Όταν οι δρόμοι του Ολυμπιακού με τον Γιάγια Τουρέ χώριζαν με επεισοδιακό τρόπο το καλοκαίρι του 2006, ουδείς μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη που θα είχε ο αρκετά ικανός, αλλά ακόμα και στα 23 του άγουρο ποδοσφαιριστή.

Ένας παίκτης που από τα φιλικά προετοιμασίας ακόμα το καλοκαίρι του 2005, είχε δείξει σπάνια χαρίσματα, αναζητούσε διέξοδο στην ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου μέσω της Ligue 1 και της Μονακό. Συνεπικουρούμενος από τα μανατζερικά τερτίπια του ιδιόρρυθμου Ντμίτρι Σέλουκ, ο διεθνής με την Ακτή Ελεφαντοστού αποχαιρετούσε το λιμάνι και άνοιγε πανιά για μία αξιοζήλευτη καριέρα.

Η θητεία του στο Μόντε Κάρλο αποδείχθηκε πιο δύσκολη από όσο περίμενε. Δεν κατάφερε να συνυπάρξει αρμονικά με τον προπονητή Λάσλο Μπόλονι και όταν ο Ρουμάνος απολύθηκε τον Οκτώβριο (με τη Μονακό προτελευταία), ο Τουρέ ξεσπάθωσε εναντίον του, υποστηρίζοντας ότι του είχε ζητήσει να τον βάζει στην κανονική θέση του κι αυτός γελούσε.

Με τον Λοράν Μπανίντ στο "τιμόνι", οι Μονεγάσκοι ανασυντάχθηκαν και κατάφεραν να τερματίσουν στην 9η θέση της βαθμολογίας, απολαμβάνοντας έναν αναγεννημένο Τουρέ. Την ίδια άποψη είχε και η Μπαρτσελόνα, που μετά από 27 αγώνες (24 βασικός) στη Ligue 1 με 5 γκολ και 7 ασίστ, προσέφερε 10.000.000 ευρώ στη Μονακό για να τον κάνει δικό της.

ΒΑΣΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Οι Καταλανοί του Φρανκ Ράικαρντ είχαν χάσει το πρωτάθλημα από μία σκληροτράχηλη Ρεάλ με τον Φάμπιο Καπέλο στο "τιμόνι" και έψαχναν να βάλουν κι αυτοί περισσότερη δύναμη στη μηχανή τους.

Ο Τουρέ αγωνίστηκε σε 25 αγώνες πρωταθλήματος ως βασικός, έχοντας επωμιστεί κυρίως ανασταλτικά καθήκοντα. Στο πλευρό του είχε τον Τσάβι για να εκκινεί τις επιθέσεις και από εκεί και πέρα η τρπλέτα του κέντρου συμπληρωνόταν από τους Ντέκο, Αντρές Ινιέστα και Έιντουρ Γκούντιονσεν, σε ίσες ποσότητες.

Η πρώτη χρονιά του στο "Καμπ Νόου" ήταν... καταστροφική για τα δεδομένα της Μπαρτσελόνα, η οποία όχι μόνο έχασε τον τίτλο από τη Ρεάλ, αλλά τερμάτισε πίσω και από τη Βιγιαρεάλ του Μανουέλ Πελεγκρίνι. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι με τον Ολλανδό τεχνικό, που μετά από μία σεζόν συνεργασίας με τον Τουρέ, αποτέλεσε παρελθόν για τον σύλλογο.

Ο ΓΚΟΥΑΡΔΙΟΛΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣΚΕΤΣ

Οι "μπλαουγκράνα" άλλαξαν σελίδα και άρχισαν να γράφουν το πιο χρυσό κεφάλαιο στο βιβλίο της ιστορίας τους, αρχίζοντας με την πρόσληψη του Πεπ Γκουαρδιόλα. Μετά από ένα καλοκαίρι αναγέννησης του ισπανικού ποδοσφαίρου, χάρη στην κατάκτηση του Euro 2008 με πρωταγωνιστή τον Τσάβι, το tiki taka και το ποδόσφαιρο κατοχής από βραχύσωμους τεχνίτες έγινε ξανά της μόδας.

Ο Τσάβι πήρε τα "ηνία" του κέντρου μετά από την αποχώρηση του Ντέκο, ο Αντρές Ινιέστα μονιμοποιήθηκε στην ενδεκάδα και η τριπλέτα της μεσαίας γραμμής δεν συμπληρωνόταν πλέον αποκλειστικά από τον Τουρέ. Ο συναγωνισμός για τον διεθνή μέσο αυξήθηκε από την προώθηση ενός 20χρονου... κομπιούτερ στην πρώτη ομάδα από την Μπαρτσελόνα Β, του Σέρχιο Μπουσκέτς.

Ο νεαρός Ισπανός άρχισε να παίρνει λεπτά συμμετοχής από τον Τουρέ και μπορεί η χρονιά κατέληξε με την απίστευτη συγκομιδή έξι τροπαίων, ο κλοιός άρχισε να σφίγγει για τον μέσο από την Ακτή Ελεφαντοστού. Μοναδική διέξοδος, να δεχθεί να αγωνίζεται ως στόπερ (λόγω απουσιών), κάτι που έκανε στα δύο πιο σημαντικά παιχνίδια της σεζόν, στη ρεβάνς των ημιτελικών κόντρα στην Τσέλσι στο "Στάμφορντ Μπριτζ" και στον τελικό του Champions League.

Η χρονιά έληξε με συμμετοχή σε περισσότερα παιχνίδια πρωταθλήματος σε σχέση με το 2008 (26 έναντι 25) αλλά και συνολικά (43 έναντι 38) και περισσότερα λεπτά συμμετοχής (3.363 έναντι 3.060. Το κλίμα, όμως, δεν ήταν καλό, όσον αφορά στις σχέσεις του με τον Γκουαρδιόλα, κάτι που φάνηκε τη σεζόν 2009-2010.

Ο Μπουσκέτς τον προσπέρασε στην ιεραρχία, όσον αφορά στο κέντρο, ενώ η προσθήκη των Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι και Γκαμπριέλ Μιλίτο του έκλεισε και την πορεία στην ενδεκάδα μέσω του κέντρου άμυνας, χωρίς ποτέ, πάντως, να έχει υιοθετήσει πλήρως αυτήν την ιδέα.

Ο Τουρέ ήταν πλέον αναπληρωματικός στην Μπαρτσελόνα και μετά από 23 αγώνες στο πρωτάθλημα και 37 συνολικά, αλλά με μόλις 2.560 λεπτά συμμετοχής, είχε έρθει η ώρα της αποχώρησης. Η θητεία του στη Βαρκελώνη ολοκληρώθηκε με 118 αγώνες, 6 γκολ και 8 ασίστ, δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ένα supercopa, ένα Champions League, ένα Super Cup Ευρώπης και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.

ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ ΣΤΗ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ

Η Μάντσεστερ Σίτι, στην προσπάθειά της να αναρριχηθεί στην ποδοσφαιρική ελίτ, συνέχισε να δαπανά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές και 30 εξ αυτών τα αφιέρωσε στην απόκτηση του Τουρέ. Αμέσως πήρε θέση βασικού στο 4-2-3-1 του Ρομπέρτο Μαντσίνι, έστω κι αν δεν πήρε τον αριθμό φανέλας που ήθελε, αφού το "24" που φορούσε στην Μπαρτσελόνα ήταν πιασμένο από τον παίκτη που θα αντικαθιστούσε στο ρόστερ, τον Πατρίκ Βιεϊρά.

Αγωνίστηκε πιο προωθημένος σε σχέση με την Μπαρτσελόνα, αφού πίσω του είχε δύο παίκτες πολύ πιο ικανούς στα ανασταλτικά καθήκοντα, τον Νάιτζελ ντε Γιονγκ και τον Γκάρεθ Μπάρι. Ουσιαστικά απελευθερώθηκε από ένα "φορτίο" που ποτέ δεν του άρεσε και ασχολήθηκε περισσότερο με τη δημιουργία και την εκτέλεση.

Το αποτέλεσμα της "παρθενικής" σεζόν του στην Premier League ήταν τέσσερα γκολ και έξι ασίστ σε 35 αγώνες (όλοι ως βασικός) για το νο 42 της Σίτι, ενώ σκόραρε και κόντρα στον Άρη στα νοκ άουτ του Europa League. Με τέρμα του οι "πολίτες" προκρίθηκαν αντί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του κυπέλλου, όπου σημείωσε το μοναδικό τέρμα του αγώνα με τη Στόουκ και διέκοψε ένα σερί 35 ετών δίχως σημαντικό τρόπαιο για τον σύλλογο.

Τη νέα σεζόν είχε εξελιχθεί σε "πυλώνα" της ενδεκάδας των "πολιτών", που πλέον έκαναν πορεία πρωταθλητισμού. Παρότι η πορεία του στην σεζόν περιελάμβανε μία διακοπή για το Κύπελλο Εθνών Αφρικής, όταν επέστρεψε παρέμεινε σε πολύ καλή κατάσταση. Όταν η Σίτι έμεινε οκτώ πόντους πίσω από τη Γιουνάιτεντ, ο Τουρέ και τα υπόλοιπα αστέρια της ομάδας πίστεψαν στην ανατροπή και μάλιστα ο ίδιος ήταν από τους παίκτες που ξεχώρισαν στη νίκη στο ντέρμπι. Σημείωσε τα δύο γκολ στο 2-0 επί της Νιούκαστλ με το οποίο η Σίτι προσπέρασε τους "κόκκινους διαβόλους" στη αρχές Μαΐου, όμως ήταν παρών μόλις για ένα ημίχρονο στον "τελικό" κόντρα στην ΚΠΡ (έβγαλε την ασίστ για το γκολ του Πάμπλο Σαμπαλέτα), που έκρινε τον τίτλο στις καθυστερήσεις.

Ο Τουρέ πρόσθεσε ακόμα ένα τρόπαιο στη συλλογή του και μάλιστα ήταν μέλος της κορυφαίας ενδεκάδα της Premier League για τη σεζόν. Έχοντας κατακτήσει ήδη το τρόπαιο για τον Καλύτερο Αφρικανό Παίκτη του 2011 (πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια το βραβείο κατέληξε σε μέσο και όχι σε επιθετικό), έβαλε τις βάσεις και για εκείνο του 2012.

Η σεζόν ολοκληρώθηκε με 32 αγώνες στο πρωτάθλημα, έξι ασίστ και τέσσερα τέρματα, ενώ συνολικά αγωνίστηκε σε 42 αγώνες και είχε 9 γκολ, 11 ασίστ, 13 κίτρινες κάρτες και 3.523 λεπτά συμμετοχής.

Η ΧΡΟΝΙΑ ΟΡΟΣΗΜΟ

Η νέα σεζόν άρχισε με τον Τουρέ να χάνει μόνο έξι λεπτά στις πρώτες 21 αγωνιστικές, μέχρι να φύγει δηλαδή για το Κύπελλο Εθνών Αφρικής. Η Σίτι, όμως, βρέθηκε από νωρίς στη σκιά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που διένυε την τελευταία σεζόν του Άλεξ Φέργκιουσον στην άκρη του πάγκου της.

Παρότι τα στάνταρ του δεν έπεσαν καθόλου (εξάλλου διατήρησε τον τίτλο του Καλύτερου Αφρικανού), η Σίτι δεν κατάφερε να διατηρήσει τον τίτλο, ούτε να διακριθεί στο Champions League. Παρ' όλα αυτά, φρόντισε να "δέσει" τον διεθνή ποδοσφαιριστή, προσφέροντάς του νέο συμβόλαιο μέχρι το 2017, με ελαφρώς μειωμένο βασικό μισθό, αλλά με μπόνους που ουσιαστικά αύξανε τις αποδοχές κατά 20%.

Η χρονιά ολοκληρώθηκε με τον Τουρέ να αγωνίζεται σε 42 αναμετρήσεις σε όλες τις διοργανώσεις (3.729 λεπτά), να μοιράζει 7 ασίστ και να σημειώνει 9 τέρματα.

Το 2013-2014 αποτέλεσε το ζενίθ της καριέρας του. Άρχισε να σκοράρει κατά ριπάς και μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου μετρούσε τέσσερα γκολ από εκτελέσεις φάουλ! Η σεζόν άρχισε με προβλήματα για τους "πολίτες", όμως ο Τουρέ ήταν η μεγάλη σταθερά τους. Εξάλλου, ο σύλλογος βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο, αφού είχε αναλάβει ο Μανουέλ Πελεγκρίνι και είχε προβεί στις αγορές των Φερναντίνιο, Χεσούς Νάβας, Άλβαρο Νεγρέδο, Στέφαν Γιόβετιτς και Μαρτίν Ντεμιτσέλις, ενώ αποχώρησαν οι Κάρλος Τέβες, Μαϊκόν και ο αδερφός του Τουρέ, Κόλο.

Τον Μάρτιο πανηγύρισε το League Cup με γκολ στον τελικό, ενώ τον ίδιο μήνα έκανε χατ τρικ κόντρα στη Φούλαμ για το πρωτάθλημα. Ήταν μεταξύ των σκόρερ και στη νίκη 3-0 μέσα στο "Ολντ Τράφορντ" στο ντέρμπι που ουσιαστικά διατράνωσε την ανωτερότητα της Σίτι στη σεζόν. Έναν μήνα πριν από τη λήξη της χρονιάς, ψηφίστηκε ήδη Καλύτερος Παίκτης από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών της χώρας, ενώ ο Μάιος τον βρήκε πρωταθλητή, με 20 γκολ και 9 ασίστ σε 35 αγώνες πρωταθλήματος (24 και 12 σε 49 αγώνες συνολικά).

Παρ' όλα αυτά, το τέλος Μαΐου τον βρήκε από το πουθενά στα... μαχαίρια με τη διοίκηση της ομάδας, εξαιτίας δηλώσεων του Σέλουκ. Ο Ουκρανός ατζέντης διαμαρτυρόταν επειδή θεωρούσε ότι η Σίτι δεν εκτιμούσε τον Τουρέ κι έφερε ως παράδειγμα το γεγονός ότι δεν του ετοίμασε τούρτα για τα γενέθλιά του. Μάλιστα, πυροδότησε "βόμβα", λέγοντας ότι ο πελάτης του είναι δυσαρεστημένος και ήθελε να φύγει.

Η ΤΟΥΡΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΗ ΡΗΞΗ

Ο Τουρέ υποσχέθηκε εξηγήσεις μετά από το Παγκόσμιο Κύπελλο, ωστόσο η ιστορία "ξεφούσκωσε" και απέκτησε cult status. Ο μέσος από την Ακτή Ελεφαντοστού συνέχισε να κατέχει ρόλο βασικού και αναντικατάστατου στην ενδεκάδα της Σίτι, ωστόσο για ακόμα μία χρονιά η ομάδα δεν ήταν σε θέση να διατηρήσει τα "σκήπτρα".

Η Τσέλσι του Ζοζέ Μουρίνιο ήταν άπιαστη και οι "πολίτες" συμβιβάστηκαν με τη 2η θέση, ειδικά από τη στιγμή που πέρασαν ξανά ένα διάστημα δίχως τον Τουρέ στη διάθεσή τους, λόγω Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, όπου κατέκτησε το τρόπαιο. Στο Champions League η Σίτι αποχαιρέτησε για ακόμα μία χρονιά στη φάση των 16 και ο Τουρέ έκλεισε τη σεζόν με μόλις 38 αγώνες (3.053 λεπτά), 12 γκολ και μία ασίστ.

Η νέα σεζόν (2015-2016) άρχισε ξανά με πολλά όνειρα, όμως μετά από μία εκπληκτική εκκίνηση στη σεζόν με 5 νίκες χωρίς παθητικό στα γκολ, ήρθε η κατάρρευση. Η Σίτι δεν έκανε ξανά σερί νίκες μέχρι τον Απρίλιο, όταν ουσιαστικά η Λέστερ είχε κάνει την έκπληξη κι είχε "κλειδώσει" το πρωτάθλημα.

Ο Τουρέ είχε θετική επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του, αλλά όχι τέτοια όσο τις προηγούμενες σεζόν, έστω κι αν αυτήν τη φορά έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Champions League. Μικροπροβλήματα τραυματισμού του έκοβαν συχνά τον ρυθμό και μάλιστα ήταν νοκ άουτ στο πρώτο παιχνίδι με τη Ρεάλ στα ημιτελικά, ενώ αγωνίστηκε μετά από προσπάθεια στη ρεβάνς, χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η χρονιά ολοκληρώνεται με 47 αγώνες και 3.528 λεπτά συμμετοχής, 8 γκολ και 7 ασίστ.

Η ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΓΚΟΥΑΡΔΙΟΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΕΛΟΣ

Κάπου εκεί καταγράφεται η αρχή του τέλους. Η Σίτι, βλέποντας το πρωτάθλημα να χάνεται, συμφωνεί με τον Γκουαρδιόλα για να αναλάβει τη νέα σεζόν. Ο Σέλουκ κάνει δηλώσεις με τις οποίες καταφέρεται εναντίον του Καταλανού τεχνικού και ο ίδιος ο Τουρέ δεν εμφανίζεται πρόθυμος να περάσει τα ίδια με την Μπαρτσελόνα.

Οι πάντες ποντάρουν στο... άλογο της αποχώρησης, όμως χάνουν το στοίχημα, αφού ο Τουρέ παραμένει στο ρόστερ, αν και "κόβεται" από τη λίστα του Champions League. Δεν υπολογίζεται μέχρι και την 11η αγωνιστική, εξαιτίας νέων "εμπρηστικών" δηλώσεων του Σέλουκ εις βάρος του Γκουαρδιόλα και μόνο όταν ο Τουρέ απολογείται εκ μέρους του ατζέντη του, επιστρέφει στα πλάνα του προπονητή. Παίζει πρώτη φορά στην εκτός έδρας αναμέτρηση κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας και με δύο γκολ στη νίκη 2-1 κατακτά τον τίτλο του MVP.

Από τα μέσα της σεζόν λογίζεται ως βασικός αλλά όχι με εμφανίσεις σαν εκείνες του παρελθόντος. Η χρονιά ολοκληρώνεται με 31 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις (2.501 λεπτά), 7 γκολ και 3 ασίστ, καθώς και ένα νέο συμβόλαιο, μονοετούς διάρκειας, με μειωμένες απολαβές, το οποίο υπογράφει το καλοκαίρι του 2017.

Η σεζόν 2017-2018 ήταν η χειρότερη στην καριέρα του Τουρέ. Υπέρβαρος, αδιάφορος όποτε ο Γκουαρδιόλα του έδινε χρόνο συμμετοχής, χωρίς δυνατότητα να συμμετάσχει στο "αέρινο" παιχνίδι των "πολιτών", όπου έτρεχαν χωρίς... αντίπαλο προς τον τίτλο.

Παρακολουθούσε τους περισσότερους αγώνες από τον πάγκο, έμπαινε αλλαγή στις καθυστερήσεις και ουσιαστικά δεν του πιστώνεται τίποτα από όσα πέτυχε ο σύλλογος σε μία χρονιά γεμάτη ρεκόρ και εντυπωσιακές επιδόσεις. Αντιθέτως, το κλίμα στράφηκε εναντίον του από τους φιλάθλους, εξαιτίας των νωχελικών εμφανίσεών του και δη σε ένα παιχνίδι Champions League κόντρα στη Ρεάλ, όπου εμφανίζεται να περπατάει αδιάφορος δίπλα από παίκτες των "μερένγκες" αντί να μαρκάρει.

Οι αριθμοί του, εξίσου τραγικοί: 17 αγώνες σύνολο, 883 λεπτά συμμετοχή, μόλις δύο 90λεπτα σε αδιάφορους αγώνες του Champions League, κανένα γκολ και δύο ασίστ.

Αναπόφευκτα, όταν στις 4 Μαΐου ανακοινώθηκε ότι θα αποχωρήσει από τον σύλλογο στο τέλος της σεζόν, κανείς δεν προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ο κύκλος του είχε κλείσει στην ομάδα, με μία σεζόν που "αμαύρωσε" το τέλος του, όχι όμως ολόκληρη τη θητεία του στο "Ετιχάντ". Αυτή περιλαμβάνει 316 αγώνες με τη Μάντσεστερ Σίτι, 79 τέρματα, 50 ασίστ και επτά τρόπαια (3 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, 2 League Cup, ένα Community Shield).

Photo credits: AP Photo/Matt Dunham, Rui Vieira, Sunday Alamba, Tim Hales, David Ramos, Scott Heppell