Για τον Σέρχιο Γκοϊκοετσέα μόνο και μόνο ότι βρίσκονταν στη μουντιαλική αποστολή της Αργεντινής, η οποία στα γήπεδα της Ιταλίας υπερασπίζονταν το 1990 τον προ τετραετίας παγκόσμιο τίτλο της, ήταν από μόνο του ταβάνι. Έμοιαζε και πιθανότατα ήταν για τον τότε 27χρονο τερματοφύλακα υπέρβαση.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στην ιεραρχία της τριάδας των τερματοφυλάκων της «αλμπισελέστε» ήταν, αδιαμαρτύρητα και αδιαμφισβήτητα, τρίτος πίσω από τον Νέρι Πουμπίδο και τον Λουίς Ισλας. Η φαγωμάρα όμως αυτών των δύο για το ποιος θα ήταν ο βασικός και η προτίμηση του τότε εκλέκτορα, Κάρλος Μπιλάρδο στον Πουμπίδο, οδήγησε τον Ισλας σε… αντάρτικο και στην αποχώρηση από την αποστολή, επιτρέποντας στον «Ελ Βάσκο» να ανέβει θέση στην εσωτερική ιεραρχία.

Και πάλι όμως, αναπληρωματικός ήταν. Χωρίς δεύτερη συζήτηση. Στη ζωή όμως, στο ποδόσφαιρο, η ατυχία του ενός και η κακοδαιμονία του, είναι η ευλογία, η ευκαιρία του άλλου. Στο δεύτερο λοιπόν παιχνίδι της φάσης των ομίλων κόντρα στη Σοβιετική Ένωση, ο Πουμπίδο έσπασε το πόδι του. Και έτσι, από το πουθενά, ο έσχατος έγινε πρώτος.

Η Αργεντινή προκρίθηκε στα νοκ-άουτ, ξεπερνώντας με το ιστορικό γκολ του Κανίτζια ύστερα από την ασίστ του Μαραντόνα το εμπόδιο της προαιώνιας αντιπάλου Βραζιλίας στους «16». Στα προημιτελικά περίμεναν οι Γιουγκοσλάβοι, έχοντας πιθανότατα την καλύτερη – και τελευταία, ενωμένη, λόγω του εμφυλίου - φουρνιά της ιστορίας τους.

Ενδεικτικό ότι παρότι από το ημίωρο είχαν μείνει με 10 ποδοσφαιριστές λόγω αποβολής του Ρέφικ Σαμπάνατζοβιτς, άντεξαν και οδήγησαν στην πρόκριση στα πέναλτι. Εκεί, μέχρι και η Αυτού Μεγαλειότητα, ο Ντιέγκο Μαραντόνα αστόχησε για τους Λατίνους, φέρνοντάς τους σε πολύ δύσκολη θέση.

Ο «Γκόικο» όμως απέκρουσε τις δύο τελευταίες εκτελέσεις των Βαλκάνιων από τους Μπρνόβιτς και Χατζίμπεγκιτς και έτσι προσωποποίησε τη συνέχεια της Αργεντινής στα ημιτελικά.

Μετά το τέλος της παράτασης εκείνου του παιχνιδιού, τον είχε καλέσει η φύση. Τότε όμως απαγορεύονταν να πάει στα αποδυτήρια μέχρι να ολοκληρώνονταν και η διαδικασία των πέναλτι, οπότε αναγκάστηκε να κάνει χρήση ενός μπουκαλιού για να ανακουφιστεί, εκεί, στην εστία του σε κοινή ουσιαστικά θέα.

Το θυμήθηκε, το κράτησε. Στους «4» περίμενε η οικοδέσποινα Ιταλία, στο «Σαν Πάολο» το τότε δηλαδή «σπίτι» του Μαραντόνα στη Νάπολι, σε μια αδιανόητη συγκυρία με φοβερές προεκτάσεις που στιγμάτισαν όχι μόνο την καριέρα του «πίμπε ντ’ όρο», αλλά και τη ζωή του.

Το εισιτήριο και πάλι κρίθηκε από τη «βούλα». Αυτή τη φορά ο «Ντιεγκίτο» ευστόχησε, αλλά ο Γκοϊκοετσέα από την πλευρά του συνέχισε ακριβώς από εκεί που είχε μείνει και αποκρούοντας και πάλι δυο πέναλτι, των Ντοναντόνι και Σερένα, έστειλε την Αργεντινή σε δεύτερο διαδοχικό τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Φυσικά, έχοντας επαναλάβει, αυτή τη φορά προκαλώντας την, την… ανακουφιστική ρουτίνα του προηγούμενου παιχνιδιού (που τότε βέβαια προέκυψε ως ανάγκη). Ακριβώς στο ίδιο timing, ακριβώς με τον ίδιο… τρόπο, με το ίδιο αποτέλεσμα. Κάτι περισσότερο ο Γκοϊκοετσέα για να τη θεωρήσει γούρι δεν χρειάζονταν.

Έκτοτε, σε όλη του την καριέρα, κάθε φορά που καλούνταν ενώπιον μιας εκτέλεσης πέναλτι φρόντιζε να την επαναλαμβάνει. Πως προκαλούσε κατά… παραγγελία ουσιαστικά τη ανάγκη, ο ίδιος μόνο το γνωρίζει. Δεν έφερε πάντα αποτέλεσμα, εννοείται αυτό, με πιο χαρακτηριστική την αδυναμία να συνεχίσει το σερί που είχε χτίσει στα ιταλικά γήπεδα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όταν ο Αντρεάς Μπρέμε τον έκρινε με εκτέλεση πέναλτι υπέρ της Γερμανίας.

Αυτό όμως δεν τον πτόησε, δεν τον εμπόδισε και διατήρησε το ομολογουμένως πολύ ιδιαίτερο γούρι του για όσο καιρό φορούσε τα γάντια του.

Ποια είναι η δική σας ιστορία με το γούρι σας; Μετά από αυτά που μάθαμε οι τερματοφύλακες επιβάλετε να μας πείτε, αν έχετε και εσείς τόσο ιδιόμορφη ρουτίνα. Βγάλτε λοιπόν λίγο τα γάντια και γράψτε στο παρακάτω post της Visa το δικό σας γούρι. Με αυτό τον τρόπο, δηλώνετε συμμετοχή στο διαγωνισμό και μπορεί να κερδίσετε μια θέση στο premium Visa event στο House24. Περιμένουμε να σας δούμε σε Facebook και Instagram.