Ο αγαπημένος μου αγώνας: AEK - Ρεάλ, το τείχος από playstation
Το τείχος που ήταν βγαλμένο από το FIFA, τα 17 χιλιάρικα στον Ψωμιάδη και το γκολ που προκάλεσε παραλήρημα. Ο Τόλης Χορτάτος γράφει για το μισάωρο που η ΑΕΚ έκανε τους "γκαλάκτικος" να σαστίσουν.
Λίγους μήνες πριν το πάλαι ποτέ Νίκος Γκούμας κατεδαφιστεί, η ΑΕΚ έγραφε μια από τις πιο όμορφες σελίδες στο βιβλίο της ευρωπαϊκής ιστορίας της. 18 χρόνια αργότερα, θυμάμαι την ημέρα εκείνη και αισθάνομαι τυχερός που βρέθηκα μαζί με τον αδερφό μου στριμωγμένος στα πλαστικά καθισματάκια της θύρας 21.
Ήταν 2 Οκτωβρίου του 2002 και στη Νέα Φιλαδέλφεια είχε στηθεί γιορτή για δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα. Είχε προηγηθεί το παιχνίδι με τη Ρόμα (0-0) για τη 2η αγωνιστική της 1ης φάσης των ομίλων του Champions League και τώρα, λίγες ημέρες αργότερα, οι πρωταθλητές Ευρώπης που αποκαλούνταν “γκαλάκτικος” και προκαλούσαν δέος σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, θα βρίσκονταν εδώ για μια ξεχωριστή παράσταση.
Για όλους όσοι παρακολουθούσαμε από πιτσιρικάδες φανατικά ποδόσφαιρο και είχαμε μεγαλώσει σε ακτίνα ενός - δύο χιλιομέτρων από το γήπεδο, ήταν απερίγραπτο το συναίσθημα της προσμονής να δούμε στη γειτονιά μας παίκτες όπως ο Ζιντάν, ο Ραούλ, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Λουίς Φίγκο και ο Φερνάντο Μοριέντες. Μόνο ο Ρονάλντο που είχε αποκτηθεί το καλοκαίρι από την Ίντερ, έλειπε από εκείνη την παρέα των super stars και αυτό επειδή ήταν τραυματίας από την αρχή της σεζόν.
ΑΞΙΖΑΝ ΤΑ 17 ΧΙΛΙΑΡΙΚΑ
Με τη μετάβαση από το ευρώ στη δραχμή να είναι πρόσφατη και την προσαρμογή σχετικά δύσκολη, ο Μάκης Ψωμιάδης όρισε τιμή εισιτηρίου στις 17.000 δρχ, ήτοι 50 ευρώ για το πέταλο. Ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ δεν έδειξε τη δέουσα κατανόηση προς τον κόσμο της ομάδας και δεν άφησε την ευκαιρία για επιπλέον έσοδα να πάει χαμένη. Ευτυχώς ο πατέρας μου, φανατικός ποδοσφαιρόφιλος και αυτός, είχε δείξει ο ίδιος κατανόηση (για δεύτερη φορά σε μια εβδομάδα) βάζοντας ξανά το χέρι στην τσέπη για να πάρω εγώ και ο αδερφός μου εισιτήρια για το ματς. Αν με ρωτάτε σήμερα, λέω χωρίς δεύτερη σκέψη ότι η εμπειρία άξιζε το κάθε ευρώ.
Με τον Θοδωρή βρεθήκαμε στο γήπεδο περίπου 2 ώρες πριν από τη σέντρα και ήδη οι εξέδρες ήταν σχεδόν γεμάτες. Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική, αλλά δεν μπορούσε να συγκριθεί στο ελάχιστο με αυτό που θα βιώναμε περίπου 2,5 ώρες αργότερα.
ΤΕΙΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟ PLAYSTATION
Η εξέλιξη του ματς μας... ζέστανε από νωρίς. Στο 5ο λεπτό ο Βασίλης Τσιάρτας έστησε την μπάλα λίγα μέτρα έξω από την περιοχή του Κασίγιας για να εκτελέσει φάουλ. Από την 21 βλέπαμε τις φανέλες των παικτών που απάρτιζαν το τείχος της Ρεάλ και έμοιαζε με το fifa στο playstation. Στη σειρά ήταν στημένοι ο Καμπιάσο, ο Φίγκο, ο Ζιντάν, ο Γκούτι και ο Ελγκέρα και λίγο πιο δίπλα ο Ρομπέρτο Κάρλος. Απέναντί τους ο βιαστικός “El Mago” που εκτέλεσε πριν σφυρίξει ο διαιτητής, με την μπάλα να σταματά στο δοκάρι του Κασίγιας. Αντίκρισε μάλιστα κίτρινη κάρτα για τη βιασύνη του και μόνο ευχαριστώ δεν είπε για το “δώρο” της δεύτερης ευκαιρίας. Πήρε ξανά την μπάλα, την έστησε στο ίδιο σημείο, σούταρε και αυτή τη φορά ανάγκασε τον Κασίγιας να τη μαζέψει από τα δίχτυα του. 1-0 η ΑΕΚ και το “Νίκος Γκούμας” πήρε... φωτιά.
Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε όμως τι είχε συμβεί, ήρθε ένα λάθος γύρισμα του Ράιτ προς την άμυνα, το οποίο εκμεταλλεύτηκαν οι Ισπανοί. Ο Ραούλ έδωσε την μπάλα στον Ζιντάν και αυτός, μπροστά στη Σκεπαστή, με διαγώνιο σουτ νίκησε τον Χιώτη για το 1-1 στο 15'. Αυτό ήταν το πρώτο γκολ του Γάλλου, μετά από εκείνο το απίθανο στον τελικό του Champions League της Γλασκώβης τον Μάιο του 2002, κόντρα στην Μπάγερ Λεβερκούζεν, τέρμα το οποίο είχε στέψει τη Ρεάλ “βασίλισσα” της Ευρώπης για 9η φορά στην ιστορία της. Ας είναι. Παρά την πικρία μας τότε, έχουμε να λέμε σήμερα ότι είδαμε ζωντανά αυτόν τον παιχταρά να σκοράρει στη γειτονιά μας.
ΤΡΙΑ ΓΚΟΛ ΣΕ 28 ΛΕΠΤΑ. ΣΤΗ ΡΕΑΛ!
Στο 25', ο Τσιάρτας πήρε λίγα μέτρα φόρα για να εκτελέσει μπροστά και αριστερά μας ένα κόρνερ. Σημάδεψε τον Μαλαδένη (είχε αντικαταστήσει λίγο νωρίτερα τον τραυματία Πέτκοφ) ο οποίος πήδηξε στο πρώτο δοκάρι πιο ψηλά από τον Κασίγιας και ακόμη δύο αντιπάλους του και με κεφαλιά έκανε το 2-1. Απίθανο, αδιανόητο! Η ΑΕΚ έβγαζε άμεσα αντίδραση μετά την ισοφάριση και έμπαινε ξανά μπροστά στο σκορ, κάνοντας τον κόσμο της να παραληρεί στις εξέδρες. Και που να ξέραμε τι έρχεται... Οι πανηγυρισμοί δεν είχαν κοπάσει και οι παίκτες του Ντούσαν Μπάγεβιτς φύλαγαν και νέο... χτύπημα. Στο 28', με μαέστρο ξανά τον Τσιάρτα που εκτέλεσε ακόμη ένα φάουλ μεταξύ κέντρου και μεγάλης περιοχής της Ρεάλ, σε μια φάση δουλεμένη στην προπόνηση (κι αυτό δεν είναι ένα ακόμη κλισέ) βρήκε τον Ντέμη Νικολαΐδη στην περιοχή, ο οποίος με γυριστή κεφαλιά έκανε το 3-1.
ΕΧΑΝΕ... Η ΜΑΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Αυτό που επικράτησε τη στιγμή εκείνη στη Νέα Φιλαδέλφεια δεν το έχω ξαναβιώσει σε γήπεδο. Χιλιάδες άνθρωποι που ήμασταν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο, μετατοπιστήκαμε αρκετά μέτρα από τις θέσεις μας. Εγώ βρέθηκα 4-5 σειρές πιο κάτω και κανά 5άρι μέτρα δεξιά από τη θέση μου. Ο χαμός που επικράτησε ήταν τέτοιος που με τον αδερφό μου χαθήκαμε. Ήταν ασύλληπτο! Δεν είναι και λίγο άλλωστε το ότι η ταπεινή ΑΕΚ των 10 Ελλήνων στη σύνθεσή της, είχε καταφέρει να πετύχει τρία γκολ απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης σε λιγότερο από μισή ώρα, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο οι γκαλάκτικος του Ντελ Μπόσκε να κοιτούν σαστισμένοι, μην μπορώντας να διανοηθούν και οι ίδιοι το τι ακριβώς συμβαίνει. Οι πανηγυρισμοί σταμάτησαν μετά από 4-5 λεπτά και με τον αδερφό καταφέραμε να εντοπίσει ο ένας τον άλλο με τα μάτια, αρκετά αργότερα.
Το 3-1 ωστόσο δεν έμεινε μέχρι το τέλος του ημιχρόνου, αφού η Ρεάλ μείωσε στο 39' ξανά με τον Ζιντάν, με το 3-2 να... συνοδεύει τελικά τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ
Στο δεύτερο ημίχρονο, όλοι μας γνωρίζαμε, λίγο πολύ, πως το γήπεδο θα έγερνε προς την περιοχή της ΑΕΚ. Έτσι και έγινε. Στο 52' ο Ραούλ με σουτ τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι του Χιώτη! Στην αντεπίθεση όμως η ΑΕΚ έκανε το transition υποδειγματικά, κι ο Ντέμης έφτασε να βρίσκεται αμαρκάριστος και σε θέση βολής απέναντι στον Κασίγιας, όμως το πλασέ που επιχείρησε έστειλε την μπάλα να περάσει λίγα εκατοστά δίπλα από το δεξί δοκάρι του Ισπανού γκολκίπερ. Στο 60' η πίεση των Ισπανών έπιασε τόπο και ο Γκούτι ισοφάρισε σε 3-3. Η φούρια της Ρεάλ μάλιστα κατά διαστήματα ήταν τέτοια που το 3-4 αναμενόταν να αποτελέσει αργά ή γρήγορα, γεγονός. Όμως αυτή ήταν μια βραδιά που είχε ξεκινήσει πολύ όμορφα και εντυπωσιακά για τους κιτρινόμαυρους και πραγματικά θα ήταν κρίμα να τους επιφυλάσσει ο θεός της μπάλας ένα τόσο άσχημο τέλος. Και ευτυχώς το τέλος ήταν comme il faut: Τρία γκολ της ΑΕΚ στη “βασίλισσα” και 6 στο σύνολο, σε ένα ματς τόσο γεμάτο από δυνατές εικόνες, που σχεδόν δύο δεκαετίες μετά φέρνουν πολύ ευχάριστες αναμνήσεις σε όσους βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στη Φιλαδέλφεια.
My favourite game: Κάθε μέρα ένας συντάκτης γράφει για τον αγαπημένο του αγώνα
ΑΕΚ (Μπάγεβιτς): Χιώτης, Κωστένογλου, Καψής, Ράιτ, Λάκης, Κασάπης, Ζαγοράκης (83' Σεντένιο), Κατσουράνης, Πετκόφ (13' Μαλαδένης), Τσιάρτας (83' Ιβιτς), Νικολαΐδης.
Ρεάλ Μαδρίτης (Ντελ Μπόσκε): Κασίγιας, Σαλγκάδο, Ρομπέρτο Κάρλος, Ελγκέρα, Παβόν, Μακελελέ, Καμπιάσο, Φίγκο, Ζιντάν (84' Πορτίγιο), Γκούτι (87' ΜακΜάναμαν), Ραούλ (81' Μοριέντες).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
