Οι φυλετικές διακρίσεις και ο ρατσισμός έχουν χτυπήσει "κόκκινο" στις ΗΠΑ τους τελευταίους μήνες. Ο τελευταίος χρόνος άνοιξε ακόμη περισσότερες πληγές σε μία κοινωνία, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν λειτουργούσε ιδανικά απέναντι σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Η αφροαμερικανική κοινότητα στοχοποείται σε πολλές περιπτώσεις με τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα αστυνομικής βίας να βγάζουν εκατομμύρια πολίτες στους δρόμους. Ο Τζορτζ Φλόιντ, η Μπριόνα Τέιλορ και ο Τζέικομπ Μπλέικ είναι μόνο τρεις -από τις πολλές- περιπτώσεις που έχουν φέρει την έκρηξη οργής σε μία ολόκληρη χώρα. Δεν είναι οι μοναδικές. Αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο ζήτημα που απασχολεί τις ΗΠΑ, οι οποίες δείχνουν να προβληματίζονται (ως κοινωνία) πολύ περισσότερο για τέτοιου είδους ζητήματα τη δεδομένη χρονική στιγμή, παρά για την πανδημία του κορονοϊού.

Η στάση του Ντόναλντ Τραμπ έχει κατηγορηθεί πολλάκις, με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να μην λειτουργεί πυροσβεστικά, αλλά σε πολλές περιπτώσεις να... σφυρίζει αδιάφορα και να κοιτάζει προς άλλες κατευθύνσεις. Γι αυτό κιόλας οι φωνές εναντίον του έχουν μεγαλώσει, δυόμιση περίπου μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές.

Το ΝΒΑ αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτύπωσης του εκνευρισμού και της οργής που υπάρχει στην αθλητική κοινότητα της χώρας. Σε μία περίοδο που το "Black Live Matters" αποτελεί το μήνυμα που ακούγεται και επικοινωνείται περισσότερο από κάθε άλλο, όπως κι εκείνα της ισότητας και της ελευθερίας, μόλις το βράδυ της Τετάρτης 26 Αυγούστου, οι Μιλγουόκι Μπακς προέβησαν σε μια ιστορική κίνηση: δεν κατέβηκαν στο Game 5 με τους Ορλάντο Μάτζικ και ακολούθως πάγωσαν ολόκληρο τον αμερικανικό αθλητισμό.

Ο Κάιλ Χάινς δεν βρίσκεται στη "φούσκα" της Disney World, δεν είναι καν στις ΗΠΑ εδώ και περίπου ένα μήνα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως παραβλέπει τις εξελίξεις στις ΗΠΑ, πως δεν τον αγγίζουν όλα όσα συμβαίνουν. Το κάθε άλλο. Ως μέλος κι αυτός της αφροαμερικανικής κοινότητας που καταπιέζεται εδώ και δεκαετίες, που βιώνει στο πετσί της τι σημαίνει φυλετικός ρατσισμός και διακρίσεις, ξέρει από πρώτο χέρι πώς έχει η κατάσταση.

Από το Μιλάνο, που αποτελεί το νέο "σπίτι" του από το φετινό καλοκαίρι, ο 33χρονος σέντερ μιλάει στο Sport24.gr και καταγράφει το μέγεθος του προβλήματος που βιώνουν όλα τα μέλη της αφροαμερικανικής κοινότητας στην πατρίδα του. Στέκεται σε αξίες, όπως η ισότητα και η κοινωνική ευαισθητοποίηση, στηλιτεύει την στάση που τηρεί ο Ντόναλντ Τραμπ και να φωνάζει πως " είναι ώρα για αλλαγή, πρέπει να ψηφίσουμε για να φέρουμε την αλλαγή που έχουμε ανάγκη". Δεν βλέπει όμως μόνο το δέντρο (Ντόναλντ Τραμπ), αλλά κοιτάζει το δάσος. Εστιάζει στο γεγονός πως εδώ και δεκαετίες η αφροαμερικανική κοινότητα υπομένει πολλά και αντιμετωπίζεται ως κομμάτι δεύτερης ταχύτητας της κοινωνίας. Enough is enough.

Την Τρίτη 3 Νοεμβρίου θέλει κι αυτός να βάλει το δικό του λιθαράκι προκειμένου να έρθει η αλλαγή. Οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ είναι η μεγάλη ευκαιρία για να γίνει πράξη το "we want change".

Το πρόβλημα υπάρχει εδώ και δεκαετίες, δεν εμφανίστηκε τώρα

- Κάιλ, έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει στο Νιου Τζέρσι. Βρέθηκες στη γενέτειρά σου τους προηγούμενους μήνες. Ποια είναι εκεί η κατάσταση, εν συγκρίσει με ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη χώρα;

"Πάνω κάτω, η κατάσταση είναι ίδια με τις υπόλοιπες πόλεις των ΗΠΑ. Η αφροαμερικανική κοινότητα σε ολόκληρη τη χώρα, όχι μόνο στη δική μου πόλη, θέλει να δει την αλλαγή να έρχεται, να επιτυγχάνεται. Να βιώσει μια κατάσταση που θα αλλάξει προς το καλύτερο για όλους, όχι μόνο για τη δική μου γενιά, αλλά και για αυτές που έρχονται, για τα παιδιά μας. Έχουν ήδη γίνει αρκετές διαδηλώσεις γι αυτό, κι όπως καταλαβαίνει κανείς θα συνεχίσουν να γίνονται. Είναι ένα θέμα που δεν παύει να απασχολεί την κοινωνία. Η ισότητα και η εξάλειψη του κοινωνικού και φυλετικού ρατσισμού είναι μείζονος σημασίας θέματα. Είναι κάτι που "αγγίζει" τους πάντες, σε όλα τα μήκη και πλάτη των ΗΠΑ".

- Γίνεται πολύς λόγος για τον τρόπο με τον οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ (δεν) αντιμετωπίζει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, για το πόσο χειρότερα έχουν γίνει τα πράγματα εν συγκρίσει με τη θητεία του Μπαράκ Ομπάμα. Εσύ τι άποψη έχεις γι αυτές τις συγκρίσεις;

"Καταλαβαίνω πώς το ρωτάς, αλλά μην ξεχνάς πως ο ρατσισμός και η αντιμετώπιση της αφροαμερικανικής κοινότητας είναι ένα θέμα που απασχολεί τις ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες. Δεν προέκυψε ξαφνικά με τον Ντόναλντ Τραμπ, ούτε είχε εξαλειφθεί με τον Μπαράκ Ομπάμα. Πρόκειται για κάτι που δεν έχει να κάνει μόνο με το ποιος είναι ο Πρόεδρος. ΟΚ, είναι σαφές πως με τον Ντόναλντ Τραμπ τα πράγματα έγιναν χειρότερα γιατί πρόκειται για έναν άνθρωπο, ο οποίος εκφράζει αρκετές ακραίες απόψεις και μεγαλώνει τη διαίρεση της κοινωνίας σε κάποιες περιπτώσεις. Η πίεση που ασκείται στην αφροαμερικανική κοινότητα όμως κι οι δυσκολίες που βιώνουν τα μέλη της σε καθημερινή βάση είναι κάτι που υπάρχει στη ζωή μας εδώ και πάρα πάρα πολλά χρόνια. Μην ξεχνάς πως απέκτησαν τα ίδια δικαιώματα πριν από πενήντα - εξήντα χρόνια, τότε άρχισε να βελτιώνεται επί της ουσίας η κατάσταση και να μικραίνει το χάσμα.

Αν το κοιτάξεις υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, πριν από εξήντα χρόνια, υπήρχαν περιοχές στις ΗΠΑ που τα πράγματα ήταν πραγματικά άθλια για την αφροαμερικανική κοινότητα. Είναι κάτι που υφίσταται ως πρόβλημα εδώ και πολύ καιρό. Απλά τώρα αυτή η αίσθηση της αδικίας και του ρατσισμού ενισχύεται γιατί ο κόσμος μαθαίνει πολύ περισσότερο τι γίνεται χάρη στα κινητά, τις φωτογραφίες, τα βίντεο και τα social media. Το καλό με την εξέλιξη της τεχνολογίας είναι πως ο κόσμος μπορεί να καταδείξει κάτι άσχημο και να το διαδώσει γρήγορα προκειμένου να πάρει διαστάσεις και να φανεί το μέγεθος του προβλήματος, ώστε να ασκηθεί πίεση για να λυθεί -όσο αυτό είναι δυνατό βέβαια. Ο κόσμος πλέον μπορεί να μοιραστεί την άποψή του, να πει την γνώμη του και να την "περάσει" σε ολόκληρο τον πλανήτη μέσω του διαδικτύου, δεν μένουν όλα αυτά στα στενά όρια των ΗΠΑ.

Πλέον ο κόσμος ακούει και βλέπει πολλά περισσότερα απ' όσα στο παρελθόν, κι αυτό βοηθάει στο να είναι ξεκάθαρο και σαφές για ποια αδικία και για ποιον ρατσισμό μιλάμε σε βάρος της αφροαμερικανικής κοινότητας εδώ και δεκαετίες".

- Αναφέρθηκες στα social media. Πόσο θεωρείς ότι βοηθούν ως εργαλείο για να υπάρξει κοινωνική ευαισθητοποίηση και να μεγαλώσει η ενασχόληση του κόσμου με τις εξελίξεις;

"Τα social media είναι ένα μεγάλο όπλο προκειμένου να υπάρξει κοινωνική ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση. Όπως είπα πριν, το Facebook, το Instagram, το Twitter και τα υπόλοιπα κοινωνικά δίκτυα βοηθούν στην παγκοσμιοποίηση του προβλήματος. Ακούγεται η φωνή των ανθρώπων πολύ περισσότερο, ειδικά των αθλητών, τους οποίους "ακολουθεί" πολύ μεγάλος όγκος ανθρώπων. Μοιράζονται τις απόψεις τους για τέτοιου είδους θέματα. Χωρίς τα social media, πολλοί δεν θα μπορούσαν να μιλήσουν και να εκφραστούν γι' αυτές τις καταστάσεις. Παλαιότερα, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν μια εφημερίδα, ένα ραδιοφωνικό σταθμό ή ένα τηλεοπτικό δίκτυο για να πουν αυτά που θέλουν. Είτε αυτό είναι δυνατό είτε όχι. Με τα social media ο κόσμος εκφράζεται και εκθέτει οποιαδήποτε άσχημη κατάσταση συμβαίνει στη χώρα, οτιδήποτε κακό. Ολόκληρος ο πλανήτης μπορεί από το κινητό του πλέον να το δει αυτό, να το αντιληφθεί και να συνειδητοποιήσει το μέγεθός του. Είτε εσύ από την Ελλάδα, είτε από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Κι έτσι γιγαντώνεται η έννοια της κοινωνικής ευαισθητοποίησης. Όλοι ξέρουν πλέον τι γίνεται και τι συμβαίνει.

Τα social media έχουν βοηθήσει να ανάψει η "σπίθα" και κινητοποιηθεί ο κόσμος για να αντιδράσει σε ό,τι γίνεται. Δεν μπορούμε να μιλάμε για αλλαγή, πριν δούμε να γίνεται συζήτηση για όλα αυτά, πριν δούμε την ανάγκη για να υπάρξει κινητοποίηση. Νομίζω ότι αυτό που κάνουν οι αθλητές, όπως για παράδειγμα οι παίκτες του ΝΒΑ, είναι να γιγαντωθεί η αίσθηση ότι χρειάζεται αλλαγή. Ο κόσμος το συζητάει περισσότερο ακόμη κι απ' ότι πριν από είκοσι ή τριάντα χρόνια. Αυτό είναι σημαντικό, δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε. Με "εργαλείο" τα social media έρχεται η συζήτηση και ο διάλογος, που μπορούν να οδηγήσουν σε επί της ουσίας αλλαγή των πραγμάτων και της υπάρχουσας κατάστασης. Βοηθούν να ενημερωθεί ο κόσμος και να διδαχθεί τι συμβαίνει με την αφροαμερικανική κοινότητα, για παράδειγμα. Ελπίζω όλο αυτό να φέρει τη σύμπραξη και τη συνεργασία των ανθρώπων για να δούμε την αλλαγή να παίρνει σάρκα και οστά".

- Κι εσύ ο ίδιος χρησιμοποίησες τον προσωπικό σου λογαριασμό στο Twitter για να περάσεις το δικό σου μήνυμα, εστιάζοντας στη σημασία της άσκησης του δικαιώματος του εκλέγειν.

"Τις τελευταίες τρεις μέρες προσπάθησα να δω τι μπορώ να κάνω, πώς μπορώ κι εγώ, από μέρους μου, να κάνω για όλο αυτό, για να βοηθήσω στο κομμάτι της κοινωνικής ευαισθητοποίησης. Για να μάθει ο κόσμος τι συμβαίνει. Καλώς ή κακώς, περνάω το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στην Ευρώπη, επί της ουσίας δέκα με έντεκα μήνες είμαι μακριά από το σπίτι μου, οπότε προσπαθώ κι εγώ να δω πώς μπορώ να βοηθήσω σε όλο αυτό. Να βρω έναν τρόπο για να κάνω κάτι. Έτσι χρησιμοποίησα κι εγώ τα social media μου για να κάνω ένα βήμα προς τα εμπρός για να έρθει η αλλαγή, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι. Δεν έχει σημασία το μέγεθος, σημασία έχει να είμαστε όλοι πρόθυμοι να βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο μπορούμε για να έρθει η αλλαγή. Το πιο απλό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε όλοι λοιπόν είναι να ψηφίσουμε, είναι το πιο εύκολο πράγμα για να συμπράξουμε προκειμένου να προκαλέσουμε οι ίδιοι την αλλαγή. Στο χέρι μας είναι, από αυτή την άποψη.

Ακόμη κι εμείς που είμαστε στο εξωτερικό, μπορούμε να το κάνουμε και να σιγουρευτούμε πως ακούγεται η φωνή μας μέσω της ψήφου μας. Γιατί μπορεί εμείς να είμαστε μακριά από τις ΗΠΑ, σε άλλη χώρα ή ήπειρο, έχουμε αφήσει πίσω όμως τις οικογένειες και τους φίλους μας, που βιώνουν όλες αυτές τις αδικίες επί καθημερινής βάσης στο πετσί τους. Αν θέλουμε όντως την αλλαγή, πρέπει να το δείξουμε. Προφανώς είμαι ένας απλός αθλητής, δεν είμαι ούτε ακτιβιστής ούτε πολιτικός. Μέσω του αθλητισμού έχω γνωρίσει πολύ κόσμο όμως, που σκέφτεται τα ίδια πράγματα. Οπότε τι μένει να κάνουμε; Είναι να βοηθήσουμε να μοιραστεί και να "διαφημιστεί" ο σκοπός μας, να ενημερώσουμε τον κόσμο για όσα συμβαίνουν. Μπορεί λοιπόν όλοι να ψηφίσουν, υπάρχει τρόπος, ενδεχομένως κάποιοι να μην ήξεραν τι ακριβώς χρειάζεται ή πώς γίνεται. Μπορούν όμως. Θα σου ξαναπώ ότι δεν έχει σημασία πόσο μεγάλο είναι ένα βήμα που κάνεις, σημασία έχει να το κάνεις προς την σωστή κατεύθυνση".

ΤΟ ΑΠΑΙΣΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

- Έχεις μιλήσει με κανέναν από τους παίκτες που βρίσκονται στη "φούσκα" της Disney World;

"Δεν έχω μιλήσει τις τελευταίες ημέρες, δεν είχα αυτή την ευκαιρία. Αντιλαμβάνομαι όμως τι γίνεται εντός κι εκτός της "φούσκας" στη Disney World. Οι παίκτες είναι εκεί για να παίξουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν τους "αγγίζουν" όσα συμβαίνουν. Οι αθλητές και οι αθλήτριες σε NBA και WNBA έχουν κάνει μια σπουδαία προσπάθεια για τα ενισχύσουν την κοινωνική ευαισθητοποίηση και να περάσουν το μήνυμα που θέλουν κατά των φυλετικών και κοινωνικών διακρίσεων και του ρατσισμού. Ζούμε ιστορικές στιγμές, μην το παραβλέπει κανείς αυτό".

- Αυτό που απασχόλησε τους παίκτες του ΝΒΑ μετά την απόφαση των Μιλγουόκι Μπακς να μην κατέβουν στο Game 5 με τους Ορλάντο Μάτζικ, είναι το δίλημμα: συνεχίζουμε να παίζουμε για να περνάμε τα μηνύματα μέσω της τηλεόρασης ή φεύγουμε και βγαίνουμε στους δρόμους; Εσύ με ποια πλευρά συντάσσεσαι;

"Όπως η πλειοψηφία των παικτών του ΝΒΑ, θα σου πω ότι κι εγώ πάνω σε αυτό το θέμα αμφιταλαντεύομαι έντονα. Δεν είναι τόσο απλό όσο μπορεί να πιστεύει κάποιος. Από τη μία κάποιος σκέφτεται πως καλύτερο είναι να σταματήσει η αθλητική δράση γιατί έχει να κάνει με την ψυχαγωγία και με τη διασκέδαση, κι όλο αυτό αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα που υπάρχει στις ΗΠΑ. Από την άλλη όμως, υπάρχει η άποψη πως οι παίκτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον χώρο που έτσι κι αλλιώς έχουν μέσω της τηλεοπτικής κάλυψης των αγώνων και των δηλώσεων προκειμένου να περάσουν μηνύματα κοινωνικού χαρακτήρα, είτε με ένα μπλουζάκι είτε με μία χειρονομία, όπως πχ είναι το να γονατίζουν την ώρα του εθνικού ύμνου. Αμφιταλαντεύομαι κι εγώ, δεν είναι απλό. Είναι ένα απαίσιο δίλημμα αυτό, στο λέω ειλικρινά. Κι εγώ αγαπώ αυτό που κάνω, λατρεύω να είμαι στο γήπεδο, είναι η ζωή μου. Όλοι όμως πρέπει να καταλάβουν ότι για κανέναν παίκτη δεν είναι ευχάριστο ή όμορφο να συμβαίνουν όλα αυτά στη χώρα κι εκείνοι να είναι σε ένα γήπεδο και να παίζουν για να κερδίσουν έναν αγώνα κι ένα πρωτάθλημα. Ως άνθρωπος, ως μέλος της αφροαμερικανικής κοινότητας, ως γιος, ως πατέρας, ως σύζυγος ανησυχείς για οτιδήποτε συμβαίνει στη χώρα, έξω από τη "φούσκα" της Disney World. Όλοι έχουν αφήσει πίσω τις οικογένειές τους, τους γονείς, τις συζύγους και τα παιδιά τους.

Σκέψου λοιπόν πώς νιώθουν που δεν είναι δίπλα τους για να τους προστατεύσουν, τι ανασφάλεια και τι άγχος τούς δημιουργεί όλο αυτό. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τους λένε να προσέχουν και να μένουν στο σπίτι. Δεν έχουν λοιπόν ούτε αυτή τη δυνατότητα, ούτε την ευκαιρία να βγουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν. Μπορούν όμως να περάσουν μέσω της τηλεόρασης τα μηνύματα που επιθυμούν και να αυξήσουν την κοινωνική ευαισθητοποίηση. Είμαστε αθλητές, αλλά στο τέλος της ημέρας παραμένουμε άνθρωποι που κυκλοφορούν στην κοινωνία και περπατούν στους δρόμους, που βιώνουν στο πετσί τους όλα αυτά. Δεν ζούμε σε άλλο κόσμο. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα κι ο πιο έντονος προβληματισμός λοιπόν μεταξύ των παικτών, οπότε τους καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ το ίδιο θέμα θα είχα".

Ο Κόλιν Καπέρνικ ήταν σχεδόν μόνος του, το ΝΒΑ είναι ενωμένο και δυνατό

- Πριν από τέσσερα χρόνια, ο Κόλιν Καπέρνικ έκανε την αρχή. Γονάτισε την ώρα του εθνικού ύμνου και δημιούργησε ένα ολόκηρο κίνημα. Οι παίκτες του ΝΒΑ έχουν πάρει την σκυτάλη, δείχνουν ενωμένοι όσο ποτέ και αποτελούν το πιο δραστήριο κομμάτι της αθλητικής κοινότητας εναντίον του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων.

"Δεν είναι μόνο οι παίκτες του ΝΒΑ, αλλά κι οι κοπέλες του WNBA. Μπορεί να μην υπάρχει τεράστια προβολή όσα κάνουν, αλλά οι ενέργειές τους και ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούν αυτά που θέλουν είναι εξαιρετικός και εντυπωσιακός. Σε όλη αυτή τη διαδικασία της "φούσκας" έχουν κάνει τρομερή δουλειά. Το ΝΒΑ έχει κάνει τρομερή δουλειά, από την πρώτη στιγμή, ακούγοντας τους αθλητές του. Από τον Άνταμ Σίλβερ μέχρι τους ιδιοκτήτες, σε θέματα που αφορούν την κατανόηση όσων σκέφτονται και απασχολούν τους παίκτες, όσων περνούν και πώς θέλουν να διαδηλώσουν και να επικοινωνήσουν τα μηνύματά τους. Γι αυτό κιόλας, οι παίκτες αισθάνονται ότι έχουν κάποιους από πίσω να τους στηρίζουν. Ο Κόλιν Καπέρνικ , όταν γονάτισε την ώρα του εθνικού ύμνου, ήταν σχεδόν μόνος του σε όλο αυτό. Δεν είχε την στήριξη των συμπαικτών του, του ιδιοκτήτη της ομάδας του ή του Κομισαρίου. Ήταν στην πρώτη γραμμή, σχεδόν μόνος του. Αν κοιτάξεις το ΝΒΑ, θα δεις ότι όλοι φορούν το ίδιο μπλουζάκι, θα δεις ότι το "Black Lives Matter" είναι ένα μήνυμα που περνάει μέσω όλων, όχι μόνο μέσω ενός. Πιστεύω ότι αυτό δείχνει τη δύναμη του ΝΒΑ και τους ισχυρούς δεσμούς που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των παικτών και των παραγόντων".

- Ως α' αντιπρόεδρος της ELPA, ξέρεις πόσο σημαντική είναι η ενότητα μεταξύ των παικτών για να γίνει κάτι -όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι. Πόσο σημαντικό θεωρείς ότι είναι να επικοινωνήσετε κι εσείς μέσα από τους αγώνες της EuroLeague αντίστοιχα μηνύματα;

"Το Νο1 είναι ότι όλοι πρέπει να καταλάβουμε πως ο ρατσισμός και οι φυλετικές διακρίσεις δεν είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει μόνο στις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο θέμα, που απασχολεί τους πάντες. Απλά τώρα οι ΗΠΑ είναι αυτές που βρίσκονται στο προσκήνιο γι αυτούς τους λόγους. Είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που το βιώνουν όλοι οι πολίτες του κόσμου, το βλέπουν δίπλα τους. Γι αυτό είναι σημαντικό να αντιδράσουμε και να επικοινωνήσουμε πως ο καθένας οφείλει να πράξει αυτό που είναι απαραίτητο για να εξαλείψει ή να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο αντίστοιχα φαινόμενα. Μπορούμε με ένα μήνυμα ή μια ατάκα να περάσουμε ένα τέτοιο μήνυμα, να δώσουμε το παράδειγμα. Μέσω των αγώνων της EuroLeague μπορούμε να στείλουμε αυτό το μήνυμα, να τους "χρησιμοποιήσουμε" για να πούμε αυτά που θέλουμε με κάθε τρόπο. Να συζητήσουμε με συμπαίκτες, με αντιπάλους, με προπονητές, με μέλη του επιτελείου, ακόμη κι αν δεν είναι από τις ΗΠΑ ή μέλη της αφροαμερικανικής κοινότητας, και να τους "δείξουμε" τι συμβαίνει και ποια είναι τα προβλήματα που υφίστανται παγκοσμίως.

Οι παίκτες της EuroLeague, όπως αυτοί του ΝΒΑ, μπορούν λοιπόν να βοηθήσουν προκειμένου να επικοινωνηθεί ότι έφτασε η ώρα να σταματήσουν οι κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις, ότι πρέπει να βάλουμε τέλος σε οτιδήποτε μειώνει τον συνάνθρωπό μας ως οντότητα. Μπορούν να διδάξουν τι είναι σωστό και ορθό να γίνει και να μάθει έτσι περισσότερος κόσμος τι συμβαίνει. Έτσι έρχεται η αλλαγή, όταν ο ένας ενημερώνει τον άλλον και περνάει αυτή την "σπίθα" στον διπλανό του. Είναι ένα μήνυμα που δεν αφορά μόνο τους παίκτες, αλλά και τους προπονητές και τους φιλάθλους".

- Το "ψήφισε για να φέρεις την αλλαγή" που ανέφερες κι εσύ λοιπόν, είναι το πιο ισχυρό μήνυμα που μπορεί να περάσει κάποιος;

"Αυτός είναι ο πιο απλός και εύκολος τρόπος για να φέρουμε την αλλαγή, που ονειρευόμαστε. Προφανώς δεν μπορούμε όλοι να βγούμε στους δρόμους και να διαδηλώσουμε ή να κάνουμε δωρεές, αλλά η κατάθεση της ψήφου είναι ό,τι πιο απλό υπάρχει. Κι ως πολίτες οφείλουμε να το πράξουμε για να φέρουμε την αλλαγή. Εν προκειμένω εμείς που ψηφίζουμε στις ΗΠΑ. Αυτό είναι ένα δικαίωμα που έχουμε, το οποίο πρέπει να εκμεταλλευτούμε για να ακουστούμε και να δηλώσουμε αυτό που θέλουμε".

Δίνει κι αυτός λοιπόν ραντεβού στις... κάλπες την Τρίτη 3 Νοεμβρίου.

Daniel Gluskoter/AP Images for Panini/Ashley Landis, Pool/ Morry Gash/Charles Krupa