Ο Ολυμπιακός έφτασε κατάφατσα με την πρώτη του απώλεια βαθμών στο φετινό πρωτάθλημα. Εντός έδρας και πριν από την πρεμιέρα της φάσης των ομίλων του Europa League, όπου οι Πειραιώτες υποδέχονται την Μπέτις την Πέμπτη (20/9, 22:00) στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης".

Αναμφίβολα η απογοήτευση θα έκανε την εμφάνιση της και ο προπονητής του Ολυμπιακού θα αντιμετώπιζε την μοίρα των επιτυχημένων και αποτυχημένων προκατόχων του: θα έκανε το πρώτο βήμα μέσα στη δίνη της αμφισβήτησης από την πρώτη κιόλας "στραβή", που είναι πάντα ικανή να διαγράψει ό,τι θετικό έχει προηγηθεί.

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος που βρέθηκε στις εξέδρες του γηπέδου δεν έδειξε ανυπομονησία για μουρμούρα, ωστόσο δεν είναι λίγοι εκείνοι που ακροβατούν ανάμεσα στη λογική και την ακατάσχετη εσωτερική τους επιθυμία για μανούρα. Και αν η πρώτη αντέχει ένα κακό αποτέλεσμα, η δεύτερη αργά ή γρήγορα νικάει. Ξέχωρα από το γεγονός ότι πλέον η μπάλα της γκρίνιας έχει μεταφερθεί σε social media, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες.

Για όλα αυτά όμως "καθάρισε" ο Νάτχο. Ο Ισραηλινός εξασφάλισε ηρεμία στην ομάδα του και η εκπληκτική του εκτέλεση στο 92' (ο τρόπος που πλανάρει το κορμί του πριν χτυπήσει τη μπάλα από ψηλά είναι σεμιναριακού επιπέδου) ήταν μια ένεση με μεγάλη δόση αυτοπεποίθησης στον "ερυθρόλευκο" οργανισμό. Η αξία αυτής της επιτυχίας θα εκτιμηθεί στο απόλυτο προϊόντος του χρόνου.

ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΙ ΛΟΓΙΚΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ

Γιατί έπαιξε ο Μπουχαλάκης (πάλι), γιατί δεν έβαλε τον Μεριά, γιατί δεν φρέσκαρε την ομάδα πιο νωρίς. Αυτές ήταν οι τρεις βασικές ενστάσεις των φίλων του Ολυμπιακού για την αναμέτρηση κόντρα στον Αστέρα. Λογικές, αλλά λένε μονάχα τη μισή αλήθεια.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε κανείς μια ομάδα και εν προκειμένω τον Ολυμπιακό, να έχει πρόβλημα ρυθμού μετά από διακοπή. Ποιος μπορεί να πει στα σίγουρα αν αυτό το πρόβλημα δεν θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο, αν ξεκινούσαν ποδοσφαιριστές πέραν από τους... συνήθεις ύποπτους στην ενδεκάδα;

Γιατί ναι, προφανώς και η ποιότητα του Γκιλιέρμε ή του Νάτχο δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή του Μπουχαλάκη, ωστόσο και ο Βραζιλιάνος και ο Ισραηλινός μπήκαν αργά στην ομάδα και δεν έχουν την απαιτούμενη ένταση στο παιχνίδι τους.

Πώς θα την αποκτήσουν αν δεν παίζουν; Καλή ερώτηση, η απάντηση του Μαρτίνς κρύβεται στην αλλαγή του Γκιλιέρμε που ακυρώθηκε μόλις έγινε το 1-1: σταδιακά, με προοδευτικά αυξανόμενη χρονικά συμμετοχή στα ματς. Αυτή είναι η τακτική του προπονητή και για να ξέρουμε αν είναι σωστή ή λάθος, θα πρέπει πρώτα να δούμε την εφαρμογή της. Διαφορετικά όλα μένουν σε θεωρητικό επίπεδο.

Ο προβληματισμός του Μαρτίνς για το πόσο επηρεασμένη θα εμφανιστεί η ομάδα του από την διακοπή, τον έπεισε ότι δεν θα έπρεπε να πειράξει το κεντρικό του δίδυμο στην άμυνα. Αν και πλέον ο Ρόντερικ δείχνει πως έχει... στανταράκι μια γκέλα στο ματς. Και προφανώς η λύση δεν είναι να παίζεις κορώνα - γράμματα αν θα την πληρώσεις ή όχι (όπως στη χαμένη ευκαιρία του Τόνσο στο 86').

Αυτό που πάντως σηκώνει τη μεγαλύτερη κουβέντα είναι το γεγονός ότι ειδικά οι Φορτούνης, Χριστοδουλόπουλος έμοιαζαν να έχουν ξεμείνει από ενέργεια από πολύ νωρίς στο ματς, έχοντας υποχρεώσεις με την εθνική τις προηγούμενες μέρες. Η κούραση ήταν εμφανής στις προσπάθειες και των δύο, μετά από 30 λεπτά παιχνιδιού.

Δεν είναι τυχαίο πως ο Πορτογάλος τεχνικός τράβηξε και τους δύο στον πάγκο με το ματς στο 1-1... Συνήθως δεν βγάζεις από το παιχνίδι παίκτες που με μια ενέργεια μπορούν να σου πάρουν το ματς, ωστόσο αμφότεροι ήταν αποκαμωμένοι και χωρίς βενζίνη. Το θέμα δεν είναι αν έγιναν αλλαγή αλλά αν ήταν ορθή η απόφαση να ξεκινήσουν στην ενδεκάδα. Τουλάχιστον και οι δύο μαζί.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΦΑΝΕΡΩΘΗΚΕ ΣΤΟ 92'

Το γκολ στις καθυστερήσεις δεν ήταν προϊόν τύχης. Ούτε λάθους του αντιπάλου. Ούτε γκολ της αναμπουμπούλας. Δεν ήρθε από ένα τυφλό γέμισμα ή ένα σουτ της απελπισίας από μακριά και ό,τι γίνει. Φεύγοντας από τις λογικές ενστάσεις για κάποιες από τις αποφάσεις του Μαρτίνς, το τέρμα του Νάτχο στις καθυστερήσεις λέει την υπόλοιπη αλήθεια για τον Πορτογάλο τεχνικό: έχει μια ολοκαινούρια ομάδα την οποία έχει δουλέψει πολύ καλά για το χρονικό σημείο που βρίσκεται η σεζόν.

Ξέρει τους παίκτες του και τι μπορεί να πάρει από αυτούς. Ατομικά ή σε συνδυασμό, ανάλογα και με τον σχηματισμό της ομάδας στο χορτάρι. Ο Ποντένσε από δεξιά σήκωσε το κεφάλι και σημάδεψε τον Γκερέρο στο δεύτερο δοκάρι, ο Ισπανός έσπασε στον Νάτχο που ερχόταν στην πλάτης της άμυνας και ο Ισραηλινός εκτέλεσε σε πρώτο χρόνο για το 2-1.

Γκολ που δεν μπαίνει συγκυριακά, συνεργασία που δεν έρχεται ως... επιφοίτηση στους παίκτες. Είναι αποτέλεσμα της δουλειάς που γίνεται καθημερινά στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη.

Ο Μαρτίνς δεν δίστασε να γυρίσει στον πάγκο τον Γκιλιέρμε, που ήταν έτοιμος να μπει δευτερόλεπτα πριν έρθει η ισοφάριση. Ήξερε πως στο 1-1 δεν ήταν ο Βραζιλιάνος ο παίκτης με τα χαρακτηριστικά που χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή η ομάδα του.

Έβαλε τον Χάσαν αλλά δεν έβγαλε τον Γκερέρο. Όχι απλά γιατί ήθελε να γεμίσει την περιοχή, αλλά γιατί ο λιγότερο τεχνίτης από τον Φορτούνη, αλλά με περισσότερες δυνάμεις, οξυδέρκεια και καθαρό μυαλό Γκερέρο ήταν πιο χρήσιμος σε εκείνο το στάδιο της αναμέτρησης.

Η ενδεχόμενη έλλειψη δημιουργίας με την έξοδο των Φορτούνη, Λάζαρου βρήκε αντίβαρο στην απαλλαγή του Ποντένσε από την ευθύνη να πατά περιοχή, με ελευθερία κινήσεων για το δυνατό του σημείο: να βλέπει γήπεδο, διαβάζοντας που πρέπει να πάει η μπάλα και πότε.

Αντί του Γκιλιέρμε ήρθε ο Νάτχο στο ματς, ένας χαφ που πατά με μεγαλύτερη συχνότητα στην περιοχή από τον άξονα, εκτελεί αποτελεσματικά και είναι εξίσου ικανός με τη μπάλα και χωρίς αυτή στα πόδια του. Κάνοντας την σούμα στα παραπάνω, έχει κανείς στα χέρια του την φάση του 92'.

Το ολοφάνερο μυστικό του Μαρτίνς είναι μια προίκα που θα κουβαλά ο Ολυμπιακός σε όλη τη σεζόν: δουλεύει ασταμάτητα με τους παίκτες του, γνωρίζει καλά το υλικό του. Και όσο συνεχίζει να το κάνει, θα καταφέρνει συνήθως να ξεπερνά και τις όποιες άστοχες (;) επιλογές του. Προπονητής που δεν κάνει λάθη δεν έχει γεννηθεί ακόμη. Ούτε πρόκειται. Όταν όμως έχει βάλει τις βάσεις για έναν υγιή οργανισμό, θα βρίσκει και τα αντισώματα όταν απειλείται από τον ιό της αποτυχίας.

Photo credits: eurokinissi