Μέγεθος και εμπειρία για την Τουρκία, χειροκρότημα για την τίμια προσπάθεια της Ελλάδας

H μάχη δόθηκε, χάθηκε, αλλά το χειροκρότημα 10.500 θεατών που βρέθηκαν στο ΣΕΦ μένει για τα κορίτσια της Εθνικής, που δεν κατάφεραν να προκριθούν στις οκτώ καλύτερες ομάδες του Ευρωμπάσκετ. Ένα χειροκρότημα, ανταπόδοση για την προσπάθεια τους, απέναντι σε μια εξαιρετική ομάδα, όπως αποδείχθηκε ότι ήταν η Τουρκία.

Η αλήθεια είναι ότι οι Τουρκάλες προσπαθούν να ξαναφτιάξουν την σπουδαία ομάδα που είχαν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας όταν κατέκτησαν δυο μετάλλια (αργυρό το 2011 και χάλκινο το 2013) στο Ευρωμπάσκετ, ήταν επίσης δυο φορές στην πέμπτη θέση (2015, 2017), ενώ έπαιξαν σε δυο ολυμπιακά τουρνουά (5η θέση το 2012, 6η το 2016) και στο μικρό τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου (4η θέση το 2014).

Η νίκη επί της Ελλάδας τις ξαναφέρνει στις οκτώ κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης μετά από οκτώ χρόνια. Για αυτό πρόεδρος της τουρκικής ομοσπονδίας, Χινταγιέτ Τούρκογλου, ο άλλοτε διεθνής σέντερ Χουσεΐν Μπεσόκ και οι υπόλοιποι Τούρκοι πανηγύριζαν στο τέλος μαζί με τον τραυματία κόουτς

Οι τουρκικές ομάδες είναι κυρίαρχες σε επίπεδο συλλόγων στην Ευρωλίγκα. Την τελευταία τριετία υπάρχει συνεχής τουρκική παρουσία, με τη Φενέρ και τη Μερσίν να πρωταγωνιστούν. Οι δυο τους έπαιξαν στον τελικό του 2023 (πρωταθλήτρια η Φενέρ, που κατέκτησε και τον τίτλο του 2024) ενώ η Μερσίν ηττήθηκε φέτος από την USK Πράγας.

Η θηριώδης Μακ Κόουαν (10π, 14ρ) που έχει ύψος 2.04 αγωνίστηκε φέτος στη Μερσίν, πριν συμφωνήσει με τους Ντάλας Γουίνγκς του WNBA. Η καταπληκτική γκαρντ Αλπερίν Ονάρ (14π, 8 ασίστ) και η ΜVP του αγώνα Τίμπε Σένιουρεκ (19π, 5ρ), αγωνίζονται στη Φενέρ. Η αλήθεια είναι ότι με την ομάδα της δεν έχει τόσο μεγάλη συμμετοχή, αλλά και μόνο που βρίσκεται στην Ευρωλίγκα φτάνει…

Και δεν ήταν μόνο αυτές οι τρεις που έκαναν τη ζημιά στην ελληνική ομάδα. Οι περισσότερες από τις παίκτριες της Τουρκίας έχουν υψηλές παραστάσεις από το λίαν ανταγωνιστικό εγχώριο πρωτάθλημα, αλλά και τα ευρωπαϊκά Κύπελλα στα οποία πρωταγωνιστούν (η Μπεσίκτας έπαιξε σε δυο τελικούς στο Eurocup).

Το δικό μας συγκρότημα έχει ταλέντο, της λείπουν όμως οι αντίστοιχες εμπειρίες. Στο αντίστοιχο επίπεδο βρίσκονται μόνο η Μαριέλα Φασούλα που παρεμπιπτόντως θα παίξει του χρόνου στην Κωνσταντινούπολη (Μπεσίκτας), η Άρτεμις Σπανού και η Αμερικανίδα Ρόμπιν Παρκς.

Το μέγεθος της Μακ Κόουαν

Ήδη το ματς ήταν ένας μεγάλος γρίφος για την Φασούλα. Απέναντι της είχε ένα θηρίο, καθώς η Μακ Κόουαν μπορεί να μην διαθέτει την ευελιξία, παίρνει όμως τα ριμπάουντ χωρίς να κάνει άλμα, έχει ένα τεράστιο κορμί, που δεν το νικας εύκολα και η Μαριέλα έδωσε τρομερές μάχες. Όσο είχε δυνάμεις, κέρδισε αρκετές, ειδικά βγάζοντας άμυνες πηγαίνοντας πρώτη στην μπάλα και ξεκινώντας έτσι τον ελληνικό αιφνιδιασμό.

Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και καθώς δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στον πάγκο, η Ελληνίδα σέντερ άρχισε να κουράζεται, αφού η Τουρκία είχε εκτός της Μακ Κόουαν και την Σένιουρεκ, επίσης αρκετά ψηλή (1.92) και κυρίως πιο κινητική και νευρώδης από την νατουραλιζέ ψηλή της ομάδας.

Η Εθνική ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε η πρώτη της σκόρερ, έπρεπε να αναζητήσει αλλού τις λύσεις στην επίθεση της. Η Σπανού (17π) έκανε ένα μεγάλο ματς παίζοντας σαράντα λεπτά (!), η συγκινητική Πηνελόπη Παυλοπούλου άγγιξε το άριστα (16π με 7/11 σουτ και 7 ασίστ), η Παρκς ήταν επίσης παρούσα, μέχρι να αναλάβει το μαρκάρισμα της η παίκτρια κλειδί της τουρκικής ομάδας, Κοκσέν Φιτίκ.

Η φόργουορντ της Γαλατασαράι έκλεισε όλους τους διαδρόμους στην Αμερικανίδα της Εθνικής, ενώ οι δικοί της 14 πόντοι, έμοιαζαν με μαχαιριές στην ελληνική άμυνα.

Δεν άντεξε η ελληνική αντεπίθεση

Η Εθνική είχε επιχειρήσει μιθα σπουδαία αντεπίθεση, επιστρέφοντας από το -13 και μπαίνοντας μπροστά με +5 πόντους. Το12-0 που έκανε η Τουρκία αποδείχθηκε μοιραίο, αφού το ματς ξαναγύρισε στα μέτρα των αντιπάλων μας, την ώρα που το ΣΕΦ είχε πάρει φωτιά από τον ενθουσιασμό του κοινού.

Η αλήθεια είναι ότι στο +3 της Τουρκίας, οι Ελληνίδες έχασαν τέσσερις επιθέσεις, προσπαθώντας να ισοφαρίσουν, με τρίποντα που έβρισκαν το σίδερο.

Η Τουρκία πήρε δέκα ριμπάουντ περισσότερα, αλλά κυρίως είχε 12/20 τρίποντα, που πλήγωσαν βαθύτατα την Εθνική, ειδικά σε σύγκριση με το απογοητευτικό 6/25 της δικής μας ομάδας. Με δεδομένη την υπεροπλία των αντιπάλων μέσα στη ρακέτα, γιθα να απειλήσουμε περισσότερο έπρεπε να βρούμε καλά σουτ και κυρίως εύστοχα από την περιφέρεια.

Όσες φορές μπήκαν, η Εθνική έμοιαζε να βρίσκεται για τα καλά μέσα στο κόλπο. Αλλά δεν υπήρχε συνέπεια και σταθερότητα…

Ό,τι μας αναλογεί

Τελικά πήραμε ό,τι μας αναλογούσε σε αυτό το τουρνουά. Η Γαλλία ήταν μια κλάση πιο πάνω (και από την Τουρκία, απλά στο πρώτο ματς οι Γαλλίδες ήταν πολύ άστοχες από μακριά) και η δική μας ομάδα δεν έκανε την υπέρβαση.

Μπορούσε όμως; Αποδείχθηκε πως όχι. Σίγουρα είναι κέρδος το κοινό που μαζεύτηκε στο ΣΕΦ, γενικά η όλη  εμπειρία για την ομάδα θα βοηθήσει, αλλά δεν χρειάζεται να αεροβατούμε.

Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο, αν και γίνονται βήματα, παράδειγμα η αναγέννηση του Αθηναϊκού, που ήδη μπήκε σφήνα στο δίπολο Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Το θέμα είναι ότι τα κορίτσια που παίζουν μπάσκετ στην Ελλάδα, αγωνίζονται στις βοηθητικές αίθουσες του ΣΕΦ, ή σε απαρχαιωμένα κλειστά όπως ο “Τάφος του Ινδού”, χωρίς μεγάλες προοπτικές.

Πόσο θα βελτιωθούν υποδομές και συνθήκες, θα το δούμε. Από τα τρία παιχνίδια σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, πάντως, κρατάμε τη ζεστασιά των φιλάθλων, μια τίμια και γενναία προσπάθεια, που δεν ευδοκίμησε απέναντι σε δυο καλύτερες ομάδες.

Το κακό είναι ότι ο αποκλεισμός σημαίνει ότι δεν μπορούμε να πάμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο, διότι η σοφή FIBA δεν έχει προκριματικά στις Γυναίκες. Της αρέσει φαίνεται να ταλαιπωρεί μόνο τους … άντρες!