Δεν ξέρω πόσοι το γνωρίζετε, πάντως το είχαμε αναφέρει πρόσφατα πως το καλοκαίρι, πριν ο Ατρόμητος κλείσει τον Νταμίρ Κάναντι, είχε έρθει σε προφορική συμφωνία με τον Αλεξάνταρ Στανόγιεβιτς. Ναι, αυτόν που πέρασε και δεν ακούμπησε από τον ΠΑΟΚ.

Πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία του Ατρόμητου, αν τελικά είχε προχωρήσει το deal με τον Σέρβο, αντί του Αυστριακού; Ποτέ δε θα το μάθουμε. Ωστόσο λεπτομέρειες, συγκυρίες, μπορεί να καθορίσουν την εξέλιξη των πραγμάτων.

Φαντάζομαι ότι όταν ο Στανόγεβιτς τελικά πήγε στον ΠΑΟΚ και οι Περιστεριώτες επέλεξαν τον Κάναντι, κάποιοι που γνώριζαν όλη την υπόθεση μέχρι την τελική επιλογή, ίσως σκέφτηκαν "ο Στανόβενιτς ήταν λαχείο, ενώ ο Κάναντι ρίσκο".

Ο Σπανός όμως ήξερε. Όχι μόνο γιατί έχει μάτι, που έχει, ξεκάθαρα. Αλλά επειδή δεν είχε πειστεί πως ο Σέρβος θα πήγαινε με όρεξη για δουλειά στο Περιστέρι. Έψαχνε κάτι καλύτερο. Το βρήκε και το έχασε. Ο Κάναντι ήταν αυτό ακριβώς που ζητούσε ο Ατρόμητος. Φιλόδοξος, εργατικός, γνώστης του πώς δουλεύουν σε μικρο-μεσαίες ομάδες και με πορεία στην Άλταχ, ανάλογη με αυτήν που ακολούθησε η Χαλκηδόνα, μετέπειτα Ατρόμητος. Από τα χαμηλά στα ψηλά. Την ξέρει τη δουλειά. Τέλος.

Όπου και αν φτάσει η ομάδα του, που προφανώς δε θα τερματίσει στην πρώτη θέση, το πρώτο κερδισμένο στοίχημα της σεζόν προπονητικά το κερδίζει ο Αυστριακός. Ακολουθεί η Ξάνθη με τον Ράσταβατς.

Δυο ομάδες που δε διαθέτουν τα χρήματα των μεγάλων, έχουν όμως σκάουτ "γάτες", τεχνικούς διευθυντές με μάτι και γνώση του χώρου, ιδιοκτήτες που βρίσκονται χρόνια στο κουρμπέτι. Σήμερα τα φώτα τα τραβάει ο Κάναντι, αύριο πιθανώς άλλος, λογικά θα έρθουν και οι γκέλες για τον νυν πρωτοπόρο.

Όμως τα εύσημα στην Ελλάδα που δεν έχει υπομονή τα δίνω προσωπικά στον Σπανό, που παρά το μάλλον νωθρό ξεκίνημα, χωρίς νίκη, αλλά και χωρίς ήττα, στήριξε την επιλογή του, του έδωσε χώρο και χρόνο και εκείνος τα εκμεταλλεύτηκε. Έμαθε το ρόστερ, έμαθε τους αντιπάλους, έμαθε τον πρόεδρό του και τους ανθρώπους του και δεν κάνει τίποτα στην τύχη. Μένει να δούμε μέχρι πού θα το πάει η ομάδα του. Γιατί το ρόστερ δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και για Τσάμπιονς Λιγκ. Έχει ατέλειες. Πάντως δεν ήταν μεγάλη έμπνευση να βάλει τον Ντάουντα κόντρα στην ΑΕΚ, αντί του “βασικού” Μανούσου. Ήξερε τι έκανε, γιατί ήξερε πώς ήθελε να παίξει.

Κάτι που δεν έκανε ο Λουτσέσκου για παράδειγμα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, που ξέχασε τον Πέλκα και έβγαλε τον Μαουρίσιο, ο οποίος έδενε άμυνα και επίθεση. Δηλαδή μύλος. Κλείνοντας, επειδή έχουμε μιλήσει αρκετά για στυλ ποδοσφαίρου, να επισημάνουμε κάτι. Όχι, δε μου αρέσει να παίζει μία ομάδα μόνο άμυνα. Ούτε θεωρώ έμπνευση ενός τεχνικού να γυρίσει και τους έντεκα παίκτες του πίσω από τη μπάλα. Θεωρώ έξυπνο να κερδίζεις χρόνο με αποτελέσματα και μετά να παίξεις και το ποδόσφαιρο που θέλεις. Και ελπίζω ο Κάναντι να έχει στο μυαλό του κάτι πιο επιθετικογενές.

Γιατί μόνο με άμυνα, δε θα πάει ψηλά. Απλώς θα παίρνει μπράβο για κάποιες μεγάλες νίκες. Θα έρθουν όμως και οι μεγάλες γκέλες, αν δεν ξέρεις τι να κάνεις τη μπάλα στα πόδια σου.