Το Champions League μπήκε στη ζωή μας από το 1992 και μετά προκειμένου να κάνει ακόμα πιο μαγικές τις βραδιές των ποδοσφαιρόφιλων και μέσα σε μία διαδρομή 28 ετών μας έχει χαρίσει τα πάντα: απίστευτα γκολ, μοναδικό θέαμα, πλούσιες συγκινήσεις, θρυλικές ομάδες και αμέτρητους λαμπρούς πρωταγωνιστές.

Ακόμα όμως και μέσα από αυτή την αφάν γκατέ των ομάδων που έγραψαν χρυσές σελίδες δόξας στο πάλαι ποτέ Κύπελλο Πρωταθλητριών, υπήρχαν κάποιες που βγήκαν ακόμα πιο ψηλά στον αφρό, καταφέρνοντας να καθηλώσουν όχι μόνο τους αντιπάλους τους, αλλά και το φίλαθλο κοινό με το αλάνθαστο κριτήριό του, με τη μπάλα που έπαιξαν και την συνεισφορά τους ώστε το άθλημα να ανέβει επίπεδο.

Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που το Sport24.gr σε συνεργασία με το NIVEA MEN αποφάσισε να θέσει το ερώτημα: Ποια είναι η καλύτερη ομάδα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και μετά. Ερώτηση που πιθανόν να τριβέλιζε το μυαλό πάρα πολλών για δεκαετίες, με αποτέλεσμα η συμμετοχή να είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή και να αναδείξει μία μεγάλη νικήτρια ή καλύτερα θριαμβεύτρια: τη Μπαρτσελόνα του 2011!

ΠΟΙΑ ΟΜΑΔΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΘΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ

Πώς όμως έφτασε στο σημείο η ΟΜΑΔΑ (με όλα τα γράμματα κεφαλαία παρακαλώ) του Πεπ Γκουαρδιόλα να "σκουπίσει" κάθε αντίπαλο που βρήκε στο διάβα της και να φτάσει μέχρι τον μεγάλο τελικό όπου κλήθηκε να κοντραριστεί με τη νεότερη έκδοσή της;

Στη φάση των "32" της ψηφοφορίας απέκλεισε την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια του 2004 (είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά όπου αποκλείστηκε από τη μετέπειτα κάτοχο του τρόπαίου, την Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο), ενώ στους "16" πήρε το εισιτήριο για τα προημιτελικά έχοντας απέναντι την Μίλαν του 2003, που πήρε το τρόπαιο στον ιταλικό εμφύλιο με την Γιουβέντους.

Και αν τα δύο πρώτα εμπόδια ήταν σχετικά χαμηλά για αυτό το τρομερό σύνολο που δίδαξε ποδόσφαιρο εντός και εκτός ισπανικής επικράτειας, δεν ισχύει το ίδιο και για τους δύο επόμενους αντιπάλους της. Στη φάση των "8" βγήκε νικήτρια από τη μονομαχία με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του 2008, που με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο και τον Κριστιάνο Ρονάλντο στο χορτάρι έραψε το τρίτο αστέρι στην ιστορία του "κόκκινων διαβόλων" επικρατώντας στον "αγγλικό τελικό" της Τσέλσι ενώ στα ημιτελικά έριξε στο καναβάτσο μία τέλεια μηχανή κατάκτησης τίτλων.

Η ΜΟΝΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ

Η Ρεάλ Μαδρίτης της τριετίας 2016-2018 ήταν ο ορισμός της refuse to lose ομάδας αφού έγινε η πρώτη μετά την Μπάγερν της τριετίας 1974-76 με τρεις σερί κατακτήσεις στο θεσμό, ωστόσο οι μπλαουγκράνα του 2011 άγγιξαν την ποδοσφαιρική τελειότητα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επιβραβευτούν με το εισιτήριο για τον τελικό των τελικών.

Εκεί τους περίμενε όχι απλά μία εξαιρετική ομάδα αλλά ο ίδιος ο εαυτός τους σε πιο σύγχρονη βερσιόν! Η Μπαρτσελόνα του 2015, η οποία με τον Λουίς Ενρίκε στον πάγκο της, έκανε φίλους και εχθρους να υποκλιθούν στο μεγαλείο της.

Δεν θα μπορούσαμε ωστόσο, να μην σταθούμε - λίγο ακόμα - στη Ρεάλ της τριετίας 2016-2018. Δεν γινόταν να χωρίσουμε τις ομάδες της Ρεάλ που πέτυχαν αυτό που έμοιαζε αδύνατο, να πάρουν δηλαδή τρία συνεχόμενα Champions League. Ο προπονητής ήταν ίδιος, το ρόστερ είχε ελάχιστες αλλαγές, στην ουσία μιλάμε για την ίδια ομάδα που πέτυχε ένα ανεπανάληπτο three-peat. Ενας προπονητής που έκανε αριστουργηματική διαχείριση του ρόστερ, ένας Ρονάλντο-αρχηγός και μια Ρεάλ που πετούσε φωτιές και τρόμαζε κάθε αντίπαλο. Αυτή η Ρεάλ ήταν η ομάδα που κατάφερε να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά στην μεγάλη ψηφοφορία του Sport24.gr και του NIVEA MEN και να γίνει το τελευταίο εμπόδιο που πέρασε η Μπαρτσελόνα για να φτάσει στον τελικό. Με δύο εκπροσωπήσεις.

Η MSN ΕΧΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΣΙ-ΒΙΓΙΑ-ΠΕΔΡΟ

Επιστροφή, λοιπόν, στη νικήτρια. Μία ομάδα που συνδύασε την κατάκτηση του Champions League (3-1 στον τελικό του Βερολίνου την Γιουβέντους) με το εγχώριο νταμπλ και που πήρε συνολικά πέντε τίτλους μέσα στο 2019, μία ομάδα που έκλεισε εκείνη τη σεζόν με 180 γκολ στο ενεργητικό της, μία ομάδα που διέθετε μία από τις φονικότερες επιθετικές τριπλέτες στην ιστορία της ασπρόμαυρης στρογγυλής Θεάς, με τους Μέσι-Σουάρες-Νεϊμάρ (τους αποκαλούμενους MSN) να έχουν και οι τρεις μαζί 137 τέρματα!

Και όμως. Ενώ το αντίπαλο δέος φάνταζε πανίσχυρο και επιβλητικό, η "Μπάρτσα" του 2011 έχει τέτοια δυναμική που έκανε επίδειξη δύναμης στην ψηφοφορία του Sport24.gr και του NIVEA MEN συγκεντρώνοντας το 69,76% των ψήφων έναντι 30,24% της καταλανικής μηχανής του 2015.

Τι παραπάνω είχε η Μπαρτσελόνα του 2011 σε σχέση με τη μεταγενέστερη έκδοσή της; Καταρχήν τον Πεπ Γκουαρδιόλα, που στην τρίτη και προτελευταία σεζόν του στον πάγκο της είχε μετατρέψει το περίφημο tiki-taka όχι απλά σε... επιστήμη, αλλά σε έργο τέχνης, σε ένα σπάνιο κομψοτέχνημα, με την ομάδα του να παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο και να ελέγχει τα ματς μέσω τόσο υψηλού ποσοστού κατοχής μπάλας που άφηνε ψίχουλα στον αντίπαλο, και η οποία δεν είχε την ανάγκη να περιμένει να βρει κενούς χώρους για να οργιάσει.

ΧΑΡΜΑ ΕΙΔΕΣΘΑΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΣΑΒΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΝΙΕΣΤΑ

Διέθετε επίσης τον μαέστρο της μεσαίας γραμμής Τσάβι σε σούπερ ενεργό ρόλο, με μέσο όρο πάνω από 100 επιτυχημένες πάσες ανά παιχνίδι, τον Αντρές Ινιέστα ως alter ego του στον άξονα, τα ακραία μπακ Ντάνι Άλβες και Ερίκ Αμπιντάλ να συμμετέχουν και αυτοί στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και τους Βίγια και Πέδρο όχι μόνο να συμπληρώνουν ιδανικά τον Μέσι στην επίθεση αλλά και να βγάζουν τα συκώτια των αντίπαλων αμυντικών με τη συνεχή πίεση πάνω στη μπάλα.

Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, βλέποντας την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να χάνει πεντακάθαρα με 3-1 στον τελικό του Γουέμπλεϊ στις 28 Μαΐου 2011, χαρακτήρισε την Μπαρτσελόνα εκείνης της σεζόν ως την καλύτερη ομάδα που είχε αντιμετωπίσει ποτέ στην προπονητική του καριέρα και μάλλον είχε δίκιο.

Όταν παρατάσσεσαι άλλωστε με Βαλντές, Άλβες, Πικέ, Μαστσεράνο/Πουγιόλ, Αμπιντάλ, Τσάβι, Μπουσκέτς, Ινιέστα, Μέσι, Βίγια και Πέδρο (η συνηθέστερη μπλαουγκράνα ενδεκάδα για τη σεζόν 2010-11) και έχεις στον πάγκο τον χρυσοδάχτυλο Πεπ Γκουαρδιόλα δεν γράφεις ιστορία μόνο στο χορτάρι αλλά και στη μεγάλη ψηφοφορία του Sport24.gr και του NIVEA MEN.

Για να στείλεις το μήνυμα σε όλους πως το επιθετικό ποδόσφαιρο αφήνει ανεξίτηλο το σημάδι του στο μυαλό, στην καρδιά και στην ψυχή του φίλαθλου κοινού σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη.

Photo Credits: AP Photo/Matt Dunham