Τα πρωταθλήματα μπορεί να σταματάνε, όμως ο αθλητισμός και η κουβέντα γι'αυτόν δεν σταματά ποτέ. Απλώς ένα Σαββατοκύριακο με διακοπή για αγώνες εθνικών ομάδων είναι η καλύτερη ευκαιρία για συζήτηση με ιδανικές συνθήκες.

Όχι στα γραφεία, όχι κάτω από την πίεση της δουλειάς, αλλά δίπλα στη θάλασσα. Με φίλους, με μεζέδες και το καλύτερο συνοδευτικό, το Τσίπουρο Δεκαράκι και τα τρία φανταστικά μονοποικιλιακά αποστάγματα.

Τι νομίζετε; Πως εκτός δουλειάς δεν μιλάμε για αθλητισμό; Ίσα-ίσα, εκεί λέμε περισσότερα, είμαστε πιο χαλαροί. Απλώς, το κακό είναι πως όταν είναι παρών ο Βλαχόπουλος η κουβέντα γυρίζει διαρκώς γύρω από το μπάσκετ. Το μυστικό τότε είναι απλό.

Τους αφήνεις να συζητάνε λεπτομέρειες, να αναλύουν όσο θέλουν, τσιμπάς μεζέδες, γεμίζεις τα ποτήρια και περιμένεις την κατάλληλη στιγμή. Παίρνεις τον λόγο με στιλ "έχω κάτι σημαντικό να προσθέσω" και λες κάτι που σχετίζει το θέμα με το ποδόσφαιρο. Τύπου "εσείς λέτε για τον Μπλατ, τι να πει και ο Μαρτίνς, που..." κι αφήνεις το πράγμα να κυλήσει φυσικά. Απλώνεις και το χέρι, για έμφαση.

Εύκολα κι απλά, η μπάλα επιστρέφει για να κυλήσει στο χορτάρι. Κι αν δεις πως υπάρχει κίνδυνος να γίνει ξανά πορτοκαλί, επιστρατεύεις τα μεγάλα όπλα. Πας την κουβέντα στα δεκάρια. Γιατί, κακά τα ψέμματα, ελάχιστες αθλητικές συζητήσεις είναι πιο ελκυστικές απ'αυτήν για τα δεκάρια.

Το 10 είναι η ποδοσφαιρική μαγεία σε ένα νούμερο, είναι η ουτοπική σκέψη πως κάθε ομάδα πρέπει να έχει έναν υπέρ-ήρωα, κάποιον που να μπορεί να τη σώζει από τα πάντα. Δεν έχει σημασία που θα το πας.

Αν θα μιλήσεις για τα μεγάλα δεκάρια του παρελθόντος ή για το τι σημαίνει δεκάρι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Αν θα πας στα δυσλειτουργικά τρία δεκάρα της Εθνικής ή τα δύο false eights της Σίτι του Γκουαρδιόλα. Δεν έχει σημασία αν μιλάς για Μπάτζιο, Μαραντόνα και Πλατίνι, για Ζιντάν, Μέσι, Ροναλντίνιο ή για Πέλκα, Μάνταλο, Φορτούνη.

Το 10 είναι το επίκεντρο και πλέον έχει πολλές παραλλαγές. Μπορεί να είναι ο μάγος, μπορεί να είναι αυτός που έρχεται από το πλάι, μπορεί να είναι αυτός που κατεβαίνει για να κουβαλήσει την μπάλα από χαμηλά.

Όπως το Τσίπουρο Δεκαράκι, που πλέον έχει τρία αποστάγματα. Ροδίτης, Μοσχάτο και Μαλαγουζιά. Κάθε ποικιλία και διαφορετικά αρώματα, όλες ρέουν όπως η μπάλα στο χορτάρι. Από δεκάρι σε δεκάρι κι από μπουκάλι σε μπουκάλι, σε κάθε άνοιγμα φιάλης Δεκαράκι, το εκλεκτό άρωμα σε συνεπαίρνει, ενώ η κρυστάλλινη καθαρότητα του αποστάγματος σε προδιαθέτει για τη γευστική εμπειρία που θα ακολουθήσει.

Ο καθένας έχει τον δικό του ορισμό για το πως είναι το τέλειο δεκάρι και με τον ίδιο τρόπο έχει και το δικό του αγαπημένο μονοποικιλιακό απόσταγμα. Άλλος τον Ροδίτη, άλλος το Μοσχάτο, άλλος τη Μαλαγουζιά, γρήγορα καταλαβαίνεις πως εκεί δεν χωράει πολλή συζήτηση και διαφωνία, η ποιότητα στο Τσίπουρο Δεκαράκι δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

Τα μονοποικιλιακά αποστάγματα της οικογένειας Δεκαράκι, παράγονται χωρίς γλυκάνισο και με αλκοολικό βαθμό 40% Vol, κάνοντας έτσι και τα τρία μονοποικιλιακά αποστάγματα ξεχωριστά σε κάθε γουλιά.

Και για να μάθεις για τα τρία μονοποικιλιακά αποστάγματα Δεκαράκι, υπάρχει και ο διαγωνισμός, μέσω του οποίου μπορείς να κερδίσεις τη συμμετοχή για μια ιδιαίτερη βραδιά γευσιγνωσίας των Μονοποικιλιακών Αποσταγμάτων Δεκαράκι. Πάρε μέρος στον διαγωνισμό.