Είναι τόσο ανώτερος όλων, που κυριολεκτικά κάνει ό,τι γουστάρει. Ο Μαρτίνς δοκιμάζει πράγματα (γιατί τώρα πρέπει να το κάνει) και οι παίκτες του αγωνίζονται λες και οι δοκιμές είναι τα δεδομένα όλης της σεζόν. Δε με ενδιαφέρει ποιος θα πει "σιγά την ΑΕΚ". Γιατί πολύ απλά, καμία μεγάλη ομάδα δεν αγωνίζεται βάσει του απέναντι. Το ματς στο ΟΑΚΑ όσον αφορά στους Πειραιώτες ξεκίνησε με κάμποσες αγωνιστικές απορίες.

Η τριάδα πίσω, η τετράδα των χαφ δίχως οργανωτή, τα στηρίγματα του Ελ Αραμπί και πάει λέγοντας. Η μαγκιά των νταμπλούχων όμως ήταν μια και μοναδική: Έστειλαν όλες αυτές τις απορίες στα σκουπίδια. Η διακοπή των playoffs λόγω εθνικών ομάδων, "έδιωξε" από του Ρέντη 13 ποδοσφαιριστές. Όταν μαζεύτηκαν, δεν είχαν πολλές ημέρες για να δουλέψουν στον ρυθμό που θα ήθελαν. Αλλά και τι έγινε;

ΟΤΑΝ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟ

Έχω ξαναγράψει ένα πράγμα: Όταν ο Ολυμπιακός είναι καλά δεν έχει αντίπαλο. Ξέρω ότι αυτό ενοχλεί τους μη Ολυμπιακούς. Όπως ενοχλεί και κάποιους (ελάχιστους) που λένε ότι είναι Ολυμπιακοί όταν διαβάζουν κάποια κριτική για την ομάδα και δε τους αρέσει. Να με συμπαθάτε, αλλά δεν μπορώ να κάνω σκόντο στην κρίση μου, ούτε να γράφω αυτά που θέλουν άλλοι. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ απλό, πολύ όμορφο και πολύ αληθινό.

Οι "ερυθρόλευκοι" αποτελούν μακράν το καλύτερο σύνολο στη χώρα. Εδώ κέρδισαν τον Άρη (που έχει και μια φιλοσοφία) με δέκα παίκτες και δεν κινδύνευσαν. Τι ελπίδες θα μπορούσε να έχει αυτή η ΑΕΚ; Μια ομάδα που σχεδόν στο ημίωρο είχε δεχθεί τρία γκολ για πλάκα. Τρία γκολ που προήλθαν με ποικίλους τρόπους. Το σουτ του Καμαρά, η οβίδα του Μασούρα από την καλή πάσα του Χολέμπας, η παρέμβαση του Ελ Αραμπί. Με ασφάλεια ανασταλτικά λόγω της παρουσία των τριών στην άμυνα, με την σοβαρότητα και την ψυχραιμία του Εμβιλά. Με απελευθερωμένους και τον Ανδρούτσο και τον Χολέμπας. Και την τριάδα μπροστά να βγαίνει πάντα πρώτη στη μπάλα.

ΕΦΙΑΛΤΗ Ο ΧΙΜΕΝΕΘ, ΕΥΤΥΧΙΑ Ο ΜΑΡΤΙΝΣ

Πού σε πονεί και πού σε σφάζει ήταν το ματς από πολύ νωρίς και την ώρα που ο Χιμένεθ ζούσε εφιάλτη, ο Μαρτίνς δε μπορούσε παρά να είναι ευτυχισμένος από την εικόνα της ομάδας. Η ΑΕΚ όπως ήταν φυσιολογικό άλλαξε την συμπεριφορά της στο δεύτερο μέρος. Ήταν υποχρεωμένη να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά της. Δεν έγιναν ξαφνικά ομαδάρα οι "κιτρινόμαυροι" αλλά έσφιξαν τις γραμμές, έτρεξαν περισσότερο και με τη σκέψη ότι ο διασυρμός ήταν πολύ κοντά, συμπεριφέρθηκαν πιο λογικά, γνωρίζοντας ότι το παιχνίδι ήταν χαμένο. Έβαλαν ένα γκολ στο τέλος, αλλά την πεντάρα δε τη γλίτωσαν.

Θέλω να επισημάνω και κάτι άλλο. Όπως ξέρετε γράφω σπάνια (σε βαθμό εκνευρισμού) για την διαιτησία και μόνο όταν υπάρχει λόγος ή τρομερό λάθος. Ο ρέφερι αυτής της αναμέτρησης στο δεύτερο μέρος επηρεασμένος από την διαφορά στο σκορ και στην δυναμικότητα των ομάδων, έπαψε να δίνει ακόμη και φάουλ που αποτελούν τη βάση στους κανόνες του αθλήματος.

Τέλος πάντων, το κάνουν συχνά αυτό οι διαιτητές. Ο Ολυμπιακός θα ήταν άδικο να πει κάποιος ότι τα φόρτωσε στον κόκορα στο δεύτερο 45λεπτο. Στα δικά μου μάτια απλά, ήταν πιο άνετοι και είναι και λογικό. Προσπάθησαν να συνεργαστούν. Να βγάλουν κάποιες όμορφες φάσεις, αλλά παίζουν δυο ομάδες, μη το ξεχνάμε. Εντυπωσιάστηκα με την άνεση των Εμβιλά - Καμαρά, δεμένοι σωστά με το… αόρατο σχοινί βάδισαν όπως επιτάσσει η θέση τους. Ο Μαρτίνς έκανε τις αλλαγές του ανενόχλητος, για να έρθει και το πέμπτο γκολ, προϊόν της οξυδέρκειας και της σούπερ βραδιάς στην οποία βρέθηκε ο Χολέμπας. Τακουνάκι και σουτ του Φορτούνη!

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΥΠΕΡΟΧΟΣ

Η ΑΕΚ όταν άρχισε το ματς είχε έναν παίκτη παραπάνω στα χαφ! Αυτό έδειχναν τα χαρτιά γιατί στην ουσία ο Εμβιλά έκανε για τρεις μόνος του! Εντάξει, το σταματάω στον συγκεκριμένο παίκτη έχω αδυναμία, αλλά και τι φταίω; Ο άνθρωπος για το ελληνικό πρωτάθλημα είναι παραπάνω από πολυτέλεια. Όπως και ολόκληρος ο Ολυμπιακός για αυτή την Superleague είναι η καλαμιά στον κάμπο. Και αν ο κόσμος του πρέπει να τον χειροκροτήσει για κάτι, αυτό είναι ότι παρότι το 46ο πρωτάθλημα είναι ήδη στην πλατεία Αλεξάνδρας, η ομάδα αγωνίζεται σα να μην έχει τελειώσει κάτι. Και αυτό όλο είναι νίκη του προπονητή και των παικτών.

Ο Ολυμπιακός του ΟΑΚΑ ήταν παραπάνω από υπέροχος και δεν το γράφω υπερβολικά, ξέρετε πως δεν χαρίζομαι ακόμη κι αν καμιά φορά στενοχωρώ φίλους μου. Επόμενες υποχρεώσεις ο ΠΑΣ στον ημιτελικό του κυπέλλου και ο "αιώνιος" αντίπαλος στο Καραϊσκάκη. Αυτό το τελευταίο έχει πάντα ενδιαφέρον…