Tο tattoo που έχει κάτω από το αριστερό μάτι είναι κινεζικής προελεύσεως. Σημαίνει "η τρελή ζωή μου". Αυτή που υποσχέθηκε να αφήσει πίσω του το 2010, οπότε είδε το μέλλον του να εξαφανίζεται μπροστά από τα μάτια του. Ο Kerem Bulut εμφανίστηκε στον Ηρακλή, για να διεκδικήσει εκ νέου το δικαίωμα στο όνειρο. Εκείνο που είχε ως παιδί: της καριέρας του ποδοσφαιριστή.

Όπως είχε εξηγήσει μετά τη σύλληψη του, για συμμετοχή σε συμμορία και το κατηγορητήριο των δέκα ποινικά κολάσιμων αδικημάτων "στο εξής με ενδιαφέρει να ενημερώνω τα νέα παιδιά, για τους κινδύνους που κρύβει η καθημερινότητα και την ανάγκη να είναι δυνατοί στο μυαλό, για να μπορούν να ανταπεξέρχονται". Τι είχε περάσει ο τύπος που αντικαταστάθηκε στο 63ο λεπτό του 3-3 που "έφερε" ο Ηρακλής με τον ΠΑΟΚ και όπως κατευθυνόταν στον πάγκο, έκανε αυτό;

Λίγες ώρες αργότερα, μέσω social network απολογήθηκε, εξηγώντας πως " είμαι παθιασμένος και σε κάθε αγώνα θέλω να δίνω το καλύτερο που μπορώ. Ασφαλώς και είμαι εκνευρισμένος (ή αναστατωμένος) όταν γίνομαι αλλαγή, αλλά είμαι εκνευρισμένος με τον εαυτό μου και με κανέναν άλλο. Σέβομαι τον προπονητή και τους συμπαίκτες μου και θεωρώ πως όλοι ξέρουν πως είμαι όταν παίζω. Τέλος θέλω να πω ότι είμαι ευτυχισμένος όταν η ομάδα μου κερδίζει. Μεγάλη προσπάθεια από όλους! Συνέχισε Ηρακλή".

Πράγμα που δεν εξέπληξε. Γιατί νωρίτερα, ο συμπαίκτης του στην Τσεχία -και φίλος του έκτοτε-, Χάρης Κωστάκης είχε φροντίσει... να μας κατατοπίσει. " Αν τον γνωρίσεις, καταλαβαίνεις ότι δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που δίνει σε όσους δεν τον ξέρουν. Είναι παρορμητικό παιδί και όταν είναι στον αγωνιστικό χώρο, έχει μεγάλο πάθος. Δεν ξεχωρίζει φίλους, δεν ξεχωρίζει τίποτα. Θέλει μόνο να βοηθήσει την ομάδα του. Το θετικό είναι πως όταν ηρεμεί και αντιλαμβάνεται ότι έχει κάνει λάθος, έρχεται και σου ζητά συγγνώμη.

Είναι εξαιρετικό παιδί. Όταν σε συμπαθήσει, θα πεθάνει για εσένα. Αν δεν σε συμπαθήσει, δεν θα του αλλάξεις ποτέ άποψη. Ό,τι και αν κάνεις. Μεγάλωσε σε μια από τις χειρότερες γειτονιές του Syndey και όπως μου 'χει πει, ένας από τους λόγους που δεν θέλει να αγωνίζεται στην πατρίδα του είναι για να ξεφύγει από τη γειτονιά. Οι φίλοι για εκείνον είναι πολύ σημαντικοί. Όταν λοιπόν, του ζητούν να τους ακολουθήσει, το κάνει. Δεν μπορεί να αρνηθεί. Και μπλέκει. Μου έχει τονίσει πολλές φορές ότι αν δεν είχε το ποδόσφαιρο, θα είχε καταστραφεί. Το ποδόσφαιρο είναι η σωτηρία του. Αυτές τις λέξεις χρησιμοποίησε".

Η σκληρή παιδική ηλικία

Oι γονείς του είναι Τούρκοι μετανάστες, οι οποίοι ταξίδεψαν για την Αυστραλία για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Μεγάλωσε σε δρόμους του Sydney που δεν ήταν ακριβώς φιλόξενοι. Δηλαδή, δεν επιβίωνες πολύ άνετα, αν δεν γινόσουν σκληρός. Αν δεν ξεπερνούσες και κάποια όρια. Από μικρός λάτρεψε το ποδόσφαιρο. Ανέκαθεν ήταν πιο μεγαλόσωμος από τους συνομήλικους του -ήταν και πολύ πιο γρήγορος- και σε κάθε παιχνίδι σκόραρε τουλάχιστον τρία γκολ.

Ήταν ένας εκ των πιο πολλά υποσχόμενων νέων ποδοσφαιριστών της Αυστραλίας. Σιγά την ήπειρο θα πείτε και προφανώς θα εννοείται την παραγωγή ταλέντων (o γεννημένος το 1979, Tim Cahill ήταν η τελευταία μεγάλη περίπτωση). Ας επιστρέψουμε όμως, στο θέμα μας. Στο πρωτάθλημα AFC U19, που είχε διεξαχθεί στην Κίνα (διεθνές πρωτάθλημα που διεξάγεται κάθε διετία και τελεί υπό την αιγίδα της Asian Football Confederation), ήταν ο καλύτερος παίκτης της χώρας του. Είχε σκοράρει δυο γκολ στον τελικό που είχε γίνει στις 17/10 του 2010 και πήρε το Χρυσό Παπούτσι, για τα επτά γκολ που έστειλαν το έθνος που εκπροσωπούσε στο Παγκόσμιο Κύπελλο U20.

Μπορούσε να γίνει το next best thing και ενδεχομένως να γινόταν, αν δεν είχε κάτι θεματάκια, με την επιστροφή του στο Sydney. Στις 18 Νοεμβρίου συνελήφθη ως κατηγορούμενος μιας σειράς εγκληματικών ενεργειών που αφορούσαν βίαιη συμπεριφορά. Ήταν πρωταγωνιστής σε συμπλοκή που σημειώθηκε στην παραλία Bondi και κατηγορήθηκε για κακόβουλο τραυματισμό, με πρόθεση την πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών, ληστεία, συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, εκφοβισμό και κλοπή. Μαζί του συνελήφθησαν και άκουσαν το ίδιο κατηγορητήριο τρία άλλα ενήλικα άτομα και ένας έφηβος. Θύματα ήταν δυο άνδρες, οι οποίοι ήταν βασικοί μάρτυρες σε επικείμενη δίκη.

Παρέστη ενώπιον του δικαστή, στο δικαστήριο του Burwood, την επομένη της σύλληψης με τον εισαγγελέα να τον κατονομάζει ως μέλος συμμορίας, με τα αρχικά MBM. Δηλαδή, των Muslim Brotherhood Militants που θεωρούνται-από τις αρχές της χώρας- εγκληματική οργάνωση, με εμπλοκή σε διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, απαγωγές και ληστείες. Δεν αρνήθηκε πως γνώριζε μέλη της MBM, αρνήθηκε όμως, ότι είναι μέλος και είπε " θέλω να ακολουθήσω διαφορετικό δρόμο από τους φίλους μου. Όλοι είναι μέλη της συμμορίας. Μεγάλωσα στο Αuburn και όλοι ήταν δίπλα μου, απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Είναι ό,τι είναι. Είμαι ό,τι είμαι. Διάλεξαν το δρόμο τους, θα ήθελα να μπορώ να διαλέξω το δικό μου. Είμαι ποδοσφαιριστής".

Ζήτησε δεύτερη ευκαιρία και την πήρε

Αρχικά, αφέθηκε ελεύθερος με πολύ αυστηρούς όρους. Έπρεπε να παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τρεις φορές την εβδομάδα, να μην βγαίνει από το σπίτι της οικογενείας του μετά τις 20.00 και έως τις 06.00, του απαγορεύτηκε η είσοδος στο προάστιο του Bankstown και παρέδωσε το διαβατήριο του. Του επέτρεπαν να βγει από τα σύνορα, μόνο για τα παιχνίδια της εθνικής και κάθε φορά έπρεπε να καταβάλει ένα μεγάλο ποσό, για να του επιστρέφουν το σχετικό έγγραφο -τον οποίο επέστρεφε στις αρχές, μόλις πατούσε ξανά επί των εδαφών της γενέτειρας του. Το δικαστήριο είχε οριστεί για τον Φεβρουάριο του 2011.

Ένας από τους λόγους που έκαναν πολύ πιο αυστηρή την τιμωρία του, ήταν το γεγονός ότι είχε εμπλακεί και σε επίθεση-που αφορούσε τη χρήση μαχαιριών-, στις 15 Αυγούστου του ίδιου έτους, σε πάρκινγκ του Auburn. Τα θύματα είχαν δεχθεί χτυπήματα στο κεφάλι, τον κορμό και τα πόδια. Οι ίδιοι ήταν που δέχθηκαν και τα χτυπήματα της 18ης Νοεμβρίου, οπότε τους αφαιρέθηκαν τα πορτοφόλια και τα κινητά. Σύμφωνα τώρα, με μάρτυρες την επομένη της επίθεσης ο Bulut εντόπισε έναν εκ των θυμάτων έξω από club στην George Street του Syndey, αλλά δεν πρόλαβε να κάνει κάτι.

Μετά τη σύλληψη του και τη σύνδεση του με την MBM, του απαγορεύτηκε να φύγει από τη χώρα για να συνεχίσει την καριέρα του στην Τσεχία, δικαίωμα που απέκτησε ξανά τον Φεβρουάριο του 2011. Πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο, για να ενσωματωθεί στην FK Mlada Boleslav, το τηλεοπτικό δίκτυο SBS εξασφάλισε αποκλειστική συνέντευξη. Σε αυτή ομολόγησε ότι η περίοδος που είχε προηγηθεί ήταν πολύ δύσκολη " προκάλεσε τεράστιο άγχος και πίεση σε εμένα, αλλά και την οικογένεια μου, μαζί και σε όσους πίστεψαν σε εμένα". Ένιωθε πως κάποιες αποφάσεις που πήρε απογοήτευσαν τους δικούς του ανθρώπους; " Φυσικά. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα μπορέσω να τα αφήσω πίσω μου. Δεν μπορώ να γυρίσω πίσω το χρόνο, αλλά στόχος μου είναι να ξεχάσω ό,τι έγινε και να επικεντρώσω σε αυτά που έρχονται".

έμαθα πολλά. Ένα από τα πράγματα που με ενδιαφέρουν, είναι να διδάξω αυτά που αποκόμισα σε άλλους ανθρώπους, σε άλλα παιδιά. Να εξηγήσω πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα, τις δυσκολίες που συνάντησα όπως μεγάλωνα και πώς μπορούν να γίνουν δυνατοί, στο μυαλό ώστε να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις". Τόνισε ότι "όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Θέλω να κάνω ξανά υπερήφανους τους ανθρώπους μου". Όταν παρουσιάστηκε ενώπιον του δικαστή που θα αποφάσιζε για το μέλλον του, φόρεσε ένα φούτερ... που είχε ένα όπλο. Τι ακριβώς σκεφτόταν; "Για την ακρίβεια, δεν πήγα με αυτήν την μπλούζα στο δικαστήριο. Φορούσα ένα πολύχρωμο T-shirt. Όταν τελείωσα με την κατάθεση μου, βγήκα έξω και κρύωνα. Είπα στη μητέρα μου να μου φέρει κάτι να βάλω. Τα media το παρουσίασαν λες και μπήκα με αυτό το φούτερ στο δικαστήριο. Αντιλαμβάνομαι ότι έδειχνε πολύ άσχημη η εικόνα, αλλά κάποιες φορές δεν είναι όλα όπως δείχνουν". Αυτό έμενε να αποδειχθεί στην πορεία. Μια φορά, τη δεύτερη ευκαιρία την είχε πάρει.

Η FK Miada Boleslav συγκάλεσε σύσκεψη για να αποφασίσει για το μέλλον του. Οι διοικούντες εστίασαν στο ότι δεν είχε επιστρέψει κοντά τους, μετά το AFC. Αλλά δεν σας είπαμε πώς βρέθηκε ευθύς εξ αρχής στην Τσεχία; " Με είχε πλησιάσει ο μεγάλος προπονητής, Vita, ο οποίος δουλεύει για την Sydney FC -τότε πρωταθλήτρια της χώρας μας. Με σύστησε σε ατζέντηδες και αυτοί με τη σειράς τους με πρότειναν στην FK Mlada". Τον υπέβαλαν σε δοκιμαστικά, για κάποιους μήνες και μετά τον έκλεισαν. Οι ρεπόρτερ τον είχαν ρωτήσει ποιο ήταν το ιδανικό μέλλον για εκείνον. Εξήγησε ότι όνειρο του ήταν " να παίξω σε τουρκική ομάδα, γιατί έχω την υπηκοότητα, ενώ ξέρω και τη γλώσσα. Θα με ενδιέφερε να παίξω στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά η ιδεατή κατάσταση θα είναι να αγωνιστώ στην Τουρκία". Εξυπακούεται πως του ζητήθηκε να εξηγήσει τι σημαίνουν για εκείνον τα tattoos. " Δεν είναι μόδα, είναι εμμονή. Όλη μου η οικογένεια, ο πατέρας μου και τα αδέλφια μου, έχουν άπειρα tattoos".

Εργάστηκε στην Τσεχία έως το καλοκαίρι του 2013, οπότε πλησίασε στο όνειρο του: να παίξει ποδόσφαιρο στην Τουρκία. Πέρασε από δοκιμαστικά της Akhisar Belediyespor, έπεισε και υπέγραψε τον Ιανουάριο του 2013. Όχι μόνο για το υπόλοιπο της αγωνιστικής περιόδου, αλλά για τρεισήμισι χρόνια. Ακόμα δεν είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία έκδοσης διαβατηρίου, αλλά ήλπιζε πως σύντομα θα φτάσει στο τέλος της. Διάλεξε το Νο99 και έκανε την πρώτη εμφάνιση, στις 21/1 του 2013 εναντίον της Eskişehirspor -αντικατέστησε τον Ahmet Cebe, στο 77'. Δεν είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής και ίσως για αυτό η Karsiyaka ζήτησε να τον πάρει ως δανεικό, τον Σεπτέμβριο του 2013. Αρχικά, η Akhisar αρνήθηκε το αίτημα, με την ομάδα της Σμύρνης να επιμένει και να δικαιώνεται. Δεν ξεπέρασε τις 10 συμμετοχές και γύρισε εκεί όπου άνηκε για την περίοδο 2014-15. Προφανώς και αυτό που έζησε ουδεμία σχέση είχε με αυτό που ήθελε να ζήσει. Έτσι, όταν τον Ιανουάριο του 2015 οι Western Sydney Wanderers έστειλαν φιρμάνι πως τον θέλουν, ειδοποίησε πως ήταν έτοιμος να επιστρέψει στη χώρα του.

Στο ντεμπούτο του, στις 28/1, σκόραρε δυο φορές (στην ήττα με 4-3 από την Sydney FC), για να συνεχίσει να βρίσκει το γκολ, πριν βρει και το δρόμο της επιστροφής στο κρατητήριο. Τι είχε συμβεί; Τον Μάρτιο ενεπλάκη σε τσακωμό, έξω από τα McDonald's στο Auburn. Είχε επιθετική συμπεριφορά, συνελήφθη και βρέθηκε ενώπιον του δικαστή στις 7/4, ενώ είχε περάσει το βράδυ στο κρατητήριο. Ο σύλλογος του δεν έμαθε τα μαντάτα, παρά την τελευταία στιγμή. Εκείνος έχασε ένα ματς (με τη Melbourne City) και επέστρεψε για τον αγώνα με τη Victory, μια εβδομάδα μετά.

Το σωματείο του εξέδωσε ανακοίνωση, όπου όλοι διάβασαν ότι " ο παίκτης βρίσκεται εν μέσω διαδικασίας που αφορά νομικές επισημάνσεις και η ομάδα οφείλει να τις σεβαστεί, εξ ου και δεν θα προβεί σε σχόλιο έως ότου ολοκληρωθεί η έρευνα". Αυτή (η έρευνα) έδειξε ότι καθόταν σε την παρέα του στο ταχυφαγείο, αργά το βράδυ, όταν τους ζητήθηκε να φύγουν, με τους πελάτες... να απειλούν τον μάνατζερ και να του ζητούν να μεταφέρουν τη διαφωνία, έξω από το κατάστημα. Οι κάμερες ασφαλείας ήταν κατατοπιστικές. Εν πάση περιπτώσει, ο Bullut έγινε ήρωας κατά το διάστημα που έπαιξε στους Wanderers, ήταν πιο αποτελεσματικός από ποτέ (σε μια σεζόν που η ομάδα ήταν κακή, έγινε η λαμπρή εξαίρεση) και εύλογα του ζήτησαν την επέκταση της συνεργασίας. Ευχαρίστησε, αλλά δεν πήρε " γιατί ήθελα να παίξω στην Ευρώπη". Μέσω αυτής της οδού, ήθελε να επιστρέψει στην εθνική της Αυστραλίας, αυτή τη φορά στην ανδρική ομάδα. Είχε παίξει σε όλες τις "μικρές" εθνικές, αλλά κλήση από την ανδρών δεν είχε λάβει.

Ο αστικός μύθος θέλει τον πρόεδρο του Ηρακλή, Θεόδωρο Παπαθανασάκη να ήταν εκείνος που εντόπισε τον Bulut και να τον προσδιόρισε ως ανάγκη για τον Ηρακλή, το καλοκαίρι της επιστροφής στην ελίτ των ελληνικών πρωταθλημάτων. Ο ίδιος μύθος θέλει τον προπονητή της ομάδας, Νίκο Παπαδόπουλο να μην ήταν ακριβώς ο μεγαλύτερος φαν του Αυστραλού. Η πραγματικότητα τώρα, θέλει να υπήρξε μια καθυστέρηση στην ολοκλήρωση αυτής της κίνησης και η αιτία ήταν ο χαρακτήρας που φημολογείτο ότι είχε ο 23χρονος επιθετικός . Επίσης πραγματικότητα είναι ότι ανακοινώθηκε στις 26/9 , ενώ είχε πρωτοσυνδεθεί με την ομάδα της Θεσσαλονίκης, στα μέσα του Ιουνίου.