Παρά το συνεχόμενο πρωινό ξύπνημα ελέω δουλειάς, άξιζε το ξενύχτι για την αναμέτρηση ανάμεσα στην Ιταλία και την Αγγλία. Για πολλούς λόγους αλλά κυρίως γιατί είδα ζωντανά το αριστούργημα του Πίρλο στις καθυστερήσεις. Τι και αν η μπάλα δεν κατέληξε στα δίχτυα; Απλά απολαμβάνεις στο ριπλέι τα φάλτσα που της δίνει ο Αντρέα και τα οποία ξεγέλασαν τον Χαρτ από τόσο μακριά. Σε σημείο που σκέφτεσαι μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι ο Πίρλο ήθελε να σημαδέψει με αυτό τον τρόπο το δοκάρι. Γιατί μπορούσε.

Άξιζε φυσικά και η θυσία μιας Σαββατιάτικης βόλτας με το κορίτσι για να δω ζωντανά τον θρίαμβο της Κόστα Ρίκα απέναντι στην Ουρουγουάη. Με καταλαβαίνει άλλωστε. Μαζί βλέπαμε τον Τζόελ Κάμπελ στο Καραϊσκάκης να παραδίδει ποδοσφαιρικά μαθήματα απέναντι στις (συμπαθητικές) Καλλονές αυτού του κόσμου. Δεν θα τον απολάμβανα στο μουντιαλικό του ντεμπούτο;

Όλα τα παραπάνω μετά την βαριά ήττα της Εθνικής από την Κολομβία. Μ' ένα κύμα φοβερής γκρίνιας από την μία και παράλογης υπεράσπισης από την άλλη να σαρώνει το διαδίκτυο. Και το οποίο συνεχίζεται με την ίδια ένταση. Παιδιά, χαλαρώστε. Έχουμε Μουντιάλ!

Ούτε υπάρχει λόγος για κατάρες προς παίκτες, απαξιωτικές επιθέσεις και γκρίνια-γκρίνια-γκρίνια, ούτε φυσικά για προσπάθειες απόδειξης ότι παίξαμε πολύ καλά και το σκορ είναι πλασματικό. Μόνο ότι θα έπρεπε να λήξει 3-4 δεν έχω διαβάσει. Και όλα αυτά όταν έχουμε σε πλήρη εξέλιξη ΜΟΥΝΤΙΑΛ.

Έλληνας είμαι, υποστηρίζω την Ελλάδα, θέλω να πάει καλά. Αλλά Μουντιάλ βλέπω ανελλιπώς από το 1990 και χωρίς την παρουσία της Εθνικής. Καρτερώ υπομονετικά 4 χρόνια για αυτές τις 30 ημέρες που οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές του κόσμου μαζεύονται σε κάποια γωνιά του πλανήτη για να τα δώσουν όλα για μία κούπα.

Έπαιζε ο Πίρλο πριν λίγες ώρες βρε αδερφέ απέναντι στον Τζέραρντ. Σε λίγο παίρνει την σκυτάλη ο Μέσι. Και κάπου ανάμεσά τους βλέπεις μικρές ομάδες σαν την Κόστα Ρίκα να τα δίνουν όλα και να σε κάνουν να φωνάζεις ''γκοοοολ'' σαν να παίζει η ομάδα σου.

Ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης είχε γράψει στο Goal News πριν λίγες ημέρες ότι η Ελλάδα είναι το κερασάκι στην τούρτα του Μουντιάλ. Εννοώντας φυσικά όλα τα παραπάνω. Τώρα εάν αυτό το κερασάκι αποδειχθεί στην πορεία ξινό, ας απασχολήσει όσους κάθισαν να δουν το Παγκόσμιο Κύπελλο μόνο και μόνο επειδή πέρασε η Εθνική.

Εγώ είδα και απόλαυσα τα Μουντιάλ του 1990, του 1998, του 2002, του 2006. Αν αγαπάτε την μπαλίτσα, χαλαρώστε και κάντε το ίδιο...