"Το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό παιχνίδι. 22 άντρες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί". Αυτή η ατάκα του Γκάρι Λίνεκερ, πέρα από διαχρονική έγραψε τη δική της ιστορία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Μια τέτοια ιστορία, γράφει τα τελευταία τρία χρόνια και ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς.

Μπορεί το γκολ του Μπουχαλάκη που… σεληνιάζεται στο “Κλεάνθης Βικελίδης” (σ.σ. είχε σκοράρει δύο φορές και στο ματς του πρωταθλήματος), να μπαίνει μια φορά κάθε 20 χρόνια, αυτό, όμως, που έγινε στο χθεσινό ματς Κυπέλλου δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα. Αυτή τη φορά ήταν η ευφυΐα, η εξυπνάδα, η πονηριά του “Μπούχα” που οδήγησε τον Ολυμπιακό σε μια σημαντική πρόκριση, διατηρώντας τον μέσα σε όλους τους στόχους.

Πριν από μερικές μέρες, στο ίδιο χρονικό σημείο, ο Χασάν “σκότωσε” την Αϊντχόφεν. Το ίδιο είχε κάνει ο Αιγύπτιος στο εντός έδρας παιχνίδι με τη Μαρσέιγ. Πέρυσι το έκανε στην τελευταία φάση της παράτασης ο Ελ Αραμπί με την Άρσεναλ. Πλέον τα γκολ στο φινάλε των αγώνων που δίνουν νίκες, προκρίσεις, οδηγούν σε επιτυχίες, ακόμη και σε τίτλους, δεν είναι αγαπημένη συνήθεια, αλλά η συνήθεια που έγινε λατρεία.

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ

Την ώρα που η μπάλα καίει που όλα φαίνεται να πηγαίνουν στραβά, θα βρεθεί ένας από μηχανής Θεός για να φέρει τα πάνω – κάτω και να τρελάνει τους αντιπάλους όταν πιστεύουν ότι έριξαν τον Ολυμπιακό στο καναβάτσο. Πάντα η τελευταία… μπουνιά θα είναι ερυθρόλευκη, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα είναι ντιρέκτ, κροσέ ή άπερκατ, με το δεξί ή το αριστερό χέρι.

Όλα αυτά, φυσικά, δεν γίνονται τυχαία. Είναι απόρροια της χημείας που έχει αποκτήσει αυτή η ομάδα με αυτόν τον προπονητή. Αρνείται να παραδοθεί, να χάσει, είναι ασυμβίβαστη με την ιδέα της ήττας, της αποτυχίας. Πάντα θα παλέψει μέχρι την τελευταία φάση, το τελευταίο σφύριγμα, με κάθε τρόπο. Δεν θα παραδώσει τα όπλα, δεν θα ρίξει λευκή πετσέτα. Θα πολεμήσει με όλες τις δυνάμεις μέχρι να κουνηθεί το στραγάλι στη σφυρίχτρα για τελευταία φορά. Κι όποιος επιμένει, νικά που λέει και η παροιμία.

Για όσους δεν το έχουν σκεφτεί, ο Ανδρέας Μπουχαλάκης γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο παίζει στον Ολυμπιακό. Πέρα από φιλότιμος, δουλευταράς και πολεμιστής, είναι κι ένας ιδιαίτερα ευφυής ποδοσφαιριστής. Αυτό που έκανε χθες θα το ζήλευε μέχρι και ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Δεν… κοροϊδεψε μόνο τον Κουέστα, όπως πολλοί πιστεύουν. Αν τον είχε δει οποιοσδήποτε άλλος, το πιο απλό ήταν να φωνάξει του Ισπανού τερματοφύλακα για να έχει το νου του. Τους έπιασε, όμως, όλους μαζί στον ύπνο μέχρι και τον Άκη Μάντζιο που έσπευσε να δικαιολογηθεί λέγοντας ότι εκείνη τη στιγμή δεν έβλεπε, αλλά μιλούσε με κάποιον συνεργάτη του.

Κανείς δεν περίμενε ότι ο αρχηγός του Ολυμπιακού θα σκεφτόταν κάτι τόσο ιδιοφυές. Κόλλησε στο δοκάρι για να περιορίσει το οπτικό πεδίο κι όταν ο Ισπανός κίπερ ακούμπησε τη μπάλα στο έδαφος έκανε το σπριντ της ζωής του. Να προλάβει να κλέψει τη μπάλα πριν τον αντιληφθούν, πριν προλάβει να καλύψει ο Σάκιτς που πήρε πρώτος χαμπάρι, αλλά όχι έγκαιρα, το κακό που ερχόταν… Έκλεψε, πλάσαρε και… τρέλα! Το έδειξε κιόλας με τη χαρακτηριστική κίνηση του χεριού του.

ΕΚΟΨΕ ΤΟΝ ΓΟΡΔΙΟ ΔΕΣΜΟ

Μέχρι και οι συμπαίκτες του έπαθαν πλάκα με την έμπνευση, σε ένα χρονικό σημείο που δεν φαινόταν πως μπορεί να κοπεί ο γόρδιος δεσμός. Ο Άρης βρήκε ένα γκολ από το πουθενά χάρη κυρίως στην έξυπνη κίνηση που Μπερτόγλιο που ένιωσε στην πλάτη του τα χέρια του Ανδρούτσου και φρόντισε να εκμαιεύσει το σφύριγμα του Γκεστράνιους. Με το γράμμα του κανονισμού η παράβαση μπορεί να δοθεί, όπως κι έγινε, παρότι είχαν απορίες και ενστάσεις ακόμη και στο VAR. Αν πάλι δεν σφύριζε τίποτα ο Φινλανδρός ουδείς θα μπορούσε να του πει το παραμικρό. Στο ποδόσφαιρο το άγγιγμα δεν είναι φάουλ, από την άλλη ο πιτσιρικάς μπακ του Ολυμπιακού έδωσε δικαίωμα…

Όσο στον Άρη μπορεί να τα έχουν με την τύχη και το ριφιφί του Μπουχαλάκη, άλλο τόσο στον Ολυμπιακό μπορούν να νιώθουν άτυχοι μέχρι το 87’, καθώς βρέθηκαν να χάνουν χωρίς ο αντίπαλός τους να έχει κάνει ευκαιρία, πλην του σουτ του Σάσα στο 10’ που έστειλε τη μπάλα πολύ πάνω από το οριζόντιο. Έτσι, όμως, είναι το ποδόσφαιρο. Μπορεί μια ομάδα να χάσει 30 ευκαιρίες και να μη μπορεί να σκοράρει και η ίδια ομάδα να πετύχει γκολ χωρίς να απειλήσει τον αντίπαλο. Έτσι συμβαίνει συχνά σε ματς που κρίνονται στην κόψη του ξυραφιού.

Για να φτάσουμε, ωστόσο, στο 87’ και στο γκολ που θα μείνει για χρόνια χαραγμένο στην μνήμη με υπογραφή Μπουχαλάκη, ο πάγκος των πρωταθλητών δεν κάθισε σε ησυχία. Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε τρεις αλλαγές μαζεμένες για αρχή κι άλλες δύο λίγο αργότερα για να ανακατέψει την τράπουλα. Να βγάλει την ομάδα του μπροστά, να διεκδικήσει το γκολ της πρόκρισης με κάθε τρόπο, ακόμη και στην κακή μέρα. Ναι, δεν λειτούργησε καλά ο Ολυμπιακός επιθετικά, αυτό δεν αμφισβητείται. Δεν βρήκε ευκαιρίες, έλειψε η καλή χημεία, η σωστή πάσα, το απρόβλεπτο, έστω με μια προσωπική ενέργεια. Τελικά, ό,τι δεν έγινε στην κανονική ροή, έγινε σε νεκρό χρόνο με το αριστούργημα του Κρητικού χαφ, ο οποίος συνέλαβε την ιδέα και την εκτέλεσε άψογα μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.

ΠΡΟΚΡΙΣΗ - ΕΠΟΣ

Κι έτσι φτάσαμε σε μια πρόκριση – έπος, τηρουμένων των αναλογιών, σε μια μάχη που η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, αντιμετώπισε εκτός έδρας τη δεύτερη καλύτερη και πιο σταθερή. Έτσι συμβαίνει συνήθως. Όταν κυνηγάς την τύχη σου, ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν εναντίον, συνήθως σου χαμογελά. Κι όποιος είδε τους πανηγυρισμούς που ακολούθησαν το 1-1, κατάλαβε ακόμη περισσότερα. Όταν οι παίκτες που βρίσκονται στον πάγκο γίνονται ένα κουβάρι και πανηγυρίζουν περισσότερο και από εκείνους που παίζουν, εκεί βρίσκεται ένα πολύ βασικό συστατικό επιτυχίας.

Είπαμε, όλα αυτά από κάπου ξεκινούν. Κι αυτό το κάτι ακούει στο όνομα Πέδρο Μαρτίνς. Ο professor είναι εκείνος που έχει βάλει αυτή την ομάδα σε τέτοια ρότα, της έχει περάσει αυτή τη νοοτροπία, της έχει δώσει τέτοια αυτοπεποίθηση. Όταν καταφέρνεις να ξεπερνάς ακόμη και τα κακά βράδια με τέτοιο τρόπο, τότε κάτι καλό έχει προηγηθεί, με διαρκή προσπάθεια, θέληση, πρόγραμμα και σκληρή δουλειά.

Από την άλλη πλευρά, κι επειδή κάποιοι απορούν με τη χθεσινή ενδεκάδα, η ίδια με τρεις αλλαγές υποδέχθηκε τον Άρη και στο πρώτο ματς (Κρίστινσον αντί Τζολάκη, Ανδρούτσος αντί Λαλά, Μασούρας αντί Βρουσάι). Πάλι με διάταξη 4-4-2, η οποία δεν άλλαξε ποτέ ούτε χθες. Ο Πέδρο Μαρτίνς τα κάνει αυτά δύο – τρεις φορές το χρόνο. Όταν κρίνει ότι οι βασικοί χρειάζονται ανάσες ανάμεσα σε σημαντικά παιχνίδια δεν διστάζει να δίνει ευκαιρίες. Όταν ρισκάρεις, αναλαμβάνεις και την ευθύνη. Πέρα απ’ όλα τ' άλλα, όμως, του Πορτογάλου κόουτς ώρες – ώρες γεννάνε και τα κοκόρια του που μπορεί να έχουν έρθει από την… Κρήτη.

Photo credits: Eurokinissi