Πολλοί είναι οι ποδοσφαιριστές που έρχονται στην Ελλάδα, αγαπούν τη χώρα και τελικά κατά κάποιον τρόπο γίνονται... Έλληνες. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και ο Μπάλαζ Μέγιερι. Τι κι αν ο 31χρονος Ούγγρος αγωνίζεται στην Τουρκία για λογαριασμό της Γκεζτεπέ, οι διακοπές του μετά τη λήξη της φετινής σεζόν είναι στην Ελλάδα, το δεύτερο του σπίτι κάποιο τρόπο. Πώς να μην είναι άλλωστε με όλα αυτά που έχει περάσει εδώ. Πέντε χρόνια στον Ολυμπιακό και άλλα δύο στον Ατρόμητο, αρκετά για να βιώσεις μεγάλα πράγματα.

Πέντε πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα Ελλάδας πανηγύρισε με τους ερυθρόλευκους, έζησε δυνατές στιγμές δίπλα σε μεγάλους προπονητές, όπως ο Ερνέστο Βαλβέρδε και ο Μίτσελ, μέτρησε συνολικά 90 συμμετοχές στη Super League, ενώ αγαπήθηκε όσο λίγοι απ' τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Τι καλύτερο, λοιπόν, από έναν καλοκαιρινό, πρωινό καφέ με τον Μπάλαζ Μέγιερι, έναν τερματοφύλακα που έχει ζήσει πολλά και έχει αρκετές ιστορίες να διηγηθεί, πράγμα που έκανε μιλώντας στο SPORT24.

Τουρκία και Γκεζτεπέ: Μία νέα εμπειρία

Το "ταξίδι" της κουβέντας ξεκίνησε απ' το παρόν. Ο Ούγγρος γκολκίπερ ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν στην Τουρκία, φορώντας τη φανέλα της Γκεζτεπέ. Μία χρονιά δύσκολη με τον κορονοϊό να είναι κυρίαρχος και να επηρεάζει την ποδοσφαιρική και μη ζωή. Όπως για τον καθένα μας, έτσι και για έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή, ο ιός δυσκολεύει την κατάσταση.

"Ήταν μία δύσκολη χρονιά. Όλη η κατάσταση στον πλανήτη. Η ζωή είναι δύσκολη, βελτιώνεται αφενός, αλλά εξαιτίας του κορονοϊού ήταν δύσκολα τα πάντα, όπως και για τους ποδοσφαιριστές. Το να παίζεις χωρίς κόσμο είναι πάντα σκληρό, είναι μία ατμόσφαιρα που κανονικά ένας επαγγελματίας παίκτης δεν θα έπρεπε να ζήσει" σχολίασε αρχικά ο Μέγιερι ξετυλίγοντας εν συνεχεία το "κουβάρι" της τουρκικής εμπειρίας του.

"Ήταν η πρώτη μου εμπειρία στην Τουρκία. Πήγα σε ένα υπέροχο κλαμπ. Κάναμε θεωρώ μία καλή σεζόν, είχαμε κάποιες δυσκολίες κατά τη διάρκεια της χρονιάς, όπως κάθε ομάδα εξαιτίας του κορονοϊού. Είχαμε και κάποια κρούσματα, όμως στο τέλος κάναμε καλό δεύτερο κομμάτι της σεζόν και τερματίσαμε στο πρώτο μισό του πίνακα, ο μίνιμουμ στόχος της ομάδας".

Στην Γκεζτεπέ έχει δημιουργηθεί μία ελληνική παροικία κατά κάποιον τρόπο. Μιχόγεβιτς, Ιντέγιε, Ναπολεόνι, Εσίτι. Τέσσερις ποδοσφαιριστές με κοινό παρονομαστή τη θητεία τους στο ελληνικό πρωτάθλημα από διαφορετικό βέβαια μετερίζι. Επομένως, η σύνδεσή τους στην Τουρκία είναι αναπόφευκτη.

"Έχουμε φτιάξει ελληνική κοινότητα. Δεν τους ήξερα όλους, με τον Ιντέγε ήμασταν αντίπαλοι όταν έπαιζε στον Άρη. Πήγε μετά από μένα στον Ολυμπιακό, οπότε είχαμε μία σύνδεση. Ο Ναπολεόνι έπαιξε πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα, είχαμε κοινό σημείο τον Ατρόμητο. Είχε σκοράρει και απέναντι μου όταν έπαιζα στον Ολυμπιακό. Βρήκαμε φωτογραφία και video και τα είδαμε. Ήταν βοηθητικό για την ενσωμάτωσή μου στην ομάδα. Είχαν έρθει επίσης παίκτες από το ουγγρικό πρωτάθλημα, έτσι ήταν πιο εύκολο".

Ο Μέγιερι τη φετινή σεζόν πραγματοποίησε μόλις τέσσερις εμφανίσεις στην Τουρκία. Η επιθυμία του για την επόμενη σεζόν; περισσότερος χρόνος συμμετοχής, αν και ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το μέλλον: "Ξεκινάμε την προετοιμασία, έχω ακόμη ένα χρόνο συμβόλαιο, θα δούμε τι θα γίνει. Φυσικά θέλω να παίζω περισσότερο απ' την προηγούμενη σεζόν. Πήγα στην ομάδα αργά πέρσι, το πρωτάθλημα είχε ήδη ξεκινήσει και έτσι δεν ήταν το καλύτερο για εμένα. Θα δούμε τι θα φέρει το μέλλον".

Ολυμπιακός: Το πρώτο μεγάλο βήμα και μία σχέση που κράτησε πέντε χρόνια

Ο Μπάλαζ Μέγιερι έζησε το όνειρο από μικρή ηλικία. Μόλις στα 20 του χρόνια έκανε το μεγάλο βήμα. Έφυγε απ' το σπίτι του και την Φερεντσβάρος για να μετακομίσει στην Ελλάδα και τον Πειραιά. Η πρώτη μεγάλη πρόκληση της καριέρας του και ίσως το μεγαλύτερο κεφάλαιό της έως τώρα, ακούει στο όνομα Ολυμπιακός.

"Έγιναν όλα ξαφνικά. Ήμουν διακοπές, ο ατζέντης μου με πήρε τηλέφωνο, μού είπε ότι έχω μία επιλογή και σε τρεις μέρες είχα υπογράψει στον Ολυμπιακό. Δεν ήξερα πολλά απ' το ελληνικό ποδόσφαιρο, ήξερα όμως για τον Ολυμπιακό. Είχε κάνει καλή πορεία στο Champions League, θυμόμουν ότι έβλεπα παιχνίδι του. Ήταν ένα μεγάλο βήμα στην καριέρα μου, γιατί η Φερεντσβάρος δεν ήταν στην κορυφαία στιγμή της ιστορίας της. Μου παρουσιάστηκε μία ευκαιρία και την άρπαξα".

Τι νιώθει όμως ένα παιδί, όταν από τόσο μικρή ηλικία κάνει ένα τέτοιο βήμα; Ο Μέγιερι απαντά: "Στα 20 σου είναι δύσκολο να περιγράψεις αυτό που νιώθεις. Όλα έγιναν γρήγορα, ήταν κάτι καινούργιο. Όμως, ήταν κάτι που πάντα ήθελα, να ταξιδέψω, να παίξω σε μία μεγάλη ομάδα και ξαφνικά τα είχα καταφέρει. Ήθελα να συγκεντρωθώ, ώστε να βελτιώνομαι καθημερινά. Ευτυχώς είχα πολύ καλούς προπονητές, που με βοήθησαν να αναπτυχθώ. Αισθανόμουν ότι γινόμουν ολοένα και καλύτερος".

Στον Ολυμπιακό παρέμεινε για πέντε χρόνια, μία εξέλιξη που δεν περίμενε. Όμως, όπως είπε και ίδιος ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει το ποδόσφαιρο: "Τότε είχα υπογράψει για τρία χρόνια. Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις πόσο καιρό θα μείνεις κάπου. Νομίζω ότι μετά τη δεύτερη σεζόν που ξεκίνησα να παίζω, βρήκα τη θέση μου και μετά απ' αυτό ήθελα να μείνω όσο το δυνατόν περισσότερο".

Ο Βαλβέρδε μού έδινε αυτοπεποίθηση, είναι ένας τρομερός προπονητής

Η σεζόν 2011/2012 ήταν η καλύτερη για τον Μπάλαζ. Βασικός και αναντικατάστατος στην αρμάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε, που κατέκτησε το νταμπλ και οδήγησε τον Ολυμπιακό έως τη φάση των 16 του Europa League. Ο Ισπανός τεχνικός εμπιστεύτηκε τον Μέγιερι και τού έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία, παρά το νεαρό της ηλικίας του. Εκείνος τον ξεπλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο.

"Είναι ένας τρομερός προπονητής. Έχει πολύ καλό χαρακτήρα, νοοτροπία νικητή και εμπνέει την ομάδα. Το στιλ παιχνιδιού του με το πρέσινγκ και το επιθετικό παιχνίδι έκαναν την ομάδα τόσο πετυχημένη. Πάντα ένιωθα ότι μου έδινε αυτοπεποίθηση. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν τερματοφύλακα. Αν νιώθεις εμπιστοσύνη απ' όλο το τιμ και ότι είναι 100% μαζί σου, τότε είναι το καλύτερο που μπορεί να ζητήσει ένας γκολκίπερ για να έχει την καλύτερη δυνατή απόδοση. Σου δίνει περισσότερη αυτοπεποίθηση, την οποία δίνεις και εσύ στην ομάδα, είναι σαν ένα παζλ".

Πώς είναι όμως ο Ερνέστο Βαλβέρδε ως χαρακτήρας: "Δεν είναι τύπος προπονητή που μιλάει κάθε μέρα με κάθε ποδοσφαιριστή. Όμως λέει πάντα τι θέλει από σένα, είναι πολύ ευθύς χαρακτήρας, σου λέει τα πάντα με ευθύ τρόπο μπροστά σου. Είναι ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό για έναν προπονητή. Μου άρεσε να δουλεύω μαζί του, τα δίναμε όλα στην προπόνηση. Ακόμη και οι τερματοφύλακες κάναμε παιχνίδι με τα πόδια, ήταν πολύ ωραία να προπονείσαι υπό τις οδηγίες του".

Τι κι αν ήταν στα 21 του; Ο Μέγιερι υπερασπίσθηκε την εστία του Ολυμπιακού σε κρίσιμα παιχνίδια στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Όμως εκείνη τη στιγμή δεν αντιλαμβανόταν τι ακριβώς είχε πετύχει, απλώς ήθελε περισσότερα: "Εκείνη την στιγμή δεν σκέφτεσαι πόσο είσαι και τι κάνεις. Θέλεις απλά να παίξεις κάθε παιχνίδι και να απολαύσεις κάθε στιγμή στο γήπεδο. Ήθελα να συγκεντρωθώ στον εαυτό μου, να δουλέψω και να γίνω καλύτερος. Νομίζω ότι όταν ένας νεαρός παίκτης ονειρεύεται τι θέλει να πετύχει στο ποδόσφαιρο, αυτές είναι οι στιγμές που δεν πρόκειται να ξεχάσει. Δεν θα ξεχάσεις ποτέ την πρώτη φορά που ακούς τον ύμνο του Champions League ή όταν παίζεις το πρώτο παιχνίδι στο Καραϊσκάκης. Είναι ιδιαίτερες στιγμές. Πέτυχα κάτι μεγάλο, αλλά θέλω περισσότερο, είναι ένα συναίσθημα που σου δίνει ενέργεια".

Ένιωσα αδικημένος όταν έχασα τη θέση μου, έτσι είναι το ποδόσφαιρο

Έπειτα στον Ολυμπιακό ήρθαν οι αλλαγές. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν συνέχισε και τη θέση του πήρε στον πάγκο των ερυθρόλευκων πήρε ο Λεονάρντο Ζαρντίμ. Τις περισσότερες φορές ένας παίκτης και δη ένας τερματοφύλακας ανησυχεί μετά από αλλαγές, τι συνέβη όμως στην περίπτωση του Μέγιερι: "Δεν ανησύχησα, τουλάχιστον στην αρχή. Είχα υπογράψει το νέο μου συμβόλαιο, σκεφτόμουν την απόδοσή μου κατά τη διάρκεια της δεύτερης σεζόν, με είχαν επιλέξει στην καλύτερη 11άδα του πρωταθλήματος. Επίσης στην Ουγγαρία ήμουν ο καλύτερος παίκτης της σεζόν, έτσι δεν φοβόμουν. Όμως αυτό είναι το ποδόσφαιρο, όλα μπορούν να γίνουν, η θέση σου δεν είναι δεδομένη. Ήταν ένα καλό μάθημα για εμένα, ακόμη κι όταν είσαι στην κορυφαία στιγμή της απόδοσής σου, μπορεί να καταλήξεις στον πάγκο. Πρέπει να δώσεις μάχη για τη θέση".

Ο Μέγιερι έχασε τη θέση του κάτω απ' το γκόλποστ, με τον Ρόι Κάρολ να γίνεται ο βασικός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού: "Ένιωσα αδικημένος. Όταν είσαι νέος και παλεύεις ακόμη με το εγώ σου, αρχίζεις και έχεις ερωτήματα. Αυτό όμως είναι το ποδόσφαιρο, τίποτα δεν μπορείς να παίρνεις δεδομένο. Είναι λίγοι παίκτες στον πλανήτη που δεν ανησυχούν για κάτι. Γενικά, στο ποδόσφαιρο δεν έχει σημασία το παρελθόν, μόνο το παρόν".

Ο Μπάλαζ, όμως, έχει την εξήγηση για την επιλογή του Ζαρντίμ να τον αντικαταστήσει: "Τότε είχαμε μία νέα ομάδα που χρειαζόταν χτίσιμο. Πίστεψε ότι ήθελε περισσότερη εμπειρία στα μετόπισθεν. Δεν τα παράτησα ποτέ, ήθελα να παλέψω για τη θέση μου. Πρέπει να μάθεις και να δουλεύεις. Πρέπει να κατανοείς κάθε κατάσταση και να παίρνεις κάτι απ' αυτήν. Η σκληρή δουλειά πάντα αποδίδει. Ήρθε ο Μίτσελ, πήρα πάλι πίσω τη θέση μου. Έπαιζα ακόμη και με σπασμένο δάκτυλο. Πήρα αυτοπεποίθηση ξανά, ένιωσα ότι μπορώ να αποδώσω".

Ο Νικοπολίδης ήταν μέντορας μου, πηγή έμπνευσης και κίνητρο για εμένα

Η θητεία του Ζαρντίμ ήταν σύντομη στον Ολυμπιακό, ο Αντώνης Νικοπολίδης ανέλαβε υπηρεσιακός, πριν να πάρει τα ηνία της ομάδας ο Μίτσελ. Σιγά σιγά ο Μέγιερι κέρδιζε πίσω τη θέση του: "Είχα αρχίσει να ξαναπαίζω και στα τελευταία παιχνίδια του Ζαρντίμ, όταν ο Ρόι Κάρολ είχε ένα πρόβλημα. Μετά ανέλαβε ο Αντώνης Νικοπολίδης ως υπηρεσιακός. Ήρθε και μου είπε ότι είμαι το Νο1 του και ότι πρέπει να είμαι έτοιμος για να συνεχίζω να παίζω. Έτσι, συνέχισα και με τον Μίτσελ".

Ο Αντώνης Νικοπολίδης αποτέλεσε ένα σημαντικό πρόσωπο για τον Μέγιερι στον Ολυμπιακό. Όπως δήλωσε ο ίδιος ήταν ο μέντορας του ως συμπαίκτης του, ενώ ως προπονητής του ήταν ο άνθρωπος που του έδωσε ξανά αυτοπεποίθηση δείχνοντας την εμπιστοσύνη του: "Η σχέση μου με τον Νικοπολίδη παραμένει πολύ καλή. Κάποιες φορές μιλάμε μέσω των social media. Όλοι ξέρουν μετά το 2004 ποιος είναι ο Νικοπολίδης. Όταν πήγα στον Ολυμπιακό δεν ήταν ένας συμπαίκτης μου, αλλά μέντορας μου, με βοήθησε για έναν χρόνο. Μου έδειξε τι παίκτης είμαι. Με εμπιστεύτηκε και όταν ήταν υπηρεσιακός".

Ο Νικοπολίδης δούλευε πολύ σκληρά. Ακόμη και στα 40 του εργαζόταν σκληρά στην προετοιμασία και εγώ τον θαύμαζα. Χωρίς να λέει κάτι ήταν ένα πολύ παράδειγμα για έμπνευση και κίνητρο. Είχε νοοτροπία νικητή, μπορούσες να μάθεις απ' αυτόν χωρίς να λέει τίποτα, αυτό ήταν το μεγάλο μάθημά του. Μού έδωσε συμβουλές, για την τοποθέτησή μου ή τις αντιδράσεις μου".

Ο Μέγιερι ήταν εκείνος μάλιστα που αντικατέστησε τον Αντώνη Νικοπολίδη στο τελευταίο του παιχνίδι στο Καραϊσκάκης, για να λάβει το standing ovation απ' τους φίλους του Ολυμπιακού: "Ήταν μία συναισθηματική στιγμή. Όχι μόνο για εμένα και εκείνον, αλλά για όλους τους Έλληνες. Αποσύρθηκε ένας απ' τους μεγαλύτερους ήρωες του 2004, ο αρχηγός του Ολυμπιακού με τόσο μεγάλη καριέρα. Υπήρχε συναισθηματισμός σε όλο το γήπεδο, μία σκληρή μέρα".

Χωρίς εμένα ο Ρομπέρτο δεν θα είχε αυτή την απόδοση, πάνω απ' όλα είναι η ομάδα

Ωστόσο, γι' ακόμη μία φορά αποδείχθηκε η ιδιαιτερότητα της θέσης του τερματοφύλακα. Δύο ή τρεις γκολκίπερ παλεύουν για μία θέση και οι πιθανότητες να την χάσεις είναι μεγάλες. Το ίδιο συνέβη και επί Μίτσελ για τον Μέγιερι. Αυτή τη φορά η έλευση του Ρομπέρτο το καλοκαίρι του 2013 και οι τρομερές του εμφανίσεις οδήγησαν τον Ούγγρο στον πάγκο. Όμως ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους δύο λειτουργούσε ευεργετικά για την ομάδα.

"Είχα μάθει στο παρελθόν (σ.σ. να χάσω τη θέση μου), επομένως μπορούσα να το διαχειριστώ λίγο καλύτερα. Όταν χάνεις τη θέση σου ποτέ δεν είναι καλό, διότι πάντα θέλεις να παίζεις. Όταν βλέπεις βέβαια ότι ο Ρομπέρτο έχει τρομερή απόδοση, ενώ εσύ συνεχίζεις να δουλεύεις, δεν είσαι ποτέ κατά του άλλου τερματοφύλακα. Ειδικά όταν είναι καλός με τόση μεγάλη εμπειρία και με καλό χαρακτήρα. Πάνω απ' όλα είναι η ομάδα, είσαι ένα κομμάτι της και την βοηθάς να είναι πετυχημένη. Πιστεύω ότι πιθανώς χωρίς εμένα ο Ρομπέρτο δεν θα είχε αυτή την απόδοση αυτές τις δύο σεζόν".

Η σχέση του όμως ήταν άριστη και ο ένας φρόντιζε να βοηθάει τον άλλον: "Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι. Ήμουν τυχερός, γιατί δεν είχα ποτέ έναν συμπαίκτη-τερματοφύλακα που μαλώναμε. Φυσικά μάχεσαι για τη θέση, όμως έχει σημασία μόνο η ομάδα. Ήμουν τυχερός που είχα συμπαίκτες με καλό χαρακτήρα και κάποιοι εξ αυτών είναι ακόμη καλοί μου φίλοι. Οι τερματοφύλακες καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Μιλάμε με τον Ρομπέρτο, είμαστε φίλοι. Όταν ήμουν στο Χετάφε ή πηγαίνω στη Μαδρίτη βγαίνουμε, είμαστε πολύ κοντά".

Το φιλαράκι βέβαια του Μέγιερι απ' τη θητεία του στον Ολυμπιακό παραμένει ο Νταβίντ Φουστέρ και ευχήθηκε μέσω του SPORT24 να τον ξαναδεί σύντομα από κοντά: "Είμαστε καλοί φίλοι με τον Νταβίντ Φουστέρ. Επισκεπτόμαστε ο ένας τον άλλον, όταν μπορούμε, φυσικά είναι τώρα λίγο πιο δύσκολο. Ελπίζω να ιδωθούμε σύντομα".

Κατά τη θητεία του στον Ολυμπιακό ο Μέγιερι είχε τέσσερις προπονητές, εκτός τους υπηρεσιακούς και τον Λίνεν. Ερνέστο Βαλβέρδε, Λεονάρντο Ζαρντίμ, Μίτσελ και Βίτορ Περέιρα. Απ' όλους πήρε κάτι, όμως ξεχώρισε τον πρώην προπονητή της Μπαρτσελόνα.

"Σίγουρα ο Βαλβέρδε ήταν ο αγαπημένος μου. Βέβαια από κάθε προπονητή μπορείς να μάθεις κάτι. Κάθε προπονητής έχει διαφορετικό τρόπο δουλειάς και χαρακτήρα. Έτσι, σε κάθε περίοδο μπορείς να πάρεις κάτι από κάθε προπονητή, ώστε να αναπτύξεις τον χαρακτήρα σου ως ποδοσφαιριστής. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να δουλεύεις με διαφορετικούς τεχνικούς και μεθόδους. Φυσικά αγαπημένος μου εξαιτίας της απόδοσής μου και των παιχνιδιών που έπαιξα ήταν ο Βαλβέρδε. Η καρδιά μου πηγαίνει σε αυτόν".

Ήθελα ένα νέο περιβάλλον και οι δύο πλευρές αποφασίσαμε να βρούμε κάτι καινούργιο

Μετά από πέντε χρόνια ο Μέγιερι αποφάσισε να αποχωρήσει απ' τον Ολυμπιακό αναζητώντας μία νέα εμπειρία στην καριέρα του. Τι ήταν όμως αυτό που τον οδήγησε να πάρει αυτή την απόφαση: "Ήμουν 25 χρονών, ήξερα ότι ο Ρομπέρτο θα μείνει, έτσι αισθάνθηκα ότι θέλω κάτι καινούργιο, ένα νέο περιβάλλον, ώστε να βιώσω κάτι διαφορετικό. Διαπραγματευόμασταν για την πιθανότητα παραμονής μου με τον Ολυμπιακό, όμως στο τέλος και οι δύο πλευρές συμφωνήσαμε ότι ίσως έπρεπε να βρούμε κάτι καινούργιο".

Φυσικά, η τελευταία του μέρα στους ερυθρόλευκους ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Στη φιέστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2015 έβαλε τα κλάματα: "Ήταν μία συναισθηματική, μία δύσκολη μέρα. Όχι επειδή έφευγα απλώς από μία ομάδα, αλλά από μία ομάδα που ανδρώθηκα, από μία χώρα που ωρίμασα. Στην Ελλάδα έμεινα για πρώτη φορά μόνος, μακριά απ' την οικογένειά μου, χωρίς καμία βοήθεια. Όλες αυτές οι μνήμες των πέντε αυτών χρόνων βγήκαν".

Ο Μέγιερι δεν φοβήθηκε το μέλλον από εκεί και ύστερα, όμως ακόμη αναζητεί να νιώσει ό,τι ένιωσε φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού: "Δεν φοβήθηκα το μέλλον. Όμως ακόμη μπορώ να πω ότι μετά από επτά χρόνια ακόμη αναζητώ τη θέση μου μετά απ'' την πενταετία μου στον Ολυμπιακό. Να νιώσω ό,τι ένιωσα δηλαδή στον Ολυμπιακό".

Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που κάθε παίκτης θέλει να παραμείνει ή όταν φεύγει στο τέλος θέλει να επιστρέψει. Ο Μέγιερι είναι ο κατάλληλος τρόπος να απαντήσει γιατί συμβαίνει αυτό: "Είναι όλο το πακέτο. Η ομάδα, η επιτυχία, ο τρόπος που μαθαίνεις να είσαι πρωταθλητής και νικητής. Είναι οι οπαδοί που σου δίνουν τέτοια ενέργεια. Όλη η ομάδα σε προορίζει για την επιτυχία. Αν το βιώσεις αυτό νέος, πάντα θέλεις να κερδίζεις, δεν αποδέχεσαι την αποτυχία".

Επίσης, ο Μέγιερι μπορεί να περιγράψει τι είναι για τον Ολυμπιακό ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ως παράγοντας που κάνει τους ερυθρόλευκους τόσο πετυχημένους: "Ο κ. Μαρινάκης είναι ειλικρινής, ένας εξαιρετικός άνθρωπος και γεμάτος πάθος για τον Ολυμπιακό. Αυτό είναι που τον φέρνει σε μία θέση που χτίζει μία απ' τις πιο επιτυχημένες περιόδους του Ολυμπιακού. Όλο οφείλεται στο πάθος και την πίστη του στην ομάδα, τους οπαδούς. Είναι ένα πρόεδρος που είναι πάντα με την ομάδα και στις καλές και στις κακές μέρες. Είναι πετυχημένος εξαιτίας του πάθους του".

Ολοκληρώνοντας τη συζήτηση με τον Μέγιερι τη συζήτηση μας για το κεφάλαιο "Ολυμπιακός", τού ζητήσαμε να περιγράψει την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή του στους ερυθρόλευκους. Όπως ήταν φυσικό στο πρώτο σκέλος δεν μπόρεσε να πει μόνο μία για την πενταετία που έζησε στον Πειραιά.

"Δεν μπορώ να επιλέξω απλώς μία καλή στιγμή. Θυμάμαι ένα παιχνίδι που παίξαμε σε γεμάτο ΟΑΚΑ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Νικήσαμε 1-0 και κάναμε ένα σημαντικό βήμα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ήταν το πιο σημαντικό παιχνίδι για εμένα στην Ελλάδα. Ήμασταν πολύ κοντά με τον Παναθηναϊκό και ξέραμε ότι αυτή η νίκη μας έφερνε κοντά στον τίτλο. Το ντεμπούτο μου στο Champions League κόντρα στην Ντόρτμουντ είναι στο Top-3, όταν όλο το γήπεδο φώναζε το όνομά μου και όταν έπιασα επίσης το πέναλτι κόντρα στη Μέταλιστ, γιατί είναι μία στιγμή που δεν συμβαίνει συχνά στην καριέρα σου. Η χειρότερη στιγμή; Ίσως η μέρα της φιέστας από μία άποψη. Ήταν μία καλή και κακή μέρα ταυτόχρονα".

Χετάφε: Το επόμενο κεφάλαιο στην καριέρα του Μέγιερι

Όταν το μεγάλο κεφάλαιο του Ολυμπιακού έκλεισε, ένα άλλο άνοιξε. Αυτό ήταν η Χετάφε, μία δύσκολη εμπειρία, όπως την χαρακτήρισε ο Μέγιερι, η οποία κατέληξε με τον υποβιβασμό του συλλόγου: "Ήταν μία δύσκολη χρονιά. Ήμουν πολύ χαρούμενος που κατάφερα να πάω σε μία ομάδα που παίζει στη La Liga, αλλά αυτή η χρονιά δεν ήταν επιτυχημένη για τη Χετάφε, ούτε και για μένα ατομικά. Ήταν όμως μία πολύ καλή εμπειρία, η ατμόσφαιρα στην αποδυτήρια ήταν απ' τις καλύτερες στην καριέρα μου. Είχαμε καλούς παίκτες, ξεκινήσαμε καλά στη σεζόν, όμως στη συνέχεια είχαμε μία πολύ κακή περίοδο. Η ομάδα υποβιβάσθηκε, οι περισσότεροι παίκτες έφυγαν και έτσι αποφάσισα να πάω και εγώ κάπου άλλου".

Αυτό που ξεχώρισε στην Ισπανία είναι η ποιότητα των ομάδων, αλλά και η θέλησή τους να παίξουν ποδόσφαιρο: "Όλες οι ομάδες στην Ισπανία έχουν ποιότητα, δεν είναι κρυφό. Μετά την Premier League είναι το πιο δυνατό πρωτάθλημα στον κόσμο και είναι πολύ τεχνικό. Όλες οι ομάδες και όλοι οι παίκτες έχουν ποιότητα. Σχεδόν κάθε ομάδα έχει το ίδιο στιλ, θέλει να παίξει ποδόσφαιρο. Ακόμη και στην Premier League υπάρχουν ομάδες που έχουν ποιότητα, αλλά βασίζονται στη δύναμη. Στην Ισπανία έχει σημασία μόνο το ποδόσφαιρο, όχι μόνο για τις ομάδες, αλλά και για τον κόσμο".

Ο Ολυμπιακός είχε δημιουργήσει μία ισπανική παροικία στα χρόνια του Μέγιερι. Πριν αποφασίσει να κάνει το βήμα στη Χετάφε πήρε τις συμβουλές απ' τους κατάλληλους ανθρώπους: "Μίλησα με τον Ρομπέρτο και με τον Φουστέρ. Ρώτησα για τη Χετάφε, πώς είναι η ομάδα. Όλοι μου είπαν καλά λόγια και αποφάσισα ότι είναι ένα καλό μέρος για εμένα να πάω".

Γκρόιτερ Φιρθ: Εκεί που ο Μέγιερι βρήκε ξανά τον εαυτό του

Έπειτα απ' τον υποβιβασμό της Χετάφε, ο Μέγιερι ακολούθησε ένα νέο βήμα στην καριέρα του. Αν και δεν σκεφτόταν κάτι τέτοιο, οι οικογενειακές συνθήκες τον οδήγησαν σε μία νέα απόφαση: "Μπορούσα να μείνω στη Χετάφε. Δεν σκεφτόμουν την αλλαγή σε πρώτη φάση, όμως επειδή η γυναίκα μου ήταν έγκυος στο πρώτο μας παιδί και είχα επιλογή να είμαι πρώτος τερματοφύλακας, έφυγα".

Στη συνέχεια ο Ούγγρος τερματοφύλακας εξήγησε πώς προέκυψε η Γερμανία και δη η Γκρόιτερ Φιρθ, ομάδα της Bundesliga 2: "Ένας προπονητής τερματοφυλάκων που με ήξερε, δούλευε στη Χέρτα Βερολίνου στο παρελθόν και είχα βρεθεί εκεί για δοκιμές όταν ήμουν στη Φερεντσβάρος, τού άρεσα και παρακολουθούσε την καριέρα μου. Επικοινωνήσαμε και έτσι πίστεψε ότι μπορεί να με πάρει στη Γκρόιτερ Φιρθ. Με έπεισε να πάω εκεί να δω πώς είναι η ομάδα. Μίλησα με τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή και απ' την πρώτη μέρα είδα ότι με ήθελαν".

Με ήθελαν για πρώτο τερματοφύλακα και αρχηγό, ήθελα πάντα να το βιώσω

Ωστόσο, τι ήταν αυτό που έπεισε τον Μέγιερι να μετακομίσει στη Γερμανία; Μία νέα εμπειρία με εκείνον στο επίκεντρο, ως πρωταγωνιστική φυσικά: "Με κάλεσαν και με ήθελαν για πρώτο τερματοφύλακα, για αρχηγό, ως έναν απ' τους κύριους παίκτες. Ήταν κάτι νέο για μένα, ήθελα πάντα να το βιώσω. Η Γερμανία είναι μία καλή χώρα για τη δουλειά μου και για τον τρόπο που προπονούμαι. Όλοι εργάζονται σκληρά και το εκτιμούν όταν το κάνεις και εσύ. Ήμουν κοντά επίσης και στο σπίτι μου, ήταν πιο εύκολο και για τη σύζυγό μου".

Ο Μέγιερι παρέμεινε εκεί για δύο χρόνια, ενώ μάλιστα πήρε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ωστόσο, ένας τραυματισμός, αλλά και μία σειρά από άλλα γεγονότα τον κράτησαν εκτός το δεύτερο μισό της σεζόν 2017/2018: "Ήμουν εκεί δύο χρόνια, τη δεύτερη σεζόν έγινα και αρχηγός. Κάτι ασυνήθιστο στη Γερμανία για έναν ξένο. Μετά είχα τραυματισμούς, υπήρξαν αλλαγές στη διοίκηση και στη θέση του προπονητή.

Το πρώτο καλοκαίρι είχα προσφορές, το κλαμπ δεν με άφηνε να φύγω. Τη δεύτερη σεζόν και μετά τον τραυματισμό μου τον Ιανουάριο, η Γκρόιτερ Φιρθ ήξερε ότι ήθελα να αποχωρήσω. Είχα επίσης μία πρόταση, συμφωνήσαμε στην αρχή μέσω τηλεφώνου, πέρασα ιατρικά, είχα το συμβόλαιο μπροστά μου όμως η ομάδα είπε όχι τελικά. Ήταν ακόμη μία ιδιαίτερη στιγμή στο ποδόσφαιρο. Μετά απ' όλο αυτό δεν περίμενα να παίξω στην Γκρόιτερ Φιρθ, όταν γύρισα δεν με υπολόγιζαν, έτσι δούλευα σκληρά προετοιμαζόμενος για αλλαγή το καλοκαίρι".

Ο Μέγιερι την περίοδο που αγωνιζόταν στη Γερμανία είχε τη δυνατότητα να βρει ξανά τον εαυτό του και να νιώσει σημαντικός, αν και όπως τόνισε η εναλλαγή συναισθημάτων στο ποδόσφαιρο είναι αναπόφευκτη: "Ειδικά η πρώτη σεζόν, που η ομάδα ήταν και πιο πετυχημένη, ένιωθα πάρα πολύ καλά. Στην Kicker με κατέτασσαν στο top-5, ήθελα να κάνω το βήμα παραπάνω. Ήθελα να το κάνω, όμως δεν με άφηναν. Πήρα αυτοπεποίθηση όταν μου έδωσαν το περιβραχιόνιο του αρχηγού, όμως η δεύτερη σεζόν ήταν δύσκολη, όχι μόνο για μένα, αλλά και για την ομάδα. Μείναμε στην κατηγορία στο τελευταίο παιχνίδι. Το ποδόσφαιρο έδειξε ξανά ότι απ' τα θετικά συναισθήματα μπορείς να πας στα αρνητικά σε σύντομο χρονικό διάστημα".

Ατρόμητος: Η επιστροφή στην Ελλάδα

Έτσι, τέσσερα χρόνια αφού έφυγε απ' την Ελλάδα, εν τέλει πραγματοποίησε την επιστροφή του, στο δεύτερο σπίτι του όπως το χαρακτηρίζει. Επέλεξε να αγωνιστεί για τον Ατρόμητο, μία 100% συναισθηματική απόφαση: "Σίγουρα η Ελλάδα είναι το δεύτερο σπίτι μου. Η δεύτερη μου κόρη γεννήθηκε εδώ στην Αθήνα, ήταν 100% συναισθηματική απόφαση. Σκεφτήκαμε τι είναι καλύτερο για την οικογένεια και την ευτυχία μας. Γι' αυτό επιλέξαμε μαζί να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Ξέρω ότι εδώ μπορώ να αποδώσω καλά, ότι έχω ένα background, ξέρουν το όνομά μου. Έχω την ποιότητα να παίξω σε αυτό το επίπεδο. Ένιωσα ότι ο Ατρόμητος με ήθελε ως έναν ηγετικό χαρακτήρα στην ομάδα".

Η πρώτη του σεζόν στον Ατρόμητο κρίθηκε πετυχημένη. Αγωνίστηκε σε 26 παιχνίδια στο πρωτάθλημα και βοήθησε την ομάδα του Περιστερίου να τερματίσει στην 4η θέση, στο -4 μάλιστα απ' την 3η ΑΕΚ. Ο Μέγιερι περιέγραψε το συνάντησε στον Περιστέρι και τί είχε ήδη χτίσει ο Νταμίρ Κάναντι.

"Πήγα σε μία ομάδα που ήταν ήδη πετυχημένη, χωρίς πολλές αλλαγές. Γνωρίζαμε ποιοι ήμασταν, πώς θέλουμε να παίξουμε, ο προπονητής ήξερε πώς θα πετύχουμε. Είχαμε πολύ καλούς χαρακτήρες στην ομάδα, ομαδικό πνεύμα και νομίζω όλα ταίριαξαν. Είχαμε έμπειρους παίκτες, σε συνδυασμό με νεαρούς παίκτες, ήμασταν πεινασμένοι για να δείξουμε στον κόσμο ότι είμαστε εδώ και θέλουμε να είμαστε πετυχημένοι. Θέλαμε να δείξουμε ότι ανήκουμε στο Top-4 και μέχρι τον τελευταίο γύρο μπορούσαμε να φτάσουμε και στην 3η θέση. Αυτό δείχνει τι προπονητής είναι ο Νταμίρ".

Η επιστροφή μου στο Καραϊσκάκης ως αντίπαλος είναι μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ

Η 31η του Μαρτίου το 2019 ήταν μία σημαδιακή μέρα για τον Μπάλαζ Μέγιερι. Ο Ούγγρος τερματοφύλακας επέστρεψε στο Γεώργιος Καραϊσκάκης για πρώτη φορά ως αντίπαλος σε ένα παιχνίδι που ο Ατρόμητος ηττήθηκε 2-1: "Ήταν δύσκολη και συναισθηματική μέρα. Ήμουν τραυματίας, ήμουν εκτός για δύο μήνες και απέναντι στον Ολυμπιακό ήταν το πρώτο μου παιχνίδι στο Καραϊσκάκης. Ήταν μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ"

Οι φίλοι, αλλά και οι άνθρωποι του Ολυμπιακού υποδέχθηκαν θερμά τον Μέγιερι στο γήπεδο που ανδρώθηκε, κάτι που τον έκανε να νιώσει αγαπητός: "Όταν πας σε ένα γήπεδο που είναι γεμάτο με οπαδούς του Ολυμπιακού, εκεί που πέρασα πέντε χρόνια και τότε στην προθέρμανση σε υποδέχονται, αυτό δείχνει ότι έκανες κάτι καλά. Μετά το ματς είδα τους εργαζόμενους στην ομάδα, απ' τους φροντιστές μέχρι τους φυσιοθεραπευτές, που πέρασα πολύ χρόνο μαζί τους τα πέντε χρόνια. Είναι ωραίο να βλέπεις ότι κανένας δεν σε έχει ξεχάσει. Σου δείχνει ότι όχι μόνο ως παίκτης, αλλά ως χαρακτήρας πέτυχες κάτι καλό, γιατί μου έδειξαν την αγάπη τους".

Το ποδόσφαιρο είναι πολύ ωραίο άθλημα, γιατί σου μαθαίνει πολλά πράγματα

Η δεύτερη σεζόν για τον Μέγιερι ξεκίνησε με μία ατυχία, καθώς τραυματίστηκε στο πρώτο παιχνίδι του Ατρομήτου στο πρωτάθλημα κόντρα στον ΑΕΛ. Αποκόμισε έναν μυϊκό τραυματισμό που τον κράτησε εκτός δράσης για τρεις μήνες, μία δύσκολη περίοδος για εκείνον: "Τραυματίστηκα στο πρώτο παιχνίδι. Παίξαμε στο Europa League και στο πρώτο παιχνίδι του πρωταθλήματος έμεινα εκτός για τρεις μήνες. Ήταν μία δύσκολη περίοδος αυτή του τραυματισμού, δεν ήξερα τι να περιμένω πόσο καιρό θα μείνω εκτός.

Θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα τα πράγματα, ήταν δύσκολη η διαδικασία επιστροφής μου, αλλά πάντα είχα την στήριξη της ομάδας, του προπονητικού τιμ. Δεν ήθελα να βιαστώ γιατί δεν είμαι 20 χρονών πλέον, πρέπει να προσέχεις και να είσαι 100% έτοιμος όταν επιστρέφεις, ειδικά σε μυϊκούς τραυματισμούς. Έπρεπε να προσέχω, όμως ήμουν σε καλά χέρια και σε ένα μέρος που λατρεύω. Ήξερα ότι η οικογένειά μου είναι χαρούμενη, δεν είχα αρνητικό περιβάλλον μόνο θετική ενέργεια. Έτσι, ήξερα ότι θα επιστρέψω πιο δυνατός. Ακόμη ένα μάθημα που σου δίνει το ποδόσφαιρο, γι' αυτό είναι πολύ ωραίο σου μαθαίνει πράγματα".

Μάλιστα, το πρώτο παιχνίδι μετά τον τραυματισμό του ήταν ξανά στο Καραϊσκάκης, σημαδιακό για τον ίδιο: "Το πρώτο παιχνίδι ήταν στο Καραϊσκάκης μετά από τρεις μήνες. Αυτό ήταν το πεπρωμένο μου, μετά από τραυματισμό να παίζω στο Καραϊσκάκης. Ήταν ακόμη πιο δύσκολο, είχα επιστρέψει από σοβαρό τραυματισμό, είχα ακόμη αμφιβολίες για τον εαυτό μου, όμως ήταν ένα καλό παιχνίδι στο τέλος, είχα καλή απόδοση και είχα πολύ δουλειά να κάνω σε αυτό το ματς, αν και δεν νικήσαμε".

Ο Μέγιερι παρέμεινε στον Ατρόμητο για δύο χρόνια τι κρατάει όμως απ' όλα αυτά: "Τις καλές αναμνήσεις. Ειδικά την πρώτη σεζόν δείξαμε ότι μία ομάδα όπως ο Ατρόμητος μπορεί να ανταγωνιστεί τις μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα. Δείξαμε πως αν έχεις καλούς χαρακτήρες στην ομάδα, έναν καλό προπονητή και νοοτροπία με πείνα για επιτυχία, μπορείς να ανταγωνιστείς τους μεγάλους".

Ωστόσο, ο Ούγγρος τερματοφύλακας το καλοκαίρι του 2020 αποφάσισε να αλλάξει εκ νέου παραστάσεις: "Επειδή η δεύτερη σεζόν δεν ήταν τόσο πετυχημένη, αισθάνθηκα ότι θέλω να δω και να δοκιμάσω κάτι καινούργιο. Είμαι στα καλύτερα μου χρόνια ως τερματοφύλακας, έτσι αποφάσισα να προχωρήσω και να δω τι μπορεί να μου φέρει το ποδόσφαιρο".

Ο Μέγιερι βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με ομάδες από Ελλάδα και εξωτερικό και αποφάσισε να μετακομίσει στην Τουρκία:
"Μιλούσα με πολλές ομάδες, όχι μόνο στην Ελλάδα. Προσπάθησα να πάρω μία απόφαση, κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο, πρέπει να υπολογίσεις πολλούς παράγοντες για να βρεις την καλύτερη λύση. Όπως είπα υπήρχαν επιλογές, η Γκεζτεπέ ήταν η καλύτερη".

Όσο για το αν μετανιώνει για κάποια του επιλογή; Δεν το κάνει, καθώς θεωρεί πως από κάθε τι μπορείς να πάρεις κάτι ως εφόδιο: "Δεν θα μετανιώσω καμία μου επιλογή, γιατί από κάθε επιλογή μπορείς να μάθεις κάτι. Η επιλογή της Γκεζτεπέ ήταν καλή, ήταν μία καλή χρονιά, βίωσα μία νέα εμπειρία, μία νέα κουλτούρα, ένα νέο πρωτάθλημα και αυτό ανέπτυξε την προσωπικότητά μου".

Στόχος μου είναι να επιστρέφω σπίτι του χαρούμενος

Λίγο πριν ολοκληρωθεί η κουβέντα ρωτήσαμε τον Μπάλαζ Μέγιερι αν θα τον ξαναδούμε ποτέ στην Ελλάδα. "Για διακοπές σίγουρα. Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις" απάντησε εν συντομία χωρίς να αποκλείσει τίποτα για το μέλλον.

Τέλος, για τους στόχους του από εδώ και στο εξής, ο Μέγιερι ξεκαθάρισε πως θέλει να επιστρέφει στο σπίτι του χαρούμενος με την οικογένειά του: "Στόχος μου είναι να είμαι καλός πατέρας. Αφού κάνεις οικογένεια αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά τα πράγματα. Ο προσωπικός μου στόχος είναι να επιστρέφω στο σπίτι μετά την προπόνηση και τα παιχνίδια και να είμαι χαρούμενος. Να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου".

*Ευχαριστούμε το deli-pastry shop "We Sud" στη Βούλα για τη φιλοξενία