Από τα παιδιά δεν έχει νόημα να κόβεις και να τους στερείς τα όνειρά τους. Επιβάλλεται να τα ενισχύεις.

Ο Αλεξίς Τρουιγέ είχε κάποτε ένα τέτοιο όνειρο. Να παίξει σε μια συγκεκριμένη ομάδα. Μα, στον αδυσώπητο κόσμο του ποδοσφαίρου, ονειρεύτηκε φωναχτά και ξύπνησε απότομα με τον ιδρώτα να τον λούζει στο κεφάλι, την εφιαλτική αγωνία για την καριέρα του να τον σφίγγει στο λαιμό κι ένα καψόνι που τον έφερε δυο και τρία βήματα πίσω.

Ερχόμενος -μάλλον ξαφνικά- στον Παναθηναϊκό, ως το ένα από τα δύο νέα μέλη που προστέθηκαν στο ρόστερ την ύστατη ώρα των μεταγραφών παρέα με τον Ενίς Τσοκάι, ψάχνει να καλύψει αυτό το χαμένο έδαφος. Να σταθεί ξανά στην αφετηρία και να σπριντάρει για να φτάσει τουλάχιστον στο σημείο που είχε βρεθεί πριν από τρία χρόνια.

Το σφάλμα που δεν έμεινε ατιμώρητο

Το καλοκαίρι του 2019 ο 21χρονος Γάλλος χαφ (διεθνής με την U18) είχε προβιβαστεί στην πρώτη ομάδα της Ρεν. Με επαγγελματικό συμβόλαιο εν ισχύ από τους πρώτους μήνες του 2018 είχε κληθεί από τον προπονητή Ζιλιέν Στεφάν να λάβει μέρος στη θερινή προετοιμασία και να τεστάρει τις αντοχές του, διεκδικώντας θέση στο ρόστερ που θα δηλωθεί στη Ligue 1.

Στην ομάδα της Βρετάνης ανήκε από τα 7 του και χρόνο με τον χρόνο ανέβαινε τις κλίμακες. Εκεί ενηλικιώθηκε πρακτικά και ποδοσφαιρικά, όχι τόσο πνευματικά.

Ως βασικό στέλεχος με κομβικό ρόλο στο σύνολο που είχε πανηγυρίσει τον εθνικό τίτλο, ο 19χρονος τότε Τρουιγέ πίστευε ότι άξιζε την ευκαιρία. Παρασυρμένος από τον ενθουσιασμό του, ίσως είχε τοποθετήσει τον εαυτό του πάνω από το ύψος που θα έπρεπε για την ηλικία του και έριξε τον πήχη.

Άκουγε διάφορα για ενδιαφέρον άλλων ομάδων κι από τη στιγμή που άρχισε να καταλαβαίνει ότι δεν ανήκει στα βασικά πλάνα του τεχνικού τιμ της Ρεν ξεκίνησε να μιλά. Να μιλά για το μέλλον του εκτός κλαμπ.

Το χειρότερο για τον ίδιο; Να μιλά δημόσια, ζητώντας μεταγραφή. Όχι για όπου κι όπου. Στη Νις, που εν τω μεταξύ είχε ήδη φυτέψει μέσα του τον σπόρο της επιθυμίας για άμεση αλλαγή περιβάλλοντος. Έναν σπόρο που σταδιακά άνθισε και θέριεψε.

Οι άνθρωποι της Ρεν δεν συναίνεσαν μεμιάς στην απαίτησή του. Αντιθέτως έφτασαν τον Τρουιγέ στα όριά του. Τον παραγκώνισαν τιμωρητικά και του στέρησαν χρόνο από την εξέλιξή του.

Ό,τι χειρότερο για τον μικρό. Κόντρα στα καλά στοιχεία που τον συνόδευαν μέχρι τότε (αριστερό πόδι, ακρίβεια στις πάσες, οξυδέρκεια), ποτέ του δεν αγωνίστηκε σε επίσημο ματς της πρώτης ομάδας.

Είχε μείνει πίσω κι έψαξε διέξοδο

Υποχρεωτικά το εξάμηνο που μεσολάβησε έως ότου φύγει για την ομάδα της Κυανής Ακτής (Γενάρης του 2020), εκεί δηλαδή που επιθυμούσε να πάει μικραίνοντας κατά πολύ την απόσταση από τη γενέτειρά του στο Σεν-Πριστ-εν-Ζαρέζ (κωμόπολη 6.000 κατοίκων), τον επηρέασε. Η καθυστέρηση μετάβασης από τον βορρά στον νότο είχε ορατό αντίκτυπο στον εγκλιματισμό του.

Πρωτόπαιξε με τα κοκκινόμαυρα τον Αύγουστο του 2020, μπαίνοντας ως αλλαγή αντί του Τουράμ στο 2-0 επί της Στρασμπούρ. Τον Πατρίς Βιεϊρά όμως δεν τον κέρδισε κι ας κινούνταν οι δυο τους περίπου στον ίδιο χώρο. Ούτε όμως και τον Ρουμάνο Άντιαν Ουρσέα που αργότερα αντικατέστησε τον Γάλλο στην τεχνική ηγεσία. Τα περισσότερα λεπτά που του είχε δώσει ο τελευταίος ήταν τα 71 σε αγώνα κυπέλλου.

Παίκτης του πάγκου ή της εξέδρας ο Τρουιγέ, όφειλε αναγκαστικά να συμβιβαστεί και να επαναπροσδιορίσει τις κατευθύνσεις του. Ευτυχώς γι' αυτόν η Οσέρ της Ligue 2 έδειξε ενδιαφέρον και από τις 30/8 του 2021 μπήκε σε νέα ρότα.

Πρώτα ως εφεδρικός, μιας κι ένα διάστρεμμα στον αστράγαλο τον κράτησε πίσω. Από τον Νοέμβρη ωστόσο και ως τον Απρίλη της σεζόν 2021-22 κέρδισε το μεγαλύτερο εύρος των λεπτών συμμετοχής του, συνεισφέροντας μέχρι τέλους στην επιτυχημένη προσπάθεια επανόδου στην ελίτ του εγχώριου ποδοσφαίρου μέσω των μπαράζ απέναντι στη Σεντ Ετιέν. Βοήθησε, με 1 γκολ και 5 ασίστ, γιατί κυρίως "ανεβάζει το νοητικό επίπεδο του συνόλου", όπως εξηγούσε σε ανύποπτη στιγμή Ζαν-Μαρκ Φουρλάν σε συνέντευξη Τύπου.

Ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής είχε εξηγήσει πειστικά πως χρειαζόταν χρόνο προσαρμογής, δεδομένου ότι "με τον καιρό δημιουργούμε σχέσεις και καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Όταν ήρθα δεν μπορούσα να έχω αμέσως τους αυτοματισμούς που έχω σήμερα με τα παιδιά".

Ο ορισμός του οκταριού

Ο έμπειρος προπονητής Λαντρί Σοβέν, άλλοτε διευθυντής των ακαδημιών της Ρεν, είχε μιλήσει εκτενώς για την περίπτωση του Τρουιγέ όταν η Νις επένδυε πάνω του προσφέροντάς του συμβόλαιο για 4,5 χρόνια. "Είναι δυναμικός και εκρηκτικός στο πρώτο βήμα. Μπορεί να δυσανασχετεί και να γκρινιάζει, αλλά είναι απλώς ανταγωνιστικός.

Αναπνέει για το ποδόσφαιρο, του αρέσει να κάνει τους άλλους να παίζουν. Δεν διαθέτει τα αθλητικά στοιχεία να κινηθεί μπροστά από την άμυνα, όμως έχει τα προσόντα για να παίξει στο οκτώ ή στο δέκα. Θα έλεγε κάποιος ότι το σώμα του τού θέτει περιορισμούς. Για μένα αυτά είναι βλακείες. Η ευφυΐα του παιχνιδιού θα έρχεται πάντα πρώτη".

Του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, προφανώς, τού αρκούν.