Το Sport24.gr παρουσιάζει το πορτραίτο του Μάριο Κέμπες, ενός από τους σημαντικότερους παίκτες στην ποδοσφαιρική ιστορία της Αργεντινής.

Δείτε σε φωτογραφίες και βίντεο την καριέρα του «matador», του επιθετικού που σφράγισε με την παρουσία του την «αλμπισελέστε» και τη Βαλένθια.

Ο Μάριο Κέμπες υπήρξε μια τεράστια ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Μπορεί να μην έφτασε στο επίπεδο των «γιγάντων», όπως ο Μαραντόνα, ο Πελέ, ο Κρόιφ και ο Ντι Στέφανο, όμως βρίσκεται εκεί κοντά, ένα σκαλοπάτι πιο κάτω. Προφανώς ανήκει σε μια γενιά την οποία οι νεώτεροι δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν και το γεγονός ότι στην Ευρώπη αγωνίστηκε κυρίως στη Βαλένθια και όχι σε κάποια από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες, είναι μάλλον και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο δεν είχε ποτέ την αναγνώριση που του άξιζε.

1. Η ομάδα της Instituto Atlético Central Córdoba που κέρδισε την Liga Cordobesa του 1972. Μπροστά δεξιά ο Αρντίλες, μπροστά τρίτος από δεξιά ο Κέμπες.

Μετριόφρων και πάντα χαμηλών τόνων σε όλη την καριέρα του, δεν «βοήθησε» και ο ίδιος στο να πρωταγωνιστήσει έξω από τα γήπεδα. Ο Σέσαρ Λουίς Μενότι, προπονητής του στο Μουντιάλ του 1978, προλογίζοντας τη βιογραφία του Κέμπες, γράφει χαρακτηριστικά: «Θυμάμαι ότι μέσα στην τρέλα των πανηγυρισμών για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με πλησίασε ο Μάριο και μου είπε: Ευχαριστώ που με καλέσατε Σέσαρ. Όλο αυτό το χρωστάω σε σας. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν αυτός ευγνώμων σε μένα!».

2. Η ομάδα της Instituto Atlético Central Córdoba το 1973. Πίσω, από αριστερά: Περιότ, Ολμέδο, Καρβάγιο, Ανέγι, Μοντόγια, Μογιάνο. Μπροστά, από αριστερά: Σαλδάνο, Αρντίλες, Κέμπες, Μπελτράν, Γουίλινγκτον.

Ο Μάριο Κέμπες είναι ο παίκτης που οριοθέτησε ένα πριν και ένα μετά στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο. Και ένας ακόμα λόγος για τον οποίο «ξεθώριασε» στην πορεία του χρόνου η προσφορά του, είναι ότι «διάδοχός» του υπήρξε ο Μαραντόνα, ο οποίος έλαμψε όχι μόνο στην Αργεντινή, αλλά έγινε σημείο αναφοράς στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Οι δυο τους συνυπήρξαν στην «αλμπισελέστε», δεν αγωνίστηκαν παρέα στο Μουντιάλ του ’78, αφού ο Ντιέγο αποκλείστηκε τελικά από τον Μενότι, όμως έπαιξαν μαζί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας το 1982.

3. Ο Μάριο Κέμπες με τη φανέλα της Ροσάριο Σεντράλ (1975).

Επίσης τη σεζόν 1981/82 βρέθηκαν αντίπαλοι σε 5 «clásicos» ανάμεσα στην Μπόκα και τη Ρίβερ. Εκεί ο Μαραντόνα σημείωσε συνολικά πέντε γκολ έναντι τριών του Κέμπες, όμως ο τελευταίος πέτυχε μια νίκη περισσότερη. Οι σχέσεις τους ήταν πάντοτε οι καλύτερες, ήταν φανερή η χημεία ανάμεσά τους. Ο Ντιέγο σεβόταν τον προκάτοχό του που ήταν είδωλο σε μια χώρα, η οποία ζούσε και ανέπνεε για το ποδόσφαιρο. Διηγείται ο Κέμπες στην αυτοβιογραφία του, ότι λίγες μέρες μετά τη μεταγραφή του στη Ρίβερ Πλέιτ, ήρθε ο Μαραντόνα από το ξενοδοχείο του, τον πήρε μαζί με την οικογένειά του και τους πήγε στο σπίτι του για να τους κάνει το τραπέζι.

4. Ο Μάριο Κέμπες έφτασε το καλοκαίρι του 1976 στη Βαλένθια.

Ο Μάριο Αλμπέρτο Κέμπες γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1954 στην Bell Ville, μια μικρή πόλη στην επαρχία της Κόρδοβα, στην Αργεντινή. Ξεκίνησε επαγγελματικά το ποδόσφαιρο πριν 40 χρόνια, το 1973 και όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του, έκανε μια προσπάθεια να ασχοληθεί με την προπονητική, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Οι επιλογές του ήταν μάλλον απίθανες, αφού εργάστηκε στην Αλβανία, την Ινδονησία, τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία! Όταν κατάλαβε πως δεν του ταίριαζε το επάγγελμα, στράφηκε στη δημοσιογραφία και σήμερα είναι σχολιαστής και αναλυτής ποδοσφαίρου στο γνωστό μας ESPN.

5. Η ομάδα της Βαλένθια που κέρδισε τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου της σεζόν 1978/79 στο «Βιθέντε Καλντερόν». Ο Κέμπες είναι τελευταίος δεξιά (30/6/1979).

Πριν από όλα αυτά βέβαια, μεσολάβησαν 19 χρόνια επαγγελματικής καριέρας, στη διάρκεια της οποίας πέρασε από 9 ομάδες: 3 στην Αργεντινή (Instituto, Rosario Central και River Plate), 5 στην Ευρώπη (Valencia & Hércules στην Ισπανία, First Vienna, SKN St. Poelten & Kremser SC στην Αυστρία) και μια στη Χιλή, την «Arturo Fernández Vial», δεύτερης κατηγορίας, στην οποία κρέμασε οριστικά τα παπούτσια του. Σε 591 επίσημα παιχνίδια σημείωσε 327 γκολ. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και τα 20 που πέτυχε στις 43 συμμετοχές του με την Εθνική Αργεντινής, με την οποία πήρε μέρος σε 3 Μουντιάλ, του ’74, του ’78 και του ’82.

6. Στιγμιότυπο από τον τελικό του Copa del Rey 1978/79 ανάμεσα στη Ρεάλ και τη Βαλένθια. Οι «νυχτερίδες» κέρδισαν 2-0 με ισάριθμα γκολ του Κέμπες, ο οποίος διεκδικεί εδώ μια κεφαλιά (30/6/1979).

Τα 6 από αυτά, ο Κέμπες τα πέτυχε στο Μουντιάλ του 1978, όπου εκτός από Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ανακηρύχθηκε πρώτος σκόρερ και καλύτερος παίκτης του τουρνουά. Είναι σίγουρο ότι θα είχε πάρει και τη Χρυσή Μπάλα εκείνης της χρονιάς, αλλά τότε το «France Football» βράβευε μόνο παίκτες που είχαν γεννηθεί στην Ευρώπη. Σε συλλογικό επίπεδο τώρα, ο Κέμπες κατέκτησε τρεις τίτλους με τη Βαλένθια (ισπανικό Κύπελλο, Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης και ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ), ανακηρύχθηκε δυο συνεχόμενες σεζόν πρώτος σκόρερ στην Πριμέρα Ντιβισιόν και κέρδισε ένα Πρωτάθλημα στην Αργεντινή με την Ρίβερ και προπονητή τον Ντι Στέφανο.

7. Κέμπες και Μαραντόνα, δυο είδωλα για τους Αργεντίνους.

Ο Μάριο υπήρξε ένας ψηλός, μυώδης επιθετικός, με τάση να παίρνει κιλά, γι’ αυτό και σε όλη του την καριέρα πρόσεχε πάντοτε τη διατροφή του. Σήμα κατατεθέν του ήταν φυσικά τα μακριά μαλλιά του, ενώ ήταν τρομερά δυνατός και ασταμάτητος στις επελάσεις του. Σε μια από αυτές σημείωσε το ένα από τα δυο του γκολ στον τελικό του Μουντιάλ της Αργεντινής απέναντι στην Ολλανδία, ξεπερνώντας τους αμυντικούς για να σουτάρει στον Γιόνγκμπλουντ και στη συνέχεια, αποφεύγοντας τους Σουρμπίρ και Πούρτβλιτ, για να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα με τις τάπες.

8. Τα δυο μεγάλα αστέρια της Βαλένθια τη διετία 1978-80: ο Μάριο Κέμπες μαζί με τον Δυτικογερμανό Ράινερ Μπόνοφ.

Με μια άλλη επέλαση σημείωσε το δεύτερο γκολ στον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου το 1979 απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης στο «Βιθέντε Καλντερόν», ξεπερνώντας τους Ντελ Μπόσκε και Σαν Χοσέ, πριν εκτελέσει τον Γκαρθία Ραμόν. Ο Κέμπες ήταν ένας παίκτης με ταλέντο και ακρίβεια. Ο Πελέ τον έχει περιγράψει ως εξής: «Παίζει σε όλο το γήπεδο. Διαθέτει αυτή την απίστευτη ενέργεια που τον κάνει να αμύνεται τη μια στιγμή και την επόμενη να βρίσκεται στη σωστή θέση για να σκοράρει, σπρωγμένος από αυτή την ακόρεστη όρεξή του για δίχτυα».

9. Η ομάδα της Βαλένθια παρουσιάζει το Κύπελλο Κυπελλούχων της σεζόν 1979/80 (το οποίο κέρδισε στα πέναλτι με αντίπαλο την Άρσεναλ) στο κοινό του «Μεστάγια». Ο Κέμπες είναι μπροστά, τρίτος από αριστερά, ενώ πίσω, δεύτερο από αριστερά, βλέπουμε τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο, προπονητή τότε των «νυχτερίδων» (Μάιος 1980).

Και ήταν αυτή η τρομερή, φυσική του δύναμη που μπήκε στο στόχαστρο του βραζιλιάνικου Τύπου τις παραμονές του αγώνα της «σελεσάο» με την Αργεντινή (Μουντιάλ ’78), με την κατηγορία ότι ο Κέμπες ίσως παίρνει αναβολικά. Την απάντηση την έδωσε όχι κάποιος Αργεντίνος, αλλά ο ίδιος ο Πελέ: «Πού θα καταλήξει το ποδόσφαιρο αν κάθε φορά που έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο της φύσης, το κατηγορούμε ότι χαπακώνεται;». Δεν ήταν όμως μόνο η δύναμη που χαρακτήριζε τον Κέμπες, αλλά και τα γούρια του μέσα και έξω από το γήπεδο.

10. Η Εθνική Αργεντινής στο Μουντιάλ του 1978. Πάνω, από αριστερά: Πασαρέλα, Μπερτόνι, Ολγκίν, Ταραντίνι, Κέμπες (πριν ξυρίσει το μουστάκι), Φιγιόλ. Κάτω, από αριστερά: Γκαγιέγο, Αρντίλες, Βαλένσια, Ορτίς, Γκαλβάν (Αργεντινή – Ιταλία 0-1, 10/6/1978).

Ένα από αυτά ήταν ότι ξύριζε το μουστάκι του δυο ώρες πριν από κάθε παιχνίδι. Η ιστορία αυτή ξεκίνησε στο Μουντιάλ της Αργεντινής, πριν τον αγώνα της «αλμπισελέστε» με την Πολωνία. Ο «ματαδόρ» δεν είχε σκοράρει στα τρία πρώτα ματς του τουρνουά και ο Μενότι τον πλησίασε και του είπε: «Μάριο ξυρίσου μήπως και αλλάξει το γούρι!». Ο Κέμπες ξυρίστηκε και πέτυχε δυο γκολ εναντίον των Πολωνών! Άλλη «παραξενιά» ήταν η λευκή ταινία, την οποία έδενε ακριβώς κάτω από το δεξί του γόνατο.

11. Ο Κέμπες εκτελεί τον Κιρόγκα στο ματς της Αργεντινής με το Περού (21/6/1978).

Αυτή είχε ξεκινήσει από έναν αγώνα της Βαλένθια με τη Ράγιο Βαγεκάνο στο «Μεστάγια», τη σεζόν 1977/78. Παιζόταν ο τίτλος του πρώτου σκόρερ στην Πριμέρα με τον Σαντιγιάνα της Ρεάλ. Σε εκείνο το ματς ο Κέμπες είχε αισθανθεί ένα «τσίμπημα» στο γόνατο και είχε δεχτεί τις πρώτες βοήθειες από τον γιατρό της ομάδας, ο οποίος του είχε τοποθετήσει πρόχειρα τη λευκή αυτοκόλλητη ταινία. Ο «εκτελεστής» επέστρεψε στον αγωνιστικό χώρο, πέτυχε τέσσερα (!) γκολ και ξεπέρασε τον Σαντιγιάνα κερδίζοντας το «Pichichi».

12. Ο Κέμπες έχει στείλει τη μπάλα στα δίχτυα της Ολλανδίας και πανηγυρίζει το 1-0 στον τελικό του Μουντιάλ της Αργεντινής (25/6/1978).

Ο «Marito» πολύ σύντομα έδειξε ότι ήθελε να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του, επίσης Μάριο Αλμπέρτο, που ήταν και αυτός ποδοσφαιριστής στα νιάτα του και είχε ξεκινήσει από τις ακαδημίες της Newell’s Old Boys. Έτσι λοιπόν, ο μικρός Κέμπες άρχισε τη δική του καριέρα από τα τμήματα υποδομής της Talleres de Córdoba, όπου είχε συμπαίκτη του τον Οσβάλντο Αρντίλες. Σε ηλικία 17 ετών παρουσιάστηκε μαζί με άλλους υποψήφιους στο γήπεδο της Instituto Atlético Central Córdoba για να δοκιμαστεί. Ο διάλογος ανάμεσα στον Κέμπες και τον προπονητή της Ινστιτούτο, Αρμάντο Ροντρίγκες, είναι αυθεντικός:

13. Ο Κέμπες σημειώνει το δεύτερο προσωπικό του γκολ επί των Ολλανδών και δίνει ξανά προβάδισμα στην Αργεντινή στην παράταση του τελικού (25/6/1978).

«Ονομάζεσαι;»

«Κάρλος Αγκιλέρα, από την Bell Ville».

«Γνωρίζεις κάποιον Κέμπες που μένει εκεί και λένε ότι είναι φαινόμενο; Ζητάνε ένα καράβι λεφτά για να μου τον φορτώσουν».

«Όχι κύριε, δεν τον γνωρίζω».

Ο Μάριο προτίμησε να πει ψέματα, έχοντας ενημερωθεί από πριν ότι ο προπονητής της Ινστιτούτο δεν πολυπίστευε όσα του είχαν πει για τον πιτσιρικά που διέπρεπε στην Talleres. Λίγη ώρα αργότερα πετύχαινε 2 γκολ στο πρώτο τέταρτο του ματς και άλλα τρία στα επόμενα δυο παιχνίδια δοκιμής και ο Ροντρίγκες ζήτησε την απόκτησή του!

14. Ο Κέμπες ποζάρει με το χρυσό παπούτσι (πρώτος σκόρερ του Μουντιάλ) και τη χρυσή μπάλα (κορυφαίος παίκτης του τελικού).

Ο Κέμπες υπέγραψε τον Μάρτιο του 1972 στην Instituto με τον πατέρα του να βάζει τον εξής όρο: ο μικρός θα έμενε σπίτι του στην Bell Ville και θα πήγαινε στην Κόρδοβα μόνο τις ημέρες των αγώνων. Ο Μάριο στην πρώτη του σεζόν στο τοπικό πρωτάθλημα της Κόρδοβας έσπασε τα κοντέρ. Σκόραρε απέναντι σε όλους τους αντίπαλους, φτάνοντας τα 78 τέρματα σε 81 ματς! Η Instituto κέρδισε (μετά από 6 χρόνια) την Liga Cordobesa και απέκτησε το δικαίωμα να αγωνιστεί στο εθνικό πρωτάθλημα του 1973.

15. Ο Κέμπες με τους γονείς του λίγο μετά την ολοκλήρωση του Μουντιάλ του 1978.

Ο Κέμπες έκανε την παρθενική του εμφάνιση στην Α’ Εθνική της Αργεντινής τον Οκτώβριο του 1973 απέναντι στην Newell’s Old Boys και τέσσερις μέρες αργότερα πέτυχε το πρώτο του γκολ εναντίον της Ρίβερ Πλέιτ. Ολοκλήρωσε τη σεζόν στην τρίτη θέση των σκόρερ. Στο τέλος του 1973 κλήθηκε για πρώτη φορά και στην Εθνική. Η Instituto τον πούλησε τελικά το 1974 στην Rosario Central αντί 160.000 δολαρίων, στην πιο ακριβή τότε μεταγραφή στην ιστορία της Αργεντινής, ενώ ο Μάριο, μόλις στα 19 του, έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στη χώρα του.

16. Το 1981 ο Κέμπες άφησε για ένα χρόνο τη Βαλένθια και αγωνίστηκε στη Ρίβερ Πλέιτ, με την οποία κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Αργεντινής.

Στα δυο χρόνια που αγωνίστηκε στην Ροσάριο, φρόντισε να κάνει απόσβεση των χρημάτων που πληρώθηκαν γι’ αυτόν, σημειώνοντας 85 γκολ σε 107 συμμετοχές. Το καλοκαίρι του 1976 η Βαλένθια πλήρωσε 600.000 δολάρια για να τον αποκτήσει, σπάζοντας για μια ακόμα φορά το ρεκόρ μεταγραφής Αργεντίνου παίκτη. Πριν τον παραχωρήσει η Ροσάριο, έθεσε το θέμα σε ψηφοφορία ανάμεσα στα μόνιμα μέλη του συλλόγου. 1199 ψήφισαν και από αυτούς οι 967 του επέτρεψαν να φύγει και να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του.

17. Τη διετία 1984-1986 ο Κέμπες αγωνίστηκε στην Έρκουλες του Αλικάντε, την οποία βοήθησε να παραμείνει στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Εδώ, από αγώνα της Έρκουλες με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Κέμπες έφτασε στη Βαλένθια χάρις στα χαρτάκια με τα στατιστικά που έκοβε κάθε εβδομάδα από τα αθλητικά περιοδικά ο τεχνικός διευθυντής του συλλόγου, Μπερναρντίνο Πέρεθ. Ο Πέρεθ είχε εντυπωσιαστεί από τη συχνότητα με την οποία πετύχαινε γκολ ο Κέμπες στην Ροσάριο Σεντράλ. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η ευκολία να ενημερωθείς και πολύ περισσότερο να δεις έναν ποδοσφαιριστή που αγωνιζόταν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, έτσι λοιπόν, ο Πέρεθ αποφάσισε να ταξιδέψει στην Αργεντινή για να παρακολουθήσει από κοντά επί δυο εβδομάδες τον Μάριο, ο οποίος ήδη ήταν γνωστός με το προσωνύμιο «Matador», δηλαδή «δολοφόνος» (προέρχεται από τον ταυρομαχικό όρο matador, που αναφέρεται σε εκείνον που έχει κερδίσει το δικαίωμα να σκοτώσει τον ταύρο, τον επικεφαλής ταυρομάχο).

18. Κέμπες και Μαραντόνα από προπόνηση της Εθνικής Αργεντινής στο Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία.

Του το είχε «κολλήσει» ο δημοσιογράφος του ραδιοφώνου, Χοσέ Μαρία Μουνιός, σε μια περιγραφή ενός γκολ του Κέμπες σε αγώνα της Ροσάριο με την Μπόκα Τζούνιορς. Είναι περιττό να προσθέσουμε ότι βλέποντας από κοντά τον Μάριο, ο Πέρεθ δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά και αμέσως ξεκίνησε τις επαφές με τη διοίκηση της «Canalla». Ο Κέμπες ήταν τότε – και συνεχίζει να είναι μέχρι και σήμερα – ο μεγαλύτερος παίκτης που είχε παίξει στη Βαλένθια. Η παρουσία του στο «Μεστάγια» σήμαινε όχι μόνο ένα ποιοτικό άλμα για την λεβαντίνικη ομάδα, αλλά και μια πραγματική «διεθνοποίηση».

19. Το Μουντιάλ της Ισπανίας το 1982, ήταν το τρίτο και τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο στο οποίο πήρε μέρος ο Μάριο Κέμπες.

Η Βαλένθια ήταν ήδη από δεκαετίες πριν, ένας σύλλογος ιστορικός με τρόπαια και τίτλους, όμως παρά το γεγονός ότι φιλοξενούσε στο μουσείο της δυο Κύπελλα Εκθέσεων, ήταν με την παρουσία του «Ματαδόρ» που άνοιξε πραγματικά τα σύνορά της και έγινε παγκοσμίως γνωστή, αφού σε τελική ανάλυση είχε στις τάξεις της τον κορυφαίο εκείνη την εποχή ποδοσφαιριστή του κόσμου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι με τον Κέμπες κατέκτησε τον σημαντικότερο τίτλο της ιστορίας της, το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1980.

20. Ο τότε πρόεδρος της Βαλένθια, Μανουέλ Γιορέντε, παραδίδει στον Κέμπες τη φανέλα της Βαλένθια με τα χρώματα της σενιέρα και το νούμερο «10» μέσα στο «Μεστάγια», πριν την έναρξη του αγώνα των «νυχτερίδων» με την Εσπανιόλ (3/12/2011).

Ένας τελικός, στον οποίο ο «φονιάς» απέδειξε πόσο πολύ αγαπούσε την ομάδα, πράγμα που πλήρωσε ακριβά στη συνέχεια. Και το λέμε αυτό, γιατί από εκείνο το παιχνίδι ξεκίνησε η μεγάλη περιπέτεια των τραυματισμών για τον Αργεντίνο. Πριν τον τελικό με την Άρσεναλ στο «Χέιζελ» των Βρυξελλών, ο Κέμπες δεν ήταν σε κατάσταση να αγωνιστεί. Το γόνατό του ήταν πρησμένο και η συμμετοχή του ήταν αμφίβολη μέχρι την τελευταία στιγμή. Τελικά έπαιξε, αλλά δεν «ακούμπησε» μπάλα στα 90 λεπτά του αγώνα, ούτε στην παράταση, χάνοντας μάλιστα το δικό του – πρώτο – πέναλτι στη διαδικασία της «ρώσικης ρουλέτας».

21. Ο Κέμπες στην κερκίδα του «Μεστάγια», του γηπέδου στο οποίο λατρεύτηκε ως ποδοσφαιριστής. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Μάριο είναι πλέον επίτιμος «πρεσβευτής» της Βαλένθια σε όλο τον κόσμο (29/9/2013).

Τι είχε συμβεί; Πριν το ματς, ο προπονητής της Βαλένθια, Αλφρέδο Ντι Στέφανο, του ζήτησε να αγωνιστεί. Του εξήγησε ότι η παρουσία του στο γήπεδο, θα έκανε τους αμυντικούς της Άρσεναλ να έχουν συνεχώς το μυαλό τους σε εκείνον, αφήνοντας παράλληλα ελεύθερους χώρους στους υπόλοιπους παίκτες των «νυχτερίδων». Και ο Κέμπες, ολόκληρος Πρωταθλητής Κόσμου, δεν είπε όχι στον συμπατριώτη του τεχνικό. Στην πραγματικότητα, ο Μάριο είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο απαιτητικό είναι το κοινό του «Μεστάγια». Αλλά και συγχρόνως, πόσο λατρεύει εκείνους τους παίκτες που τα δίνουν όλα για την Βαλένθια.

22. Ο Κέμπες αποθεώνεται από το κοινό του «Μεστάγια» περνώντας μέσα από το «pasillo» που έχουν δημιουργήσει οι παλιοί συμπαίκτες του στη Βαλένθια, μαζί με τα πιτσιρίκια των ακαδημιών (3/12/2011).

Ήταν καλοκαίρι του 1976 και ο νεοαποκτηθείς Κέμπες θα παρουσιαζόταν για πρώτη φορά στον κόσμο της Βαλένθια στο Trofeo Naranja, ένα καλοκαιρινό τουρνουά που διοργανώνουν οι «τσε» κάθε χρόνο από το 1970 και μετά (στο πιο πρόσφατο, τον περασμένο Αύγουστο, πήρε μέρος ο Ολυμπιακός). Οι γηπεδούχοι αντιμετώπιζαν την ΤΣΣΚΑ Σόφιας και η απόδοση του Μάριο ήταν μέτρια, αφού ο Αργεντίνος ήταν σαφώς επηρεασμένος από το μεγάλο ταξίδι και την αλλαγή κλίματος: από τον βαρύ χειμώνα του Ροσάριο στον καύσωνα της Μεσογείου. Συν το περιστατικό στη διάρκεια των ιατρικών εξετάσεων.

23. Η φανέλα του Κέμπες με το νούμερο «10» συνεχίζει να πουλιέται ακόμα και σήμερα στις μπουτίκ της Βαλένθια!

Εκεί όπου σε μια ακτινογραφία φάνηκαν στο στομάχι του μαύροι λεκέδες, οι οποίοι τελικά αποδείχτηκε πως ήταν σφαιρίδια από σκάγια που είχαν μείνει μέσα σε ένα ορτύκι, το οποίο έφαγε ο Κέμπες σε ένα εστιατόριο της Motilla del Palancar, μιας πόλης στην Καστίγια λα Μάντσα, όπου είχαν σταματήσει οι άνθρωποι του συλλόγου που είχαν πάει να υποδεχτούν τον Αργεντίνο στη Μαδρίτη, στην επιστροφή τους προς τη Βαλένθια!!! Στρεσαρισμένος από όλα αυτά, ήταν μάλλον φυσιολογικό να χάσει σε εκείνο το ματς πέντε μεγάλες ευκαιρίες για γκολ και να στείλει άουτ ένα πέναλτι.

24. Ο Κέμπες τότε και ο Κέμπες σήμερα. Η τεράστια φωτογραφία του μύθου της Βαλένθια δεσπόζει στο προπονητικό κέντρο της Πατέρνα για να θυμίζει σε όλους όσους αγωνίζονται στην ομάδα ποιος είναι ο μεγαλύτερος παίκτης που φόρεσε ποτέ τη φανέλα των «τσε».

Η κερκίδα του «Μεστάγια» τον αποδοκίμασε με σφυρίγματα και ο κόσμος τον αποκαλούσε «burro» (γαϊδούρι) σε όλη τη διάρκεια του ματς. Ο πρόεδρος Ράμος Κόστα κοιτούσε απελπισμένος την σούπερ μεταγραφή του και έψαχνε στο πάλκο τον τεχνικό του διευθυντή, Μπερναρντίνο Πέρεθ, σα να ήθελε να τον ρωτήσει «τι μου κουβάλησες εδώ;». Ο Πέρεθ δεν είπε τίποτα τότε. Σήμερα θα μπορούσε να απαντήσει ότι έφερε τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή στην ιστορία της Βαλένθια. Αυτόν που ο κόσμος, λίγες εβδομάδες μετά το φιάσκο της πρεμιέρας στο «Μεστάγια», θα τον έκανε το μεγαλύτερο είδωλό του, τραγουδώντας το θρυλικό σύνθημα «no diga gol, diga Kempes!» (μη λες γκολ, λέγε Κέμπες)…

Πηγές: As, As color, Ole, Marca, Superdeporte, Estadio Deportivo, valencia.com, wiki

Βίντεο: Αργεντινή – Ολλανδία 3-1(25/6/1978). Ο τελικός του Μουντιάλ του 1978 υπήρξε η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του Μάριο Κέμπες

Βίντεο: Highlights από τις τρεις συμμετοχές του Κέμπες σε Μουντιάλ (1974, 1978 & 1982)

Βίντεο: Βαλένθια – Ρεάλ Μαδρίτης 2-0. Τελικός ισπανικού Κυπέλλου σεζόν 1978/79, με τον Κέμπες να σημειώνει τα δυο γκολ της νίκης (30/6/1979)

Βίντεο: Βαλένθια – Άρσεναλ 0-0 (5-4 πεν.). Η διαδικασία των πέναλτι από τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης της σεζόν 1979/80. Ο Κέμπες χάνει το πρώτο πέναλτι, αλλά οι «νυχτερίδες» κατακτούν το τρόπαιο (14/5/1980)

Βίντεο: Ντιέγκο Μαραντόνα και Μάριο Κέμπες (14/11/1979)