Το αήττητο σερί της Ρεάλ Μαδρίτης έσπασε στο "Σάντσεθ Πιθχουάν". Και έσπασε πιο απροσδόκητα από ότι θα περίμενε κανείς. Μετά από δύο εξαντλητικά μεταξύ τους ματς σε 11 ημέρες, με τη Ρεάλ να παίρνει την πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου, το απόθεμα βενζίνης είχε αδειάσει και για τους δύο μονομάχους.

Ο Ζιντάν το έβλεπε στις προπονήσεις και γι’ αυτό κατέβηκε εκεί μέσα με πρώτο στόχο να μη χάσει. Σχηματισμός 3-5-2, ολίγον τι παράδοξος για το πυραυλοκίνητο ρόστερ της «Βασίλισσας», όμως ιδιαίτερα εύστοχος, αν αναλογιστεί κανείς πως ακόμη και οι αστέρες της Ρεάλ κάποια στιγμή κουράζονται. Έτσι επέλεξε να αγωνιστεί για το 0-0, άντε βία για το 0-1. Και το ματς του βγήκε τέλεια μέχρι το 85’. Άφησε τη μπάλα στα πόδια των γηπεδούχων, έδωσε χώρο, σκόραρε πρώτος στο 67’. Το σχέδιο έπαιρνε άριστα.

Μέχρι την… κακιά στιγμή του ’85. Του αυτογκόλ του μοναδικού παίκτη που δε θα ήθελε σε αυτό το γήπεδο να κάνει τέτοιο λάθος. Το λάθος του Σέρχιο Ράμος άλλαξε τα δεδομένα, έδωσε φτερά στη Σεβίλλη και μετά ανέλαβε δράση ο Γιόβετιτς. 2-1, ανατροπή και μεγάλη νίκη.

Η Σεβίλλη στη μετά Έμερι εποχή δε χάνει ένα σημαντικό στοιχείο όπως φαίνεται. Την πίστη στο αποτέλεσμα. Πολύ καθοριστικό αυτό για μία ομάδα. Όμως το ματς το έχασε η Ρεάλ. Το κάστρο έπεσε από μέσα και μάλιστα από τον αρχηγό και καλύτερο παίκτη της ομάδας και την Κυριακή, μαζί με τον συγκλονιστικό Κασεμίρο.

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΠΑΙΖΑΜΕ, ΓΚΟΛ ΔΕΝ ΕΒΑΖΕ Η ΣΕΒΙΛΛΗ

Αν δεν έβαζε το αυτογκόλ ο Ράμος, μέχρι σήμερα να παίζαμε, γκολ δε θα έβαζε η Σεβίλλη. Σίγουρα το πάλεψαν οι γηπεδούχοι, το κυνήγησαν, αλλά από το ’67 ως το ’85 δεν είχαν σκαρώσει ούτε μία σοβαρή φάση. Ακόμη και σήμερα νομίζω πως ο Ζιντάν θα απορεί πως χάθηκε αυτό το ντέρμπι.

Το αναφέρω αυτό διότι θέλω να επισημάνω πως ναι, η κορυφή πήρε φωτιά, οι διαφορές μειώθηκαν, όμως αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, η Ρεάλ παραμένει φαβορί για τον τίτλο και αυτό γιατί εκείνη καθορίζει την τύχη της. Στο 80% των αγώνων της, ελέγχει το ρυθμό, έχει ισορροπία σε άμυνα και επίθεση, διαθέτει παίκτες κλάσης που ξέρουν να σκοράρουν, να μαρκάρουν, να κρατούν μπάλα και αν είχε τον Μπέιλ, θα έλεγα πως ούτε από κάτι απρόσμενο χάνει το πρωτάθλημα.

Πολύ καιρό είχαμε να δούμε μία Ρεάλ που να παίζει τόσο ομαδικά και να αμύνεται εξαιρετικά. Το τελευταίο είναι το κλειδί. Η άμυνα της δεν αφήνει περιθώρια για αστεία αν και πάντα θα υπάρχουν εξαιρέσεις όπως αυτή στην Ανδαλουσία. Νομίζω πως μιλάμε για εξαίρεση στον κανόνα.

ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΚΟΠΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ Η ΡΕΑΛ ΤΟΥ "ΖΙΖΟΥ"

Η Ρεάλ του Ζιντάν μόνο από την κόπωση μπορεί να ηττηθεί πραγματικά και σε βάθος χρόνου, όχι από κάποιον αντίπαλο. Προσέξτε. Τα γράφουμε αυτά μετά από ήττα της "Βασίλισσας", γιατί όποιος είδε το ματς, κατάλαβε πως οι άλλοι είχαν ψυχή, πάθος, ορμή μετά το 1-1, αλλά στο σχέδιο και στην οικονομία του ματς, ο αντίπαλος είχε κυριαρχήσει. Ο Σαμπαόλι έχασε κατά κράτος από τον Ζιντάν στα 85 από τα 93 λεπτά του ματς. Πήρε όμως το τρίποντο και πάνω σε αυτό καλείται να επενδύσει.

Ναι, το πρωτάθλημα πήρε φωτιά στην Ισπανία, όπως συμβαίνει εφέτος σε Αγγλία, Ιταλία, Γερμανία και Γαλλία. Αυτό είναι το καλό για τους ουδέτερους. Και μακάρι να πάει έτσι μέχρι τέλους.

Υ.Γ. Η μπάλα που έπαιξε η Τότεναμ το Σάββατο κόντρα στη Γουέστ Μπρομ δεν υπάρχει. Μιλάμε για…άρρωστα πράγματα. Τέσσερα γκολ, δέκα κλασικές, άλλες τόσες που δεν κατέληξαν σε σουτ, ο τερματοφύλακας Φόστερ της Γουέστ Μπρομ να πιάνει τα άπιαστα, κόλαση. Χάρμα ιδέσθαι η ομάδα του Ποκετίνο και καθόλου τυχαία στην δεύτερη θέση.

Υ.Γ.2 Άσχετο, αλλά πολύ σχετικό με τη νοοτροπία μας, εδώ στην Ελλάδα. Πήρε το μάτι μου κάπου, το τουρκικό ALL-STAR BASKET και μου έπεσε το σαγόνι. Θέαμα, γεμάτο γήπεδο, σόου, πρωταγωνιστές που χαίρονταν το παιχνίδι, συμμετοχή έκπληξη του Αρντά Τουράν της ποδοσφαιρικής Μπαρτσελόνα, σκορ κάπου στους 140 πόντους και για τις δύο ομάδες, κοντά στους 300 συνολικά, απίθανα πράγματα. Αν θέλετε φυσιολογικά.

Που; Στην Τουρκία του Ερντογάν, της αγριότητας, των τρομοκρατικών επιθέσεων κάθε εβδομάδα, του ξύλου στους δρόμους για ψύλλου πήδημα, της βάρβαρης νοοτροπίας στην καθημερινότητα. Και όμως, ακόμη και εκεί σέβονται τον πελάτη, το προϊόν τους, την επένδυση τους. Θα μου πείτε και εδώ κάνουμε αντίστοιχο ματς. Ναι, σωστά. Και δεν ασχολείται κανείς. Παλαιότερα με κίνδυνο επεισοδίων, χωρίς καμία λάμψη, αγγαρεία και το κάνουμε και καλά στην επαρχία, διότι εκεί είναι αδικημένοι κτλ. Που θα πάει, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε και θα σοβαρευτούμε. Ως τότε θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε πως μας αξίζουν τα καλύτερα και μας τα στερούν οι ξένοι εχθροί μας.