Τι έχουν να πουν τα προηγμένα στατιστικά, το VIDEΟ και το ζύγισμα των συνθηκών για τη νέα μεταγραφή του Παναθηναϊκού, τον Λούκας Λεκαβίτσιους. Ποια είναι τα δυνατά του αγωνιστικά στοιχεία, ποιες οι αδυναμίες του και ποιος ο ρόλος που προορίζεται; Τα ερωτηματικά, αυτά που μπορεί να προσφέρει και το στοίχημα του αν τελικά "κι οι κοντοί έχουν ψυχή". Για την ακρίβεια είναι σίγουρο ότι αυτός ο κοντός έχει ψυχή.

Σε μια κίνηση έκπληξη από όλες τις απόψεις προχώρησε ο Παναθηναϊκός, με την απόκτηση του Λούκας Λεκαβίτσιους . Η "έκπληξη" έχει να κάνει με πολλούς διαφορετικούς παράγοντες: από το γεγονός το όνομα του δεν είχε διαρρεύσει, ότι είναι ένας παίκτης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και για συγκεκριμένο ρόλο και τέλος ότι μέχρι τώρα κουβαλούσε τον χαρακτήρα του "γηγενούς" και όχι του "διεθνούς" παίκτη. Το τελευταίο έχει να κάνει με το γεγονός ότι προέρχεται από μια ομάδα με έντονο εθνικό στοιχείο (Ζαλγκίρις) και ο ίδιος βρίσκεται σε μικρή ηλικία (22).

Πριν αναλύσουμε τις σκέψεις του Παναθηναϊκού πίσω από την μεταγραφή του Λεκαβίτσιους θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν το συνολικό πλαίσιο και όχι απλά να εστιάσουμε στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του παίκτη. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να τον συνδυάσουμε με τους υπόλοιπους περιφερειακούς και να υπογραμμίσουμε τον ρόλο που αναμένεται να έχει στην ομάδα. Οπότε πρέπει να κρατήσουμε ότι:

α) Ο Παναθηναϊκός προχωρά σε ένα "μάζεμα" του ρόστερ του. Πέρσι αύξησε κατακόρυφα το μπάτζετ με παίκτες που έκαναν καλές χρονιές στην Euroleague όπως ο Μάικ Τζέιμς, ο Κρις Σίνγκλετον και ο Γιάννης Μπουρούσης. Το φετινό καλοκαίρι οι "πράσινοι" επιχειρούν να σφίξουν τα λουριά κάνοντας πιο προσεκτικές και σε μερικές περιπτώσεις οικονομικές κινήσεις. Αυτό αποδεικνύεται από την αρχικά πρόθεση να πουλήσει τον Κρις Σίνγκλετον, αλλά και από τις πληροφορίες που αφορούν τα χρήματα που θα δώσει σε συγκεκριμένες θέσεις. Σύμφωνα με τα νούμερα που έχουν κυκλοφορήσει ο Λεκαβίτσιους είναι ένας παίκτης σε καλή ηλικία (22), με μια καλή χρονιά στην Euroleague που ακόμη και με το buy-out που δόθηκε στους Λιθουανούς ανήκει στην κατηγορία των "οικονομικών" παικτών.

β) Ο Τσάβι Πασκουάλ θέλησε να "διορθώσει" ένα περσινό πρόβλημα που είχε να κάνει με την έλλειψη δημιουργίας από τους περιφερειακούς. Και έχοντας στο ρόλο του βασικού τον Νικ Καλάθη, ένα ψηλό γκαρντ με συγκεκριμένα αγωνιστικά στοιχεία (court vision, pass-first τρόπο παιχνιδιού, εξαιρετική άμυνα στη μπάλα, μέγεθος), αναζητούσε συγκεκριμένο περιφερειακό: έναν δεύτερο αυθεντικό point-guard.

γ) Η αγορά χαρακτηρίζεται από λειψανδρία ειδικά στις θέσεις των γκαρντ. Το πρόβλημα έγινε εντονότερο τα τελευταία δύο χρόνια λόγω του ΝΒΑ. Η "αφρόκρεμα" είτε αποχώρησε (Ροντρίγκεθ, Σατοράνσκι, Ντιλέινι, Μπογκντάνοβιτς, Τεόντοσιτς), είτε χρυσοπληρώνεται (Λάνγκφορντ), είτε θεωρείται "αμετακίνητη" για διαφορετικούς λόγους (Γιουλ, Σπανούλης).

Επομένως, από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι ο Λούκας Λεκαβίτσιους ήταν μια επιλογή που έχει βάση. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις και την απόφαση του Μάικ Τζέιμς να ακουμπά περισσότερο στο ΝΒΑ και λιγότερο στην παραμονή του στον Παναθηναϊκό, ο Καταλανός τεχνικός αλλάζει εντελώς τον σχεδιασμό της ομάδας. Θέλει να βάλει τον Λεκαβίτσιους πίσω από τον Καλάθη και να ψάξει να βρει έναν παίκτη που να δίνει σκορ στο "2" σε μια θέση που διαθέτει μεγαλύτερη "δεξαμενή" για επιλογές.

Με άλλα λόγια αντιστρέφονται θεωρητικά οι ρόλοι/θέσεις των Τζέιμς-Φελντέιν, ο οποίος έχει μεν συμβόλαιο, ωστόσο, το "τριφύλλι" προσπαθεί να το ξεφορτωθεί. Ο on-ball σκόρερ (ο αντι-Τζέιμς) θα είναι στο "2" (στη θέση του Φελντέιν) και ο παίκτης-ρόλου θα είναι στο "1".

Αφού αναφέρθηκαν όλα αυτά αξίζει να δούμε εκτενώς τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Λούκα Λεκαβίτσιους:

Η χρονιά της καταξίωσης

Ο Λεκαβίτσιους προέρχεται από τα σπλάχνα της Ζαλγκίρις και αγωνίζεται τις τελευταίες τρεις σεζόν στην Euroleague. Είχε 19 λεπτά στην πρώτη του χρονιά, 14 λεπτά στη δεύτερη, για να έρθει όμως να κάνει step-up την τρίτη - την περσινή - υπό της οδηγίες του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, μπαίνοντας παράλληλα και στο ραντάρ της εθνικής ομάδας, που μέχρι τότε τον αγνοούσε. Η εξέλιξη και η αγωνιστική πρόοδος φάνηκε ξεκάθαρα και στα νούμερα του: είχε 8.5 πόντους με 76% στις βολές, 51% στα δίποντα και 34% στα τρίποντα, 1.9 ριμπάουντ, 3.4 ασίστ, 1.7 λάθη, 2.7 κερδισμένα φάουλ και 8.8 ranking.

Μάλιστα ο 22χρονος γκαρντ είχε διαρκώς ανοδική πορεία κάνοντας έναν πολύ "γεμάτο" δεύτερο γύρο (9.5 πόντοι με 36% στο τρίποντο, 3.9 ασίστ και 10.4 ranking), παίρνοντας επί της ουσίας περισσότερο χρόνο από τον Κέβιν Πάνγκος. Σε όλα τα φετινά παιχνίδια ερχόταν από τον πάγκο, υπήρχαν όμως πολλές αναμετρήσεις που έπαιρνε χρόνο πάνω από 25 λεπτά. Ήταν οι περιπτώσεις που του "έβγαινε" το παιχνίδι και γινόταν η πρώτη επιλογή στο μυαλό του "Σάρας". Δεν είναι τυχαίο ότι έκανε κάποια σπουδαία ματς με 29 πόντους (6/7 δίποντα, 5/5 τρίποντα) κόντρα στη Μπάμπεργκ, 17 πόντους με 8/8 δίποντα απέναντι στη Μπαρτσελόνα, 16 πόντους (με 7/16 σουτ) απέναντι στη Μακάμπι.

Αυτό που λέμε game changer

Στο λεξιλόγιο των μικρών κατηγοριών οι παίκτες με τα χαρακτηριστικά του Λεκαβίτσιους ονομάζονται "κοντούρες". Είναι, δηλαδή, οι γκαρντ με ενέργεια, που είναι επιθετικοί στο καλάθι και έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν τη ροή του παιχνιδιού με την ενέργεια που βγάζουν και στις δύο άκρες του παρκέ. Τυπική περιγραφή του μικρόσωμου Λιθουανού γκαρντ.

Ερχόμενος από τον πάγκο έβαζε πίεση στη μπάλα και προσπαθούσε να κάνει άνω-κάτω την αντίπαλη άμυνα. Δεν είναι αυτό που λέμε pass-first guard, αυτός που έχει στο μυαλό του να τρέξει την ομάδα, να ελέγξει το τέμπο και να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι. Κάτι που είναι λογικό λόγω ηλικίας (δηλαδή εμπειρίας) και σωματοδομής. Ο Λεκαβίτσιους παίζει με μια ταχύτητα: την γρήγορη. Είναι διαρκώς με το πόδι στο γκάζι, ακριβώς γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο του προσόν: να επιτίθεται στο καλάθι.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι όταν διεισδύει έχει το μυαλό του μόνο στο δικό του σκορ. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Θα μπορούσε κάποιος να τον παρομοιάσει στο στυλ με τον Ταϊρίς Ράις, έστω κι αν υπάρχει μεταξύ τους φανερή διαφορά στο ταλέντο.

Άκρως παραγωγικός στο pick-n-roll

Οι καλές του στιγμές, ωστόσο, ερχόντουσαν όταν έκανε επίθεση στο καλάθι, κυρίως μέσω pick-n-roll. Στις φάσεις που είτε νικούσε τον προσωπικό του αντίπαλο (πηγαίνοντας αντίθετα από το screen), είτε "περνούσε" τον ψηλό αμυντικό, είχε τη δυνατότητα να τιμωρήσει την άμυνα. Έχει καλά τελειώματα, ένα φονικό floater, αξιόπιστο ενδιάμεσο σουτ με ντρίμπλα, ενώ ειδικά προς το τέλος της χρονιάς ανέπτυξε την ικανότητα να σκοράρει και από μια μακριά όταν η αντίπαλη τακτική του έδινε το σουτ. Μια συνηθισμένη για αυτόν κατάσταση, αφού οι περισσότερες ομάδες επέλεγαν να παίξουν "under" (στέλνοντας τον αμυντικό κάτω από το screen) και όχι να δώσουν χώρο σε ένα "ζιζάνιο" να ορμήξει προς το καλάθι.

Στην Ζαλγκίρις έπαιζε 18 λεπτά. Λιγότερο δηλαδή από τον Κέβιν Πάνγκος (21') και τον Λίο Βέστερμαν που ήταν το άτυπο 2άρι σε μια ομάδα που έπαιζε διαρκώς με δύο χειριστές. Παρόλα αυτά ο Λεκαβίτσιους ήταν αυτός που έτρεχε τα περισσότερα pick-n-roll στην Euroleague. Συγκεκριμένα από τα χέρια του περνούσε το 33% αυτών των φάσεων. Ο Πάνγκος αντίστοιχα έπαιζε το 29% και ο Γάλλος γκαρντ το 25%.

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Ο 22χρονος γκαρντ ήταν άκρως αποδοτικός σε αυτές τις καταστάσεις. Όχι μόνο στους πόντους που σκόραρε ο ίδιος, αλλά και στους πόντους που δημιουργούσε για τους συμπαίκτες του. Και αυτό σε μια ομάδα με μέτριους pick-n-roll ψηλούς (Λίμα, Καβαλιάουσκας, Γιαβτόκας) και μοναδική σταθερή πηγή κινδύνου το short-roll του Παούλιους Γιανκούνας, με τον οποίο συνεργαζόταν πολύ συχνά.

Ο Λεκαβίτσιους "έφτιαχνε" 10.3 πόντους από pick-n-roll ανά παιχνίδι, έχοντας παράλληλα 0.997 πόντους ανά κατοχή. Ενδεικτικά οι μοναδικοί παίκτες με υψηλότερο PPP (Points Per Possession) και περισσότερους πόντους από αυτόν (συμπεριλαμβάνονται κι οι ασίστ) ήταν μόνο ο Νάντο ΝτεΚολό (1.074), Μίλος Τεόντοσιτς (1.063) και Σέρχιο Γιουλ (1.008). Ακριβώς. Σε ότι αφορά το άθροισμα των πόντων και την αποτελεσματικότητα ο "κοντός" της Ζαλγκίρις βρίσκεται μεταξύ των κορυφαίων.

Για να το καταλάβουμε καλύτερα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να κάνουμε αναγωγή στην παραγωγικότητα από το pick-n-roll και τον χρόνο συμμετοχής, διότι οι άλλοι παίκτες της λίστας παίζουν περισσότερα λεπτά από τον back-up γκαρντ της Ζαλγκίρις. Και από αυτή την αναγωγή προκύπτει ότι ο Λεκαβίτσιους είναι ο τρίτος πιο παραγωγικός κοντός στο pick-n-roll με 0.569 πόντους ανά λεπτό (!!) σε όλη τη διοργάνωση. Και σε αυτούς τους πόντους υπολογίζονται δικοί του πόντοι, αλλά και πόντοι που προκύπτουν από τις δικές του πάσες.

Οι μοναδικοί παίκτες που τον ξεπερνούν είναι ο Βασίλης Σπανούλης (λογικό) και ο βετεράνος Ισπανός γκαρντ της Ούνιξ Καζάν, ο Κουίνο Κόλομ.

Players	PnR points per minute	PnR points per game	Time	PnR PPP
Vassilis Spanoulis	0.69	18.5	26'47''	0.968
Quino Colom	0.61	16.5	26'48''	0.981
Lukas Lekavicius	0.57	10.3	18'06''	0.997
Thomas Huertle	0.56	14.9	26'17''	0.922
Sergio Llull	0.52	14.5	27'48''	1.008
Nando DeColo	0.47	12.8	27'03''	1.074
Sinan Guller	0.45	13.1	29'02''	0.980
Milos Teodosic	0.44	12.2	27'37''	1.068
Shane Larkin	0.43	12.6	28'54''	0.978
Kostas Sloukas	0.40	10.6	26'08''	0.997
Brad Wannamaker	0.36	12.3	32'28''	0.968
Nick Calathes	0.35	9.6	27'10''	0.973

Με σήμα κατατεθέν το αριστερό

Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους αριστερόχειρες το παιχνίδι του χαρακτηρίζεται από το δυνατό του χέρι. Χρησιμοποιεί τις αλλαγές ταχύτητες για να επιτεθεί στο καλάθι και να δημιουργήσει ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα.

Είναι φανερό ότι προτιμά να παίρνει όλα τα pick-n-roll με αριστερή ντρίμπλα, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι δεξιά βλέπει... τείχος. Απλά σε αυτή την περίπτωση στις φάσεις που δεν βρίσκει ξεκάθαρο διάδρομο θα διεισδύσει για να βγάλει τη μπάλα ξανά έξω (kick-out), είτε θα προτιμήσει να σταματήσει να σουτάρει.

Βέβαια, αυτό που είναι σημαντικό στο παιχνίδι του είναι ότι διαθέτει πολύ καλό ενδιάμεσο σουτ, είτε εκτελεί μετά από δεξιά ντρίμπλα (είναι σύνηθες οι παίκτες να σουτάρουν καλύτερα ντριμπλάροντας με το αντίθετο χέρι από αυτό που σουτάρουν), είτε μετά από αριστερή και απότομο σταμάτημα. Μπορεί να σουτάρει και για τρεις πόντους, χωρίς αυτή να είναι η πρώτη του επιλογή.

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω η αντιμετώπιση "under" είναι η πλέον συνηθισμένη, όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του Καλάθη. Οι άμυνες προτιμούν να ρισκάρουν το σουτ, από το να τους αφήνουν να παίζουν το παιχνίδι δύο εναντίον δύο. Ο Λεκαβίτσιους αισθάνεται πιο άνετα να βρει χώρο και χρόνο να σουτάρει και είναι ξεκάθαρα καλύτερος σουτέρ από τον βασικό πλέι-μέικερ του Παναθηναϊκού, έστω κι αν δεν είναι ο περιφερειακός που ποντάρει περισσότερο σε αυτή την ικανότητα.

Θα πρέπει να σημειωθεί, όμως, ότι τέτοιου είδους παίκτες διαλέγουν τα σουτ που παίρνουν. Δεν βιάζονται να σουτάρουν και συχνά βλέπουν την άμυνα να μένει πιο πίσω ηθελημένα για να προστατευτεί από το ενδεχόμενο διείσδυσης. Το συνηθισμένο παράδειγμα είναι ο Έισι Λο που σούταρε με 40% παίρνοντας όμως λίγα τρίποντα και πάντα με καλές προϋποθέσεις. Κάτι αντίστοιχο ισχύει για τον Λεκαβίτσιους, που σπανίως παίρνει πολύ δύσκολα σουτ με ντρίμπλα.

Λογικό αφού προτιμά να επιτίθεται στο καλάθι. Παρά το μικρό του ύψος δεν φοβάται ούτε την επαφή, ούτε το ενδεχόμενο να κοπεί. Του αρέσει να φτάνει μέχρι μέσα και να εκτελεί με το αριστερό του χέρι.

Ωστόσο, η go-to move που χρησιμοποιεί συχνότερα από κάθε άλλη είναι το αριστερό floater. Έχει αναπτύξει μια εξαιρετική ικανότητα στο να τελειώνει στέλνοντας τη μπάλα ψηλότερα από τα χέρια του αμυντικού, κίνηση που εξαλείφει το μικρό του ύψος.

Από τα αγαπημένα παιδιά του Σάρας

Είχε αναφερθεί και στην περίπτωση του Γιάνις Στρέλνιεκς που κατέληξε στον Ολυμπιακό: οι περισσότερες ομάδες εμπιστεύονται παίκτες που προέρχονται από συγκεκριμένα μπασκετικά προγράμματα, όπως αυτά της Μπάμπεργκ και της Ζαλγκίρις εν προκειμένω. Η πρόπερσι της Λοκομοτίβ Κουμπάν. Κι αυτό γιατί είναι παίκτες με μικρότερα συνήθως κασέ, που διακρίνονται παίζοντας οργανωμένο μπάσκετ και όχι απλά καλοί παίκτες που παίζουν αποκλειστικά για τα νούμερα τους.

Ούτε πρέπει να θεωρείται τυχαίο ότι ο ένας χειριστής της Ζαλγκίρις, ο Βέστερμαν, κατέληξε στην ΤΣΣΚΑ και ο άλλος, ο Λεκαβίτσιους, έγινε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Το νεαρό της ηλικίας του (22) και η εμπειρία του από τη Ζαλγκίρις, θεωρούνται σίγουρα "συν" για την επιλογή του. Εξάλλου και ο Παναθηναϊκός ζητά από τον Λιθουανό να παίξει πάνω-κάτω τον ίδιο ρόλο: να έρχεται από τον πάγκο και να αλλάζει τον ρυθμό του παιχνιδιού.

Ο Γιασικεβίτσιους αν και θεωρούσε ότι ο συγκεκριμένος παίκτης είναι πιο μπροστά από τον Πάνγκος τον κρατούσε επίτηδες πάντα στον πάγκο κι αυτό γιατί θεωρούσε ότι η ομάδα του θα είχε ανάγκη αυτή την έξαρση ενέργειας που θα πρόσφερε.

Δυνατό σημείο: χαρακτήρας

Οι πληροφορίες από τη Λιθουανία αναφέρουν ότι το κυρίαρχο στοιχείο του Λεκαβίτσιους είναι η εργατικότητα. Λογικό θα σκεφτεί κανείς, καθώς μιλάμε για έναν παίκτη 1.80 που όχι απλά επιβιώνει, αλλά διακρίνεται κιόλας στη δύσκολη διοργάνωση που ονομάζεται Euroleague. Η ιστορία που τον ακολουθεί για να περιγράψει αυτή την πτυχή του χαρακτήρα του είναι ότι πήγε στο γήπεδο για να κάνει σουτ στην προαιρετική πρωινή προπόνηση ανήμερα των γενεθλίων του! Λέγεται, δε, ότι πολλές φορές τα μέλη του προπονητικού τιμ τον προτρέπουν να ξεκουραστεί και να μην είναι συνεχώς στο γήπεδο.

Σε ότι αφορά τον χαρακτήρα του είναι αρκετά κλειστός. Κάτι που δικαιολογείται και το νεαρό της ηλικίας του. Οι φήμες λένε ότι πέρσι ήταν ο πιο "σιωπηλός" τύπος στα αποδυτήρια της Ζαλγκίρις.

Από την άλλη το μεγάλο ερωτηματικό δίπλα από το όνομα του είναι το πως θα ανταποκριθεί στην πρώτη του σεζόν μακριά από τη χώρα του. Είναι το στοιχείο που αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου, περί διεθνούς status. Ο Λεκαβίτσιους δεν έχει αποδείξει ότι μπορεί να προσαρμοστεί με άνεση σε ένα νέο περιβάλλον. Δεν είναι μόνο ότι δεν έχει παίξει ποτέ εκτός Λιθουανίας, αλλά και ότι δεν έχει καν παίξει για διαφορετική ομάδα από τη Ζαλγκίρις.

Έχουμε δει πολλές φορές παίκτες να δυσκολεύονται να παίξουν σε ξένο περιβάλλον και θα πρέπει να περιμένουμε για να μάθουμε αν ο Λεκαβίτσιους είναι μια τέτοια περίπτωση.

Η μεγάλη του αδυναμία

Η έλλειψη διεθνούς εμπειρίας είναι το ένα του μειονέκτημα. Το άλλο - και πιο χτυπητό - είναι το ύψος. Ο Λεκαβίτσιους είναι μόλις 1.80, χωρίς όμως να έχει τα φυσικά προσόντα του Μάικ Τζέιμς για παράδειγμα, ή του Σέιν Λάρκιν που έχουν αντίστοιχο μπόι. Είναι δυνατός, γρήγορος αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κυριαρχήσει με τα αθλητικά του προσόντα.

Το γεγονός ότι είναι μικρόσωμος φαίνεται αρχικά στην άμυνα. Συχνά ο κόσμος περιορίζεται στη δυσκολία των κοντών παικτών να αμυνθούν απέναντι σε ψηλότερους παίκτες που παίζουν στο post, αλλά συχνά αυτό είναι το λιγότερο. Η έλλειψη μεγέθους φαίνεται κατά κύριο λόγο στην pick-n-roll άμυνα και στην παρουσία ενός παίκτη στην αδύνατη πλευρά και στο ριμπάουντ. Είναι διαφορετικό να συμμετέχει στην pick-n-roll άμυνα ένας γκαρντ σαν τον Γιόβιτς (όποια κι αν είναι η τακτική: δύο-δύο, αλλαγές, hedge-out) και διαφορετικός ένας παίκτης με μπόι 1.80.

Το ύψος, ωστόσο, δεν είναι πρόβλημα μόνο για το πίσω μέρος του γηπέδου. Αποτελεί περιορισμό και στην επίθεση, κυρίως σε ότι έχει να κάνει με τις πάσες. Ο Λεκαβίτσιους είναι αποτελεσματικός όταν καλείται να "τρυπήσει" την άμυνα και να βρει πάσα σε έναν ψηλό μες στο καλάθι, ή σε έναν σουτέρ στη γωνία. Δεν έχει τη δυνατότητα να "δει" όλες τις πάσες στο pick-n-roll για αυτό και οι περισσότερες πάσες του είναι είτε στον ψηλό που ρολάρει, είτε στον παίκτη που βρίσκεται μια πάσα απόσταση.

Ο ίδιος προσπαθεί να καλύψει το μειονέκτημα του παίζοντας δυνατά πάνω στη μπάλα. Είναι επιθετικός, βγάζει ενέργεια και δεν φοβάται να λερώσει τα χέρια του ή το σορτσάκι του όπως λένε στο ποδόσφαιρο. Θα κυλήσει στο παρκέ, θα βάλει τα χέρια του στη μπάλα, θα ρίξει το σώμα του στη φωτιά.

Συμπέρασμα:

Η επιλογή Λεκαβίτσιους έχει ενδιαφέρον. Είναι ένας νεαρός παίκτης που έπαιξε καλά την περασμένη χρονιά και μπορεί ξεκάθαρα να παίξει το ρόλο του αναπληρωματικού point-guard. Είναι παράλληλα μια οικονομική λύση από μια περιορισμένη σε πρόσωπα και ποιότητα αγορά. Στον Παναθηναϊκό θα κληθεί να παίξει ένα ρόλο που δεν υπήρχε επί της ουσίας πέρσι. Δεν έχει σχέση με τον Μάικ Τζέιμς, το ρόλο του οποίου θα παίξει ένας ακριβότερος/ποιοτικότερος περιφερειακός.

Θα πρέπει να δούμε τον βαθμό προσαρμογής του βραχύσωμους Λιθουανού, ο οποίος όμως αναμένεται σε πολλά παιχνίδια να έρθει από τον πάγκο και να αλλάξει τη ροή ενός παιχνιδιού.