Η επιστροφή στην ενεργό δράση ύστερα από απουσία περίπου έξι μηνών, κατεγράφη στις 23 του περασμένου Σεπτέμβρη και ήταν αρκούντως ελπιδοφόρα. Εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο για να αγωνιστεί στα τελευταία 24 λεπτά (συμπεριλαμβανομένων των καθυστερήσεων) του αγώνα της Τούμπας απέναντι στον ΠΑΟΚ και έσπρωξε την ΑΕΚ σε ένα επιθετικό κρεσέντο εμπλουτισμένο με σημαντικές χαμένες ευκαιρίες. Με περισσότερη τύχη θα είχε φέρει ανάποδα τον αγώνα, όμως δεν την είχε.

Έκτοτε η απόδοση του Μάνταλου άρχισε να παίρνει την κατιούσα. Και όπως έχει δείξει η ιστορία των τελευταίων 15 μηνών, όταν ο διεθνής μέσος δεν αποδίδει στα συνήθη στάνταρ του, η ΑΕΚ ξεχαρβαλώνεται οργανωτικά και δημιουργικά. Εξηγήσεις όμως υπάρχουν για όποιον επιθυμεί να αναγνώσει και την πραγματικότητα. Όχι τίποτε άλλο, το τελευταίο διάστημα παρατηρείται «πέσιμο» στον ποδοσφαιριστή μέσω των Social Media. Λες και ο Μάνταλος ξέχασε το ποδόσφαιρο, δεν θέλει να είναι καλός ή σταμάτησε να δουλεύει σωστά στις προπονήσεις. Ας λάβουν λοιπόν υπόψιν τους και τα ακόλουθα:

Ερχομός από τραυματισμό: Για κάθε ποδοσφαιριστή που επιστρέφει από πολύμηνη απουσία, η εύρεση ρυθμού συνιστά ζητούμενο με υψηλό βαθμό δυσκολίας. Η δυναμική επιστροφή με τον ΠΑΟΚ ήταν ένα σημάδι ενθαρρυντικό, ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Το σώμα και ο οργανισμός θέλουν το χρόνο τους για να εξοικειωθούν εκ νέου σε συνθήκες συνεχόμενων αγώνων και πολλών αγωνιστικών λεπτών. Η κούραση έρχεται πιο γρήγορα όταν δεν έχεις κάνει προετοιμασία και τη σωματική ακολουθεί η πνευματική που με τη σειρά της φέρνει και τα λάθη.

Συνεχής εναλλαγή ρόλων: Δεν έχει μπει καλά καλά ο Δεκέμβρης και ο Μάνταλος έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε τέσσερις διαφορετικές θέσεις. Σε εκείνη όμως που του ταιριάζει καλύτερα, αυτή δηλαδή του επιτελικού μέσου, δεν έχει κάνει περισσότερα από δύο συνεχόμενα ματς! Ο Δέλλας τον χρησιμοποίησε ως δεύτερο αμυντικό μέσο, ο Μανωλάς τον τοποθέτησε στο αριστερό φτερό της μεσαίας και τώρα ο Πογέτ του ζητεί να ανταποκριθεί ως εσωτερικός μέσος.

Πέραν του ότι ο Μάνταλος δεν αισθάνεται το ίδιο βολικά όπως όταν αγωνίζεται ως 10αρι, η διαρκής διαφοροποίηση των ζητουμένων από εκείνον, είναι λογικό να τον έχει μπλοκάρει, αν όχι μπερδέψει. Ο νέος προπονητής προσπαθεί να χωρέσει ότι καλύτερο διαθέτει σε ποιότητα (δηλαδή να παίζουν μαζί Μπουονανότε, Μπαρμπόζα, Μάνταλος και Βάργκας όταν επιστρέψει), όμως εδώ προκύπτει και το εξής κόστος:

Η συνύπαρξή τους προϋποθέτει την αποκόλληση του Μάνταλου από τη φυσική θέση του. Μόνο ως εύκολη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η προσαρμογή ενός ιδιαίτερα ταλαντούχου παίκτη σε κάτι που μέσα του θεωρεί ότι δεν του ταιριάζει απόλυτα. Όταν ξέρεις ότι μπορείς να προσφέρει αρκετά περισσότερο σε έναν συγκεκριμένο χώρο, μέσα σου παλεύεις για να συνηθίσεις σε κάτι που σε περιορίζει.

Αναζήτηση συνεργασιών: Ασφαλώς και δεν υπόκειται μόνον ο Μάνταλος τις συνέπειες των ανορθογραφιών του καλοκαιρινού μεταγραφικού σχεδιασμού. Τα ίδια και χειρότερα έχει τραβήξει ο Μπουονανότε, από εδώ και από εκεί μεταφέρεται επίσης ο Μπαρμπόζα, ενώ και ο Βάργκας έχει αγωνιστεί σε τρεις διαφορετικές θέσεις. Κάπου είναι και λογικό να χάνονται μεταξύ τους στην προσπάθεια να βρουν την κατάλληλη χημεία μέσα από διαρκείς εναλλαγές ρόλων.

Για τον Μάνταλο όμως που είναι ο ιθύνων νους αυτής της ομάδας, είναι ακόμα πιο δύσκολη η προσαρμογή διότι είναι σαφώς μεγαλύτερες και οι απαιτήσεις που προκύπτουν για εκείνον στο να παράξει η ΑΕΚ άρτιο και επιθετικό ποδόσφαιρο. Χαμένος στη μετάφραση των συνεχόμενων διαφοροποιήσεων, ο διεθνής μέσος ψάχνει να βρει τον καλό εαυτό και το ρόλο του στην ομάδα. Χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια και το ξέρει. Θα ανταποκριθεί και σε αυτό.