Η ταπεινή εμπειρία μου, με έχει μάθει εδώ και χρόνια πως τα καλοκαιρινά φιλικά -ειδικά όταν διεξάγονται τόσο νωρίς- εννιά στις δέκα φορές, λειτουργούν σαν... παραμορφωτικός καθρέπτης. Δεν βλέπεις πάντα όλη τη σωστή εικόνα, διότι τα πόδια είναι "βαριά", οι ομάδες που παίζουν μέσα είναι συνήθως mixed κι όντως το μόνο που δεν απασχολεί τους προπονητές είναι το σκορ. Άλλα θέλουν να δουν και μέσα απ’ αυτά βγάζουν τα κανονικά συμπεράσματά τους για το πώς προχωράει η δουλειά τους.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, για τον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς αυτό που ισχύει είναι πως η εικόνα του απέναντι στην Γουότφορντ ήταν για άλλη μία φορά πολύ πειστική. Όχι ως προς τη φαντασία και τη δημιουργία ή την εκτέλεση, διότι του λείπουν ακόμη αρκετοί παίκτες κι αρκετά συστατικά, αλλά ως προς τη δομή του σαν ομάδα.

Είχε απόλυτο δίκιο ο Σέρβος τεχνικός σ'αυτό που είπε μετά το ματς: Όταν είναι ένας προπονητής ένα χρόνο σε μία ομάδα, υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούν να γίνονται πιο εύκολα. Έλειπαν πάρα πολλοί παίκτες, μπήκαν ένα σωρό νέα παιδιά στο σχήμα και στα δύο ημίχρονα, όμως ο Παναθηναϊκός ήταν (ξανά) πολύ συγκροτημένος και σφριγηλός, με όλες τις γραμμές του, δείχνοντας σταθερή εικόνα κι ένα σύνολο που έχει από την αρχή ως το τέλος του, πολύ σωστές ποδοσφαιρικές γραμμές.

Πριν από 360 μέρες...

Φέρτε το μυαλό σας 360 μέρες πίσω, στις μέρες που η ομάδα ήταν στην περσινή προετοιμασία της στο Χορστ της Ολλανδίας και στο πως ξεκίνησε αυτή η version του Παναθηναϊκού. Και κάντε μία μικρή σύγκριση με αυτό το -μικρό- δείγμα του αγώνα με τη Γουότφορντ. Η μέρα με τη νύχτα... Χωρίς υπερβολές και υπέρ-αισιόδοξες εκτιμήσεις, η πρώτη εικόνα ήταν πολύ ενθαρρυντική, σαν μία πρώτη συνέχεια της περσινής ομάδας. Κι ας είχε αρκετές αλλαγές στην ενδεκάδα του το "τριφύλλι", η δομή του παιχνιδιού του ήταν ίδια, όποιος κι αν μπαίνει μέσα για να παίξει. Κι αυτό είναι πολύ σημαντική κατάκτηση για όλη την ομάδα.

Ο Ρούμπεν και οι "νέοι"

Το πιο σημαντικό για τον Γιοβάνοβιτς στο ματς με τη Γουότφορντ ήταν να πάρουν ρυθμό όλοι οι παίκτες του, να (ξανα)μπεί σε δράση το "κομπιούτερ" που ακούει στο όνομα Ρούμπεν Πέρεθ (με το που μπήκε ο Ισπανός ανέβασε 50% όλη την ομάδα) και να αρχίσει να βάζει σιγά-σιγά στο κλίμα τους Λοντίγκιν, Γκάνεα και Τσέριν.

Ο Ρώσος ήταν πολύ σταθερός κάτω απ’ τα γκολπόστ, ο Ρουμάνος μπακ δημιούργησε πολλά ρήγματα απ’ την πλευρά του κι ο Σλοβένος έδειξε ένα πρώτο κομμάτι του τι μπορεί να δώσει στον άξονα. Μοιράζοντας την μπάλα με σωστές αποφάσεις κάθε φορά και κάνοντας διαρκώς κίνηση στο χώρο, με το μυαλό στη δημιουργία καταστάσεων και στην επίθεση. Μια χαρά κι ας είναι ακόμα πολύ νωρίς.

Φιλικό... προσομοίωσης

Επίσης, αυτό το φιλικό με τη Γουότφορντ, η οποία παίζει πάρα πολύ physical και ρίχνει άφθονο "ξύλο" στο παιχνίδι της (καιρό είχαμε να δούμε τόσα μαζεμένα "ντούκια" στην ενδεκάδα αντίπαλης ομάδας), ήταν ένα πολύ καλό πρώτο τεστ "προσομοίωσης" για τις συνθήκες και τις καταστάσεις που μπορεί να συναντήσει ο Παναθηναϊκός στα προκριματικά του Europa Conference League.

Οι 7 απ’ τους 10 υποψήφιους αντιπάλους του -ειδικά στον 3ο προκριματικό γύρο- τέτοια μπάλα θα παίζουν... Οπότε ήταν μία καλή ευκαιρία να πάρουν μία γεύση από νωρίς, για το τι θα βρουν μπροστά τους σε τρεισήμισι εβδομάδες από σήμερα.

Δεν το συζητάμε ότι έχει πολύ δρόμο μπροστά της η προετοιμασία και πολλά πράγματα που πρέπει να προστεθούν στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Υπάρχει σε πολύ υψηλό βαθμό συνοχή, όμως στο συγκεκριμένο ρόστερ, με τον τρόπο που παίζουν οι "πράσινοι", χρειάζονται οπωσδήποτε ένα "δεκάρι" κλάσης κι ένας φορ εκτελεστής για να πάνε το όλο το concept δύο επίπεδα πιο πάνω...