Κατά τη διάρκεια του αγώνα με την Μπασακσεχίρ, ο καλός φίλος και συνάδελφος Κώστας Μακαρούνης, περιγράφοντας την αναμέτρηση για τον Αρκαδιά 93,8 είπε την ατάκα για τον Φακούντο Μπερτόγλιο που ακόμα δεν έχει αποκτηθεί επίσημα: "Μακάρι να έχει υπογράψει 10 φορές". Ακούγοντας την, καθώς καθόταν δίπλα μου, "πετάχτηκα" στον αέρα και συμπλήρωσα: "Μόνο 10; Τουλάχιστον 23, όπως και το νούμερο που έχει στη φανέλα του".

Μικρή παρένθεση. Απομένουν κάποιες τυπικές λεπτομέρειες για να ολοκληρωθεί και η μεταγραφή. Ο 25χρονος Αργεντινός είναι ουσιαστικά ποδοσφαιριστής του Αστέρα. Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζουμε για το νέο 10άρι των κιτρινομπλέ.

Αργεντίνικη μαγεία

Μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα από δύο προπονήσεις και 45 λεπτά ενός φιλικού; Αν κάποιος "μιλάει" στην μπάλα, δεν χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να το καταλάβεις. Και ο Φακούντο τα λέει πάρα πολύ καλά μαζί της. Τώρα, εάν μέσα στη χρονιά καταφέρει να κάνει τον Ρόλε να αποτελεί μακρινή ανάμνηση είναι άλλη ιστορία. Ωστόσο ξεκάθαρα έχει όλα τα προσόντα να μας κάνει να τον χαζεύουμε. Και να κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του, a.k.a πάσες "πάρε-βάλε".

Πάρτε μία γεύση από την κάθετη στον Γιάννου στο φιλικό με την Μπασακσχείρ:

Ο Αργεντινός είναι... μπαλαδόφατσα και το πιστοποιεί στο χορτάρι. Μία σβούρα που κινείται στη μεσαία γραμμή, ζητάει συνέχεια την μπάλα και την μοιράζει με τη μία, βλέποντας γήπεδο. Σπάνια βάζω το χέρι στη φωτιά για έναν παίκτη, αλλά το δείγμα από τον 25χρονο με οδηγεί στη σκέψη ότι φέτος θα δούμε πράματα και θάματα από την τριάδα πίσω από τον επιθετικό στο 4-2-3-1 του Στάικου Βεργέτη.

Βλέπετε, δεξιά του Μπερτόγλιο είναι ο Μανού Λανθαρότε που παίζει και αυτός με τη μία την μπάλα και έχει ένα αριστερό με το οποίο την στέλνει εκεί ακριβώς που θέλει, όσο μακριά θέλει. Και από την αριστερή πλευρά ο Μάσα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Κάτι καλό λοιπόν χτίζεται εδώ στο Φένλο!

Ολλανδική νοοτροπία

Πέρα όμως από τις επαγγελματικές μας υποχρέωσες στο Φένλο, ερχόμαστε και σε καθημερινή επαφή με ένα διαφορετικό πολιτισμό. Με ανθρώπους που έχουν τη νοοτροπία να σέβονται τον διπλανό τους. Το βλέπεις παντού γύρω σου. Από τις διαβάσεις των πεζών μέχρι τους ατέλειωτους ποδηλατόδρομους. Από την ευγένεια όσων σε εξυπηρετούν μέχρι την προθυμία να σε βοηθήσουν σε ό,τι χρειαστείς.

Το αποκορύφωμα της σωστής νοοτροπίας έως τώρα συνέβη χθες το απόγευμα στο πάρκινγκ ενός εμπορικού κέντρου. Μία "παρανόηση", έστειλε ένα διευρώ μας μέσα στο μηχάνημα που πλήρωνες πριν αναχωρήσεις και το οποίο έπαιρνε μόνο κάρτα. Το πρόβλημα δεν ήταν τα 2€ αλλά το γεγονός ότι δεν μπορούσαμε να πάρουμε το εισιτήριο για να βγούμε από το πάρκινγκ.

Η άκρη βρέθηκε μετά από συνομιλία με τον υπεύθυνο βάρδιας του πάρκινγκ. Μας εκτύπωσε άλλο εισιτήριο και πήγαμε σε ένα μηχάνημα, αρκετά πιο μακριά, το οποίο δεχόταν κέρματα. Γρήγορα, γρήγορα πληρώσαμε και πήραμε πίσω το εισιτήριο για να φύγουμε καθώς ο χρόνος μας πίεζε ασφυκτικά. Και φυσικά στο μυαλό μας είχε εξαφανιστεί τελείως το δίευρω, καθώς το μόνο που θέλαμε ήταν να βρεθούμε στο προπονητικό κέντρο του Αστέρα.

"Συγγνώμη, αλλά αυτό πρέπει να είναι δικό σας". Την ώρα που βάζαμε το εισιτήριο στην έξοδο, μας πρόλαβε τρέχοντας ο υπάλληλος του πάρκινγκ. Είχε πάει στο μηχάνημα, το είχε ανοίξει, είχε βρει το δίευρω και έσπευσε να μας το δώσει χωρίς να του το έχουμε ζητήσει.

Μείναμε έκπληκτοι- μην πω καμία πιο βαριά λέξη. Το αυτονόητο για άλλη μία φορά μάς έκανε εντύπωση γιατί το έχουμε ξεχάσει στα μέρη μας...