Ο Ολυμπιακός του 6/6 στο ΣΕΦ είναι μακράν των άλλων η ομάδα με το ισχυρότερο hype στην αφετηρία της νέας σεζόν. Το μείγμα της ελκυστικής εικόνας και των πειστικών νικών δημιουργούν την ισχυρή πεποίθηση πως η ερυθρόλευκη πορεία δεν θα 'ναι σε καμία περίπτωση πληκτική.

Το πρόγραμμα, αλήθεια είναι ότι, έδωσε την απαιτούμενη ώθηση, καθώς με έξι στα οκτώ παιχνίδια στο φαληρικό Παλέ η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα συνάντησε πρόσφορο έδαφος στην προσπάθεια να πείσει για το μετα-σπανουλικό ξεκίνημα. Ταυτόχρονα όμως δούλεψε γι' αυτό, παρουσιάζοντας μια αναπάντεχα υψηλή ετοιμότητα στο πρώτο 40ήμερο της διοργάνωσης.

Τώρα ο φρεσκότατος αυτός Ολυμπιακός μπαίνει στη β' φάση του, στη φάση της διαχείρισης των κεκτημένων και της συντήρησης της εικόνας του. Έως τις 9 Δεκεμβρίου οι Ερυθρόλευκοι θα δώσουν άλλα έξι παιχνίδια, αλλά τα πέντε εξ αυτών εκτός συνόρων, στα οποία θα δοκιμαστούν οι αντοχές τους, μια και θα μεσολαβούν διαδοχικά ταξίδια για διαφορετικούς προορισμούς.

Σε Βαρκελώνη και Μόσχα, τις μοναδικές φορές που έφυγαν από το ΣΕΦ, η έκβαση ήταν οριακά αρνητική. Τούτο σημαίνει πως ακόμη αναζητείται το πρώτο διπλό. Η τρίτη απόπειρα για τον σεφτέ θα γίνει στην Αγία Πετρούπολη με αντίπαλο τη Ζενίτ του 5-3. Το σύνολο του Τσάβι Πασκουάλ άρχισε με δύο νίκες (Ούνικς, Ζαλγκίρις), συνέχισε με τρεις ήττες σε τέσσερα παιχνίδια (ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ), αλλά πλέον προέρχεται από το 2/2 απέναντι σε Μπασκόνια και Εφές. Άρα δείχνει να βρίσκει τον ρυθμό του, λίγο πριν ενεργοποιηθεί ο άτυχος στο πρώτο στάδιο της σεζόν Σαμπάζ Νέιπερ.

Τεστάρει το ζενίθ της άμυνάς του

Ο Ολυμπιακός νίκησε πέρυσι στη Sibur Arena, αλλά στη βάση του επέστρεψε με μπόλικο ιικό φορτίο που γέμισε τ' αποδυτήρια και ταλαιπώρησε τον οργανισμό. Η επιστροφή στην έδρα της Ζενίτ ύστερα από ένα χρόνο εγκυμονεί κινδύνους και δεν είναι ο κορονοϊός που παραμονεύει. Είναι, εν τέλει, η ιδανικότερη αντίπαλος για να κάνει την αρχή;

Στη δεύτερη σεζόν του Καταλανού η Ζενίτ έχει φτιαχτεί με σκοπό να πηγαίνει λάου-λάου, να μην ανεβάζει τις κατοχές της, να επιμένει σε παιχνίδι μισού γηπέδου και να μην εκβιάζει καταστάσεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Instat Scout για τις πρώτες οκτώ αγωνιστικές της Euroleague, η ρωσική ομάδα παίζει με 79 κατοχές ανά ματς, μία τις χαμηλότερες επιδόσεις στη διοργάνωση. Μόνο ο σκληροτράχηλος Ερυθρός Αστέρας και η ουραγός Ζαλγκίρις παίζουν σε χαμηλότερο τέμπο. Εντός μάλιστα η Ζενίτ κατεβάζει κι άλλο τις κατοχές της με τις 78 στην ήττα από τη Ρεάλ να είναι οι περισσότερες στα τρία παιχνίδια της στην Αγία Πετρούπολη.

Παρόλο πάντως που επιλέγει μια τέτοια στρατηγική, η παραγωγικότητά της είναι αντιστρόφως ανάλογη. Ενόσω ο μέσος όρος πόντων της ξεπερνά οριακά τους 73, κάθε φορά που παίζει μπροστά το κοινό της σκοράρει σχεδόν 77. Η διαφορά δεν είναι τεράστια, αλλά σίγουρα άξια αναφοράς, αν γίνει η διαίρεση των πόντων που βρίσκει ανά κατοχή.

Κάτι που επαληθεύεται από τον αριθμό των ασίστ και τα ποσοστά των σουτ. Μέχρι τώρα η Ζενίτ έχει εκδηλώσει τις λιγότερες προσπάθειες (453, 57 ανά ματς) από τις 18 ομάδες, αλλά την ίδια στιγμή διαθέτει το πέμπτο στη σειρά ποσοστό (47%), με τρίποντο στο 37%! Στα ματς της Αγίας Πετρούπολης το συνολικό παραμένει στο ίδιο επίπεδο ενόσω το ποσοστό στα σουτ πίσω από τη γραμμή ανεβαίνει στο 39%.

Ακόμη και η κυκλοφορία είναι πολύ πιο βελτιωμένη, μια και οι 15.5 τελικές πάσες κατά μέσο όρο γίνονται 18, όταν τα λάθη πέφτουν κατά ένα (από 14 σε 13), βελτιώνοντας κατ' επέκταση την αναλογία που κοιτούν περισσότερο από κάθε άλλη οι προπονητές.

Οι αριθμοί δείχνουν ξεκάθαρα πως η Ζενίτ είναι πιο αποδοτική εντός κι αυτό είναι ένας έξτρα εμπόδιο στην ερυθρόλευκη αποστολή. Ο Πασκουάλ ζητά από την ομάδα του την αποτελεσματικότητα και δεν φαίνεται να τον νοιάζει ο ακριβής τρόπος.

Ο Λόιντ δεν θέλει την μπάλα στα χέρια

Ελλείψει του βασικού κουμανταδόρου της (Νέιπερ) η Ζενίτ έμαθε να παράγει λιγότερο από τον άσο, βρίσκοντας εναλλακτικούς τρόπος επίθεσης. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Instat Scout, η πιο συχνή συνθήκη εκδήλωσης επίθεσης είναι η "catch an shoots" σε ποσοστό που υπερβαίνει το 20%. Στις πέντε επιθέσεις δηλαδή τουλάχιστον η μια εκδηλώνεται με μια απλή πάσα. Από αυτές τις καταστάσεις η Ζενίτ βρίσκει κατά μέσο όρο τους 20.7 πόντους από την παραγωγικότητα των εντός έδρας αγώνων της ή αλλιώς το 1/4 αυτής, όταν στους οκτώ αγώνες ανάλογες περιπτώσεις της δίνουν 5 πόντους λιγότερους (15.4).

Είναι τέτοια η σύνθεση του ρόστερ της που σε δεύτερη φάση θα ψάξει να βρει σκορ μετά από πικ εν ρολ του χειριστή. Σχεδόν τις μισές εξ αυτών των επιθέσεων (43%) τις παίρνει πάνω του ο Τζόρνταν Λόιντ - παίκτη που ενδιέφερε το καλοκαίρι. Οριακά πάντως η αποτελεσματικότητα του Αμερικανού ξεπερνά τον έναν πόντο ανά κατοχή - πάντα εντός έδρας, τη στιγμή που ο κορυφαίος της ομάδας σε αυτόν τον τύπο επιθέσεων είναι ο Μπίλι Μπαρόν (1.2π ανά κατοχή) κι ας θεωρείται ως επί το πλείστον σουτέρ θέσης.

Εμφανώς πιο ωφέλιμος είναι ο Λόιντ όταν πάει στο "ένας μ' έναν" (1.5 πόντος ανά κατοχή στο 37.5% των απομονώσεων της Ζενίτ) ή όταν δεχθεί την μπάλα και εκτελέσει/κάνει ντράιβ. Θεωρητικώς δηλαδή είναι προτιμότερο να έχει την μπάλα στα χέρια παρά να βγαίνει από τα σκριν για να την υποδεχθεί.

Προφανώς γι' αυτό έχει ανάγκη από έναν ισορροπιστή δίπλα του, είτε αυτός είναι ο Φράνκαμπ είτε ο Κουλάγκιν. Τούτο το συμπέρασμα αντανακλάται στην αποτελεσματικότητα των πεντάδα που έχει δοκιμάσει ο Πασκουά.

Οι 42 πεντάδες του Πασκουάλ παίρνουν πάνω από τη βάση

Αθροιστικά ο Καταλανός κόουτς έχει χρησιμοποιήσει 85 διαφορετικά σχήματα, εκ των οποίων οι 38 εμφανίζουν θετικό πρόσημο και οι 33 αρνητικό. Τα 42 εξ αυτών έχουν εμφανιστεί και σε εντός έδρας ματς, με 22 (52%) να είναι τουλάχιστον στο +1 ενόσω βρίσκονται στο παρκέ.

Η πιο παραγωγική πεντάδα στα ματς της Αγίας Πετρούπολης δεν είναι βέβαια αυτή που έχει παίξει περισσότερο (μόλις πέμπτη). Παρόντων των Κουλάγκιν, Λόιντ, Πονίτκα, Μίκι και Πόιθρες η Ζενίτ είναι στο +12 (18-6) για 5'44'', γιατί με την άμυνά της έχει αναγκάσει την αντίπαλό της σε 2/10 (1/5 δίποντα, 1/5 τρίποντα). Είναι εν γένει η πιο ωφέλιμη στη σεζόν (+15, 25-10 σε 17'17'') παίρνοντας πολλά από την ενέργεια στην άμυνα (3/15 οι αντίπαλοι).

Βέβαια, η πλέον πολυχρησιμοποιημένη εντός έδρας είναι αυτή με Κουλάγκιν, Λόιντ, Πονίτκα, Μίκι και Γκουντάιτις, η οποία σε σχεδόν 19 λεπτά (18'57'') κρατά ένα +1 (39-38), αλλά με τη σημαντική υποσημείωση πως οι αντίπαλες κατοχές είναι περισσότερες. Συνολικά πάντως είναι το πιο ευάλωτο σχήμα με -8 (70-78) σε 40'06'', κυρίως διότι έχει υποπέσει σε 14 λάθη!

Αντίθετα σχήμα με Φράνκαπ, Λόιντ, Πονίτκα, Μίκι και Γκουντάιτς έχει χρησιμοποιηθεί στο σύνολο 10 λεπτά λιγότερα, αλλά το +3 (67-64) με 70% δίποντο και 44% τρίποντο δικαιώνει ως ένα σημείο την επιλογή του σταφ. Υπάρχει κι ένα άλλο, ειδικών συνθηκών κυρίως, με Μπαρόν, Ζαχάροβ, Κουζμίνσας, Ζούμπκοβ και Πόιθρες που βρίσκεται στο +12 (16-4) αλλά αφορά παιχνίδια μακριά από την Αγία Πετρούπολη.

Ατομικά και δη εντός έδρας διαθέτει μόλις δύο παίκτες (Φράνκαμπ, Κουζμίνσκας) με αρνητικό συντελεστή στο +/-, αριθμός που αποδεικνύει την πληθωρικότητα του ρόστερ της, αλλά και το πόσο διαφορετικά συμπεριφέρονται οι παίκτες του Πασκουάλ στη δική τους αρένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ματέους Πονίτκα που από το +8.3 κατρακυλά στο +0.1.

Τακτική είναι και τα φάουλ για βολές

Επειδή είναι δεδομένο πως η Ζενίτ θα επιμείνει σ' ένα παιχνίδι λίγων κατοχών και μεγάλων επιθέσεων, είναι ζητούμενο για τον Ολυμπιακό να ρίξει τα ποσοστά της και να ελέγξει το αμυντικό ριμπάουντ. Εντός οι γηπεδούχοι επιτίθενται ως επί το πλείστον από το κέντρο και δεξιά, αλλά την ίδια ώρα είναι πιο αποτελεσματική από το απέναντι φτερό.

Στην κλίμακα του αμυντικού %true shooting οι ερυθρόλευκοι είναι η πιο παραγωγική ομάδα, μην αφήνοντας τους αντιπάλους τους να βρουν κάτι καλύτερο του 42.5%. Το ποσοστό της Ζενίτ κυμαίνεται πάνω από το 47.5%. Αν τη ρίξει στα δικά του επίπεδα, τότε οι πιθανότητες για το πρώτο διπλό στη χρονιά πολλαπλασιάζονται αυτομάτως. Σ' αυτήν την περίπτωση τα φάουλ είναι μέσα στο παιχνίδι και στο κομμάτι των βολών η ομάδα του Πασκουάλ είναι η δεύτερη χειρότερη (68.9%).