Ο ήλιος δύει στο Λονδίνο και ακόμη μια ημέρα μας φέρνει πιο κοντά στην έναρξη του Euro 2020. Μία και σήμερα λοιπόν, με το πρώτο ματς στο Ολίμπικο της Ρώμης να πλησιάζει και με όλες τις λεπτομέρειες να είναι πλέον στο τραπέζι των προπονητικών τιμ Ιταλίας και Τουρκίας με τη σκέψη στην κατάλληλη στρατηγική, τη τύχη αλλά και τη δίψα για να γραφτεί ιστορία.

Το πρώτο ματς είναι πάντα μια μεγάλη ευκαιρία αλλά κι ένας πονοκέφαλος μαζί για τα φαβορί, πόσο μάλλον για μια ομάδα που παίζει εντός έδρας μπροστά στους οπαδούς της -έστω και λιγότερους από το συνηθισμένο- προέρχεται από εξαιρετικές εμφανίσεις στα προκριματικά και θέλει να γυρίσει σελίδα.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ: ΑΝΤΡΕΑ ΠΑΛΟΜΠΑΡΙΝΙ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΙΓΚΑΣ

Η Ιταλία σε αυτή τη διοργάνωση δεν είναι όπως τα άλλα φαβορί. Μετά την αποτυχία του αποκλεισμού από το Μουντιάλ της Ρωσίας το 2018, χρειάζεται ακόμα περισσότερο μια καλή αρχή. Θέλει να ξαναμπεί στο... περίφημο κλαμπ. Δεν αρκεί τι έκανε μέχρι τώρα.

Η Γαλλία αποπνέει τον αέρα της ομάδας που μπορεί να σαρώσει. Δεν έχουν όλοι έναν σούπερ σταρ που ονομάζεται Κιλιάν Εμπαπέ. Δεν προέρχονται όλοι από την κατάκτηση του πρόσφατου Μουντιάλ, με παίκτες της αξίας του Νγκολό Καντέ, του Πολ Πογκμπά και άπλετο ταλέντο και ικανότητες να ξοδευτούν σαν μπαλαντέρ και μπόνους, στη διάρκεια του τουρνουά. Τους βλέπεις και τους χαίρεσαι, ενώ ο Ντιντιέ Ντεσάμπ νιώθει άνετος και ωραίος και σκέφτεται πόσο μεγάλη είναι η ευκαιρία να πετύχει άμεσα το double.

Τρικολόρ για φίλημα λοιπόν, αλλά "πάντσερ" για χειροκρότημα. Αν η Γαλλία μονοπωλεί με τα ποσοστά που της δίνονται για να σηκώσει το τρόπαιο, στη Γερμανία όπως και να χει πιστεύεις για τη φανέλα, τον αέρα της νέας γενιάς βλέπε Γκνάμπρι και Σανέ, αλλά και το μιξ με την εμπειρία παικτών σαν τον Μίλερ που δε το βάζουν ποτέ κάτω, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Η Νασιοναλμάνσαφτ τό 'χει όπως και να το κάνουμε. Τώρα, αν στη δύση της εποχής του Γιόακιμ Λέβ και χωρίς καθαρόαιμο 9άρι, το πάει πιο συντηρητικά και αρκεστεί στο κόψε - ράψε του Κάι Χάβερτς και τα κέφια του Τίμο Βέρνερ, μας αφήνει με ελπίδες, αλλά και έναν μικρό προβληματισμό.

"Πάντσερ" για χειροκρότημα λέγαμε και "Λιοντάρια" με το βλέμμα στον ουρανό. Γιατί αν ο "τυφώνας" Χάρι Κέιν σαρώσει τον ορίζοντα, πάρει αυτοπεποίθηση και από αυτά που προετοιμάζονται στα μεταγραφικά, τότε βάλτε στοίχημα ότι ο ενθουσιασμός μαζί με τους Σάντσο, Μάουντ και Φόντεν θα ανεβάσουν το θερμόμετρο στο Γουέμπλεϊ και κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει.

Αφήνω απλά μια υποσημείωση για την πολύ σημαντική απουσία του Αλεξάντερ Άρνολντ και τη μεσαία της γραμμή, αλλά θα φανεί τι και πώς ο Γκάρεθ Σαουθγκέιτ θα σκεφτεί και θα προνοήσει.

Τι μένει; Ο Ρονάλντο με τα ρεκόρ του και η άκρως ταλαντούχα παρέα του κάτοχοι του τροπαίου στη Γαλλία, και φυσικά το δίδυμο Βέλγιο και Ισπανία. Ομάδες φαβορί, οι οποίες θα δούμε αν βαδίσουν και στο λεγόμενο "ξεφλούδισμα"... Καίγεσαι στον ήλιο; αλλάζεις δέρμα.

Στο ποδόσφαιρο μεταφράζεται ως εξής: "Δεν κερδίζεις; Αλλάζουμε παίκτες και σίγουρα προπονητή". Οι Πορτογάλοι θα πάνε με ηρεμία και στρατηγική. Οι Λουκάκου, Ντεμπρόινε και σία αναμένουν το ματς πόιντ στη γραμμή της διάκρισης. Η Ισπανία με το θέμα covid-19 να δεσπόζει, χρειάζεται απλά συσπείρωση γιατί παίκτες ικανούς και καλό προπονητή έχει. Ίσως να μην διαθέτει σέντερ φορ γκολτζή, αλλά είναι και η κατάλληλη στιγμή από τον Μοράτα να φύγει αυτός ο χαρακτηρισμός και παράλληλα παίκτες όπως ο Φεράν Τόρες, να αναλάβουν δράση και στην εθνική.