Όταν το καλοκαίρι του 2006 ο Ζινεντίν Ζιντάν το έλεγε, λίγες ημέρες πριν κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, το εννοούσε απόλυτα: "Όταν σταματήσω, δεν θέλω να γίνω προπονητής".

Εννέα χρόνια μετά, η μοίρα τον έφερε στον πάγκο του κορυφαίου συλλόγου στον κόσμο. Ως προπονητής, βεβαίως βεβαίως!

Και αυτό, όσο και αν ακούγεται οξύμωρο για έναν άνθρωπο που εργάζεται πλέον στην άκρη του πάγκου, είναι το μεγάλο "όπλο" του προπονητή Ζινεντίν Ζιντάν.

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ, με αμφιβόλου αποτελεσματικότητας σχέδιο πασπαλισμένο με την χρυσόσκονη αστέρων όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο ή ο Γκάρεθ Μπέιλ, ήθελε ο Ζιντάν να εξελιχθεί στον δικό του "Γκουαρδιόλα". Ήλπιζε, όμως, να μπορέσει να του δώσει τα ηνία το καλοκαίρι, σε σαφώς πιο ήρεμα νερά και, κυρίως, χρόνο για να δουλέψει απερίσπαστος.

Η κατάσταση με τον Μπενίτεθ, όμως, είχε γίνει ανυπόφορη. Ούτε παίκτες, ούτε φίλαθλοι, ούτε Τύπος ήθελαν έναν προπονητή που ο "Φλο" επέλεξε, που ο ίδιος στήριζε δημοσίως μέχρι πρότινος, αποκαλώντας τον "την λύση και όχι το πρόβλημα".

Εν τέλει, αποφάσισε να τον "καθαρίσει", κατά σύμπτωση λίγες ημέρες πριν από τις 15 Ιανουαρίου, αφού μετά το πέρας της συγκεκριμένης ημερομηνίας θα έπρεπε, βάσει συμβολαίου, να του καλύψει αποδοχές τριών ετών και όχι μόνο την φετινή σεζόν, όπως και θα συμβεί.

Ο πρόεδρος - προπονητοφάγος της Ρεάλ επίσπευσε την παράδοση του χρίσματος στον "Ζιζού", γιατί ο Γάλλος ήρωας της "novena" (του ένατου Τσάμπιονς Λιγκ, το 2002) διαθέτει το ειδικό βάρος, τον σεβασμό και την αποδοχή των "μεγάλων κεφαλιών" των αποδυτηρίων, τα οποία γνωρίζει καλά ως βοηθός του Κάρλο Αντσελότι, γιατί ξέρει το πρωτάθλημα, θα έχει στην στήριξη φιλάθλων και Τύπου και είναι από τους ανθρώπους που εμπιστεύεται τυφλά ο Πέρεθ.

Όσο για το ποδόσφαιρο που παίζει; Εδώ το τοπίο είναι λίγο θολό και γεννά τις περισσότερες αμφιβολίες για το αν μπορεί ο Ζιντάν να εξελιχθεί στον "Γκουαρδιόλα" της Ρεάλ, όπως θα ήθελε ο Φλορεντίνο, ο οποίος φημολογείται ότι προσέγγισε τον αυθεντικό Πεπ προ λίγων εβδομάδων, αλλά (αναμενόμενα) εισέπραξε ένα ευγενικό "όχι" ως απάντηση.

"Έχω πολλά να μάθω από τον Πεπ", παραδέχονταν ο Ζιντάν, ο οποίος φροντίζει να περιβάλλεται από ανθρώπους από τους οποίους μπορεί να διδάσκεται συνεχώς γιατί, και ο ίδιος το παραδέχεται, έχει πολλά ακόμα να μάθει σε έναν ρόλο που απέκτησε, επί της ουσίας, τα τελευταία δυόμισι χρόνια.

"Ως προπονητής, θέλω η ομάδα μου να έχει την μπάλα. Και αυτό αρχίζει από πίσω, με έναν τερματοφύλακα που θα παίζει την μπάλα με κοντινές πάσες.

Θέλω την κατοχή και ένα παιχνίδι βασισμένο στις γρήγορες πάσες σε δύο, σε τρεις επαφές. Η ιδέα είναι να φτάνει πολύ γρήγορα η μπάλα στο αντίπαλο τέρμα, αλλά να φτάνει με πολλούς παίκτες", η φιλοσοφία του. Σας θυμίζει κάτι;

Ακριβώς, το βασικό "play book" του Γκουαρδιόλα! Με μερικές, όμως, σημαντικές διαφορές. Όταν ο Πεπ ανέλαβε την Μπαρτσελόνα, είχε την απόλυτη ελευθερία να διαμορφώσει το ρόστερ όπως εκείνος έκρινε καλύτερα.

Με το καλημέρα "καθάρισε" δύο παίκτες - ηγέτες όπως ο Ροναλντίνιο και ο Ντέκο, θεωρώντας ότι είχαν πάρει την κάτω βόλτα και, το βασικότερο, αποτελούσαν κακή επιρροή για τον Λιονέλ Μέσι, πάνω στον οποίο σχεδίαζε να χτίσει την αναμόρφωση της Μπάρτσα.

Ο Γκουαρδιόλα ήθελε να "φάει" και τον Σαμουέλ Ετό, αλλά δεν τα κατάφερε το πρώτο καλοκαίρι. Παρ' ότι ο "Σαμού" έκανε μια καταπληκτική σεζόν, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην κατάκτηση του τρεμπλ, το έκανε στη συνέχεια, φέρνοντας στην θέση του τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς.

Ο Γκουαρδιόλα θεωρούσε ότι ο Σουηδός θα μπορούσε να προσαρμοστεί στο στιλ παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα, αλλά διαψεύστηκε πανηγυρικά. Ήταν, όμως, ΔΙΚΗ ΤΟΥ επιλογή.

Γιατί, αν κλείσει την σεζόν χωρίς τίτλο, μην θεωρείτε βέβαιο ότι το τριετές συμβόλαιο που θα υπογράψει ο "Ζιζού" θα έχει κάποια αξία.

Ο Ζιντάν, λοιπόν, φρονώ ότι ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ο "Γκουαρδιόλα της Ρεάλ", όπως ονειρεύεται ο Φλορεντίνο. Από την εποχή που ήταν ποδοσφαιριστής, ο Πεπ έπαιζε και λειτουργούσε στα αποδυτήρια ως προπονητής, ο "Ζιζού" όχι. Και μην μπερδεύεστε με τις επιλογές του μέσα στο γήπεδο. Άλλο το εγκεφαλικό παιχνίδι και άλλο η προπονητική προσέγγιση που έχει ένας ποδοσφαιριστής στον αγώνα.

Ο Γάλλος, σε αντίθεση με τον Καταλανό, είναι τρομερά ντροπαλός, απέφευγε (μέχρι πρότινος) τον Τύπο όπως ο διάβολος το λιβάνι, σε σημείο να μην δίνει συνεντεύξεις Τύπου μετά τα παιχνίδια της δεύτερης ομάδας της Ρεάλ (!), την ώρα που ο Πεπ προετοιμάζεται στην εντέλεια κάθε παρουσία του μπροστά στα μικρόφωνα (όπως κάνει, άλλωστε, και ο Ζοσέ Μουρίνιο), αρνούμενος από την άλλη να παραχωρήσει προσωπικές συνεντεύξεις.

Τους τελευταίους μήνες, ο Ζιντάν εξελίχθηκε αρκετά σε αυτούς τους τομείς. Πλέον δίνει συνεντεύξεις Τύπου, προσεγγίζει πολύ πιο ζεστά τους ποδοσφαιριστές (δεν το έκανε παλαιότερα) και αποδέχθηκε να αναλάβει την πρώτη ομάδα της Ρεάλ, ενώ μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες δεν το δέχονταν, γιατί απλούστατα δεν ένιωθε έτοιμος για αυτή την πρόκληση.

Στο ξεκίνημά του, καταρχήν, έχει την απόλυτη στήριξη και αποδοχή από τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι άλλωστε θα πρέπει να ξεδιπλώσουν με επιτυχία στο γήπεδο τις ιδέες του. Αν τα καταφέρουν, το πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση θα έχει γίνει.

Αν όχι, αργά ή γρήγορα, το "χαρτί Ζιντάν" θα καεί από τον προπονητοφάγο Φλορεντίνο, ο οποίος μετράει ήδη έντεκα διαφορετικούς τεχνικούς σε 12,5 χρόνια θητείας και μόλις εφτά από τους 37 μεγάλους τίτλους που διεκδίκησε.

Αποκτήστε το hoodie ή το T-shirt με τη διάσημη roulette του Ζινεντίν Ζιντάν, μόνο από το footshirts.com.