Διότι, ακόμα και αν ρωτήσετε άσχετους ανθρώπους με το τένις να σας πουν τι γνωρίζουν για το άθλημα, οι περισσότεροι θα αναφέρουν το ονοματεπώνυμο: Ρότζερ Φέντερερ!

Τον άνθρωπο που, με το στιλ παιχνιδιού του, με το αστείρευτο ταλέντο του, με τα τρομερά κατορθώματά του στο κορτ, με τη φοβερή "αύρα" που έχει εντός και εκτός γηπέδων συνδυασμένα όλα σε ένα "πακέτο" χαρακτήρα και ανθρώπου που λατρεύτηκε όπου και αν αγωνίστηκε, πήρε το τένις από το "χεράκι" και το απογείωσε σε ένα άθλημα "πλατιάς" μάζας και παγκόσμιου ενδιαφέροντος γεμίζοντας τα γήπεδα όπου και αν αγωνιζόταν!

Είναι ο σύγχρονος αναμορφωτής του τένις, ο άνθρωπος που κατάφερε να συνδυάσει το στιλ μιας άλλης εποχής "εμποτισμένο" με αθλητικά προσόντα που είναι ολοένα και πιο απαραίτητα στο σύγχρονο τένις για να αποτελέσει ένα μοναδικό "αμάλγαμα" αθλητή και ανθρώπου που έγινε ένας "ζωντανός θρύλος" για το άθλημα αυτό.

Ο Ρότζερ Φέντερερ κλείνει, λοιπόν, τα 39 του χρόνια και τα συγκεκριμένα γενέθλια είναι φυσικά διαφορετικά από τα άλλα. Κανονικά, ο "Βασιλιάς" του αθλήματος θα προετοιμαζόταν για τη συμμετοχή του στο Αμερικανικό Όπεν συνεχίζοντας να σπάει τα δικά του ρεκόρ σε παρουσίες Grand Slam.

Aντί αυτού, ταλαιπωρήθηκε φέτος, όπως και στο δεύτερο μισό του 2016, από πρόβλημα στο γόνατό του που αντιμετωπίστηκε με επέμβαση με συνέπεια να μείνει εκτός για όλο το 2020. Πέραν αυτού του προσωπικού θέματος, υπάρχει φυσικά το ζήτημα της πανδημίας του κορονοϊού που, ούτως ή άλλως, τάραξε συθέμελα το καλεντάρι του τένις με συνέπεια να έχουν γίνει ελάχιστα τουρνουά φέτος σε αυτήν την ιδιαίτερη και "γρουσούζα" από κάθε άποψη χρονιά...

Δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστευαν ότι το 2020 θα ήταν, υπό κανονικές συνθήκες, και η τελευταία σεζόν του Φέντερερ στο τουρ. Η συγκυρία των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο που θα ήταν η τελευταία χρονικά ευκαιρία του Μαέστρου να παίξει ξανά, μετά το 2012, σε αυτήν την τεράστια γιορτή του αθλητισμού δημιουργούσαν το τέλειο σενάριο ώστε ο Φέντερερ να αποσυρθεί στο τέλος της σεζόν έχοντας, γιατί όχι, κερδίσει ακόμα μια διάκριση σε αυτή τη φάση της καριέρας του.

Όποια σχέδια και αν είχε στο μυαλό του ο "Βασιλιάς" πήγαν...περίπατο με αυτά που συνέβησαν φέτος στον κόσμο αλλά δεν το έβαλε κάτω! Προτίθεται να συνεχίσει κανονικά το επαγγελματικό τένις αρχής γενομένης το 2021 και όπου τον βγάλει!

Σε έναν χρόνο από τώρα, 40ρης πια, θα βρίσκεται στα κορτ κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα, έχοντας σπάσει κάθε "λογική" ηλικίας, πνευματικών και σωματικών αντοχών! Τι καλύτερο για όλους τους φίλους του τένις που θα τον δουν, κορονοϊού επιτρέποντος(!), για όσο καιρό ακόμα το επιλέξει ο ίδιος!

Διότι, ακόμα και αν δεν είσαι φαν του Ρότζερ Φέντερερ, είναι αδύνατον να μην παραδεχτείς ότι είναι ο σημαντικότερος τενίστας όλων των εποχών βάσει κατορθωμάτων, βάσει της μαζικής αποδοχής, στα όρια της λατρείας, που υπάρχει για το πρόσωπό του, βάσει του γεγονότος ότι επί χρόνια είναι ο μεγαλύτερος πρεσβευτής του τένις και της όλης βιομηχανίας που υπάρχει πια πίσω από το άθλημα.

Σε επίπεδο κατορθωμάτων, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους: 1242 νίκες καριέρας, 103 επαγγελματικοί τίτλοι, 20 Grand Slams, 28 Masters 1000, χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο (στα διπλά), 1 κερδισμένο Davis Cup, 6 τίτλοι ATP Finals, 310 εβδομάδες στο Νο1.

Το μεγαλύτερο παράσημό του, πέραν από τους δυσθεώρητους αριθμούς που αναφέραμε είναι η αγάπη που παίρνει από την συντριπτική πλειονότητα του κοινού που τον έχει αναγάγει σε GOAT του αθλήματος ακόμα και αν κάποια ρεκόρ του ξεπεραστούν από τον Ναδάλ, τον Τζόκοβιτς ή κάποιον άλλο στο μέλλον.

Τζέντλεμαν, στιλάτος πάντα στις εξόδους του, υπόδειγμα οικογενειάρχη και ένας άνθρωπος με "πλούσιο" φιλανθρωπικό έργο συμπληρώνουν το πορτρέτο του Ρότζερ Φέντερερ που μπορεί να μπει στην ίδια λίστα με αξεπέραστους αθλητές όπως ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Μοχάμεντ Άλι, o Πελέ, ο Μαραντόνα και ο Μπέιμπ Ρουθ.

Το μόνο που του έλειψε στην καριέρα του, και εξαιτίας αυτού τα ρεκόρ δεν είναι ακόμα μεγαλύτερα, είναι η πνευματική δύναμη σε αρκετά κρίσιμα ματς ειδικά κόντρα στους δύο μεγαλύτερους του αντιπάλους, τον Ραφαέλ Ναδάλ και, κυρίως, τον Νόβακ Τζόκοβιτς.

Το παράδειγμα του περσινού Wimbledon είναι ακόμα "νωπό" και το πιο χαρακτηριστικό από το γεγονός ότι ο "Βασιλιάς" δεν κατάφερε να βρει τη "λύση" σε αυτό το πνευματικό κομμάτι του παιχνιδιού όταν έπρεπε να "σκοτώσει" σημαντικούς αγώνες με τους συγκεκριμένους αντιπάλους στην απέναντι πλευρά του κορτ.

Και είναι το στοιχείο που οι άλλοι δύο θρύλοι του αθλήματος, ο Ναδάλ και ο Τζόκοβιτς, έχουν να υπερηφανεύονται ότι κατάφεραν να σταθούν πιο δυνατοί πνευματικά από τον "Θεό" του τένις που έδειξε εκεί την πιο "θνητή" του πλευρά.

O "θρύλος" του και η τεράστια παρακαταθήκη που εξακολουθεί να αφήνει στις επόμενες γενιές παραμένουν ένας πραγματικός "θησαυρός" γιατί ο Ρότζερ Φέντερερ έκανε, με τη ρακέτα στο χέρι, όλα όσα μοιάζουν ανέφικτα και τα έκανε να φαίνονται τόσο μα τόσο εύκολα...