίες των τελευταίων ετών, στην ΑΕΚ οικοδομήθηκαν και κάποιες δυνατές σχέσεις εμπιστοσύνης, με μέλη του προπονητικού επιτελείου τα οποία παρέμειναν ακλόνητα στις θέσεις τους. Για το λόγο αυτό, το να δεχθεί ο Μελισσανίδης τον μη διαπραγματεύσιμο όρο του Αλμέιδα για τους 6 συνεργάτες που θα έπρεπε να έχει μαζί του, δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Την έκανε ο ίδιος ο Αργεντινός με τον τρόπο που το ζήτησε, εξηγώντας ότι είναι όλοι τους ξεχωριστά κομμάτια του προπονητικού εαυτού του.

Το είχε κάνει ξανά η ΑΕΚ αυτό, με προπονητή τον Μιγκέλ Καρντόσο, για τον οποίο επίσης δημιουργήθηκαν μεγάλες προσδοκίες, όμως με μια σημαντική διαφορά. Την περίοδο εκείνη ο Μελισσανίδης δεν ήταν τόσο ενεργός όσο τώρα. Περισσότερο είχε πειστεί από τους τότε συνεργάτες του, παρά είχε τη βεβαιότητα ότι ήταν αυτό που η ομάδα αναζητούσε. Γι αυτό και δεν άφησε καθόλου χρόνο να χαθεί, τελείωσε τον Πορτογάλο από Αύγουστο μήνα. Τώρα, είναι περισσότερο βέβαιος, όσο ασφαλώς μπορεί να είναι κάποιος για την ΑΕΚ με τα τόσα και τόσα προπονητικά στραπάτσα που έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια.

Εξυπακούεται ότι, η αποδοχή της κύριας και βασικής απαίτησης του Αλμέιδα που ίσως σε παλαιότερους χρόνους θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο τριβής ή ενστάσεων, είναι απλώς το πρώτο βήμα ότι τον αποδέχονται με τον τρόπο που θέλει να δουλεύει, δίχως αντιρρήσεις, δεύτερες σκέψεις και περιστροφές. Ασφαλώς το ίδιο θα πρέπει να γίνει και με το ρόστερ.

Είναι πολύ σημαντικό αβαντάζ για την ομάδα και τον προπονητή να ξεκινούν τη συνεργασία τους ενόσω υπάρχουν αγώνες μπροστά. Και τι αγώνες μάλιστα! Αυτοί που θα κρίνουν αν η ΑΕΚ θα καταφέρει να εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Σίγουρα η απώλεια του Αραούχο θα είναι μεγάλη, όμως από την άλλη δεν κρίνεται ο Αργεντινός φορ από αυτή τη διαδικασία. Κρίνονται πολλοί άλλοι και ο Αλμέιδα έχει 5 ματς μπροστά να παρακολουθήσει, απέναντι σε αντιπάλους -πλην του ΠΑΣ- που η ΑΕΚ έχει ξεχάσει πως είναι να νικά. Άρα, μέσα από έναν ικανό αριθμό παιχνιδιών με βαρύνουσα σημασία, καλείται να διακρίνει ποιοι είναι οι λόγοι που συμβαίνει αυτό και αναλόγως να εισηγηθεί για όσα πρέπει να γίνουν.

Εδώ είναι πλέον το κλειδί της ιστορίας. Ό,τι ζητήσει ο Αλμέιδα για το ρόστερ, θα πρέπει στο εξής να είναι κόκκινη γραμμή. Ειδικότερα για τους παίκτες που βρίσκονται ήδη σε αυτό. Να μην κάνει εκπτώσεις για κανέναν, να μην ακούσει κανενός την άποψη αν ο ίδιος επιμένει για αφαιρέσεις που πρέπει να αποφασιστούν. Εκεί έχασαν το παιχνίδι πολλοί από τους προηγούμενους και κατόπιν στις μεταγραφικές επιλογές και το πάντρεμα των χαρακτηριστικών. Ας είναι ο πρώτος μετά από χρόνια που θα φτιάξει μια ΑΕΚ όπως τη σκέφτεται, με ποδοσφαιρικό ορθολογισμό.