OPINIONS

Η Ευρώπη αποχαιρετά τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο

Η Ευρώπη αποχαιρετά τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο

Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τον ανυπέρβλητο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, που κρέμασε οριστικά τη φανέλα του και έβαλε τις … μπομπίτες στις αποθήκες του Παλαού Μπλαουγκράνα

Δύσκολα θα τον περάσεις για μπασκετμπολίστα, βλέποντάς τον στο δρόμο. Που είναι τα μούσκουλα, τα "φυσικά" προσόντα, που κάνουν τους παίκτες να … μη χωράνε σχεδόν στα ρούχα τους;

Κι όμως. Αυτή η "μισοριξιά", σχεδόν 20 χρόνια τώρα, είναι ένας από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες της Ευρώπης. Ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, έφτασε οριστικά στο τέλος της διαδρομής , ενδεχομένως με το … στανιό, αλλά έφτασε. Στα 38 του χρόνια αποχωρεί, εν χορδαίς και οργάνοις και όλο το ευρωπαϊκό μπάσκετ να του βγάζει το καπέλο .

Ο Ναβάρο, όπως και ο Πάου Γκασόλ … ο διόσκουρός του, αλλά στο άκρως αντίθετο στην όψη, έκαναν το ισπανικό μπάσκετ συνώνυμο της επιτυχίας, των μεταλλίων, του γκλάμουρ ενδεχομένως και της "αντιπάθειας" που προκάλεσε, κάποιες φορές, η αλαζονική συμπεριφορά της φούρια ρόχα. Έφταναν βέβαια οι τελικοί με τις ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, για να ανακτήσουν (οι Ισπανοί) ένα μεγάλο μέρος της … χαμένης συμπάθειας.

Εντάξει, για την ελληνική κοινότητα του μπάσκετ η Ισπανία στο μπάσκετ ήταν το τεράστιο απωθημένο μας. Οι ήττες, σε επίπεδο εθνικών ομάδων, μας σημάδεψαν. Κι ο Ναβάρο, που εδώ και 20 χρόνια ήταν ένας από τους ηγέτες της αυτής της τρομερής ομάδας, δεν μπορούσε παρά να προκαλεί ρίγη αντιπάθειας.

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν σημαίνουν ότι ο μικρόσωμος Καταλανός που πάει σπίτι του δεν είναι, δεν ήταν και θα μείνει στην ιστορία σαν ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών.

Δεν αποχωρεί ο πρώτος τυχόντας .

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΒΑ

Είναι το ίνδαλμα μιας πόλης, μιας ομάδας στην οποία ξεκίνησε να παίζει από παιδάκι και έκανε ντεμπούτο στις 23 Νοεμβρίου του 1997. Στο Παλαού Μπλαουγκράνα πέρασε όλη του τη ζωή, εκτός από τη σεζόν 2008-09, όταν έβαλε ένα στοίχημα με τον εαυτό του. Να πάει στο ΝΒΑ, για μια χρονιά, να παίξει και να επιστρέψει. Σε 82 αγώνες με τους Μέμφις Γκρίζλις, ο Χουάν Κάρλος, είχε μέσο όρο 10.2π

Ούτε οι Αμερικανοί μπορούσαν να μαρκάρουν αυτό τον δαίμονα με την μπάλα. Το χέρι του δεν λάθευε, σχεδόν ποτέ. Η επαφή του με το καλάθι ήταν παροιμιώδης και το μακρινό σουτ αποτέλεσε το διαβατήριο του για να διαπρέψει και στην Αμερική.

Η Ευρώπη αποχαιρετά τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο
AP PHOTO/ALAN SPEARMAN

AP Photo/Alan Spearman

Μόνο, που το μυστικό του Ναβάρο, δεν ήταν το … χέρι του. Αυτό δούλευε αλφάδι. Όλα όμως προέρχονταν από τα αδύνατα πόδια του. Δυο "καλαμάκια", όπως τον έβλεπες από μακριά, αλλά με τόση ταχύτητα που δεν τον προλάβαινες.

Σε ένα Ευρωμπάσκετ, πριν από χρόνια, είχα παρεισφρήσει σε μια προπόνηση των Ισπανών. Από την μια ο Γκασόλ και από την άλλη ο Ναβάρο. "Κουράστηκα" να τους βλέπω να ευστοχούν, αλλά και να δοκιμάζει ο καθένας τα δυνατά του σημεία. Ο Ναβάρο δοκίμαζε τα σουτ από κάθε γωνία του γηπέδου. Πριν του πετάξουν την μπάλα, είχε φτάσει στο κατάλληλο σημείο, με τρομερή ταχύτητα και χαρακτηριστική άνεση. Ποτέ … δεν τον περίμενε αυτός που του έδινε την μπάλα, ο Ναβάρο προλάβαινε τη μηχανική κίνηση της πάσας. Σαν σκιά. Που πυροβολούσε με την ίδια ένταση, με την ίδια ψυχραιμία και την ίδια βέβαια ευστοχία.

ΜΙΑ ΜΠΟΜΠΙΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΕΙ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

Γι αυτό παρότι δεν ήταν μυώδης, δεν προκαλούσε δέος, το να τον μαρκάρεις ήταν μια άκρως επικίνδυνη αποστολή. Ουσιαστικά, ο καλός Ναβάρο δύσκολα περιοριζόταν. Είτε γιατί είχε τεράστιο θράσος να σουτάρει από τα δέκα μέτρα, είτε γιατί ξαφνικά περνούσε τον προσωπικό του αντίπαλο και με τις … μπομπίτες έσπαγε τα νεύρα των αντιπάλων.

Ο Λα Μπόμπα, όπως τον είπαν για τα τρίποντα που έσκαγαν στο καλάθι των αντιπάλων, φεύγει από το μπάσκετ έχοντας καθιερώσει και την κίνηση μισό σουτ-μισό ντράιβ, που έμεινε στο διηνεκές σαν "μπομπίτα". Μια κίνηση σήμα κατατεθέν των δυνατοτήτων του. Ο Ναβάρο ήξερε ότι δεν πήγαινε ποτέ στο ντράιβ, βλέποντας μπροστά του ένα σωρό θηρία να τον περιμένουν. Γι αυτό ξαφνικά σταματούσε και έριχνε την μπάλα πάνω από τα χέρια των … μανιασμένων, για ένα κόψιμο, αντιπάλων του. Πραγματικά … εκνευριστικός!

Η Ευρώπη αποχαιρετά τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο

Ξεφύγαμε όμως. Λέγαμε ότι ο Ναβάρο έζησε όλα τα χρόνια του στη Βαρκελώνη. Από το 1997 έπαιζε συνέχεια στο υψηλότερο επίπεδο. Για μια 15ετία είχε πάντα διψήφιο μέσο όρο πόντων, διαλύοντας όλες τις άμυνες και μένοντας στο τέλος πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στη νέα Ευρωλίγκα με 4.152 πόντους. Έχει επίσης την πρωτιά σε συμμετοχές (341) και σουτ τριών πόντων (623). Μόνο ένας μπορεί να τον απειλήσει, ο Βασίλης Σπανούλης, που συνεχίζει ακόμη ακάθεκτος. Περνώντας όλη τη ζωή του στη Βαρκελώνη, έχει κερδίσει και τις δυο Ευρωλίγκες που πανηγύρισε η Μπάρτσα (το 2003 και το 2010). Τη σεζόν 2009-10 ήταν MVP τόσο του φάιναλ-φορ, όσο και της κανονικής περιόδου.

Το ευρωπαϊκό μπάσκετ αποχαιρέτησε ένα μύθο. Ένα παίκτη που θα τον θυμόμαστε για καιρό, επειδή επιβίωσε με τα παλιά καλά χαρίσματα του μπάσκετ, σε ένα σπορ το οποίο θέλει πλέον άλλου είδους αθλητές.

ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

Θα μείνει, βεβαίως, στην ιστορία και σαν ένας εμβληματικός παίκτης εθνικού επιπέδου. Λίγοι πρόσφεραν στην Εθνική Ομάδα της πατρίδας τους, όσα ο Ναβάρο: 253 αγώνες, με συμμετοχή σε πέντε τουρνουά Ολυμπιακών Αγώνων (μόλις άλλοι τρεις το έχουν καταφέρει) και όλους τους τίτλους μαζεμένους: Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 2006, Χρυσό μετάλλιο στα Ευρωμπάσκετ 2009, 2011 και 2015, αργυρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 και του 2012 (χάλκινο στο Ρίο το 2016) κι ακόμη τέσσερα μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ (αργυρό το 2003 και το 2007, χάλκινο το 2001 και το 2017).

Η Ευρώπη αποχαιρετά τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο

Αυτός και ο Γκασόλ, πήραν την Εθνική Ισπανίας από το χεράκι και την έκαναν υπερδύναμη. Μέχρι το 2006 η φούρια ρόχα δεν είχε κατακτήσει ούτε ένα χρυσό μετάλλιο. Αυτή η τρομερή γενιά του 80, έκανε τη διαφορά. Και μετέτρεψε την Ισπανία από μια ομάδα … που πάντοτε έφτανε κοντά στον θρίαμβο χωρίς να τα καταφέρνει, σε αυτοκράτειρα. Από … παιδάκια το είχαν δείξει. Ο Ναβάρο στα 18 του ήταν πρωταθλητής Ευρώπης εφήβων και ένα χρόνο αργότερα έπαιρνε τον ίδιο τίτλο στους νέους. Ήταν το πρελούδιο για τις συνεχόμενες επιτυχίες σε επίπεδο ανδρών.

Η αλήθεια είναι ότι ο Χουάν Κάρλος αποχωρεί … όχι με τη θέλησή του. Ουσιαστικά η Μπαρτσελόνα τον υποχρέωσε σε "αντίο", για να γυρίσει και αυτή οριστικά τη σελίδα της.

Ο ΜΟΥΓΓΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ

Ο Ναβάρο ήθελε να παίξει ένα χρόνο ακόμη. Μπορεί και δύο. Τα τελευταία χρόνια δεν είχε καμιά σχέση με τον καλό του εαυτό, αφού τα προβλήματα στα πόδια του ήταν ανυπέρβλητα. Συνήθως καθόταν στον πάγκο. Λένε ότι ο Ναβάρο δεν έλεγε πολλά. Δεν έμπαινε μπροστά να παρασύρει την ομάδα του σαν γνήσιος ηγέτης των αποδυτηρίων. Εκεί –σε αντίθεση με όσα έκανε μέσα στο γήπεδο- είχε τη φήμη του "μουγγού αρχηγού". Γενικά δεν ήταν ποτέ ο παίκτης των δηλώσεων. Όταν οι ξένοι δημοσιογράφοι τον πλησίαζαν, έλεγε "δεν μιλάω αγγλικά" και αποχωρούσε.

Η Ευρώπη αποχαιρετά τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο

Παρόλα αυτά τις … καταστάσεις τις επηρέαζε. Λογικό είναι, για ένα μπασκετμπολίστα που ήταν 20 χρόνια και βάλε στο Παλαού Μπλαουγκράνα.

Η Μπάρτσα όμως δεν μπορούσε άλλο να συμβιώσει με τον ακριβοπληρωμένο αρχηγό της, για να τον έχει απλά και να τον … βλέπει. Το τέλος ήρθε, σχεδόν αναγκαστικά (καμιά φορά οι παίκτες που "γερνάνε" στο γήπεδο, δεν καταλαβαίνουν πότε πρέπει να αποχωρήσουν) αλλά αυτό δεν πρόκειται ποτέ να μειώσει τα κατορθώματα και τα επιτεύγματα του σενιόρ Λα Μπόμπα. Ενός σπάνιου μπασκετμπολίστα, τον οποίο απολαύσαμε σε όλο του το μεγαλείο…

Photo credits: Eurokinissi - AP Photo/Alan Spearman

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ