Είναι αλήθεια ότι στα τελευταία λεπτά της κανονικής περιόδου και την παράταση του αγώνα στο ΣΕΦ, το ένα μάτι ήταν στο παρκέ και το άλλο στον πάγκο του Ολυμπιακού. Ο δε σκηνοθέτης της NOVA, είχε δώσει εντολή σε μια κάμερα να είναι μόνιμα καρφωμένη στον Βασίλη Σπανούλη, έτοιμη να κλέψει κάθε αντίδραση του αρχηγού των ερυθρολεύκων.

Αυτό δεν είναι καλό ούτε για τον Ολυμπιακό, ούτε για τον ίδιο τον Σπανούλη. Όσο το βασικό θέμα συζήτησης θα είναι ο χρόνος και ο τρόπος χρησιμοποίησης του κορυφαίου παίκτη όλων των εποχών στο τμήμα μπάσκετ, ο Ολυμπιακός δεν θα προχωρήσει ποτέ. Θα είναι μόνιμα εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση που θα τον κρατάει καρφωμένο, όσες κι αν είναι οι υπόλοιπες κινήσεις και το ρόστερ της ομάδας.

Την ώρα που ο Ολυμπιακός πάλευε στο παρκέ να νικήσει τον Ταβάρες, τον Γιουλ και τον Κάρολ σε ένα ματς καθοριστικό για το μέλλον της ομάδας στη φετινή Εuroleague, το ζητούμενο δεν ήταν μόνο η κάθε φάση ξεχωριστά. Γιατί την ίδια στιγμή ο Σπανούλης άλλαξε θέση, έφυγε από την καρέκλα που κάθεται πάντα στον πάγκο δίπλα στον Ανδρέα Γκατζούλη και πήγε στην άλλη άκρη. Εκεί που καταλήγει όταν είναι δυσαρεστημένος. Εκεί που έχει ξαναπάει στο παρελθόν όταν είναι ενοχλημένος επειδή δεν παίζει και θέλει να εκφράσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι είναι δυσαρεστημένος με τον προπονητή του. Η ρουτίνα δυσαρέσκειας του Σπανούλη δεν άλλαξε όταν δεν πήγε καν στο ζντο μετά τη λήξη και η είσοδός του στα αποδυτήρια ήταν γεμάτη ένταση.

‘Εχει συμβεί κι άλλες φορές στο παρελθόν αυτό. Το κάνει όταν δεν είναι ευχαριστημένος, όταν νιώθει αδικημένος. Κι αν θέλετε να το συζητήσουμε κι αυτό, είχε δίκιο που έβραζε μέσα του ο Σπανούλης, στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν πραγματικά καλός, βοήθησε τον Ολυμπιακό να ανακάμψει και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε φάσεις που κρινόταν το ματς.

‘Όμως ο Μπαρτζώκας δεν τον επανέφερε. Όπως και στη Βαρκελώνη και στο ΣΕΦ στο παιχνίδι με τη Βαλένθια. Προφανώς γιατί δεν είχε και κάποιον να βγάλει. Ο Σλούκας είχε βρει ρυθμό, ο ΜακΚίσικ ήταν ο κορυφαίος σε άμυνα και επίθεση, ο Παπανικολάου σταμάτησε τον Κάρολ. Ποιον να έβγαζε;

Άρα ήταν η τρίτη φορά σε τέσσερα ματς και για τον Σπανούλη αυτό ήταν ένα μήνυμα που δεν μπορούσε να αποδεχθεί. Μία φορά το δέχθηκε, δεύτερη το δέχθηκε, την τρίτη όχι. Και έδειξε με το δικό του τρόπο την ενόχλησή του. Όχι για να το μάθει ο κόσμος, ούτε για να προκληθεί έντονη συζήτηση, αλλά γιατί δεν είναι συμβιβασμένος με τον πάγκο.

Από την άλλη όμως και ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει και να απεγκλωβιστεί κάποια στιγμή από το ένδοξο παρελθόν του. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με βελούδινο τρόπο. Τόσο καιρό η συζήτηση γινόταν γύρω από τον Κώστα Σλούκα. Επελέγη να είναι ο επόμενος ηγέτης του Ολυμπιακού, αλλά σε πολλά ματς που κρίνονταν στο τέλος, ήταν αυτός παρκαρισμένος στον πάγκο για ένα ολόκληρο δεκάλεπτο. Όχι άδικα γιατί δεν είχε (κι ακόμα δεν έχει) ανταποκριθεί στο βάρος που έπεσε πάνω του. Λογικά αισθανόταν κι αυτός άβολα, υπήρχε κι εκεί θέμα που έπρεπε να επιλυθεί και ο Μπαρτζώκας να βρει τη λύση.

Γενικά πρόκειται για μια άβολη κατάσταση για μια ομάδα και τον προπονητή, που θα κρίνεται κάθε φορά από το αποτέλεσμα, από την τελευταία επίθεση, από το τελευταίο σουτ. Μετά την Μπαρτσελόνα ήταν δικαιωμένος, μετά τη Βαλένθια και την Ρεάλ βρέθηκε στο στόχαστρο. Αν ο Σλούκας είχε βάλει το τελευταίο σουτ θα ήταν όλα καλύτερα γι' αυτόν, αν ο ΜαΚκίσικ δεν είχε χάσει τον Γιουλ το ίδιο, τώρα το αποτέλεσμα τον φέρνει σε δύσκολη θέση, ενώ στην πραγματικότητα είναι ο τελευταίος που φταίει.

Ποια είναι η λύση; Να φύγει πάλι ο Μπαρτζώκας για να παίζει συνέχεια ο Βασίλης Σπανούλης; Όχι, δεν το θέλει κανείς στον Ολυμπιακό αυτό. Ούτε ο ίδιος ο αρχηγός πρέπει να το επιζητεί, όσο δυσαρεστημένος κι αν είναι. Να ξαναχρεωθεί κάτι τέτοιο, δεν θα είναι καθόλου καλό για την υστεροφημία του.

Από την άλλη κι ο Σπανούλης θέλει να υπάρχει δικαιοσύνη. Όταν είναι καλός να παίζει, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Αυτό είναι το σωστό άλλωστε. Γι' αυτό και ξέσπασε στο παιχνίδι με τη Ρεάλ, γιατί αισθάνθηκε αδικημένος.

Η λύση, λοιπόν, είναι να κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω. Ίσως για πολλούς να μοιάζει με ένδειξη αδυναμίας και υποχώρησης, όμως σε μια ομάδα αυτό δεν ισχύει.

Το σύνθημα του Ολυμπιακού το 2011, όταν άρχισε εκείνη η φοβερή πορεία, ήταν το ένας για όλους και όλοι για έναν. Προς το παρόν στο ΣΕΦ δεν έχει επιτευχθεί αυτός ο στόχος, διότι το “εγώ” παραμένει πάνω από το “εμείς”.

Λίγες μέρες μετά την τέλεια διαβολοβδομάδα σε Βαρκελώνη και Βελιγράδι, ήρθε η απότομη προσγείωση στο Φάληρο. Δεν είναι μόνο οι δύο ήττες, αλλά το πρόβλημα στα αποδυτήρια, που έγινε σαφές από την αντίδραση του Σπανούλη μετά το ματς με τη Ρεάλ. Διότι το θέμα δεν είναι ούτε το ζντο, ούτε πού κάθισε ο Σπανούλης.