Η Λίγκα του μπάσκετ έκλεισε συμφωνία με έναν αξιόπιστο και μεγάλο κεντρικό χορηγό, ενώ οι μεγάλες ομάδες που κινούνται αυτόνομα, βρήκαν έναν δικό τους κεντρικό χορηγό. Κοινώς λίγο πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, κατάφεραν να κλείσουν το πλέον βασικό θέμα από πλευράς εσόδων, μετά το τηλεοπτικό συμβόλαιο. Προφανώς με λιγότερα χρήματα από άλλες εποχές, ικανοποιητικά όμως για τα σημερινά δεδομένα.

Την ίδια στιγμή το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Σούπερλιγκας ψάχνει εναγωνίως για έναν κεντρικό και απλοχέρη χορηγό, ενώ έχουμε φτάσει ήδη στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου. Ζήτημα που σε κανονική χώρα, θα έπρεπε να είχε κλείσει τον Αύγουστο, για να μη σας πούμε τον Ιούνιο. Και δε βρίσκει αυτό που θα ικανοποιήσει τους πάντες. Μόλις δύο οι υποψήφιοι ενδιαφερόμενοι, εσχάτως μάλιστα προέκυψε ο δεύτερος, σε μία προσπάθεια να σώσουν οτιδήποτε και αν σώζεται. Ελεημοσύνη.

Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν ΟΛΟΙ πως έχουμε μακράν το πιο παρηκμασμένο πρωτάθλημα όλων των εποχών και κάθε χρόνο η κατάσταση εμφανίζεται πιο αφόρητη; Προϊόν που δε μπορεί ούτε με παρακάλι να προσελκύσει ΕΝΑΝ επιχειρηματία, έναν οργανισμό να δώσει κάποια χρήματα, έχει τελειώσει. Δεν υφίσταται ως προϊόν.

Πώς σώζεται κάτι σάπιο;

Ναι, ξέρω την καραμέλα. Όλοι από αυτό ζούμε και πρέπει κάτι να κάνουμε για να υπάρχει πρωτάθλημα. Προφανώς και όλοι θέλουμε να υπάρχει πρωτάθλημα. Αλλά σόρυ, δεν είναι δική μου δουλειά να βρω χορηγούς, ούτε να σώσω κάτι σάπιο. Οι μοναδικοί υπεύθυνοι για αυτή την κατάντια, είναι εκείνοι που κρατούν τις τύχες της Λίγκας και του σπορ στα χέρια τους. Ουδείς άλλος.

Πραγματικά απορώ με το πώς επιβιώνουν ομάδες που δε βρίσκουν χορηγούς από την τοπική κοινωνία τους και δεν υπάρχουν ούτε τα χρήματα ενός μεγάλου σπόνσορα. Απορώ.

Βέβαια φαντάζομαι γνωρίζετε πόσες ομάδες (και μεγάλες) χρωστάνε σε παίκτες ένα καράβι χρήματα, πόσοι άνθρωποι είναι και θα παραμείνουν απλήρωτοι για καιρό; Άνθρωποι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, με τις ομάδες, άμεσα ή έμμεσα.

Και όλοι αυτοί, ελπίζουν πως επειδή κάθε χρόνο κάποια κουτσό-λύση βρίσκεται στο 90’, θα συνεχίσει το πράγμα να υφίσταται. Ουτοπία.

Στον αέρα η Football League

Την ίδια στιγμή που η Σούπερλιγκα, δε βρίσκει επιχειρηματία επενδυτή, αλλά…φιλάνθρωπο που θα πετάξει τα λεφτά του σε βαρέλι χωρίς πάτο, το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, η περίφημη Football League, δεν έχει ούτε χορηγό, αλλά ούτε και τηλεοπτική στέγη. Έπος.

Και γι’ αυτό δεν έχει ξεκινήσει ακόμη και δεν ξέρουν οι ομάδες πότε θα γίνει η σέντρα. Ο OTE μετά από μία τριετία, που προσπάθησε να αναβαθμίσει το προϊόν, με ποιοτικές μεταδόσεις, ματώνοντας οικονομικά και ακούγοντας διάφορους εξυπνάκηδες να του λένε πως «κάποιες μεταδόσεις δεν ήταν υψηλού επιπέδου», το άφησε για τον…επόμενο ενδιαφερόμενο. Δηλαδή τον ΚΑΝΕΝΑ.

Στο παρακάλι και ο Πρόεδρος της Football League, μπας και πείσει κάποιο κανάλι να πάρει όλες τις ομάδες υπό τη σκέπη του. Άνθρακας ο θησαυρός για την ώρα. Η NOVA πιέζεται, αλλά δε φέρεται διατεθειμένη σε τέτοιους καιρούς να συντηρήσει και τα δύο επαγγελματικά πρωταθλήματα. Δε βγαίνει, είναι ασύμφορο. Η ΕΡΤ δεν ασχολείται μέχρι στιγμής, οπότε αδιέξοδο. Μόνο αν γίνει κάποια παρέμβαση, κάποια συμφωνία της τελευταίας στιγμής, μπορεί να βρεθεί λύση. Λύση ανάγκης φυσικά και όχι ουσίας.

Πρόβλημα η διαιτησία και το χαμηλό επίπεδο

Το πρόβλημα είναι πολύπλευρο. Πολλοί εστιάζουν στη διαιτησία. Συμφωνώ, αποτελεί αγκάθι. Πρόβλημα είναι και το χαμηλό επίπεδο των ομάδων. Διότι και στο μπάσκετ ακούγονται τα μύρια όσα για τους διαιτητές, αλλά εκεί βλέπουμε στους δύο μεγάλους παίκτες κλάσης, υπάρχει σπουδαίο ελληνικό στοιχείο και παρά το γεγονός πως ο ανταγωνισμός δεν θυμίζει…Ισπανία, κανείς δεν κοροϊδεύει. Παίζεται καλό μπάσκετ, υπάρχουν σπουδαίοι προπονητές και το θέαμα εν πολλοίς, δε συγκρίνεται με το αντίστοιχο του ποδοσφαίρου.

Και ένα σωρό ακόμη λόγοι που κρατούν μακριά τον κόσμο, ακόμη και από ποδοσφαιρικά ντέρμπι με μεγάλη σημασία.

Κοιτάζουμε το δέντρο και όχι το δάσος

Το γράφουμε αυτό το κομμάτι, τώρα στο Σαββατοκύριακο της διακοπής του πρωταθλήματος, για να καταλάβουμε μερικά πράγματα. Το πρώτο πως δε μας λείπει πραγματικά η Σούπερλιγκα, ας είμαστε ειλικρινείς. Το δεύτερο, πως το 80% των εργαζομένων στις ομάδες, στενάζουν από πάσης φύσεως προβλήματα. Οι επιχειρηματίες στενάζουν περισσότερο γιατί δεν έχουν έσοδα, επιβιώνουν προπονητές και παράγοντες χωρίς καμία γνώση και όρεξη και στο τέλος βγαίνουμε όλοι χαμένοι, καθώς κοιτάζουμε το δέντρο και όχι το δάσος.

Το δέντρο είναι το ποιος θα πάρει το κουμάντο της ΕΠΟ. Το δάσος είναι το σε ποιο πρωτάθλημα θα κάνει κάποιος κουμάντο; Σε αυτό που έχουμε σήμερα; Ας κάνει, αν τον γεμίζει και του δίνει ζωή. Τι να πω…