Με την ιδιότητα του τεχνικού διευθυντή του Παναθηναϊκού, αλλά κυρίως του βετεράνου κεντρικού αμυντικού της Νιούκαστλ, ο Νίκος Νταμπίζας παραχώρησε εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στη Daily Mail.

Ο 45χρονος βετεράνος απάντησε σε ένα μεγάλο εύρος ερωτήσεων, που μεταξύ άλλων περιελάμβαναν και το επεισόδιο που είχε με φίλους του Παναθηναϊκού.

Ήταν Σεπτέμβριος του 2013, στην πρώτη θητεία του στον σύλλογο, όταν του επιτέθηκαν έξω από τη Λεωφόρο. "Ήξερα ότι θα συναντούσα την αντίθεση από ένα μέρος των φιλάθλων, ήταν λογικό. Ήταν όμως και ένα έξτρα κίνητρο για μένα, ένα ερέθισμα, δεν είχα πρόβλημα μ' αυτό. Ο πρόεδρος θα είχε, του το είχα πει", είχε δηλώσει στο Sport24.gr δύο χρόνια αργότερα για το συμβάν.

"Ήμουν σε ένα παιχνίδι (σ.σ. για το πρωτάθλημα κ-21) και τέσσερα άτομα επιχείρησαν να μου επιτεθούν. Ήταν μία δειλή πράξη. Αν ήμουν στον δρόμο, θα απαντούσα, έχω αυτό το ένστικτο επιβίωσης. Όμως εκπροσωπούσα τον σύλλογο, οπότε παρέμεινα ψύχραιμος. Τους είπα 'αν θα έχουμε εμφύλιο, ο σύλλογος δεν θα πάει πουθενά'. Όμως μου έδωσε κίνητρο να τους αποδείξω ότι έχουν άδικο. Στο τέλος, κάναμε θαύματα. Κατακτήσαμε το κύπελλο και βγήκαμε στο Champions League με πολύ μικρό μπάτζετ", σημείωσε στη "Daily Mail".

Το δημοσίευμα αναφέρει ότι ο Νταμπίζας δέχθηκε προσέγγιση να ενταχθεί σε πολιτικό κόμμα, ωστόσο ο ίδιος απέρριψε μια τέτοια πρόταση, όχι γιατί δεν έχει τέτοιες βλέψεις, αλλά γιατί προς στιγμήν θέλει να αφοσιωθεί στον ρόλο που κατέχει.

"Υπάρχει περιθώριο βελτίωσης στη χώρα μου, όμως θέλω να δώσω πίσω στο ποδόσφαιρο ό,τι μου έδωσε. Προτεραιότητά μου για τώρα είναι να είμαι αθλητικός διευθυντής. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ ποδοσφαίρου και γραφείων. Το παλιό αγγλικό μοντέλο του προπονητή (σ.σ. που είχε και αρμοδιότητες αθλητικού διευθυντή) δεν λειτουργεί πλέον. Υπάρχουν πάρα πολλές απαιτήσεις. Αν έχεις έναν άνθρωπο στη θέση μου που γνωρίζει το παιχνίδι, μπορείς να δουλέψεις μαζί του, δεν απειλεί τον προπονητή".

Εξάλλου, είναι απόφοιτος του πρώτου τμήματος διεθνών ποδοσφαιριστών που πήρε master στην ποδοσφαιρική διοίκηση από την UEFA, έχοντας ως... συμφοιτητές τους Κριστιάν Καρεμπέ, Ζουνίνιο Περναμπουκάνο και Νούνο Γκόμες.

"Η UEFA θέλει να βάλει τους διεθνείς παίκτες στις ομοσπονδίες και να πάρουν εκτελεστικούς ρόλους σε όλη την Ευρώπη. Κοιτάξτε στην αγγλική ομοσπονδία. Χρειάζονται περισσότερη ποδοσφαιρική εμπειρία σε κορυφαίο επίπεδο. Αυτός είναι ο στόχος της UEFA. Έχουμε τη γνώση, τη μυρωδιά των αποδυτηρίων. Χρειαζόμαστε απλώς να εκπαιδευτούμε στο πώς τρέχει η επιχείρηση. Επισκεφτήκαμε το Facebook, μιλήσαμε στον εκτελεστικό διευθυντή και συναντήσαμε τον ιδιοκτήτη της Hublot. Πήγαμε στο Άμστερνταμ, στη Βαρκελώνη, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη. Αισθάνομαι πλουσιότερος ως άνθρωπος για την εμπειρία".

Το πιο σημαντικό μάθημα που πήρε από αυτήν την εμπειρία του ήταν μία συμβουλή: "Να μην διστάζουμε να προσλαμβάνουμε εξυπνότερους ανθρώπους από εμάς. Θα βελτιώσουν τον οργανισμό μας, δεν θα αισθανθούν ότι απειλούνται. Και να μην προσπαθούμε να αποτρέψουμε λάθη. Είναι το πρώτο βήμα για την επιτυχία. Αυτό πραγματικά με έκανε να σκέφτομαι".

"ΔΕΝ ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕ Ο ΜΠΕΡΓΚΑΜΠ"

Ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης περιστράφηκε γύρω από τη Νιούκαστλ και φυσικά... εκείνο το γκολ του Ντένις Μπέργκαμπ, το 2002. Η ερώτηση του Άγγλου δημοσιογράφου ήταν αν θα άλλαζε κάτι ώστε να σταματήσει τον Ολλανδό επιθετικό της Άρσεναλ.

"Πηγαίναμε για το πρωτάθλημα με τον σερ Μπόμπι Ρόμπσον (σ.σ. στον πάγκο) και ήμασταν στη 2η θέση της Premier League. Όμως αν αφαιρέσεις τον εαυτό σου από αυτήν την ιστορία και σκεφτείς ότι αυτό το γκολ θα μείνει ως το καλύτερο της Premier League, τότε θα έλεγα ότι αξίζει περισσότερο να το αφήσω να μπει".

"Θα εξηγήσω. Πρώτα απ' όλα, είμαι πολύ περήφανος που είμαι μέρος του. Ήταν μία πράξη ποδοσφαιρικής ευφυίας. Δεν ταπεινώθηκα, ήμουν μέρος ενός πράγματος που βασίστηκε σε ένα σπουδαίο ποδοσφαιρικό μυαλό. Αναγνωρίζομαι σε όλον τον πλανήτη γι' αυτό το γκολ. Δυστυχώς, δεν είμαι ο πρωταγωνιστής, αλλά έχω δεύτερο ρόλο. Όμως μια τέτοια κίνηση κάνει το ποδόσφαιρο τόσο ξεχωριστό. Γιατί να αισθάνομαι ντροπή; Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Εκτός από το να τον γκρεμίσω, δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο".

Ακόμα και σήμερα υπάρχει μεγάλη συζήτηση για το αν ο Μπέργκαμπ ήθελε αυτήν την ντρίμπλα ή του βγήκε κατά τύχη. Ο Νταμπίζας θεωρεί ότι το δεύτερο σενάριο καθιστά το τέρμα ακόμα καλύτερο: "Αν το ήθελε, είναι ιδιοφυές. Αν όχι, είναι ακόμα καλύτερο, εξαιτίας της ταχύτητας αντίδρασης. Αν ήταν κακό άγγιγμα και παρ' όλα αυτά κατάφερε να το μετατρέψει σε γκολ, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο. Σε κάθε περίπτωση, ήταν ένα έργο τέχνης".

"ΑΝ ΕΜΠΑΙΝΕ ΤΟ ΓΚΟΛ, ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΕΙΣΜΟΣ"

Μία δεύτερη φάση που χαρακτήρισε την καριέρα του στο "Σεντ Τζέιμς Παρκ" ήταν το δοκάρι που είχε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 1998 κόντρα στην Άρσεναλ (ήττα 0-2), λίγους μήνες μετά από τη μεταγραφή του από τον Ολυμπιακό. "Είχα ένα δοκάρι με κεφαλιά στο 1-0. Αν είχε πάει μέσα, ίσως να γινόταν σεισμός στην Ελλάδα. Όλη η χώρα το παρακολουθούσε".

"Είμαι περήφανος. Οι φίλαθλοι της Νιούκαστλ που ήταν 12 ετών τότε έρχονται σε μένα τώρα και λένε ότι ήταν εκεί με τον πατέρα τους και ήταν το καλύτερο αίσθημα στον κόσμο. Έχω μία τεράστια εικόνα των πανηγυρισμών στο σπίτι μου στην Αθήνα. Βλέπω τον εαυτό μου ημίγυμνο κάθε πρωί, χωρίς μπλούζα, με συμπαίκτες στην πλάτη και συναισθήματα στο πρόσωπό μου. Το συναίσθημα παραμένει το ίδιο κάθε φορά που το βλέπω και είναι ισχυρό", δήλωσε για την πενταετή παρουσία του στον σύλλογο .

Τέλος, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε τροχαίο ατύχημα το οποίο λίγο έλειψε να του κοστίσει τη ζωή του: "Ήταν απαίσιο. Ήταν ένα παλιό TVR και ίσως όχι το πιο ασφαλές. Σπίνιαρε και εκτοξεύθηκα έξω από το παράθυρο. Ήμουν τόσο τυχερός που συνέβη, επειδή το αυτοκίνητο έπιασε φωτιά".

Photo credits: Eurokinissi