Την χρειαζόταν την νίκη επί της Ομόνοιας όχι μόνον ο ΠΑΟΚ, αλλά συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο στην προσπάθεια που κάνουμε να ξανακερδίσουμε την χαμένη ευρωπαϊκή θέση και την δεύτερη ομάδα στα προκριματικά του Champions League. Το κακό είναι πως οι βαθμοί πετάχτηκαν. Ο ΠΑΟΚ και καλύτερη ομάδα έχει από την Ομόνοια και καλύτερα γυμνασμένος είναι.

Δεν είναι η πρώτη φορά φέτος, που βρισκόμαστε στην ίδια θέση και το πιθανότερο είναι πως δεν θα είναι η τελευταία. Ο Φερέιρα, δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στην ομάδα του, εφαρμόζοντας ένα σχέδιο που δεν μπορεί να ταιριάξει σε όλα τα παιχνίδια και δεν βοηθά τους παίκτες του να ανοίξουν οργανωμένη άμυνα.

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ

Την Ομόνοια την είδαμε στα δύο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, ξέραμε ακριβώς τι να περιμένουμε από την ομάδα του Μπεργκ, γνωρίζαμε πως θα αμυνθεί μαζικά πίσω από την σέντρα, πως όσο έχουν σκορ να υπερασπιστούν δεν θα βαρεθούν να παίζουν άμυνα και αν πάρεις προβάδισμα μπορείς να αναδείξεις την φτωχή τους ποιότητα.

Το καλό είναι, πως πρόκειται για έναν αντίπαλο, που δεν θα σου βάλει σημαντική απειλή και όσο περνάει ο χρόνος, θα σε βοηθήσει για να τον κλείσεις μέσα στην περιοχή του. Για να καταλάβετε πόσο ρόλο παίζουν οι προπονητές, φέρτε λίγο στο μυαλό σας τι έκανε ο Μαρτίνς, πως τελείωσε το παιχνίδι με την Μαρσέιγ.

Έπαιζε με την Μαρσέιγ, όχι με την Ομόνοια, με έναν αντίπαλο που σίγουρα αν δεν βγει η αναχαίτιση στο ύψος της σέντρας, είναι σε θέση ανα πάσα στιγμή να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Θυμηθείτε πως τελειώσει τον αγώνα, για να καταλάβετε την διαφορά.

Παρότι η ισοπαλία δεν ήταν καταστροφή, αποφάσισε να ρισκάρει για να το κερδίσει και τελείωσε με δύο φορ και τους δύο δημιουργούς του, στις πλευρές. Για να έρθουμε τώρα στον ΠΑΟΚ, ο Φερέιρα έπαιζε με έναν αντίπαλο που εφάρμοζε το απόλυτο ταμπούρι, που το να πάρει το ρίσκο και πιο εύκολο είναι και από την στιγμή που ψάχνεις το γκολ και νομοτελειακό, ποτέ όμως δεν φρόντισε, να έχει δύο φορ στην περιοχή της Ομόνοιας, ποτέ δεν έβγαλε από το γήπεδο, τους τρεις στόπερ.

ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ

Το λάθος όμως ξεκίνησε από την αρχή. Απέναντι σε μία ομάδα, που όποιος παρακολουθεί ελάχιστα ποδόσφαιρο αντιλαμβάνεται πως θα ταμπουρωθεί, κατέβασε τον ΠΑΟΚ με τρεις στόπερ και τον Εσίτι μπροστά του.

Δεν έχω κανέναν λόγω να είμαι σκληρός και άδικος με τον Φερέιρα, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει ποδοσφαιρική λογική, να έχεις 4 τόσο βαριά κορμιά στον άξονα, και ουσιαστικά να αφήνεις όλο αυτόν τον χώρο, με μοναδικό ποδοσφαιριστή που μπορεί να δημιουργήσει τον Σβαρμπ.

Όταν ο σχηματισμός σου είναι τόσο βαρύς, με τρία ψηλά στόπερ και ένα βαρύ ψηλό καθαρό 6άρι, εκτός ότι χάνεις στην δημιουργία, είναι δεδομένο πως απέναντι σε ομάδα που παίζει κόντρα, ούτε θα αμυνθείς σωστά, γιατί είσαι γεμάτος βαριά κορμιά. Είναι δεδομένο, πως αν έχεις μία τόσο συντηρητική σύνθεση, παίζεις με την Ομόνοια και μείνεις πίσω στο σκορ, θα έχεις να ανέβεις έναν Γολγοθά.

Ο Φερέιρα, πήγε με αυτές τις συνθήκες στο ημίχρονο και με νωπές τις μνήμες από αυτό που συνέβη την περασμένη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, όταν το 4-4-2 στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, βοήθησε την ομάδα του να φθάσει στην ισοφάριση.

Η λογική λοιπόν έλεγε πως σιγά σιγά θα δημιουργήσει τις συνθήκες να πάει την ομάδα του σε ένα πιο επιθετικό σχήμα για να κλείσει με δύο φορ το παιχνίδι, με στόχο να εκμεταλλευτεί τα πολλά στημένα που είναι σίγουρο πως όσο κυλάει ο χρόνος θα προσφέρει ο αντίπαλος, αλλά και να πιέσει για να αξιοποιήσει τα κερδισμένα μέτρα.

Όταν κυνηγάς το σκορ, με αντίπαλο μία ομάδα όπως η Ομόνοια, το πώς θα πάει το παιχνίδι είναι δεδομένο, δεν υπάρχει περίπτωση όσο προχωράει ο χρόνος και ο αντίπαλος έχει αποτέλεσμα να κρατήσει, να μην ταμπουρωθεί, να μην οχυρωθεί στην άμυνα. Ο Φερέιρα όμως, κράτησε την ομάδα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα με τρεις στόπερ και δεν φρόντισε να τελειώσει τον αγώνα με δύο σέντερ φορ.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ

Το μόνο που έκανε ήταν στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, να βγάλει τον Εσίτι, που πραγματικά η παρουσία του σε αυτό το παιχνίδι δεν είχε την παραμικρή χρησιμότητα. Ποδοσφαιρικά, θα ήταν για τα δεδομένα του αγώνα, μία αχρείαστη υπερβολή, ακόμα και αν έπαιζε ο ΠΑΟΚ με δίδυμο στο κέντρο άμυνας, πόσο μάλλον, σε τακτική με τριάδα καθαρών στόπερ.

Ο Αουγκούστο βοήθησε για να βελτιωθεί η κυκλοφορία μπάλας και το κυριότερο, να μην χρειάζεται τόσο πολύ ο Σβαρμπ να πρέπει να μένει χαμηλά για να ζητά την μπάλα. Στην πράξη υπήρχε ένα σύστημα με τρεις αμυντικούς, τον Αουγκούστο πλέι μέικερ στην θέση 6, οι Γιαννούλης-Μάτος και στην συνέχεια ο Ντούγκλας είχαν την πλευρά και με κινήσεις προσπαθούσαν να ανοίξουν την άμυνα της Ομόνοιας και να δημιουργήσουν χώρους, για να πατήσουν οι τρεις επιθετικοί και Σβαμπ την περιοχή της. Ο Σβαμπ σε αυτήν την συνθήκη, έκανε καλή δουλειά πρόσφερε το γκολ στον Μούργκ και θα μπορούσε να έχει σκοράρει στην ευκαιρία του 83ου λεπτού.

ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΣΩΣΤΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ

Είναι φανερό πως ο ΠΑΟΚ είχε τις δυνατότητες και τους ποδοσφαιριστές για να κερδίσει εύκολα την Ομόνοια, δεν είχαν όμως οι ποδοσφαιριστές του, την σωστή καθοδήγηση από τον προπονητή τους.

Ο Φερέιρα έχει κολλήσει σε ένα σύστημα, που σε ένα μεγάλο ποσοστό των παιχνιδιών, μπλοκάρει την ίδια του την ομάδα. Το γράφω πολύ καιρό, αν συνεχίσει με αυτήν την λογική, θα είναι πολλά τα παιχνίδια που ο ΠΑΟΚ θα κολλήσει και δεν θα τα κερδίσει παρότι θα είναι καλύτερος από τον αντίπαλο του.

Δεν ανοίγουν με αυτήν την φιλοσοφία οι πολυπρόσωπες άμυνες, δεν κερδίζεις με αυτήν την λογική αντιπάλους που έχουν την φιλοσοφία της Ομόνοιας.

Πραγματικά πίστευα πως το παιχνίδι με την ΑΕΚ και τα όσα συνέβησαν στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, όταν έκανε πιο επιθετική την φιλοσοφία του, θα τον βοηθήσουν να δει μία διαφορετική κατεύθυνση, δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ δεν συνέβη και αρχίζω να φοβάμαι πως ούτε πρόκειται να συμβεί.