Το βρετανικό χιούμορ, τα last call drinks και οι Άγγλοι που δεν στρίβουν
Μετά από 12 μέρες στο Λονδίνο η Έλενα Μπουζαλά γράφει γιατί απολαμβάνει το χιούμορ των Βρετανών, αλλά ακόμα και για το γεγονός ότι δεν αλλάζουν το πρόγραμμά τους για κανέναν.
Μπορεί μετά την αυστηρά τελευταία παραγγελία για φαγητό ή ποτό οι Άγγλοι ευγενικοί οικοδεσπότες των Ολυμπιακών Αγώνων να σε αφήσουν νηστικό ή γονατιστό να τους παρακαλάς για ένα ποτήρι μπύρα.
Όμως, το εννοούν και αυτό είναι και καλό και κακό. Είναι καλό διότι έτσι θα πάνε στο σπίτι τους ή όπου αλλού θέλουν στην ώρα τους.
Το πρωινό τελειώνει στις 10 και μισή. Ο χώρος ανοίγει ξανά στις 11. Στο ενδιάμεσο μισάωρο ο χώρος καθαρίζεται. Όχι, δε μπορείς να τελειώσεις τον καφέ σου. Μπορείς να τον πάρεις μαζί σου σε ένα take away cup, if you want. Πρέπει να έχεις φάει ή πιεί όσο θες μέχρι τις 10 το βράδυ. Τελεία. 11 το μαγαζί κλείνει. Η νοοτροπία αυτή μπορεί να ξενίζει στους χύμα Έλληνες, αλλά μεταφέρεται κι αλλού. Από εδώ πρέπει να πας για να μπεις στο γήπεδο. Όχι δεν μπορείς να πας από την άλλη, διότι οι εθελοντές προσπαθούν να κατευθύνουν τον κόσμο προς συγκεκριμένα σημεία ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις. Από πού είπατε;
«Α,ααα. Φτάσατε επιτέλους» μου λέει ο σεκιουριτάς που τσεκάρει το σάκο μου. «Σας περιμέναμε όλη την ημέρα…».
«Να βγάλω μια φωτογραφία μαζί σας;», ρωτάω μια παρέα αστυνομικών. «Φυσικά» μου χαμογελούν. «Θέλεις να φορέσεις το καπέλο μου;».
«Δεν έχετε σκάσει μέσα σε αυτές τις ολόσωμες, αλλά πολύ πατριωτικές φόρμες;», ρωτάω δύο παιδιά που κάνουν ένα μικρό show στο δρόμο. «Actually», μου απαντά ο ένας «δεν είναι και τόσο χάλια, αν εξαιρέσεις τη ζέστη»…
Πλάκα με την σημαία δεν έχει αντίρρηση να κάνουμε και ο φανατικός φίλαθλος που συνάντησα στο διάδρομο του ExCel.
Κάνοντας μια βόλτα στα πιο τουριστικά μέρη του Λονδίνου, όπως είναι το London Eye, o Big Ben, η Oxford Street δεν μπορώ να μην γελάω ευχάριστα με τους Βρετανούς. Ο Wenlock, η μασκότ, εκτός του ότι είναι μονόφθαλμος έγινε και ρολόι για να βγάλεις φωτογραφία με φόντο τον Big Ben. Εμπορικό, αλλά και αστείο.
Σε δημόσιες τουαλέτες κάτω από το London Eye πληρώνεις μία λίρα για να μπεις, αλλά το καπάκι της λατρεμένης πατρίδας τους είναι η ίδια βρετανική σημαία και μπορείς να… ξεσπάσεις πάνω του.
«Θα είμαστε ευχαριστημένοι αν μετά την μικρή μας παράσταση αφήσετε στο καπέλο μας κάτι χρυσό. Πολύ ευχαριστημένοι θα πάμε σπίτι μας αν αφήσετε 10 λίρες. Κυρία μου, αν αφήσετε 50 μπορούμε να πάμε μαζί στο σπίτι σας», λένε δυο καλλιτέχνες του δρόμου μετά από ένα μικρό YMCA χορευτικό, φορώντας μάσκες Γουίλιαμ και Κέιτ.
Κατά τη διάρκεια των Αγώνων πολλά από τα ιστορικά πρόσωπα της Βρετανίας σε αγάλματα φόρεσαν χρωματιστά καπέλα, άλλοτε κάποια από αυτά αρμόζουν σε όσους τα φορούν, άλλοτε είναι πολύ άσχετα με τον τίτλο εκείνου που καπελώθηκε, όπως ο στρατηγός της φωτογραφίας που πάει στο Άσκοτ με το καπέλο της συζύγου του (μάλλον).
Οι Βρετανοί καλούνται να μην χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς τις ώρες που θα έχει πολύ κίνηση λόγω των Αγώνων και οι αφίσες που χρησιμοποιούν για την ενημέρωση και την λιγότερη ταλαιπωρία των κατοίκων του Λονδίνου είναι από τις πιο έξυπνες που κυκλοφορούν.
