Ήταν 22 Φεβρουαρίου του 1980, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου και με τις σχέσεις μεταξύ Αμερικανών και Σοβιετικών εξαιρετικά τεταμένες. Οι πρώτοι αναζητούσαν τη... λύτρωση, σε μια εποχή που τα οικονομικά προβλήματα έπλητταν τη χώρα τους.

Για το λόγο αυτό λοιπόν, όταν ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση βρέθηκαν αντιμέτωπες στον ημιτελικό του χόκεϊ επί πάγου των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, στη Lake Placid της Νέας Υόρκης, ο συγκεκριμένος αγώνας θεωρήθηκε υψίστης εθνικής σημασίας για τους Αμερικανούς.

Οι επαγγελματίες Σοβιετικοί κυριαρχούσαν στο άθλημα εκείνη την περίοδο και είχαν έξι χρυσά μετάλλια στις τελευταίες επτά διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων. Ξεκάθαρη ένδειξη της δυναμικής της ομάδας που διέθετε, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι απαρτιζόταν εξ ολοκλήρου από επαγγελματίες αθλητές.

Στον αντίποδα, οι ΗΠΑ αποτελούνταν μόνο από ερασιτέχνες, ο μέσος όρος ηλικίας τους ήταν ο μικρότερος όλων των ομάδων που συμμετείχαν στο τουρνουά και το ρόστερ τους είχε καταρτιστεί μόλις έξι μήνες πριν από την έναρξη των Αγώνων μέσω δοκιμαστικών!

Εν κατακλείδι, μια αναμέτρηση ανάμεσα σε πρωταθλητές και αρχάριους, σε άντρες και παιδιά, ήταν προ των πυλών.

Αφότου και οι δύο ομάδες πέρασαν με χαρακτηριστική ευκολία τον όμιλο, συναντήθηκαν στην πρώτη φάση των νοκ άουτ, δηλαδή στα ημιτελικά. Η πρώτη περίοδος του παιχνιδιού έληξε 2-2, ενώ η Σοβιετική Ένωση προηγούνταν με 3-2 στο τέλος της δεύτερης.

Οι ΗΠΑ έδειξαν σθένος και αντέδρασαν υποδειγματικά, σημειώνοντας από ένα τέρμα στις δύο τελευταίες περιόδους, και με οδηγό την άμυνα, η οποία δεν δέχθηκε ούτε ένα γκολ σε αυτό το διάστημα, επικράτησαν με 4-3. Έγινε γνωστό στην αθλητική κοινωνία ως το "Miracle on Ice" (Θαύμα στον πάγο) και αφορά τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του χόκεϊ επί πάγου, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες όλων των εποχών συνολικά στον αθλητισμό.

Στον τελικό του θεσμού απέναντι στη Φινλανδία, οι Αμερικανοί ολοκλήρωσαν το όνειρο, νικώντας με 4-2 και σήκωσαν το τρόπαιο, όμως ελάχιστοι εστίασαν σε αυτό. Ο θρίαμβος επί των Σοβιετικών ήταν υπέρ-αρκετός για να ενισχύσει την -κλονισμένη εκείνη την περίοδο- εθνική περηφάνια τους και την πίστη τους στο (θεωρητικά) αδύνατο.

Στα αξιοπερίεργα συγκαταλέγεται το γεγονός ότι οι Αμερικανοί φίλαθλοι δεν είχαν τη δυνατότητα να δουν το παιχνίδι την ώρα που γινόταν, αφού δεν είχε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη στην ίδια τους τη χώρα. Συγκεκριμένα, το παρακολούθησαν μερικές ώρες αργότερα σε μαγνητοσκόπηση, μη γνωρίζοντας όμως το αποτέλεσμά του! Εν τω μεταξύ, στο στάδιο βρέθηκαν 10.000 Αμερικανοί.

Λίγο καιρό αργότερα διέρρευσε και η ομιλία του προπονητή των ΗΠΑ, Χερμπ Μπρουκς, προς τους παίκτες του πριν από την έναρξη του αγώνα: "Γεννηθήκατε για να είστε παίκτες. Προοριζόσασταν για να βρίσκεστε εδώ. Αυτή είναι η στιγμή σας", ήταν τα λόγια του, ενώ με το πέρας του ματς δήλωσε μπροστά στους δημοσιογράφους πως "κατά τη διάρκεια της ομιλίας μπορούσα να δω ότι οι παίκτες σκέφτονταν 'πάλι τα ίδια λέει...', αλλά εγώ το πίστεψα".

Μάλιστα, με το που έληξε ο αγώνας, ο Αμερικανός κόουτς ξέσπασε σε κλάματα και κατευθύνθηκε προς τα αποδυτήρια δίχως να πανηγυρίσει. Στο μεταξύ, οι παίκτες του είχαν γίνει ένα "κουβάρι" στο κέντρο του γηπέδου και οι πανηγυρισμοί ήταν ξέφρενοι.

Ο Μπρουκς επιφύλασσε νέες τρομερές ατάκες προς τους παίκτες του στον τελικό με τη Φινλανδία, όταν στην ανάπαυλα του αγώνα και ενώ βρίσκονταν πίσω στο σκορ με 2-1, τους μάζεψε στα αποδυτήρια και τους είπε: "Αν χάσετε αυτό το παιχνίδι, θα το πάρετε μαζί σας στους γα@@@νους τάφους σας"!

Το επίτευγμα δεν άργησε να αποτυπωθεί στη μνήμη ως ένα εκ των κορυφαίων στην αθλητική ιστορία των ΗΠΑ. Το "Sports Illustrated" αξιολόγησε τη στιγμή ως την κορυφαία στο χώρο του αθλητισμού για τον 20ο αιώνα και το 2008 η παγκόσμια ομοσπονδία χόκεϊ επί πάγου την ανακήρυξε επίσημα ως κορυφαίο κατόρθωμα στην ιστορία του αθλήματος.

Το τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης

Τα στιγμιότυπα του αγώνα

Η ομιλία στα αποδυτήρια, όπως αναπαραστήθηκε στη σχετική ταινία που επιμελήθηκε ο Στίβεν Χίλιαρντ Στερν το 1981