Ποια είναι η αξία των φιλικών αγώνων, ειδικά όταν λείπει ο μεγάλος σταρ μιας Εθνικής, όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο; Όχι ακριβώς να μετρήσουν τις δυνάμεις τους οι υπόλοιποι, δεν μιλάμε για "παικτάκια της σειράς", αλλά για παίκτες που έχουν φάει το κουτάλι τον πρωταθλητισμό στο επίπεδο μάλιστα της πολύ ανταγωνιστικής Ευρωλίγκας. Όπως και να' χει όμως η εμπέδωση των ρόλων στην Εθνική Ομάδα είναι ένα ζητούμενο, αλλά και η τελική στελέχωση της δωδεκάδας ένα ακόμη, αφού εκτός των άλλων υπάρχει και ο εσωτερικός ανταγωνισμός για το ποιοι τελικά θα ταξιδέψουν πρώτα στο Μιλάνο και εν συνεχεία στο Βερολίνο.

Η Γεωργία, μια μαχητική και δουλεμένη ομάδα από τον Ηλία Ζούρο (αλλά και με έλλειψη εναλλακτικών επιλογών, μετά τους τέσσερις-πέντε καλούς που διαθέτει στο ρόστερ της) έβαλε δύσκολα για ένα ημίχρονο, όπου η Εθνική ... έσπασε τα καλάθια από μακριά (2/18τρ) και έδωσε την ευκαιρία σε εκείνους που είχαν το μεγαλύτερο κίνητρο και δέλεαρ να παίξουν και να δείξουν.

Ο Κώστας Σλούκας για παράδειγμα είναι εν δυνάμει ένας από τους ηγέτες αυτής της ομάδας. Από τους κορυφαίους γκαρντ στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, παίκτης μεγάλων αγώνων, συλλέκτης τροπαίων και κυρίως ο παίκτης που θα πάρει και θα ευστοχήσει στο τελευταίο σουτ. Ο τραυματισμός του, όσο να ναι, τον πήγε πίσω. Έμοιαζε ένα κλικ πιο πίσω από τους συμπαίκτες του στην πρώτη του εμφάνιση, την Τετάρτη εναντίον της Πολωνίας. Κόντρα στους Γεωργιανούς ρούφηξε ως το μεδούλι τον χρόνο που του έδωσε ο Ιτούδης.

Όχι τόσο στο πρώτο μέος, όσο στην επανάληψη, όταν στο καλύτερο διάστημα της Ελλάδας ήταν και ο κορυφαίος, βρίσκοντας τα πατήματα του και ψιθυρίζοντας ένα "είμαι κι εγώ εδώ". Καλώς σε βρήκαμε Κώστα, είναι η απάντηση όλων, γιατί ο άσος του Ολυμπιακού είναι ένα από τα γρανάζια της γαλάζιας μηχανής και σιγά-σιγά πρέπει να "λαδωθεί" για τις πτήσεις του στο Ευρωμπάσκετ. Όχι ότι είχαμε αμφιβολίες, έπρεπε όμως να μπει σιγά-σιγά σε διαδικασία επιστροφής, αφού από τις δικές του εμπνεύσεις, δημιουργίες και εκτελέσεις περιμένει πολλά ο Δημήτρης Ιτούδης.

Ο Λούντζης κερδίζει (;) θέση στη δωδεκάδα

Πριν, όμως, ο Σλούκας αρχίσει τα δικά του, ένας άλλος μπήκε αποφασισμένος να αρπάξει μια ευκαιρία, που ενδεχομένως να ισοδυναμεί με εισιτήριο για τη δωδεκάδα. Ο Μιχάλης Λούντζης φώναξε "παρών" στην πρόσκληση-πρόκληση του Ιτούδη, όταν στο δεύτερο μέρος, έχοντας στραβώσει πολλές φορές το στόμα του από τις ανορθογραφίες των περιφερειακών του, αποφάσισε να βάλει δίπλα στον Ντόρσεϊ τον υψηλόσωμο γκαρντ.

Δυο τρίποντα, ένα δυο κλεψίματα, περισσότερες άμυνες, καλή κυκλοφορία της μπάλας και πολλά χειροκροτήματα για τον 24χρονο μπασκετμπολίστα, που μοιάζει να παίρνει προβάδισμα για την συμπλήρωση της πεντάδας στην περιφέρεια της Εθνικής, αν υποθέσουμε ότι οι Σλούκας, Καλάθης, Ντόρσεϊ και Λαρεντζάκης είναι σχεδόν βέβαιοι πως θα μπουν στο αεροπλάνο για το Μιλάνο.

"Ήρθε από τον πάγκο και μας βοήθησε πολύ, γιατί δεν είχε παίξει καθόλου στο πρώτο ημίχρονο. Αυτό θέλουμε απ' όλα τα παιδιά" σχολίασε ο Δημήτρης Ιτούδης μετά τον αγώνα. Ο Λούντζης βέβαια, ξέρει καλά τον συγκεκριμένο ρόλο, που εκτελεί υποδειγματικά και στον Ολυμπιακό, ξέροντας ότι κάθε φορά που πατάει στο παρκέ πρέπει να αποδώσει στο 110%.

Προφανώς η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει πολύ καλύτερες περιφερειακές γραμμές, η Γεωργία πίσω από τον Μακ Φάντεν δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, ωστόσο η συνολική εμφάνιση του Λούντζη (8π, 3ρ, 2 ασ) σε ένα δεκαπεντάλεπτο σε συνδυασμό με τις καλές εντυπώσεις που άφησε και εναντίον της Πολωνίας του δίνουν πόντους.

Αν ο Λούντζης είναι ο ενδέκατος, υπό κανονικές συνθήκες (παίξει κανονικά ο Παπαγιάννης, δηλαδή) μένεινα μάθουμε ποιος θα είναι ο 12ος. Στη θεωρία ψάχνουμε ένα τεσσάρι. Ο Δημήτρης Αγραβάνης είχε δείξει ότι προηγείται στις επιλογές του Ιτούδη, ο Λεωνίδας Κασελάκης, ωστόσο, που έδωσε αρκετές λύσεις και έμεινε στο παρκέ ένα 20λεπτο, θα παλέψει ως το τέλος.

Παίζοντας χωρίς τον Γιάννη

Στο δεύτερο ματς χωρίς τον Αντετοκούνμπο η Εθνική Ομάδα αρχίζει να προσαρμόζεται σε αυτού του είδους τις καταστάσεις. Πρέπει να το κάνει γιατί ο σταρ Εθνικής δεν πρόκειται να παίζει σαράντα λεπτά, υπάρχει ανοιχτό το θέμα της συντήρησης του (οι Μπακς έτσι κι αλλιώς παρακολουθούν από κοντά το τι κάνει φορώντας τα γαλανόλευκα) άρα χρειάζονται γκάζια απ' όλους.

Ο Σλούκας που' χε μείνει πίσω, έβαλε πρώτος το πόδι. Προφανώς περιμένουμε κάτι ανάλογο από τον Καλάθη, γιατί και αυτός είναι ένα σπουδαίο κομμάτι του παζλ αλλά και από τους Παπανικολάου-Παπαπέτρου, παίκτες με τεράστια πείρα και παραστάσεις από μεγάλα ματς τα οποία θα βρεθούν στο δρόμο προς την υπέρβαση.

Πόσο εύκολο, ωστόσο, είναι για την Ελλάδα να παίζει καλά όταν ο Γιάννης λείπει, ή κάθεται στον πάγκο; Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του τεχνικού επιτελείου, καθώς η παρουσία του Αντετοκούνμπο όσο βρίσκεται στο παρκέ είναι πληθωρική, η μπάλα τις περισσότερες φορές βρίσκεται στα χέρια του. Αν είχαμε μπροστά μας περισσότερο χρόνο προετοιμασίας, ή το συγκεκριμένο γκρουπ προπονητών είχε δουλέψει πάνω σε αυτό το πλάνο τα προηγούμενα χρόνια, θα υπήρχαν πολύ λιγότερα ερωτηματικά και ανησυχίες.

Τώρα, όλοι πρέπει να είναι έτοιμοι να δώσουν τις απαντήσεις τους σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Και οι παίκτες και οι προπονητές.

Πάρτε το ριμπάουντ

Αν κάτι πρέπει να προβληματίσει περισσότερο πάντως είναι τα ριμπάουντ, το επισήμανε και ο Κώστας Αντετοκούνμπο στις δηλώσεις του, αναγνωρίζοντας πρώτα το δικό του σφάλμα, όταν στις αλλαγές που γίνονται στην άμυνα δεν γυρίζει τόσο γρήγορα, ώστε να διεκδικήσει την μπάλα στον αέρα.

Φυσικά τα ριμπάουντ δεν είναι θέμα μόνο των σέντερ. Αποτελούν ομαδική υπόθεση και όταν στο δεύτερο ημίχρονο λειτούργησαν τα μπλοκ-άουτ, αλλά υπήρχε και διάθεση να πάνε πρώτοι στις διεκδικούμενες μπάλες οι Έλληνες κέρδισαν τη μάχη των ριμπάουντ.

Φυσικά, παραμένει πάντα το κενό που υπάρχει στο "5", ελλείψει του Γιώργου Παπαγιάννη. Μην τα ξαναλέμε. Η παρουσία του είναι κομβική και ενδεχομένως το κλικ που αυτή τη στιγμή λείπει από την ομάδα για να μας κάνει να νιώσουμε σίγουροι ότι μπορεί τα πάντα. Προς το παρόν συνεχίζει την προετοιμασία της περιμένοντας τον ψηλό και στην τελευταία ημέρα του Ακρόπολις (παραδοσιακά μετά από αυτό ανακοινώνονται και οι αποφάσεις του προπονητή για την τελική ευθεία, άρα θα πρέπει να περιμένουμε κάποια κοψίματα) την Τουρκία του Εργκίν Αταμάν, του Σέιν Λάρκιν και των ΝΒΑερ Οσμάν, Κορκμάζ και Σεγκούν.

Ό,τι πρέπει για ένα ωραίο μπασκετικό βράδυ Παρασκευής, αντίστοιχο εκείνων που περιμένουμε σε λιγότερο από δυο εβδομάδες στο Ευρωμπάσκετ...