Στόχος και πεποίθηση της διοίκησης του Παναθηναϊκού είναι πως μέσα στο φθινόπωρο θα υπάρχει ξεκάθαρο τοπίο για το γηπεδικό, πραγματικότητα που αυτόματα θα σημάνει πως ο ταλαιπωρημένος τα τελευταία χρόνια σύλλογος θα βαδίσει ξανά σε ήρεμα νερά.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ

Ο κόσμος με το δίκιο του είναι δύσπιστος, όμως υπάρχουν σημάδια που αποδεικνύουν την αλλαγή κατεύθυνσης. Το πιο πρόσφατο, η στάση της διοίκησης στην πρόταση της NOVA.

Τα προηγούμενα χρόνια όλοι όσοι εργαζόντουσαν στον σύλλογο γνώριζαν την ημερομηνία που θα εκταμιεύονταν τα χρήματα, καθώς αυτά τα λεφτά περίμεναν για να πληρωθούν χρωστούμενα. Τα χρήματα από τα τηλεοπτικά ήταν το οξυγόνο της ομάδας, με την διοίκηση να μην έχει πρόβλημα να συμφωνήσει σε προτάσεις μικρότερες από ότι σε αυτές που γινόντουσαν στις υπόλοιπες ομάδες του Big 4.

Δικαιολογημένα καθώς ο πήχης είχε πέσει αρκετά και ήταν δεδομένο πως από ένα σημείο και μετά, τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα, δεν θα είχαν το ίδιο ενδιαφέρον με αυτά του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και της AEK.

Όπως έχετε ενημερωθεί πολύ έγκαιρα σε αρκετά κείμενα μου ο φετινός στόχος του συλλόγου, είναι να κάνει πρωταθλητισμό, να προσπαθήσει να γίνει διεκδικητής τίτλων.

Έχοντας σαν μοχλό πίεσης και την δημιουργία του PAO TV, ζητά να αξιολογηθεί στο πραγματικό του μέγεθος. Ασφαλώς και κάποιος εύλογα μπορεί να επιχειρηματολογήσει πως πρώτα ανεβαίνεις επίπεδο και μετά διεκδικείς και τα ανάλογα χρήματα, αυτή όμως είναι άλλη κουβέντα.

Δεν κάνω την αναφορά, με σκοπό να κρίνω τις διαπραγματεύσεις των ομάδων με τα τηλεοπτικά, αλλά γιατί αυτή η αλλαγή στάσης αναδεικνύει και την νέα πραγματικότητα που υπάρχει στον Παναθηναϊκό.

Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΟΥ ΡΟΚΑ

Το μπάτζετ ανεβαίνει αρκετά, ο Ρόκα πέρα από τα αυξημένα νούμερα που έχουν οριστεί, γνωρίζει πως έχει το ελεύθερο αν προκύψει κάτι εξαιρετικό να κινηθεί για να το αποκτήσει. Ο Αλαφούζος αυτό που περιμένει από τον Ισπανό τεχνικό διευθυντή του, είναι να τηρήσει την δέσμευση του πως μπορεί να δημιουργήσει έναν ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό.

Ασφαλώς και υπάρχει μία αλλαγή κατεύθυνσης που προκαλεί ερωτήματα στους φίλους του συλλόγου. Είναι φανερό πως πηγαίνει πίσω το πλάνο της ακαδημίας.

Ο Τσάβι Ρόκα κοιτάει αποκλειστικά ξένους ποδοσφαιριστές για να στελεχώσει τον αγωνιστικό κορμό και υπάρχουν φίλοι του Παναθηναϊκού που αναρωτιούνται αν η ομάδα κινείται σε σωστή κατεύθυνση. Είναι νωπή και η ζημιά που έκανε στον σύλλογο η εποχή Στραματσόνι και πολλοί φοβούνται μην ξαναδούμε το ίδιο έργο.

ΑΚΑΔΗΜΙΑ

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Ο Παναθηναϊκός μπήκε αναγκαστικά στην ανάγκη να προβάλει προς τα έξω, σχεδόν όλους του ποδοσφαιριστές που υπάρχουν στην Ακαδημία.

Δεν είναι κάτι συνηθισμένο, καθώς οι ομάδες γνωρίζουν πως ένα πολύ μικρό ποσοστό από τους ποδοσφαιριστές που δημιουργούν θα κάνουν καριέρα στην πρώτη ομάδα.

Η αδυναμία μεταγραφών το καλοκαίρι του 2018, τα οικονομικά προβλήματα και η μεγάλη πτώση του μπάτζετ δημιούργησαν συνθήκες για όποιον ποδοσφαιριστή αγωνίζεται στις μικρές ομάδες του συλλόγου να θεωρείται εν δυνάμει ποδοσφαιριστής της ομάδας.

Για να κάνεις πρωταθλητισμό χρειάζεται να επανέλθει μία ισορροπία. Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να κλείσει η πόρτα της πρώτης ομάδας για αυτά τα παιδιά. Η ιστορία του συλλόγου, άλλωστε, δείχνει πως οι ένδοξες ημέρες πάντοτε ερχόντουσαν μέσα από την δημιουργία ενός ισχυρού κορμού Ελλήνων.

Η ΕΝΔΕΚΑΔΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ

Όμως ο κάθε ποδοσφαιριστής, για να μπορέσει να σταθεί σε επίπεδο πρωταθλητισμού, θα πρέπει να δείξει πως είναι σε θέση να κερδίσει την θέση του μέσα από τον ανταγωνισμό. Η ενδεκάδα σε μία μεγάλη ομάδα, δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.

Όταν ο στόχος σταματάει να είναι να επιβιώσουμε και να μειώσουμε το χρέος, αλλά να επιστρέψουμε στον πρωταθλητισμό, δεν μπορείς να αφήσεις τον προπονητή ξεκρέμαστο σε μία θέση ενδεκάδας.

Πρέπει να του παρέχεις ασφαλείς επιλογές, ώστε να μπορείς και να κρίνεις την δουλειά του, εκτός αν προκύψει κάτι το εξαιρετικό, που έχει την υποχρέωση να το αναδείξει. Το σημαντικό είναι να υπάρξει ισορροπία.

Δηλαδή να υπάρχει χώρος στο ρόστερ, για παιδιά προερχόμενα από την ακαδημία, που θα πάρουν την ευκαιρία, να αποδείξουν πως μπορούν να βοηθήσουν και να κερδίσουν θέση, σε έναν σύλλογο που έχει στόχους και δεν παίζει απλά διαδικαστικά παιχνίδια για να βγει η χρονιά.

Πολλές φορές γράφτηκαν αποθεωτικά κείμενα για την δουλειά του προηγούμενου τεχνικού επιτελείου. Η αλήθεια είναι πως κατάφεραν, να κρατήσουν τον σύλλογο σε μία δύσκολη περίοδο και να κινηθεί η ομάδα σε αξιοπρέπεια κάτι που είναι σημαντικό, όμως απέτυχαν να δημιουργήσουν έναν κορμό, μέσα από την ακαδημία που θα μπορούσε να φθάσει με στοχευμένες κινήσεις σε πιο υψηλό επίπεδο τον σύλλογο.

ΧΑΤΖΗΓΙΟΒΑΝΝΗΣ-ΜΠΟΥΖΟΥΚΗΣ

Από νωρίς ξεχώρισαν οι Χατζηγιοβάννης, Μπουζούκης και η ανανέωση περιορίστηκε σε αυτούς τους δύο ποδοσφαιριστές, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να αρπάξουν και την ευκαιρία που τους δόθηκε στο επίπεδο που έπρεπε.

Δεδομένα απέδειξαν πως είναι ποδοσφαιριστές που αξίζουν να βρίσκονται στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Έχω πάρει αρκετά μηνύματα από φίλους της ομάδας στη λογική πως με τις προσθήκες που γίνονται δεν θα βρουν ρόλο οι Χατζηγιοβάννης, Μπουζούκης.

Από την στιγμή όμως που ο σύλλογος αλλάζει στόχους, δεν γίνεται να βάζει την εξέλιξη κανενός ποδοσφαιριστή πάνω από την εξέλιξη της ομάδας.

Με τις προσθήκες των Βιγιαφάνες, Αϊτορ, Ξαβιέ, Αγιούμπ και ενός ακόμα ποιοτικού κεντρικού χαφ που θα αποκτηθεί, ο ανταγωνισμός έχει αυξηθεί.

Οι Χατζηγιοβάννης-Μπουζούκης όμως δεν ξεκινάνε φέτος στην ομάδα, έχουν πίσω τους τρεις γεμάτες σεζόν ο ένας και δύο ο άλλος, πρέπει να είναι σε θέση να αντέξουν τον ανταγωνισμό και να επιβάλουν την θέση και χώρο τους.

Άλλο πράγμα είναι να αξίζουν βάση εικόνας να αγωνίζονται και να αδικούνται και τελείως διαφορετικό, να ζητάμε από έναν σύλλογο που έχει στόχους, να μην αγοράσει ποδοσφαιριστές για να είναι υποχρεωτικό να αγωνίζονται. Οι ομάδες πάντοτε πρέπει να κοιτάνε την βελτίωση τους, θα ήταν το καλύτερο σενάριο η εξέλιξη του Παναθηναϊκού σε ομάδα πρωταθλητισμού να έρθει μέσα από την βελτίωση των δικών του παιδιών.

Άλλωστε τα δύο χρόνια που πέρασαν, είδαμε πως η νοοτροπία που υπήρχε στην ομάδα του αγωνίζομαι χωρίς πραγματικούς στόχους, δεν βοήθησε στην βελτίωση των νέων παιδιών και ειδικά των συγκεκριμένων να φθάσουν στο επίπεδο που μπορούν, βάση τον ποιοτικών χαρακτηριστικών τους.

Επαναλαμβάνω πως στην επαγγελματική ζωή οι θέσεις κερδίζονται, δεν χαρίζονται. Ο 23 ετών Χατζηγιοβάνης, ο 22 ετών Μπουζούκης, ο Εμανουηλίδης, ο Αθανασακόπουλος και όποιο παιδί θέλει και πιστεύει πως μπορεί να αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό, πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να κερδίσει την θέση του, να δουλέψει και να φθάσει σε ένα επίπεδο που δεν θα αφήνει στον προπονητή του, περιθώρια.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΝΕΟΣ ΣΤΡΑΜΑΤΣΟΝΙ

Ο Τσάβι Ρόκα έχει φέρει ποιοτικούς ποδοσφαιριστές στην ομάδα και θα κάνει κι άλλες προσθήκες. Βασικός δεξιός μπακ, κεντρικός χαφ, επιθετικός, τουλάχιστον ακόμα ένας ακραίος αμυντικός και πάντοτε υπάρχει παράθυρο σε περίπτωση που βρεθεί κάποια εξαιρετική περίπτωση.

Ερχόμαστε στον φόβο που εκφράζουν κάποιοι κακοπροαίρετοι αλλά και φίλοι της ομάδας από ενδιαφέρον για να μην επιστρέψει ο σύλλογος στην εποχή Στραματσόνι. Υπάρχουν πολλές και τεράστιες διαφορές. Ο Ιταλός διαχειρίστηκε ένα πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ και φόρτωσε την ομάδα με αδικαιολόγητες υποχρεώσεις.

Έδινε τεράστια συμβόλαια για να φέρνει δανεικούς, για παράδειγμα 1.000.000 έδωσε στην Κάλιαρι μόνο για τον δανεισμό του Ιμπάρμπο, και ακόμα 1.000.000 ευρώ στον ποδοσφαιριστή.

Φόρτωσε το ρόστερ με ένα σωρό παλτά, ποδοσφαιριστές όπως οι Ιβάνοφ, Σαμπά, Μαμούτε που δεν ήταν σε θέση να προσφέρουν το παραμικρό. Με το τελικό κόστος πολύ μεγαλύτερο από αυτό, που όριζε η λογική και η αξία των ποδοσφαιριστών. Μέχρι σήμερα, ο Ρόκα πηγαίνει σε στοχευμένες κινήσεις, που στην πλειοψηφία τους, η τελική συμφωνία μοιάζει και ευεργετική για τον σύλλογο.

Μοναδική εξαίρεση τα 350 χιλιάρικα τον χρόνο, για συμβόλαιο 3 ετών που δόθηκε στον Βέλεθ, που πρόκειται για υπερβολικά υψηλή πρόταση με βάση όσα είδαμε από τον ποδοσφαιριστή.

Οι υπόλοιπες πάντως περιπτώσεις έχουν ξεκάθαρα την προοπτική να αγωνιστούν στο γήπεδο για περισσότερα χρήματα από αυτά που θα εισπράξουν. Οπότε δεν μπορεί να γίνει η παραμικρή σύγκριση με την εποχή του Στραματσόνι.

ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΤΟΥ ΡΟΚΑ

Το ρίσκο που έχει πάρει ο Ρόκα είναι με τον Πογιάτος. Σε έναν σύλλογο που έχει σαν στόχο να ανέβει επίπεδο και να επιστρέψει στον πρωταθλητισμό, δεν είναι συνηθισμένο να φέρνεις προπονητή που δεν έχει δουλέψει ξανά σαν πρώτος.

Ο Ρόκα έχει τους λόγους του και πρέπει να γνωρίζει πως αν δεν του βγει, η συγκεκριμένη επιλογή, θα του χρεωθεί. Τα μηνύματα που παίρνω πάντως από τις πρώτες προπονήσεις είναι θετικά, το κλίμα είναι καλύτερο από αυτό της περσινής προετοιμασίας όπως και η ποιότητα που υπάρχει στις προπονήσεις.