Ένα χαμόγελο, ένα φάντασμα κι ο MVP με το σακάκι: Η καλύτερη βραδιά της σεζόν για τον Ολυμπιακό

Οι προηγούμενες εβδομάδες δεν ήταν ευχάριστες για τον Ολυμπιακό. Για την ακρίβεια, από τον τελικό του Κυπέλλου κι έπειτα, οι ερυθρόλευκοι ζούσαν με πίεση που δεν άξιζαν να αισθάνονται. Όσοι όμως ήξεραν, έλεγαν ότι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα θα είναι έτοιμη για τα δύσκολα.

Το βράδυ της Τετάρτης (23/4) ήταν το πρώτο από τα “δύσκολα” που θα διαχειριστούν οι Πειραιώτες. Πρώτοι και καλύτεροι στην κανονική περίοδο της EuroLeague, με εκπληκτικά διαστήματα στη διάρκεια της περιόδου, αλλά και με ήττες που “ενόχλησαν” προς το φινάλε, έπρεπε να τα βάλουν με την ομάδα που μετράει τρεις σερί συμμετοχές σε τελικούς της διοργάνωσης.

Είχε πολλές μικρές ιστορίες η καλύτερη βραδιά της σεζόν στο ΣΕΦ.

Από τον Ζάρκο Πάσπαλι που βούρκωσε όταν τιμήθηκε από Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο, μέχρι την επιστροφή του Τόμας Γουόκαπ. Κι από τη μεγαλειώδη εμφάνιση του Σάσα Βεζένκοβ, μέχρι τον άνθρωπο της Ρεάλ που δεν άντεξε στο πρώτο μέρος, ζήτησε το κλειδί των αποδυτηρίων και έφυγε στο 17′ από τη θέση του.

Γεγονότα των προηγούμενων ημερών, έπαιξαν ρόλο στο κλίμα που υπήρχε στο Φάληρο.

Το γεγονός ότι ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους κέρδισε το βραβείο του κορυφαίου προπονητή της σεζόν, οδήγησε σε ένα ασύλληπτο standing ovation προς τον Γιώργο Μπαρτζώκα.

Την ίδια στιγμή, το MVP που χάθηκε πείσμωσε τον Σάσα Βεζένκοβ. Δεν χρειαζόταν να είσαι… βετεράνος των γηπέδων για να καταλάβεις ότι ο Βούλγαρος ήταν locked in στον υπερθετικό βαθμό. Το ένιωθες από το βλέμμα και από τη γλώσσα του σώματός του.

Αυτός ο Βεζένκοβ, είναι ο καλύτερος Βεζένκοβ. Έπαιξε με υπομονή στην επίθεση και πήρε όσα του έδωσε η Ρεάλ. Ήταν συγκεντρωμένος για να κλέψει τρεις μπάλες, δεν έκανε λάθος στα 27 λεπτά που έμεινε στο παρκέ. Και δεν εννοούμε ότι δεν σπατάλησε κατοχή, αλλά ότι δεν πήρε λάθος αποφάσεις.

Σίγουρα όμως ο απόλυτος πρωταγωνιστής ήταν ο Τόμας Γουόκαπ. Τέσσερις μήνες ταλαιπωρίας, τέσσερις μήνες αγωνίας για ένα παιδί που έπαιζε στα κόκκινα για συνεχόμενες σεζόν. Και με τα ερυθρόλευλα και με τα γαλανόλευκα. Όπου τον χρειάζονταν.

Λίγοι πίστευαν ότι ο Γουόκαπ θα βρεθεί στη δωδεκάδα. Ακόμη και όταν ο Ολυμπιακός ενημέρωσε ότι ο Θωμάς θα είναι ενεργός, ελάχιστοι ήταν αυτοί που περίμεναν ότι θα τον δουν να αγωνίζεται. Και όμως, όχι απλά αγωνίστηκε, αλλά βοήθησε πραγματικά και έβαλε και το μεγάλο τρίποντο για το 85-71 που έκρινε οριστικά τον αγώνα.

Είναι συγκινητικό να βλέπεις ένα τόσο δυνατό παιδί να γυρίζει εκεί που τον αγαπούν και να στέκεται στα πόδια του χωρίς περιορισμούς, χωρίς μορφασμούς, χωρίς ενοχλήσεις.

Ήταν όμως ακόμη πιο συγκινητικό να βλέπεις τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του, τη σύντροφό του, να χαμογελούν φαρδιά-πλατιά που τον έβλεπαν στο παρκέ μετά απ’ όσα πέρασε, σε ένα κλίμα αμφιβολίας για το σήμερα και για το αύριο.

Ο Ολυμπιακός ήταν για πρώτη φορά φέτος πλήρης. Τόσο πλήρης, που άφησε εκτός δωδεκάδας τον Τάιλερ Ντόρσεϊ και τον Μόουζες Ράιτ. Κι αυτό είναι μεγαλύτερο κέρδος ακόμη κι από το αποτέλεσμα.

Οι Πειραιώτες ξέρουν ότι δεν έγιναν πολλά το βράδυ της Τετάρτης. Το πρώτο βήμα έγινε και υπάρχουν τέσσερις ευκαιρίες για τα επόμενα δύο που θα στείλουν τον Ολυμπιακό στο τέταρτο συνεχόμενο Final Four. Τέσσερις ευκαιρίες για δύο νίκες, με το πιθανό πέμπτο ματς στο γήπεδό του.

Όσο για τη Ρεάλ; Είδαμε την ομάδα που βλέπαμε στο μεγαλύτερο μέρος της κανονικής περιόδου. Μια ομάδα που υπήρχαν στιγμές στις οποίες έμοιαζε με φάντασμα. Καμπάσο, Μούσα, Ντεκ, Χεζόνια, Ταβάρες, Αμπάλδε, Γκαρούμπα, Ιμπάκα, Γιουλ. Τους έβλεπες στην προθέρμανση και αναρωτιόσουν “πότε θα ξυπνήσουν”. Ο Ολυμπιακός τους διέλυσε. Για το 1-0, για τίποτα περισσότερο.

Μέχρι ο… δράκος να πέσει, η Ρεάλ θα παραμένει ένα τεράστιο μέγεθος. Απλώς ο Ολυμπιακός, μια ομάδα προπόνησης που άρπαξε την ευκαιρία των δέκα ημερών και ξεκουράστηκε, δούλεψε και φρεσκαρίστηκε, δεν είναι Μπάγερν ή Παρί, αλλά η καλύτερη ομάδα της κανονικής περιόδου και ένα πολύ έμπειρο τέρας. Και σίγουρα δεν είναι αφελής για να πιστέψει ότι πέτυχε κάτι τρομερό.

Το κλισέ λέει πως ο αγώνας της Παρασκευής θα είναι ντέρμπι. Πως οι Μαδριλένοι θα αντιδράσουν. Και πράγματι έτσι μπορεί να είναι το Game 2 της σειράς, μια απάντηση της Ρεάλ που θα οδηγήσει σε τουλάχιστον δύο αγώνες στη Μαδρίτη. Έχουν όμως ο Τσους Ματέο και οι συνεργάτες του κάτι περισσότερο να παρουσιάσουν; Έχει η ομάδα τους καύσιμα στο ντεπόζιτό της.

Αντί επιλόγου, απόλυτο respect στον Φρανσίσκο Ρεδόνδο, τον άμεσο συνεργάτη του Ματέο στον πάγκο της Ρεάλ. Έζησε το σαραντάλεπτο με ασύλληπτη ένταση, είχε όση ένταση δεν είχαν όλοι οι παίκτες του μαζί, ούρλιαζε, έδινε οδηγίες, έσταζε από τον ιδρώτα και ήταν μακράν ο καλύτερος της ισπανικής αποστολής.