Η επιστροφή στις νίκες ήταν επιβεβλημένη για την ομάδα του Πειραιά. Για λόγους πολλούς. Θεωρώ ότι πιο σημαντικό ακόμη κι από το αποτέλεσμα, ήταν η καλύτερη εικόνα ορισμένων παικτών του Μπαρτζώκα. Ο Μπολομπόι κι ο ΜακΚίσικ για παράδειγμα έδωσαν περισσότερα από το πρόσφατο παρελθόν. Με μια τριάδα βέβαια πορεύτηκε και κέρδισε η ομάδα. Οι πιο συνήθεις από τους υπόπτους. Ο Σάσα και οι δυο Κώστες. Θα διαβάσετε πιο κάτω για αυτό.

Τα θέματα δεν έχουν λυθεί. Ο Μπαρτζώκας ακόμη το ψάχνει και κάνει μπαμ. Άλλο όμως να το ψάχνεις κερδίζοντας και έχοντας ένα καλό ρεκόρ. Άλλο να χάνεις και να έχεις γύρω σου και γκρίνιες. Οι Πειραιώτες έχουν φτιάξει ένα σύνολο που θα πρέπει να ανεβάσει στροφές τους επόμενους μήνες. Για αυτή την εποχή χρειάζεται απλά καλό μπάσκετ και καλά αποτελέσματα. Στο Ισραήλ χάθηκε η ευκαιρία διατήρησης του αήττητου εκτός έδρας.

Το ματς με τους Γερμανούς όμως ήταν 100% πιο αγχωτικό. Παίζεις στην έδρα σου. Δεν θα αντέξει κανείς ήττα. Είσαι ομάδα που στις διαβολοβδομάδες τα πας καλά. Ένα 2/2 λοιπόν με χαμένα τα ματς, θα σε ταρακουνήσουν κάμποσο. Δεν θέλεις επίσης να εξασθενήσει και η ψυχολογία κάποιων από τους παίκτες σου που ήδη δε νιώθουν πολύ καλά. Ο Κάναν για παράδειγμα, παλεύει να βρει ρόλο. Ο Πίτερς είναι παίκτης δευτέρου δεκαλέπτου. Ο Μπαρτζώκας δεν έβαλε καθόλου τον Μπλακ που μέχρι πρότινος τον έφερνε ως πρώτη αλλαγή μετά τον Φάλ.

Ψαξίματα δηλαδή συνεχώς. Γι' αυτό κερδίζεις για να ψάχνεις άνετος, αλλιώς αν χάνεις ψάχνονται όλοι οι άλλοι για εσένα.

Με το όπλο της!

Δεν ήταν το καλύτερο για τον κόσμο να δει την ομάδα του να μπαίνει με... κεκτημένη ταχύτητα από το κακό φινάλε στο Τελ Αβίβ. Αυτό όμως συνέβη, αφού η Άλμπα μετά το πρώτο τηλεοπτικό ταιμ άουτ, άνοιξε το γήπεδο πάρα- πάρα πολύ εύκολα. Και αυτό ξεκίνησε από τις κακές κόκκινες επιλογές στην επίθεση, που έφεραν απόλυτη ανισορροπία στο αμυντικό τρανζίσιον.

Ο Μπαρτζώκας σε μια προσπάθειά του να δει τι θα κάνει με τον Κάναν, τον έκανε μέρος του rotation και όχι μέλος της αρχικής πεντάδας. Επέλεξε τον Μακ Κίσικ , έδωσε ύψος στην πεντάδα και έναν παίκτη που μπορεί ακόμα να μην έχει δώσει πράγματα, αλλά ξέρει την ομάδα καλύτερα από τον συμπατριώτη του.

Οι Γερμανοί ήλεγχαν την κατάσταση με απλούς τρόπους και όταν η αρχική πεντάδα άλλαξε πλήρως ήταν το 13ο λεπτό της αναμέτρησης. Ο Σλούκας μοίραζε σαν καραμέλες τις ασίστ. Και απολάμβανε κάθε στιγμή γιατί πολύ απλά του "πήγαινε" το ματς και είχε μπει και αποφασισμένος να μην χάσει δεύτερο ματς σε 48 ώρες. Ο Μπολομπόι επίσης ήταν αλλαγμένος προς το καλύτερο. Καπάκωνε τις μπάλες και κυρίως έκοβε στην ρακέτα την κατάλληλη στιγμή για να πάρει μπάλες. Είτε του τις έδιναν, είτε όχι, αυτός έκανε το σωστό.

Ο Ολυμπιακός όταν η Άλμπα έδειξε να πάει να του κάνει ζημιά, πολύ απλά την χτύπησε με το ίδιο της το όπλο. Θέλετε να τρέξετε και να βγάλετε ένταση; Εμείς θα το κάνουμε καλύτερα και μάλιστα μέσα στην έδρα μας, ήταν το μήνυμα του πρώτου ημιχρόνου. Από την πλευρά των γηπεδούχων. Γιατί οι φιλοξενούμενοι ήταν έτοιμοι να τιμωρήσουν κάθε λάθος της ελληνικής ομάδας.

Ο μπελάς του ΜακΚίσικ

Μην ξεχνάμε ότι οι Γερμανοί είχαν υποστεί αρκετές ήττες μέχρι να μπουν στο ΣΕΦ. Ο πόντος του ημιχρόνου ήταν ...τίποτα ως διαφορά. Και έδειχναν έτοιμοι να σπάσουν το αρνητικό τους σερί. Δεν ήταν αγώνας που μάγεψε μπασκετικά. Είχαν όμως ιδιαίτερη σκληράδα και οι δυο μονομάχοι.

Ο ΜακΚίσικ πήγε να πάρει την ομάδα του από το χέρι, αλλά χρεώθηκε τεχνική που ισοδυναμούσε με τέταρτο φάουλ και βγήκε βρίζοντας. Στην καλύτερη βραδιά του φέτος, πήγε από χαζομάρα (ζήταγε φάουλ και βρήκε τον μπελά του) στον πάγκο και εκεί που οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να ζαλίζονται, βρήκαν κάποια σουτ και... ξαναγεννήθηκαν μέσα στο ματς.

Ο Σμίθ και ο Λο, έβαζαν σουτ από μακριά, η ομάδα τους βελτίωσε το ποσοστό της από τα 6,75 αλλά ο Βεζένκοβ με τον Παπανικολάου τιμώρησαν κάθε ατέλεια της γερμανικής άμυνας. Κι όμως όταν πήγαν οι ομάδες για οδηγίες ενόψει τέταρτης περιόδου, η διαφορά ήταν στους δυο. Με δυο λόγια ο Ολυμπιακός είχε πάρει το τρίτο δεκάλεπτο με έναν πόντο διαφορά. Ήταν άδικο πραγματικά, αλλά τι φταίνε και οι παίκτες της Άλμπα αν έβαζαν εύκολα τα τριποντάκια;

Τι έσωσε ο Κώστας

Γιατί κέρδισε ο Ολυμπιακός; Πολύ απλά την κρίσιμη ώρα ήταν όπως έπρεπε. Τι βλεπα,με σαε προηγούμενα παιχνίδια; Ακόμη και σε κάποια που πήραν, οι Πειραιώτες στο τέλος έκαναν κοιλιά. Στο Ισραήλ ήταν η κορύφωση αυτής της αρνητικής συνθήκης. Όμως τώρα το μάθημα το είχαν πάρει. Και με σωστές επιλογές, ηρεμία και πάνω απ' όλα με τον Παπανικολάου να οργιάζει, δεν άφησαν το παρκέ να ξαναφύγει από τα πόδια τους.

Ο αρχηγός ήταν καταλυτικός. Ήταν εντυπωσιακός. Και ήταν για άλλη μια φορά αυτός που δίχως να υπερβάλει, δίχως να... ξεφύγει, δίχως να εκβιάσει προσπάθειες, ήταν πάντα εκεί που έπρεπε. Έβαλε τα κερασάκια σε μια σαντυγί που δεν έφτιαξε μόνος. Αλλά δεν ξέρουμε αν αυτή η σαντυγί θα μπορούσε στο τέλος να σερβιριστεί δίχως τα κερασάκια.

Ο Κώστας έσωσε την -άλλη μια- τρομερή εμφάνιση του Βεζένκοβ. Έσωσε το υπέροχο ντάμπλ-ντάμπλ του Σλούκα. Και την προσφορά όλων των συμπαικτών του, οι οποίοι σε σχέση με την εικόνα τους στο Τελ Αβίβ, αυτή την φορά ήταν όλοι θετικοί. Οι Γερμανοί δεν έχουν την ποιότητα του Ολυμπιακού, μην τρελαθούμε. Επιβίωσαν χάρη στην εκμετάλλευση ανοιχτού γηπέδου πολλές φορές, αλλά και την ευστοχία τους που ανέβηκε στο δεύτερο ημίχρονο.

Την ώρα που οι ομάδες πρέπει να "μιλάνε" αυτή την φορά , ο Ολυμπιακός μίλησε. Δεν το ξανάπαθε. Και τώρα μπορεί άνετα να ετοιμαστεί για ένα πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι που τον περιμένει. Γιατί η Έφες διέλυσε την Αρμάνι στο Μιλάνο και είναι ορεξάτη πολύ.