Μοιάζει παράλογο να υπάρχουν απαιτήσεις από μια ομάδα που μαζεύτηκε για λίγες ημέρες για ματς ασυνήθιστα για τούτη τη γεννιά παικτών. Ακόμα και η πιο ομοιογενής Εθνική, αν έδινε ραντεβού ένα χρόνο μετά την τελευταία της συνάντηση, δύσκολα θα έδειχνε καλό πρόσωπο.

Όπως μοιάζει απίθανο να δούμε κάτι εξαιρετικό την Πέμπτη στο Ηράκλειο και την Κυριακή στην Γεωργία. Και εδώ που τα λέμε, ευτυχώς που ήρθαν τα δύο φιλικά στο Παρίσι, για να μην πέσει απευθείας στα βαθιά η Ελλάδα κόντρα στη Σερβία. Είναι αν μη τι άλλο θετικό το ότι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα οι παίκτες της EuroLeague, αλλά ταυτόχρονα χάθηκε η έννοια της ομάδας που δημιουργήθηκε από τους "αντικαταστάτες" από τον Νοέμβρη μέχρι τον Ιούλιο.

Είναι αλήθεια ότι όλοι μπερδεύονται με τα προκριματικά , αλλά δεν πρόκειται για ελληνική ιδιαιτερότητα. Ούτε καν μπασκετική. Οι αγώνες δίχως ουσιαστική προετοιμασία έχουν κάτι διαφορετικό, πολύ δε περισσότερο για τους μπασκετμπολίστες. Το 2003 είχαν γίνει τελευταία φορά προκριματικά μεσούσης της σεζόν, άρα κανείς τους δεν τα έχει προλάβει.

Το πρόβλημα όμως δεν αφορά την Ελλάδα, διότι αυτή τη στιγμή δεν "καίγεται" όσο άλλες Εθνικές ομάδες. Το 6-0 από την πρώτη φάση επιτρέπει στην ελληνική ομάδα να μπαίνει στο δεύτερο κομμάτι των προκριματικών με άνεση, διότι μπορεί να φτάσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Κίνα ακόμα κι αν δεν ξανακερδίσει. Βέβαια αυτό το σενάριο είναι ακραίο από κάθε άποψη, αλλά δεν είναι και απίθανο. Φτάνει όμως στην Εθνική ακόμα και μία νίκη, ειδικά αν την πετύχει στη Γεωργία στο τέλος της εβδομάδας. Τότε τα υπόλοιπα προκριματικά θα αποκτήσουν εντελώς "φιλικό" χαρακτήρα.

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, διότι ακόμα και σε περίπτωση δύο ανεπιτυχών αποτελεσμάτων τούτη την εβδομάδα, πάλι η δουλειά θα μπορεί να γίνει. Και μάλιστα με τους κατάλληλους παίκτες γι αυτή την διαδικασία. Διότι μέχρι τώρα στα προκριματικά αγωνίστηκαν παιδιά που έκαναν εξαιρετική δουλειά και το κυριότερο έγιναν ομάδα. Ήξεραν πως μόνο μέσα από αυτό τον τρόπο θα επιβιώσουν και τα κατάφεραν. Έβαλαν, λοιπόν, με το 6-0 τις βάσεις της πρόκρισης και αν θέλετε να πούμε την αλήθεια, για τέτοια παιχνίδια ίσως είναι όχι μόνο πιο κατάλληλοι, αλλά και καλύτεροι.

Την ίδια στιγμή, οι παίκτες της EuroLeague φαίνεται να υποτιμούν και τα φιλικά και τα προκριματικά. Με την έννοια ότι έχουν το μυαλό τους αλλού , δεν δίνουν το 100%, δεν είναι κάτι σημαντικό γι αυτούς. Έστω κι αν θέλουν να είναι στην Εθνική και δεν λένε όχι στο κάλεσμα. Η επιθυμία, το κίνητρο και η ομοιογένεια κερδίζουν στα προκριματικά και είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Όσο γι' αυτούς που ανησυχούν για την εικόνα που είδαν στα δύο φιλικά στη Γαλλία ; Ε, μην το παρακάνουμε. Είναι απόλυτα φυσιολογικό ό,τι είδαμε από μία ομάδα μαζεύτηκε ένα χρόνο μετά το τελευταίο της ραντεβού στην Πόλη... Και ίσως αυτά τα δύο ματς να αποτελέσουν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να δουν οι διεθνείς πού ακριβώς βρίσκονται, για να κάνουν το 2 στα 2 και να βάλουν κι αυτοί ένα λιθαράκι για την πρόκριση στο Παγκόσμιο της Κίνας.