O Γιάννης Αναστασίου παρέταξε στο Καραϊσκάκη τον Παναθηναϊκό, με τον ίδιο τρόπο που πριν μια εβδομάδα... τον είχε εκνευρίσει ο Γκατούζο. Σε ρόλο παθητικό. Πρώτα για να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα και μετά αν βγει κάτι καλό επιθετικά.

Μετά το τέλος του αγώνα με τον ΟΦΗ, μάλιστα, εξερράγη μπροστά στις κάμερες, μπλέκοντας ελεύθερους σκοπευτές - καθυστερήσεις - σκοπιμότητα - καλό ελληνικού ποδοσφαίρου. Έκανε σαν να βλέπει / αντιμετωπίζει πρώτη φορά "ομάδα - ταμπούρι" στα ελληνικά γήπεδα.

Από την άλλη, ο Ιταλός συνάδελφός του, που παρόλα αυτά του έβαλε δύο γκολ και τον κέρδισε, είχε την ευθιξία μετά το τέλος του αγώνα να ζητήσει συγγνώμη από τους φιλάθλους που βρέθηκαν στη Λεωφόρο, τόσο για τη σκοπιμότητα στο παιχνίδι της ομάδας του, αλλά και μεμονωμένα κάποιων ποδοσφαιριστών του.

Την Κυριακή το βράδυ, ο Αναστασίου αναγνώρισε ελαφρυντικά για την ήττα του Παναθηναϊκού, επικαλούμενος κακή διαιτησία του Καλογερόπουλου. Αυτό γίνεται αυτόματα ελαφρυντικό και για τον ίδιο. Του έφταιγαν όλα, εκτός από το πλάνο που είχε επιλέξει πριν το παιχνίδι για το παιχνίδι. Μπήκε στην αίθουσα Τύπου, κι αφού ειρωνικά ευχήθηκε καλή τύχη στον Ολυμπιακό και στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αποχώρησε.

Δεν άντεξε να κάνει, ό,τι έκανε πριν από 7 μήνες ο συνάδελφός του, Μίτσελ. Τότε που ο Ισπανός κλήθηκε να διαχειριστεί (και) επικοινωνιακά μια ιστορική συντριβή του Ολυμπιακού από τον αιώνιο αντίπαλό του. Κάθισε μπροστά στις κάμερες, σαν να είχε καταπιεί ολόκληρο στειλιάρι και προσπάθησε να δικαιολογήσει τη βαριά ήττα της ομάδας του. Ενας προπονητής, ο οποίος, λίγες ημέρες πριν είχε κερδίσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και πάντα πριν από τα ντέρμπι επιλέγει πάντα να πλέκει το εγκώμιο του Αναστασίου.

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού, πλέον, κινδυνεύει (αν δεν έχει γίνει ήδη) να τσαλακώσει από μόνος του ένα εξαιρετικό προφίλ που "έχτισε" στο διάστημα παρουσίας του στην τεχνική ηγεσία του τριφυλλιού.

Αντί να αντιληφθεί ότι με τον τρόπο που έπαιζε η ομάδα του στο Καραϊσκάκη δεν θα έβαζε γκολ ούτε σε 5 ημέρες, αδικεί τον εαυτό του, σε επικοινωνιακό επίπεδο και δυσκολεύεται να πάρει μια φορά την ευθύνη για κάτι που (δεν) βλέπουμε μέσα στο γήπεδο. Σε τέτοιο βαθμό, που δεν θα ήταν καθόλου αφύσικο αν ακούγαμε από τον ίδιο να λέει ότι θα έπρεπε να ακυρωθεί το γκολ του Αυλωνίτη.

Τέτοια κωμωδία. Ανάλογη με αυτή που προσφέρει στον κόσμο του Ολυμπιακού ο Κώστας Μήτρογλου. Οι λόγοι προφανείς. Πέρα από το γεγονός ότι έχει ρίξει άγκυρα στο χόρτο, μοιάζει ανίκανος να κατανοήσει ότι η εκτέλεση ενός πέναλτι δεν είναι έπαθλο αυτού που το κερδίζει. Υπάρχει εντολή, την οποία πάλι αγνόησε. Και γι' αυτό δεν φταίει μόνο ο ίδιος, αλλά και ο Μίτσελ. Και φυσικά το κάνει χειρότερο όταν ζητάει συγγνώμη μέσω twitter. Οχι για την απόφασή του να "φτύσει" τον Ντομίνγκεζ, αλλά επειδή το έχασε!