ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος: Ποιος τον πιάνει τώρα...

Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος με τη φανέλα του Παναθηναϊκού
Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος με τη φανέλα του Παναθηναϊκού INTIME SPORTS

Τα γκέμια του Μπόλονι αφέθηκαν και έτσι ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος, με το ελεύθερο του Γιοβάνοβιτς και την διδακτική καθοδήγηση και εγγύηση ασφάλειας του Πέρεθ, μπορεί να… αλωνίζει το γήπεδο, πατώντας κάθε σπιθαμή του και επιδεικνύοντας και αυξάνοντας την γκάμα των αγωνιστικών του δυνατοτήτων.

Το ερέθισμα πάντα είναι το καινούργιο. Το διαφορετικό. Αυτό που τραβάει το μάτι. Αυτό που στο γήπεδο προκαλεί το επιφώνημα της εξέδρας. Αυτό που αποδεικνύει, πιστοποιεί το τάλαντο, αλλά και τη δουλειά που το καλλιεργεί και το αναπτύσσει. Τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο τον ξέρουμε. Σαν μεθαύριο, ακριβώς πριν δύο χρόνια, πήρε το βάπτισμα του πυρός ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Δεν είχε καν ενηλικιωθεί και μπήκε να παίξει για πρώτη φορά στο τελευταίο τέταρτο μιας αναμέτρησης του Παναθηναϊκού στο Περιστέρι, κόντρα στον Ατρόμητο. Η φήμη του προηγούνταν. Μαζί της μεγάλωναν και οι θρύλοι για έναν πιτσιρικά στις ακαδημίες του "τριφυλλιού" που μόνο συμβατικά λογίζονταν και κατηγοριοποιούνταν ως "αμυντικός χαφ".

Εκτός αν είναι ίδιον πολλών τέτοιων, ακόμη και στο φυτωριακό ποδόσφαιρο, ταχύτατες κούρσες 40, 50 ακόμη και 60 μέτρων με την μπάλα στα πόδια, προσπερνώντας όποιον έβρισκε μπροστά του. Και μια και δυο. Και παραπάνω. Κυριακή παρά Κυριακή. Θρύλος λέτε; Μην παίρνετε όρκο.

Αυτός λοιπόν ο πιτσιρικάς "συστήθηκε" επαγγελματικά σε εκείνο το τελευταίο τέταρτο στις 20 Οκτωβρίου του 2019. Σιγά σιγά μπήκε στο rotation, δείχνοντας απλά πως το ‘χει. Πέρυσι, γρήγορα, προβιβάστηκε στην ιεραρχία. Ουσιαστικά βασικός. Επαρκές το δείγμα. Ξεκάθαρο το ρεπερτόριο. Προτερήματα και αδυναμίες.

Επίδειξη ρεπερτορίου

Το καινούργιο λοιπόν, αυτό που έδωσε το ερέθισμα ήρθε απόβραδο Σαββάτου κόντρα στον Ιωνικό. Όχι ένα όμως, μα τρία. Μεμιάς. Όλα ενδεικτικά, όλα αποτύπωμα δυνατοτήτων, εξέλιξης και προόδου. Πρώτα, στο 1-1 ακόμη, όταν ξεφορτώθηκε με κινήσεις και ντρίμπλες καινοφανείς όσους πήγαν κοντά του, στα πλάγια της περιοχής του Ιωνικού, προτού στρώσει στον Βιτάλ στο ύψος του πέναλτι.

Εν συνεχεία, η φάση του δεύτερου γκολ. Κίνηση στο χώρο, χωρίς την μπάλα. Τόσο ώστε να δώσει επιλογή πάσας. Την παίρνει. Κίνηση ανάμεσα στις γραμμές με την μπάλα. Τόσο ώστε να έχει ο ίδιος πλέον επιλογή πάσας. Την κάνει. Κάθετα στην κίνηση πλέον του Καρλίτος, βγάζοντας τον Ισπανό φάτσα με το 2-1.

Πρώτη φετινή ασίστ. Δεύτερη καριέρας, μετά την περυσινή (ύστερα από πιρουέτα) στον Καμπετσή κόντρα στον ΟΦΗ. Μια όλη κι όλη σε 29 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις. Απολογισμός αμυντικού χαφ…

Τρίτο, στα μέσα του δεύτερου ημιχρόνου. Δεν έγινε ευκαιρία. Δεν έγινε καν φάση. Μια "τρύπα" ήταν στην κίνηση του δεξιού μπακ του Παναθηναϊκού στην πλάτη του δικού του προσωπικού αντιπάλου, στην πλάτη της άμυνας του Ιωνικού. Λίγο πιο προωθημένη η πάσα, λίγο πιο καθυστερημένη η κίνηση του Σάντσες, μπάλα και Αργεντινός δεν συναντήθηκαν. Η έμπνευση όμως του Αλεξανδρόπουλου, η αντίληψη χώρου, κίνησης, γηπέδου, έμεινε. Περίσσεψε.

Άλλο πέρυσι, άλλο φέτος

Πέρυσι, στο κάτι από ποδόσφαιρο που κήρυττε (και αρχικά, βάσει αποτελεσμάτων και μόνο, αποθεώθηκε…) ο Λάζλο Μπόλονι, ήταν το "εξάρι". Και στην πεπαλαιωμένη φιλοσοφία του Ρουμάνου, δεν επιτρέπονταν τίποτα το διαφορετικό πέραν των υποχρεώσεων ενός τέτοιου.

Αποκλειστικά λοιπόν man to man στο κέντρο, η προσοχή πάντα στον παίκτη που είχε επιφορτιστεί (πολλές φορές χωρίς καν να είναι ένας μόνο…), καμία ελευθερία για ανεβάσματα. Και όχι μόνο σε open play, μα ούτε καν σε στατικές φάσεις. Τα 185 εκατοστά του ύψους του, δεν συγκινούσαν. "Μείνε πίσω, είσαι γρήγορος, αν χρειαστεί να προλάβεις την κόντρα".

Φέτος; Κάνει μέχρι και προπονήσεις ατομικής τεχνικής με το επιτελείο του Παναθηναϊκού στο πως θα αξιοποιήσει το μπόι του, στο πως θα βάλει και το παιχνίδι στον αέρα στη βεντάλια των αγωνιστικών χαρακτηριστικών του.

Έτσι κι αλλιώς, τη δουλειά δεν την φοβάται. Αυτό δα του έλειπε κιόλας, 20 χρονών (τα συμπληρώνει στις 26 Νοεμβρίου) παιδί. Το είδος αλλάζει. Οι απαιτήσεις. Οι συνθήκες. Το περιβάλλον. Το βασικό ζητούμενο της προηγούμενης διετίας ήταν μυοσκελετικό, σωματικό. Ν’ αντρέψει. Να δυναμώσει το κορμί του. Να σταθεί – και να μείνει – στα πόδια του.

Από αυτά τα 40 παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό στην πρώτη του διετία, μόνο 10 τα έβγαλε ολόκληρα. Προφανώς, δεν ήταν μόνο θέμα τεχνικής επιλογής, αλλά και δυνάμεων, σκαριού, προσαρμογής. Και στο φετινό, μικρό ως τώρα αγωνιστικό δείγμα, ένα μόνο έχει ολοκληρώσει. Την περασμένη διετία όμως δεν έμενε στο γήπεδο κατά μέσο όρο για πάνω από μία ώρα. Φέτος, ήδη έχει προσθέσει στον μέσο όρο του 11 λεπτά ακόμη.

Επιπλέον, κάνει άλλα στο γήπεδο. Έχει την ελευθερία να τα κάνει. Να τολμήσει, να κινηθεί ανάμεσα στις γραμμές, να πατήσει περιοχή, να δοκιμάσει, να κατευθύνει, να ζητήσει μπάλα, περισσότερη απ’ όσο ίσως και του αναλογεί, να θυμηθεί ακόμη ακόμη και τα (περισσότερο) νιάτα του εφορμώντας, αξιοποιώντας την ταχύτητα του που δύσκολα απαντάται σε άλλον χαφ στην Ελλάδα, δοκιμάζοντας τα πόδια του είτε με πάσες είτε με τελικές.

Το ξέσπασμά του μετά την ζωγραφιά του στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα δεν οφείλεται στο ότι έτσι, με αυτόν τον τρόπο, πέτυχε το παρθενικό επαγγελματικό του γκολ. Αλλά γιατί έδειξε – παντού… - πως και στο ανώτερο επίπεδο μπορεί να κάνει ό,τι είχε ψωμοτύρι νωρίτερα στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας του. Αρκεί να (του) χαλαρώσουν τα λουριά.

Όχι όμως τελείως λάσκα. Κάθε άλλο. Το έζησε άλλωστε, το ζει και με τον Γιοβάνοβιτς. Στην προετοιμασία δεν ήταν καλός. Δεν τσούλαγε. Δίκαιο το προβάδισμα, αξιολογικά, στο μυαλό του προπονητή του Μαουρίσιο. Δεν έμεινε όμως εκεί.

Επαγγελματίας που δέχεται κριτική, ως και… γονιδιακά χαμηλών τόνων, με work ethic ποτισμένο πλέον στην καθημερινότητά του – από τότε που το προπερασμένο καλοκαίρι, παραμονές της παρθενικής επαγγελματικής του προετοιμασίας θυσίασε τις διακοπές του για μια πρότερη ενεργοποίηση – το δέχτηκε και στην επιπλέον απαίτηση, ανταποκρίθηκε.

Οι δάσκαλοι σε πάγκο και γήπεδο

Ειδικά εφόσον ο Σέρβος προπονητής και οι συνεργάτες του, ξεκάθαρα του έδειξαν, του δείχνουν τον δρόμο της… αρετής και όχι της βιασύνης. Της ευθύνης. Του έδωσαν, του ζήτησαν. Απαίτησαν, αντάμειψαν. Χωρίς κωλύματα και αρτηριοσκληρωτικές (ποδοσφαιρικά) λογικές, άλλων εποχών και άλλων – από τα δικά του – χαρακτηριστικών.

Η διδαχή δεν έρχεται μόνο από τον πάγκο. Είναι και στο γήπεδο. Εν ώρα εργασίας, την ώρα του παιχνιδιού. Ανεκτίμητη η εμπειρία στο πλάι του Ρούμπεν Πέρεθ. Καθηγητής ο Ισπανός. Της θέσης του, αλλά όχι κυρίως αυτής, μιας και είναι διαφορετικό το αγωνιστικό τους προφίλ. Καθηγητής του κυριότερου οποιοδήποτε δίδυμο στο κέντρο μιας ομάδας: της αρμονικής συνύπαρξης, της αλληλοσυμπλήρωσης.

Ο πολύπειρος Ιβηρας προσφέρει άνεση, ασφάλεια. Στα τρεξίματα, στις πάσες, στα μαρκαρίσματα, στα… ξανοίγματα γενικότερα. Διδάσκει με κάθε του κίνηση, με κάθε του ενέργεια στο γήπεδο. Πολυεπίπεδο το κέρδος. Μια ερώτηση στον Άγγελο Μπασίνα για το πως εξελίχτηκε παίζοντας στο πλευρό του Πάουλο Σόουζα θα πείσει…

Εννοείται πως έχει πολλά να διδαχθεί. Δεν έγινε, δεν έφτασε. Τώρα ξεκινάει. Ένα από δαύτα, να τιθασεύσει τη φούρια του. Δέκα κάρτες σε 28 παιχνίδια πρωταθλήματος πέρυσι. Μία κάρτα δηλαδή ανά τρία παιχνίδια. Πολλές. Και για τη θέση του, τον ρόλο του, επικίνδυνα. Φέτος, μία όλη κι όλη έχει δεχτεί σε πέντε παιχνίδια. Εβγαλε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο "Καραϊσκάκης" κάνοντας ένα φάουλ.

Το καλοκαίρι είχε τη δυνατότητα να φύγει. Ηταν επιλογή. Τα απόνερα της προσέγγισης Μπόλονι προβλημάτιζαν. Επίλεξε να παραμείνει και να επεκτείνει το συμβόλαιο του ως το καλοκαίρι του 2024 αντιλαμβανόμενος και εμπράκτως διάθεση, προσπάθεια αλλαγής, η οποία και νομοτελειακά τον περιλάμβανε και αυτονόητα τον αφορούσε.

Έτσι, δεν ενεργοποιήθηκαν οι ενδιαφερόμενοι που ήταν stand by, περιμένοντας μια αρνητική έκβαση στις συζητήσεις με τον Παναθηναϊκό, μια δική του απόφαση να προσπεράσει το εξελικτικό βήμα της καθιέρωσης στους "πράσινους", αναζητώντας το εκτός συνόρων. Μοιάζει, ήδη, σωστή επιλογή. Ο ρυθμός με τον οποίο δείχνει σε όλους τα καλούδια που προσθέτει στο παιχνίδι του, που αναδεικνύει πλέον την γκάμα των δυνατότητων του, αν δεν είναι καταιγιστικός είναι σίγουρα ταχύς.

Δεν είναι τυχαίο πως έφτασε στην Εθνική. Δεν είναι τυχαίο πως σιγά σιγά, παιχνίδι το παιχνίδι, αλλάζει και το επίπεδο των όσων τσεκάρουν την πρόοδό του. Τόσο που μια απ’ ευθείας μετάβαση σε ομάδα του top-5 των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων ίσως και να μην είναι τελείως εκτός πραγματικότητας, ίσως μάλιστα εφεξής να αποτελέσει και στόχο.

Δεν είναι τυχαίο που πλέον ο επαγγελματικός του περίγυρος συνεχώς (του) ανεβάζει τον πήχη. Στο κάθε τι. Αλίμονο και αν δεν γίνονταν με τη δυναμική και το ξέχειλο ταλέντο του. Ειδικά εφόσον ουσιαστικά ο ίδιος απαιτεί με την πρόοδο του, με τον τρόπο που ανταποκρίνεται, ακόμη περισσότερα.

Ακόμη και αν όσα δεν τα έχει τώρα, θα στοιχημάτιζε πλέον κανείς πως δεν θα τα βρει στην πορεία;

TAGS ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΕΛΛΑΔΑ STOIXIMAN SUPER LEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ