Η ομορφιά της είναι δεδομένη. Η θέα της και μόνο μπορεί να σε... παραλύσει. Μια δίμετρη καλλονή, ικανή να σε παρασύρει με την απίστευτη γοητεία της. Αυτό το κορίτσι μπορεί να μεγάλωσε μέσα στις ανέσεις και στα πλούτη, αλλά είδε και το σκληρό πρόσωπο της ζωής, από το οποίο όμως κατάφερε να βγει πιο δυνατή, να "ατσαλωθεί" και να πορευτεί στο μέλλον με άλλη ματιά...

Η πανύψηλη κόρη του βιομηχάνου κρέατος από την Βέροια, Ιωάννα Μπέλλα, έχει πολεμήσει σκληρά για κάθε βήμα της. Ειδικά το πρώτο της, αφού σηκώθηκε από το αναπηρικό καροτσάκι. Μπορεί να μεγάλωσε σαν μια μικρή πριγκίπισσα, αλλά, στα 17 της, είδε το μεγαλύτερό της όνειρο, το να γίνει επαγγελματίας βολεϊμπολίστρια, να γίνεται θρύψαλα από τη μια στιγμή στην άλλη.

"Έπαιζα βόλεϊ από τα επτά μου. Στην αρχήστονΠοσειδώναΒέροιαςκαι,μετά,στα 15 μου, στον Ηρακλή και στα κλιμάκια της εθνικής ομάδας, με την μαμά μου να με πηγαινοφέρνει στις προπονήσεις. Μάλιστα με είχε δει ένας μάνατζερ από την Ρωσία και μου κανόνιζε να πάω να αγωνιστώ στο εκεί πρωτάθλημα. Παρότι ήμουν μόλις 45 κιλά, στα όρια της νευρικής ανορεξίας, που σήμαινε ότι έπρεπε να κάνω άμεσα ενδυνάμωση, του άρεσε τόσο η τεχνική μου όσο και ο σωματότυπός μου αφού έχω σωστές αναλογίες, ψηλά πόδια και είμαι παντού γυμνασμένη.

Λίγες εβδομάδες πριν φύγω, στα πλαίσια της προετοιμασίας με την εθνική ομάδα εφήβων στο Σουφλί, ήμασταν στο γυμναστήριο μαζί με το αντρικό τμήμα και κάναμε βάρη. Ο προπονητής μου έλειπε. Κάποιος μου έβαλε στοιχημα ότι δεν μπορώ να σηκώσω 150 κιλά στη μπάρα. Το δοκίμασα. Και στη δεύτερη επανάληψη ακούστηκε ένα κρακ και έπεσα κάτω.

Έπαθα σπονδυλολίσθηση και ράγισμα στην λεκάνη. Τους επόμενους πέντε μήνες τους πέρασα στο κρεβάτι μιας κλινικής στη Θεσσαλονίκη, ανήμπορη να περπατήσω. 'Όσο ήμουν κλινήρης στο κρεβάτι πέρασα μια μίνι κατάθλιψη. Είχα σοκαριστεί. Το βόλεϊήταν όλη μου η ζωή. Είπα 'τελείωσαν όλα τα όνειρά μου. Και φταίω εγώ για αυτό.

Το χειρότερο ήταν ότι, επειδή οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν γιατί δεν μπορώ να περπατήσω, μου έκαναν εξετάσεις μέχρι και για όγκο στο κεφάλι. Το συγκεκριμένο βράδυ, μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα, ήταν το χειρότερο της ζωής μου. Θυμάμαι την μητέρα μου να προσπαθεί μου κρύψει την αγωνία της πηγαίνοντας και κλαίγοντας όλο το βράδυ στην τουαλέτα. Και εμένα να είμαι σίγουρη ότι κάτι πολύ κακό μου συμβαίνει".

Πέντε μήνες μετά η Ιωάννα, μαθήτρια της 3ης Λυκείου, βγήκε επιτέλους από την κλινική και ετοιμάστηκε να πάει ξανά σχολείο. Για πρώτη φορά με αναπηρικό καροτσάκι.

"Βγήκα από την κλινική, αλλά και πάλι δεν ένιωθα καλά, ένοιωθα τα πόδια μου να παραλύουν. Οπότε ο γιατρός μου είπε να πηγαίνω σχολείο με αναπηρικό καροτσάκι για να μην είμαι πολλές ώρες στην καρέκλα. Την πρώτη φορά που πήγα στο σχολείο με το καροτσάκι ήταν πολύ άβολα. Αλλά τόσο οι φίλοι μου όσο και οι καθηγητές μου με έκαναν νιώσω καλά. Σηκώθηκα από το καροτσάκι στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Αλλά συνέχισα να παίρνω χάπια και να κάνω εντατικά φυσικοθεραπείες για άλλο 1 1/2 χρόνο".

Και, έτσι, στα 18 της, η Ιωάννα Μπέλλα που δεν μπορούσε πλέον να δώσει εξετάσεις για να περάσει στη Γυμναστική Ακαδημία, έπρεπε να αποφασίσει τι ακριβώς θα κάνει στη ζωή της...

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson, Styling: Έφη Καρύδη

Διαβάστε όλη την συνέντευξη στο Oneman