Ολυμπιακός: Ο Ντόρσεϊ και ο παίκτης-πρωτάθλημα

Ήταν ο Τάιλερ Ντόρσεϊ ο παίκτης που δεν… περίμενε κανείς να βγει μπροστά στους τελικούς και να εξελιχθεί σε βασικό παράγοντα της νίκης και της κατάκτησης του τίτλου από τον Ολυμπιακό; Χωρίς αμφιβολία, ναι. Ο -εκτός ρόστερ- στα τελευταία ευρωπαϊκά παιχνίδια και του φάιναλ-φορ συμπεριλαμβανομένου, μετατράπηκε σε πρωταγωνιστή πρώτης γραμμής και τον παίκτη που ολοκλήρωσε τη σειρά των τελικών με μ.ό 11.5 και 40% τρ (αν προτιμάτε, είχε 15.3π στα τρία νικηφόρα παιχνίδια, που διαμόρφωσαν και το 3-1)!

Από την άλλη, όλη τη σεζόν, ο Ντόρσεϊ χρησιμοποιήθηκε από τον Μπαρτζώκα περισσότερο στο ελληνικό πρωτάθλημα, απ’ ό,τι στην Ευρωλίγκα. Ίσως αυτό υπαγόρευσε πρώτα το ελληνικό διαβατήριο του ομογενή γκαρντ κι ύστερα η μη προσαρμογή του σε ένα ρόλο που δεν μπόρεσε να αποδεχθεί στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις.

Ας δούμε τους αριθμούς:

✍ Ο 29χρονος γκαρντ έπαιξε σε 20 ματς της κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα (και σε κανένα των πλέι-οφ, ή του φάιναλ-φορ) έχοντας μικρή συνεισφορά, καθώς σε μέσο όρο συμμετοχής 10 λεπτών, είχε 3.3π, 1ρ και 1 ασίστ. Η αλήθεια είναι ότι στα πρώτα εφτά παιχνίδια της Ευρωλίγκας, ο Ντόρσεϊ έπαιρνε περισσότερο χρόνο. Καθώς, μάλιστα, είχε τραυματιστεί ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος, σε τρεις αγώνες (με Εφές, Μπάγερν και Μπαρτσελόνα) σκόραρε 34 πόντους, από τους συνολικά 66 που σημείωσε σε όλη τη διοργάνωση. Η επιστροφή του Γκος στρίμωξε το χρόνο του και ουσιαστικά τον απενεργοποίησε σε ολόκληρο το υπόλοιπο της ευρωπαϊκής διαδρομής.

✍ Στην GBL τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Ντόρσεϊ είχε ένα διαφορετικό ρόλο, λόγω του περιορισμού της χρησιμοποίησης των ξένων. Γι’ αυτό και οι μέσοι όροι του ήταν τελείως διαφορετικοί. Σε 20 αγώνες της κανονικής περιόδου, έπαιξε 17.4 λεπτά έχοντας 9.4π, 2.4ρ και 1.4 ασίστ, ενώ αντίστοιχοι ήταν και οι αριθμοί του στα πλέι-οφ. Έπαιξε και στα 8 ματς -σε 17.3 λεπτά-  έχοντας 9.7π, 1.7 ρ και 2 ασίστ. Τα καλύτερα του παιχνίδια, πριν από τους τελικούς, ήταν στην κανονική περίοδο με τον Κολοσσό Ρόδου (29π) και στα πλέι-οφ, εναντίον του Πανιωνίου (20π, με 6/11 τρ).

Προφανώς δεν τίθεται θέμα σύγκρισης ανάμεσα στο ελληνικό πρωτάθλημα και τη δυναμική της EuroLeague, παρόλα αυτά ο Ντόρσεϊ όσες φορές ένιωσε πολύτιμος για την ομάδα του, ανταποκρίθηκε στις προκλήσεις. Δεν μπόρεσε να γίνει ποτέ μια ρεζέρβα οκτώ και δέκα λεπτών γιατί δεν είναι τέτοιος παίκτης, θέλει χρόνο στα πόδια του και είναι παίκτης ψυχολογίας.

Κάπως έτσι ο Γιώργος Μπαρτζώκας αποφάσισε να τον περιθωριοποιήσει στα ματς της Ευρώπης, αλλά να τον έχει σε εγρήγορση στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η διαχείριση μπορεί να μην άρεσε στον παίκτη, αφού όλοι επενδύουν στο χρόνο και στις εμφανίσεις τους στην Ευρωλίγκα, όπως αποδείχθηκε όμως ο ρόλος του για την κατάκτηση του πρωταθλήματος θα ήταν καθοριστικός.

Αν και στον πρώτο τελικό δεν μπόρεσε να προσφέρει κάτι, αλλά όλος ο Ολυμπιακός στο 1-0 του ΠΑΟ είχε παλινδρομήσει στη μετριότητα, η συνέχεια ωστόσο ήταν διαφορετικά. Μαζί με τον Τόμας Γουόκαπ, βγήκε μπροστά στον δεύτερο τελικό, σκόραρε 16 πόντους (3/6δ, 1/5τρ, 7/9β) και έστειλε το … πρώτο μήνυμα. Άλλοι 13 μέσα στο ΟΑΚΑ (με 2/3τρ) και 17 (με 6/10 σουτ και 2/2 βολές) στο Game 4, ο Τάιλερ έκλεισε τη χρονιά, γνωρίζοντας την αποθέωση από το κοινό της ομάδας.

Ο ρόλος ενός παίκτη… πρωταθλήματος

Είτε από συγκυρίες, είτε επειδή έτσι μπόρεσε να διακριθεί μέσα στη χρονιά, ο Ντόρσεϊ έφερε στο προσκήνιο ένα νέο ρόλο, που φαίνεται ότι τα επόμενα χρόνια θα υπάρχει στα ρόστερ των δυο αιωνίων. Τον παίκτη, που θα παίζει στο ελληνικό πρωτάθλημα και ενδεχομένως να τον κρίνει κιόλας.

Εξηγούμαστε:

Η Ευρωλίγκα, πλέον, είναι πολύ απαιτητική, του χρόνου θα έχει τέσσερις αγωνιστικές επιπλέον (38 από 34 συν τα πλέι-οφ και το φάιναλ-φορ για να πάρει μια ομάδα τον τίτλο 45 ματς) με τους τραυματισμούς να παραμονεύουν και να είναι συχνοί για όλους. Για να βγει η χρονιά, όμως και καθώς και οι εγχώριες διοργανώσεις έχουν άλλα 30-40 παιχνίδια, τα ρόστερ πλέον πρέπει να έχουν 15, αν όχι και περισσότερους, παίκτες πρώτης γραμμής. Αυτό προϋποθέτει αύξηση του μπάτζετ με τα χρήματα που διατίθενται για εκείνους που βρίσκονται εκτός δωδεκάδας σε ευρωπαϊκά ματς να έχουν αυξημένες -σε σχέση με τα τωρινά δεδομένα- αποδοχές.

Λόγω των περιορισμών που υπάρχουν σε όλα τα εθνικά πρωταθλήματα με τους ξένους, ένας παίκτης που δεν έχει θέση στο ευρωπαϊκό ρόστερ μπορεί να είναι -λόγω του διαβατηρίου του- απολύτως απαραίτητος, όπως αποδείχθηκε ο Ντόρσεϊ στους τελικούς. Κι όχι μόνο απαραίτητος, αλλά επί της ουσίας ο MVP των τελικών.

Οι τουρκικές ομάδες, λόγω των περιορισμών των ξένων σε πέντε και την χρησιμοποίηση ενός Τούρκου παίκτη στην πεντάδα, έχουν τέτοιους “εγχώριους” παίκτες. Ο Μέλι Μαχμούτογλου της Φενέρ, που δεν αγωνίστηκε καν στο φάιναλ-φορ, αλλά στα πλέι-οφ του τουρκικού πρωταθλήματος είναι πρωταγωνιστής της ομάδας του αποτελεί μια παρόμοια περίπτωση. Γκαρντ όπως ο Εξίογλου ή ο Οντσιέλ έχουν ένα αντίστοιχο ρόλο στην Εφές.

Η πολυτέλεια για τον τίτλο

Ήταν, λοιπόν, ο Ντόρσεί μια πολυτέλεια για τον τίτλο που κατέκτησε ο Ολυμπιακός; Ο Παναθηναϊκός δεν είχε κάποιον τέτοιο. Ο Σαμοντούροφ που άρχισε να παίρνει χρόνο στα τελευταία παιχνίδια και αγωνίστηκε στον πρώτο τελικό δεν είχε συνέχεια. Στους “πράσινους” λένε ότι του χρόνου ο νεαρός άσος θα έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Ο Μωραΐτης που θα μπορούσε να έχει ένα ρόλο στην ομάδα δεν κέρδισε ποτέ την εμπιστοσύνη του Εργκίν Αταμάν. Ίσως η απόκτηση του Βασίλη Τολιόπουλου, να είναι η “απάντηση” του Παναθηναϊκού, καθώς ο Έλληνας διεθνής, μπορεί να έχει ένα σημαντικό όσο και ενεργό ρόλο στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Σίγουρα, πάντως, η πολυτέλεια για τέτοιους παίκτες στα ρόστερ και θα μετατραπεί, πλέον, σε αναγκαιότητα…