Η επίσημη ενδυμασία παραπέμπει σε αυτή της Squadra Azzurra του 1982 και είναι προς τιμήν του αείμνηστου selezionatore, Εντσο Μπεαρτζότ.

Τότε ήταν ένα γκρουπ παικτών που, ως αουτσάιντερ στο Μουντιάλ της Ισπανίας είχε αποκλείσει τα φαβορί Αργεντινή και Βραζιλία κι' έφτασε μετά τον ημιτελικό με τη Πολωνία, στον νικηφόρο τελικό με τη Γερμανία του Χόρστ Χρούμπες και του Πολ Μπράιτνερ. Ήταν η Ιταλία του Τζόφ, του Σιρέα, του ομορφόπαιδου Καμπρίνι, του Αντονιόνι, αλλά φυσικά, έμεινε στην ιστορία ώς η ομάδα όπου αγωνιζόταν ο πρώτος σκόρερ εκείνης της διοργάνωσης, ο συγχωρεμένος "Παμπλίτο" Ρόσι.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ: ΑΝΤΡΕΑ ΠΑΛΟΜΠΑΡΙΝΙ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΙΓΚΑΣ

Σήμερα 39 χρόνια μετά, μ' ένα σύνολο Αρμάνι ανοικτού χρώματος θαλασσί - λευκού, μπορείς εύκολα να πεις πως το στυλ και η κομψότητα δεν έχουν αλλάξει -το χουν στο αίμα του όπως και να το κάνουμε οι γείτονες- αλλά αυτό που άλλαξε, είναι το ποδόσφαιρό τους.

Αν έφτασε άλλωστε μέχρι και ο Ζοσέ Μουρίνιο από τις στήλες της Sun, να χαρακτηρίσει την εθνική του Ρομπέρτο Μαντσίνι φαβορί για πρόκριση στα ημιτελικά του Euro 2020, σίγουρα υπάρχει λόγος. Και δεν είναι μόνο επειδή ο πονηρός Πορτογάλος, επιστρέφει στο Καμπιονάτο ως τεχνικός της Ρόμα, οπότε κοιτάζει τους νέους του "πελάτες", αλλά επειδή στη πραγματικότητα, το ιταλικό ποδόσφαιρο όπως το θυμόμαστε βαδίζει πιά σε διαφορετικά μονοπάτια. Στο Κοβερτσιάνο, η λέξη "κατενάτσιο", δεν προφέρεται ούτε γι' αστείο.

Η εποχή του "μισού μηδέν" έχει περάσει, όπως και των αγώνων όπου η Ιταλία κοίταζε τον αντίπαλο να δημιουργεί κι έπαιρνε τις νίκες στη κόντρα η με το ταλέντο ορισμένων σούπερ σταρ. Μπάτζιο, Τότι και Ντελ Πιέρο κρέμασαν τα παπούτσια τους, κι έφτασε η εποχή της ωρίμανσης του Μαντσίνι προπονητή, του ρέκορντμαν συνεχόμενων θετικών αποτελεσμάτων και εμπνευστή αυτής της αλλαγής.

Ο "Μάντσιο" δεν ήθελε μονάχα να πετύχει η ομάδα του το στόχο της πρόκρισης στην τελική φάση. Ήθελε να το πράξει με εμφατικό τρόπο, παίζοντας ποδόσφαιρο, όπως ποτέ άλλωστε δεν είχε καταφέρει η "nazionale". Ποδόσφαιρο κατοχής, κυριαρχίας και γρήγορης επανάκτησης της μπάλας. Ποδόσφαιρο όπου οι ακραίοι παίζουν πολύ ψηλά και όλη τη πλευρά, όπου και οι δυο μέσοι Ζορζίνιο - Βεράτι η ο Λοκατέλι και ο Πελεγκρίνι κατά περίπτωση, σκέφτονται σχεδόν αποκλειστικά τη δημιουργία, από τα ανασταλτικά τους καθήκοντα.

Ο 56χρονος τεχνικός από το Γιέσι, έπεισε τους πάντες ότι η Ιταλία χρειαζόταν -ειδικότερα μετά το φιάσκο του Μουντιάλ της Ρωσίας- να ξανακερδίσει τη χαμένη της αξιοπρέπεια, παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο. Τα κατάφερε ο Μαντσίνι και δέχτηκε το χειροκρότημα, ακόμα και του Αρίγκο Σάκι, του πιο σκληρού επικριτή του παλιού κάλτσιο. Οι αριθμοί είναι άλλωστε υπέρ του, αφού το φιλικό με την Τσεχία ήταν το 27ο διαδοχικό παιχνίδι χωρίς ήττα για την Ιταλία, το 8ο σερί με μηδέν παθητικό (μόλις 1 γκολ κατά στους τελευταίους 12 αγώνες -διάστημα στο οποίο επίσης μετράει +25 goal difference.

Τώρα, λίγα 24ώρα πριν την έναρξη της διοργάνωσης και του αγώνα με τη Τουρκία του Μπουράκ Γιλμάζ στη Ρώμη, μένει να δούμε αν στο μυαλό και τα πόδια των Ιταλών, η αλλαγή θα ολοκληρωθεί. Ακολουθώντας τα βήματα των προκατόχων του, πέραν των άλλων, ο Ιταλός εκλέκτορας ελπίζει και στην έκρηξη ενός νεαρού που μπορεί να παίξει το ρόλο που είχαν ο Ρόσι το '82 και ο Σκιλάτσι το '90.

Ονομάζεται Τζιάκομο Ρασπαντόρι είναι 21 ετών και για την ώρα έζησε τη μεγάλη χαρά της πρώτης φοράς στο φιλικό με τη Τσεχία και θα ζήσει το όνειρο της συμμετοχής σε μια μεγάλη διοργάνωση. Αν καταφέρει να ξεχωρίσει όπως πέτυχε και η επίσημη ενδυμασία του Τζιόρτζιο Αρμάνι, θα φανεί από τις 11 Ιουνίου και μετά...