AEK: Πόσα αλλάζει μια διάταξη
Για πολλούς είναι απλά μια αλλαγή διάταξης στο γήπεδο. Στην πραγματικότητα ωστόσο, κρύβονται πολλά πίσω από αυτήν. Το Sport24.gr αναλύει το πως μπορεί το 3-5-2 να επηρεάσει συνολικά και πολυεπίπεδα τον οργανισμό της ομάδας.
Με την αλλαγή της διάταξης ( εφαρμογή του «3-5-2»), μιας επιλογής που μπορεί να αποδειχθεί πολυεπίπεδα στρατηγικής σημασίας (για λόγους που εξηγούνται παρακάτω) ο προπονητής της ΑΕΚ επιδιώκει την αντιστροφή του κλίματος, βασιζόμενος σε τρεις άξονες:
α) Κατάλληλη αξιοποίηση του υπάρχοντος υλικού
β) Πειστικές - επαγγελματικές νίκες μέσω ομαδικής προσπάθειας και συνολικής απόδοσης
γ) Αντιστροφή του κλίματος στα αποδυτήρια με σκοπό να νιώσουν ξανά χαρούμενοι οι ποδοσφαιριστές
Η διαμόρφωση του ρόστερ το περασμένο καλοκαίρι, είναι πλέον φανερό ότι επί της ουσίας ακύρωσε τις όποιες σκέψεις και προσπάθειες να παίξει η ομάδα από τα πλάγια, δίχως να διαθέτει αληθινούς wingers.
Προϊόντος του χρόνου και υπό την πίεση των απαιτητικών αγώνων του Champions League, ο Ουζουνίδης εγκλωβίστηκε σε μια διάταξη μη αποδοτική και διόλου θελκτική στο μάτι, χρησιμοποιώντας ποδοσφαιριστές οι οποίοι δεν μπορούσαν να αποδώσουν και να ανταποκριθούν στις θέσεις που τους τοποθετούσε (Μάνταλος, Κλωναρίδης, Μπογέ, Γκάλο - εξαίρεση ο Μπακασέτας).
Μέσω αυτής της επιλογής, παραγκωνίστηκαν, μάλλον αδικαιολογήτως, κάποιοι που ενδεχομένως θα μπορούσαν να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στο συγκεκριμένα σύστημα (Αλμπάνης άμα τη επιστροφή του και Γιαννιώτας).
Συγκεκριμένοι παίκτες (Μάνταλος, Λιβάγια, το τελευταίο διάστημα και μέχρι το ματς με τον ΠΑΣ και ο Μπογέ) με μειωμένη για μεγάλο διάστημα απόδοση, δεν έβγαιναν από την 11αδα, ενώ άλλοι (Γκάλο, Κλωναρίδης), αγωνιζόμενοι σε «ξένες» για εκείνους θέσεις, αδυνατούσαν να βρουν ρυθμό και να αποδώσουν. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένα άβολο για τον προπονητή κλίμα στα αποδυτήρια.
ΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΠΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΚΟΥΚΟΥΛΩΝΕΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
Η αλλαγή της διάταξης μέσω της εφαρμογής του «3-5-2», δίνει τη δυνατότητα για ένα συνολικό ξεκαθάρισμα του πλάνου για την ομάδα. Ποδοσφαιριστές που θα αγωνίζονται στις πιο ταιριαστές σε εκείνους θέσεις, θα επιδείξουν περισσότερη διάθεση και θα πιάσουν πολύ πιο κοντινή στην πραγματική αξία τους, απόδοση.
Μέσω λοιπόν αυτής της τακτικής διαφοροποίησης, ο προπονητής θα έχει αρχικώς τη δυνατότητα να αντιστρέψει το βαρύ κλίμα γύρω του, «οικοδομώντας» εμπιστοσύνη με ορίζοντα την επόμενη σεζόν, αυτή άλλωστε είναι πλέον και η βασική επιδίωξη του υπάρχοντος τεχνικού τιμ.
Παράλληλα, το αρμόδιο μεταγραφικό επιτελείο με την παροιμιώδη «δυσκοιλιότητα» να βρει έναν εξτρέμ της προκοπής, αποτυγχάνοντας όπως όλα δείχνουν για τρίτη συνεχή μεταγραφική περίοδο, διευκολύνεται για τις όποιες προσθήκες θα χρειαστεί να γίνουν μελλοντικά, καθώς για το «3-5-2», η ομάδα είναι καλυμμένη μέχρι το καλοκαίρι χωρίς ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, ενώ η διοίκηση αποκτά ελπίδες να της βγει το «στοίχημα» με τον συγκεκριμένο προπονητή.
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΑΕΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ
Στο αγωνιστικό σκέλος, ένα σύστημα τριών αμυντικών, δύο φουλ μπακ, ενός αμυντικούς μέσου, δύο εσωτερικών χαφ και δύο επιθετικών, μπορεί να καταστεί ακόμα πιο επιθετικό, αντικαθιστώντας τον έναν εκ των δύο μέσων με ένα «10αρι» και μετατρέποντας το «3-5-2» σε «3-4-3».
Για τις δύο αυτές διατάξεις, η ΑΕΚ διαθέτει τρία ενεργά στόπερ (Τσιγκρίνσκι, Τσόσιτς, Οικονόμου), έναν που ψάχνει τη θέση του στην ιεραρχία (Σβάρνας) κι έναν κατ' ανάγκη κεντρικό αμυντικό (Μπακάκης) που όμως ανταποκρίνεται καλά. Θα μεγαλώσει η πληθώρα λύσεων, εφόσον υπάρξει ανατροπή με τον Λαμπρόπουλο.
Για τη δεξιά πλευρά, υπάρχουν οι επιλογές των Γκάλο και Μπακάκη, ενώ το καλοκαίρι θα προστεθεί η επιλογή του Βασιλαντωνόπουλου, ο οποίος διαγράφει ακόμα μια καλή σεζόν παίζοντας πολλές φορές στη Λαμία όλη την πτέρυγα. Στα αριστερά, ο σχεδόν μόνιμα φορμαρισμένος Χουλτ και ο σύντομα επανακάμψας Λόπες (που λογικά θα προλάβει και κάμποσα ματς της τρέχουσας σεζόν), παρέχουν την απαραίτητη ασφάλεια.
Βάσει της συγκεκριμένης διάταξης, οι Αλεφ (πρωτίστως) και Μοράν (δευτερευόντως, όποτε χρειαστεί να δώσει ανάσες και βοήθειες) θα είναι πιο χρήσιμοι, ενώ αν εν τέλει επιτευχθεί η ανατροπή στην υπόθεση Σιμόες, θα υπάρξει πληρότητα.
Παράλληλα, οι Κρστίτσιτς και Γαλανόπουλος, είναι απόλυτα ταιριαστοί σε αυτή τη διάταξη, για περισσότερες από μία θέσεις, είτε ως εσωτερικοί, είτε ως 6αρια αν προπονητής επιλέξει να παίξει με «10αρι» και έναν εσωτερικό χαφ με περισσότερες επιθετικές αρετές (Μπακασέτας). Επομένως, αν δεν τα βρει με τον Σιμόες, η ΑΕΚ μπορεί κάλλιστα να μεταφέρει και αυτή την υπόθεση (του αντικαταστάτη του) για το ερχόμενο καλοκαίρι.
Όταν ο προπονητής θα αποφασίζει να παίξει με «10αρι», ο Μάνταλος θα έχει τη θέση, σε διαφορετική περίπτωση δεν θα χρειάζεται να καταφύγει σε τέτοια επιλογή, καθώς ο επόμενος ταιριαστός σε τέτοιο ρόλο είναι ο νεαρός Μπότος. Στη θέση του δεύτερου επιθετικού, πέραν του μόνιμου Λιβάγια, μπορούν να αξιοποιηθούν και οι Κλωναρίδης, Μπακασέτας, Μπογέ, Αλμπάνης, ενώ για την κορυφή τη επίθεσης υπάρχουν οι Πόνσε και Γιακουμάκης, που όμως επαρκούν μέχρι το καλοκαίρι.
Ο μοναδικός (συμπεριλαμβανομένων και των δύο κομμένων) παίκτης της ΑΕΚ που δεν ευνοείται καθόλου από αυτή τη διάταξη, είναι ο Γιαννιώτας, γεγονός το οποίο καθιστά επισφαλή τη θέση του στην ομάδα. Βέβαια είναι εμφανές εδώ και καιρό, ότι ο Ουζουνίδης ούτως ή άλλως, δεν βασιζόταν σε εκείνον.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΖΑΡΙΑ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ
Μεταφερόμαστε στο θέμα του προπονητή. Η αλλαγή αυτή στη διάταξη, αποτελεί το τελευταίο μεγάλο χαρτί του Ουζουνίδη. Η επιλογή του αποτέλεσε προσωπική απόφαση του Δημήτρη Μελισσανίδη, ευελπιστώντας στο «χτίσιμο» μιας ομάδας με ελληνικό κορμό, η οποία θα αποδίδει επιθετικό - παραγωγικό ποδόσφαιρο, ένα στοίχημα αξιοποίησης σε υψηλό επίπεδο του (κατά πολλούς) εκ των κορυφαίων εγχώριας «παραγωγής» τεχνικού, για πρώτη φορά στο ποδόσφαιρό μας, μετά την περίοδο του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα στον Παναθηναϊκό.
Όλοι θα ήθελαν να ευδοκιμήσει αυτή η προσπάθεια, να στεφθεί από επιτυχία. Ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας (περισσότερο από όλους), ο κόσμος, ακόμα και αντίπαλοι έλληνες προπονητές, καθώς έτσι θα άνοιγε ένας δρόμος αξιοποίησής τους από τις μεγάλες ομάδες του εγχώριου ποδοσφαίρου, δείχνοντας ότι το ρίσκο δεν είναι τελικά και τόσο υψηλό, εφόσον υπάρχει η ανάλογη (υπο)στήριξη.
Εξίσου σημαντική είναι επίσης η αλλαγή αυτή στη διάταξη, για τον τεχνικό διευθυντή και το τμήμα σκάουτινγκ της ομάδας. Τους παρέχεται ξανά ο χρόνος για στοχευμένη δουλειά με εξάμηνο ορίζοντα και αποστολή να επιτευχθούν (επιτέλους) οι εδώ και ενάμισι χρόνο διαπιστωμένες αναγκαίες ενισχύσεις. Είναι και για εκείνους (και ειδικά για τον Λυμπερόπουλο) ακόμα μία ευκαιρία (μετά από τόσες και τόσες) να αποδείξουν ότι μπορούν να το κάνουν.
Τέλος, στο διάστημα αυτό, θα δοθεί η δυνατότητα στην ΑΕΚ να αξιολογήσει καλύτερα ποδοσφαιριστές που θα ήθελε η ομάδα να αποκτήσει το καλοκαίρι μέσω πληρωμής οψιόν αγοράς (Μπογέ, Πόνσε, Αλεφ) και να εξάγει συμπέρασμα πάνω στο συγκεκριμένο κομμάτι, αποφασίζοντας αν είναι όντως μια σωστή στρατηγική η συγκεκριμένη και αν πρέπει να συνεχίσει η ομάδα να στηρίζεται τόσο πολύ σε αυτήν.
Εν κατακλείδι, για την τεχνική ηγεσία της ομάδας, ίσως είναι δυνατόν να αρθεί ο όποιος ενδοιασμός σχετικά με την αποτελεσματικότητα του καλοκαιρινού στοιχήματος, στοχεύοντας με την αλλαγή του συστήματος στην όσο το δυνατόν καλύτερη θωράκιση του συγκεκριμένου πλάνου το ερχόμενο καλοκαίρι, μέσω στοχευμένων κινήσεων.
Αφαιρώντας έτσι και τις δικαιολογίες από τεχνικό διευθυντή και προπονητή σχετικά με την ενίσχυση βάσει των ισχυόντων οικονομικών δεδομένων σε συνάρτηση με τη δική τους αποτελεσματικότητα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
