Ήταν ένας από τους ξένους που πέρασε από τον Πανιώνιο και αγαπήθηκε όσο λίγοι ενώ και ο ίδιος αγάπησε την ομάδα της Νέας Σμύρνης και δέθηκε με τον κόσμο του συλλόγου. Ο λόγος για τον Ντάριο Φερνάντες. Ο παλαίμαχος άσος του Πανιωνίου μίλησε στο ματς πρόγκραμ του αγώνα με τον Παναθηναϊκό και αναφέρθηκε στην αγάπη και το δέσιμο που ένιωσε με τους "κυανέρυθρους" χαρακτηρίζονταν τον Πανιώνιο κάτι παραπάνω από ομάδα.

Επίσης μίλησε για τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια που είχε δώσει και του έχουν μείνει χαραγμένα αλλά και για την άτυχη στιγμή που είχε με τον σοβαρό τραυματισμό του. Δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στην επιστροφή που τελικά δεν έγινε το 2012.

Το σχετικό δελτίο Τύπου ανέφερε:

"Ο Ντάριο Φερνάντες μίλησε στο επίσημο Match Programme της ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΓΣΣ και θυμήθηκε όλα όσα έζησε στην ομάδα μας, τον εκπληκτικό της κόσμο και ξεχωρίζει γιατί έγινε τόσο μεγάλη η αγάπη του για τον σύλλογο.

Παρακολουθείς την φετινή εκπληκτική πορεία της ομάδας;
"Εννοείται και παρακολουθώ την ομάδα και την εντυπωσιακή σεζόν που πραγματοποιεί. Η ομάδα βρίσκεται στις θέσεις που ανήκει. Ο Πανιώνιος είναι ιστορική ομάδα και αυτό που κάνει φέτος είναι, χωρίς αμφιβολία, άξιο θαυμασμού και όλοι πρέπει να είναι περήφανοι για αυτούς τους παίκτες. Έχω παρακολουθήσει μερικές αναμετρήσεις της ομάδας στο διαδίκτυο και παρακολουθώ καθημερινά τα νέα της και το αγωνιστικό της πρόγραμμα.

Πλέον ζω στις ΗΠΑ και είναι δύσκολο να παρακολουθώ όλα τα ματς, ωστόσο όποτε υπάρχει η δυνατότητα το κάνω. Γνωρίζω για τα τεράστια προβλήματα που είχε η ομάδα στο παρελθόν και για τις δύσκολες στιγμές της και είμαι πολύ χαρούμενος που πλέον η κατάσταση αυτή έχει βελτιωθεί τόσο, χάρη στις προσπάθειες της τωρινής διοίκησης".

Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή σου στον Πανιώνιο;
"Η καλύτερη στιγμή μου στον Πανιώνιο ήταν η συμμετοχή με την ομάδα στο Κύπελλο UEFA το 2007. Ήταν μια σεζόν που την διασκέδασα αρκετά, ήταν όλα φανταστικά. Είχαμε εξαιρετική ομάδα καλό προσωπικό. Οι νίκες μας στην Γαλλία απέναντι στην Σοσό αλλά και εκείνο το μαγικό βράδυ στην Αυστρία με την Αούστρια Βιέννης με το γκολ στο τέλος έχουν μείνει ανεξίτηλα στο μυαλό μου.

Το παιχνίδι στην Γαλλία ήταν ένα από τα καλύτερα στην καριέρα μου. Ήταν το πρώτο μου σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση και είχα καταφέρει να σκοράρω με απευθείας εκτέλεση κόρνερ, πραγματικά αξέχαστες στιγμές. Αυτό το… πάρτι θα το έχω πάντα στην καρδιά μου. Η χειρότερη στιγμή στην καριέρα μου ήταν όταν σε ένα φιλικό με τον Ιωνικό το 2006 έπαθα ρήξη πρόσθιου χιαστού. Ήταν μία δύσκολη και άτυχη στιγμή, όμως η ομάδα και οι γιατροί με φρόντισαν σαν παιδί τους και θα τους είμαι πάντα ευγνώμον. Ο Πανιώνιος είναι κάτι παραπάνω από ομάδα, είναι μία μεγάλη οικογένεια".

Τι σημαίνει για εσένα η ομάδα;
"Πραγματικά όμορφη ερώτηση. Ο Πανιώνιος έδωσε σε εμένα και την οικογένεια μου την ευκαιρία να βρεθούμε στην Ευρώπη. Εδώ δεν ένιωσα ποτέ ξένος και παρά το γεγονός πως στην αρχή δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ ήταν όλοι στο πλευρό μου. Από την πλευρά μου φρόντιζα πάντα να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό ώστε να τους ευχαριστήσω με τον τρόπο αυτό. Ο Πανιώνιος ήταν η πρώτη μου αγάπη και όπως λένε η πρώτη αγάπη είναι και παντοτινή. Τώρα που βλέπω τα παιχνίδια με τον γιο μου, του δείχνω να μάθει που ήταν ο πατέρας του και ήταν τόσο χαρούμενος, πραγματικά μοναδικό".

Βρέθηκες κοντά στην επιστροφή το 2012 ωστόσο δεν ολοκληρώθηκε. Γιατί εν τέλει δεν σε είδαμε ξανά στα «κυανέρυθρα»;
"Το 2012 ήμουν κοντά στο να επιστρέψω στην ομάδα. Ταξίδεψα στην Ελλάδα, είχαμε και ραντεβού στην ΠΑΕ, επίσης μίλησα και με τους οπαδούς. Όλοι ήμασταν χαρούμενοι στο ενδεχόμενο επιστροφής. Στο μεταξύ ήρθε πρόταση από το Ισραήλ. Είχα κάποια προσωπικά προβλήματα που οδήγησαν να παραμείνω στο Ισραήλ. Δεν μπορούσα να φύγω από εκεί και αυτός δυστυχώς ήταν ο λόγος που δεν μπόρεσα να επιστρέψω στην ομάδα. Θυμάμαι όταν είχα φύγει από τον Πανιώνιο σε μία καλή συμφωνία για εμένα και τον σύλλογο, είχα πει στον πρόεδρο ότι θα πάω στον Ισραήλ αλλά θέλω πολύ να γυρίσω πάλι".

Αν γύριζες τον χρόνο πίσω θα άλλαζες κάτι από την καριέρα σου;
"Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι από όσα έκανα στην καριέρα μου είναι το να ερχόμουν μικρότερος στον Πανιώνιο. Στην Ελλάδα ήρθα 26 ετών και ίσως έπρεπε να ερχόμουν νεότερος και να είχα αγωνιστεί ξανά στον Πανιώνιο. Παρόλα αυτά, δεν μετανιώνω κάτι, ήταν ένα εξαιρετικό ταξίδι".

Πλέον προπονείς νέα παιδιά στις ΗΠΑ και έχεις μπει στην ζωή της προπονητικής…
"Πλέον έχω εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και προπονώ νεαρά παιδιά. Έχω ακόμη αρκετά να μάθω στην προπονητική και αυτό είναι το πρώτο μου βήμα. Έχω αρκετή εμπειρία στο παιχνίδι και ελπίζω να καταφέρω να την μεταφέρω στις νεότερες γενιές. Στόχος μου είναι να γίνω προπονητής σε επαγγελματικές ομάδες και γιατί όχι να μην γυρίσω κάποια μέρα στην ομάδα ως… προπονητής. Είναι σημαντικό να περνάει στους παίκτες της ομάδας το πόσο σημαντικό είναι να παίζουν στον Πανιώνιο, να γνωρίζουν που παίζουν και να σέβονται την φανέλα".

Ποιο είναι το μήνυμα σου για τον κόσμο του Πανιωνίου;
"Θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους της ομάδας, δεν ξέρουν πόσο τους αγαπώ. Εκτιμώ αρκετά τον σεβασμό και στην υποστήριξη που είχαν στο πρόσωπο μου και ελπίζω να κατάφερα να τους κάνω και από πλευράς μου χαρούμενους με την εικόνα μου και την αγάπη μου προς τον σύλλογο. Να ξέρουν θα τους έχω για πάντα στην καρδιά μου όπως την οικογένεια μου, ελπίζω να τους δω σύντομα. Θα σας ευχαριστώ για πάντα Πάνθηρες. Πάμε Πανιωνάρα"!"