Ο Ζάιον Γουίλιαμσον ξέρει ότι είναι ο “εκλεκτός”. Είναι ο Αμερικανός στον οποίο το ΝΒΑ έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για να γίνει ο επόμενος σταρ. Και κάνει ό,τι μπορεί για να εκπληρώσει τις προσδοκίες.

Στην δεύτερη σεζόν του στο ΝΒΑ, ο Γουίλιαμσον αισθάνεται – επιτέλους – υγιής. Δεν έχει περιορισμό στον χρόνο συμμετοχής. Και ψάχνει κάθε ευκαιρία που μπορεί για να ξεσπάσει. Κόντρα στους Κινγκς τα κατάφερε. Πραγματοποίησε μία από τις καλύτερες φετινές του εμφανίσεις στην νίκη των Πέλικανς (128-123) με 31 πόντους με 13/15 σουτ, 5/5 βολές και 6 ριμπάουντ.

Κάθε στοιχείο του παιχνιδιού του Γουίλιαμσον φάνηκε στο παρκέ, με κυριότερο την σχεδόν αφύσικη δύναμή του, την οποία έδειξε τόσο με ένα δυναμικό κάρφωμα..

Ο Γουίλιαμσον πατάει καλά και αυτό φαίνεται. Η εικόνα του στο παρκέ το δείχνει, όπως και οι αριθμοί του, αφού φέτος αριθμεί 22.6 πόντους με 57.5% στα σουτ, 8.3 ριμπάουντ, 1.6 ασίστ και 1.2 κλεψίματα μέσο όρο σε 32 λεπτά συμμετοχής. Πέρυσι βέβαια είχε αντίστοιχα νούμερα (22.5 πόντοι, 6.3 ριμπάουντ και 2.1 ασίστ μέσο όρο με 58.3% στα σουτ σε 28 λεπτά συμμετοχής), κάτι που κάποιος μπορεί να θεωρήσει πισωγύρισμα. Όλα βέβαια έχουν εξήγηση.

ΠΑΙΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Την περσινή σεζόν ο Γουίλιαμσον έπαιζε με το... ρολόι. Προερχόμενος από μία σειρά από τραυματισμούς, ήξερε ότι ο ιατρικό και το προπονητικό επιτελείο των Πέλικανς μπορούσαν να του δίνουν μέχρι 7 συνεχόμενα λεπτά δράσης στο παρκέ. Αυτό τον έκανε ενίοτε βιαστικό, αφού έπρεπε να δείξει πάρα πολλά σε μικρό χρόνο πριν περάσει στον πάγκο. Φέτος όμως δεν έχει αυτό τον φόβο. Διαλέγει καλύτερα τα σημεία του στο παρκέ, δεν πιέζει καταστάσεις.

Αυτό εξηγεί σε έναν βαθμό γιατί ενώ βρίσκεται στο παρκέ περισσότερη ώρα, επιχειρεί τον ίδιο αριθμό προσπαθειών με πέρυσι (15 την σεζόν 2019/20, 15.8 την φετινή σεζόν). Ο δεύτερος λόγος είναι ότι έχοντας νέο προπονητή, τον Σταν Βαν Γκάντι αντί του Άλβιν Τζέντρι, οι Πέλικανς πλέον παίζουν στο 5ο χαμηλότερο τέμπο στο ΝΒΑ, με 98 κατοχές ανά αγώνα, ενώ πέρυσι έπαιζαν στο 4ο υψηλότερο τέμπο με 103.9 κατοχές ανά αγώνα. Ο τρίτος λόγος; Η επίθεση περνάει ακόμα περισσότερο από τα χέρια του Μπράντον Ίνγκραμ.

Όσο περίεργο και αν ακούγεται πάντως, στην πραγματικότητα ο Γουίλιαμσον παίζει πιο ελεύθερα φέτος. Δεν αισθάνεται την πίεση να μπει και να παίξει στα κόκκινα. Δεν πιέζει με τον ίδιο τρόπο προσπάθειες. Ξέρει ότι μέσα από το σύστημα θα πάρει τις προσπάθειες που του αναλογούν.

ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΟ “ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΟ”

Ο Γουίλιαμσον έχει επιχειρήσει μέχρι στιγμής 174 σουτ την φετινή σεζόν. Τα 166 από αυτά έχουν γίνει μέσα στην ρακέτα (“ζωγραφιστό”), σε απόσταση δηλαδή μικρότερη των τριών μέτρων από το καλάθι! Αυτό αντιστοιχεί στο 95% των φετινών του προσπαθειών, και αποτελεί σαφώς και ένα ξεκάθαρο δείγμα του τρόπου παιχνιδιού του.

Αυτό βέβαια δείχνει και κάτι το οποίο λίγο-πολύ ξέρουν όλοι, αλλά προς το παρόν δεν το φωνάζουν πολλοί: Ο Γουίλιαμσον δεν αποτελεί απειλή πίσω από τα τρία μέτρα. Βασικά είναι σχεδόν ακίνδυνος αν δεν βρίσκεται κοντά στο καλάθι. Το οξύμωρο ωστόσο είναι πως στην πραγματικότητα τα τελειώματά του στο “ζωγραφιστό” δεν είναι τόσο καλά όσο θα περίμενε κάποιος. Κι αυτό γιατί το ποσοστό του στα τελειώματα στο “ζωγραφιστό” είναι στο 58.4%, όταν ο μέσος όρος της λίγκας είναι 57.3%. Την φετινή σεζόν μάλιστα υπάρχουν στο ΝΒΑ 25 παίκτες που επιχειρούν τουλάχιστον 5 προσπάθειες στο “ζωγραφιστό” ανά αγώνα και σουτάρουν με καλύτερο ποσοστό από τον Γουίλιαμσον σε μία τέτοια κατάσταση.

Το συμπέρασμα που μπορεί να βγει από αυτό είναι σαφές: Σαφώς και ο Γουίλιαμσον παραμένει μία δύναμη της φύσης, ένας παίκτης που έχει την δυνατότητα να αλλάξει τις ισορροπίες. Την δεδομένη στιγμή ωστόσο είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι το πιο δυνατό του σημείο στην επίθεση – τα δυναμικά τελειώματα απόρροια των εξωφρενικών φυσικών του προσόντων – δεν βρίσκονται σε ελίτ επίπεδο. Και ίσως δεν θα ήταν και λογικό να βρίσκονται σε ελίτ επίπεδο δεδομένου ότι βρίσκεται απλώς στην δεύτερη σεζόν του στο ΝΒΑ.

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΕΚΡΗΞΗ

Ο Γουίλιαμσον ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Όπως κάθε νεαρός παίκτης, εστιάζει στα δυνατά του σημεία, κάνοντας πράγματα που τον κάνουν να αισθάνεται άνετα. Από την στιγμή που αυτό έχει αποτέλεσμα, θα συνεχίσει να το κάνει. Ξέρει όμως και ο ίδιος ότι το επόμενο βήμα θα έρθει όταν προσθέσει πράγματα στο παιχνίδι του.

Είναι αλήθεια ότι οι Πέλικανς δεν του έχουν δημιουργήσει ακριβώς το ιδανικό περιβάλλον για να λάμψει. Το γεγονός ότι συχνά έχουν μαζί του στο παρκέ έναν σκόρερ (Ίνγκραμ), έναν σέντερ που σουτάρει μόνο στο “ζωγραφιστό” (Στίβεν Άνταμς) και δύο οριακά μέτριους σουτέρ (Λόνζο Μπολ, Έρικ Μπλέντσο) δεν βοηθάει ιδιαίτερα τον Γουίλιαμσον να βρει τους χώρους που θέλει, κάτι που εξηγεί και γιατί δεν τελειώνει τις φάσεις με την συνέπεια που θα περίμενε κάποιος από έναν παίκτη με τα προσόντα του.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι αυτή τη στιγμή ο Γουίλιαμσον μοιάζει να ψάχνει την ευκαιρία να... εκραγεί αγωνιστικά. Τον Ιανουάριο αριθμεί 25.3 πόντους με 59.6% στα σουτ (10.3/17.3 προσπάθειες ανά αγώνα), 8.2 ριμπάουντ και 2.2 ασίστ μέσο όρο σε 34 λεπτά συμμετοχής. Η έκρηξη μοιάζει να είναι κοντά. Το ΝΒΑ τον περιμένει. Το πώς θα αντιδράσει από εδώ και πέρα θα έχει ενδιαφέρον.

ⓒ 2021 Derick Hingle/Associated Press