Το Ευρωμπάσκετ 87 έφτασε μέχρι τις Βρυξέλλες και το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο! Η εκδήλωση που έγινε την Τρίτη, με διοργανωτή τον Ελληνικό Κύκλο Βρυξελλών (με εμπνευστή και οικοδεσπότη τον Μιχάλη Κρητικό), υπό την αιγίδια του ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου, είχε σαν κεντρικά σημεία αναφοράς τα βιβλία του Γιάννη Φιλέρη "87, τίποτα δεν μας σταμάτησε" και του Βασίλη Σκουντή "είμαστε πια πρωταθλητές".

Η απήχηση του μοναδικού γεγονότος μέχρι τις μέρες μας, η κοινωνική του διάσταση, στιγμές που έμειναν στην ιστορία, η δεκαετία του 80 και η αντιστοίχισή της στα σημερινά δεδομένα. Όλα αυτά μαζί και το καθένα ξεχωριστά αναλύθηκαν σε μια κουβέντα, στην οποία πήραν μέρος και δυο εκλεκτά μέλη της μπασκετικής κοινότητας στην Ελλάδα.

Ο Παναγιώτης Φασούλας και ο Μιχάλης Κακιούζης, δυο πρωταθλητές Ευρώπης με την Εθνική Ελλάδος το 1987 ο πρώτος, το 2005 ο δεύτερος. Ο Στέλιος Κούλογλου συντόνισε την συζήτηση, ενθυμούμενος κι αυτός τα νιάτα του αφού πριν από 30 χρόνια ήταν πολιτικός συντάκτης στο "Βήμα" και είχε ασχοληθεί με την απίστευτη (για την εποχή) έκρηξη λαϊκής χαράς μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου.

Το ακροατήριο που είχε εκπροσώπηση όλων των ηλικιών συμμετείχε ενεργά στη συζήτηση είτε μέσω της διαδραστικής διαδικασίας, είτε με απευθείας ερωτήσεις σε μια δίωρη κουβέντα που θα μπορούσε να κρατήσει ακόμη περισσότερο.

"Ακόμη και τώρα 30 χρόνια μετά το Ευρωμπάσκετ συζητιέται, είναι αντικείμενο μιας εκδήλωσης όπως η σημερινή δείγμα της απήχησης που είχε σαν αθλητικό και όχι μόνο γεγονός" είπε ο Γιάννης Φιλέρης συγγραφέας του "87 Τίποτα δεν μας σταμάτησες" που κυκλοφόρησε πέρσι τον Μάιο από τις εκδόσεις Physical Goods της 24MEDIA και διατέθηκε από τα Public. Πρόσθεσε ακόμη ότι αυτή η μεγάλη επιτυχία "ξεπέρασε τα στενά αθλητικά πλαίσια και έχει μείνει σαν ορόσημο του αθλητισμού αλλά και της δεκαετίας του 80. Μη ξεχνάμε ότι εκείνη τη χρονιά, το 1987, η Ελλάδα είχε φτάσει μια ανάσα πριν από την πολεμική σύρραξη με την Τουρκία ενώ θρήνησε περισσότερα από 1.000 νεκρούς σε φονικό καύσωνα. Κι όμως όταν ρωτήσεις κάποιον τι θυμάται από το 1987, θα πει κατευθείαν Ευρωμπάσκετ"

Ο Παναγιώτης Φασούλας, υπερθεμάτισε: "Δεν είναι τυχαίο ότι λέμε Ευρωμπάσκετ και εννοούμε αυτό της Αθήνας. Όλα τα άλλα έχουν κάποιο νούμερο να τα ακολουθεί. Αυτό παραμένει ... ανεξίτηλο. Έχω πει πολλές φορές ότι βρεθήκαμε 12 παίκτες στην καλύτερη στιγμή της καριέρας μας, αλλά και ήταν πράγματα που έγιναν για να πάρουμε το χρυσό μετάλλιο. Λένε ότι βάλαμε από κάτω τον εγωισμό μας. Δεν θα συμφωνήσω απόλυτα. Ίσως γιατί ήμασταν και αρκετά εγωιστές, που στο τέλος δεν θέλαμε να χάσουμε από κανέναν".

Ο Μιχάλης Κακιούζης παραδέχθηκε ότι "αν δεν υπήρχαν ο Φασούλας και οι συμπαίκτες του, δεν θα έφτανε η στιγμή να σηκώσει και αυτός το βαρύτιμο κύπελλο που ζυγίζει ... πολλά κιλά και γίνεται ακόμη βαρύτερο όταν συνειδητοποιείς τι έχεις πετύχει. Εγώ είμαι ένα παιδί του 87, που έπαιξε μπάσκετ επειδή είδε με τα μάτια του αυτόν το θρίαμβο".

"Για μας όλους ήταν το ευ ζην ... "όπως χαρακτηριστικά σημείωσε και ο Β.Σκουντής, συγγραφέας του "Είμαστε πια πρωταθλητές".