62ο Ράλι Ακρόπολις: Με αφορμή τη συνέντευξη Τύπου
Μόλις πριν λίγο, ολοκληρώθηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου της Λαμίας, η συνέντευξη Τύπου για το φετινό Ράλι Ακρόπολις, το 62ο της ιστορίας.
Το φετινό Ακρόπολις αποτελεί τον 3ο γύρο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ράλι (ERC) και είναι προγραμματισμένο να διεξαχθεί 6-8 Μαΐου 2016. Πρώτος πήρε το λόγο ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, Κώστας Μπακογιάννης ο οποίος μας καλωσόρισε στην καρδιά της Ελλάδας.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΛΑΣ Σ. ΖΑΛΜΑΣ, ΦΩΤΟ: www.acropolisrally.gr
Μίλησε ήσυχα, όμορφα όχι τόσο πολιτικά, δεν έκρυψε τη χαρά του που ο αγώνας επέστρεψε σπίτι του, (όπως επί λέξει κατέθεσε) και επίσης δεν έκρυψε την επιθυμία του, να παραμείνει ο αγώνας στην περιφέρειά του και να επιστρέψει στο λαμπερό σαλόνι του WRC.
Ακολούθως πήρε το λόγο ο πρόεδρος της ΟΜΑΕ Δημήτρης Μιχελακάκης που περιέγραψε το δύσκολο έργο της οργάνωσης και εξήρε το άριστο της συνεργασίας με τις τοπικές αρχές.
Στη συνέχεια, ο δήμαρχος Λαμιέων Νίκος Σταυρογιάννης χαιρέτησε την επιστροφή του αγώνα στον τόπο του, διαβεβαιώνοντας ότι σύμπασα η τοπική κοινωνία στηρίζει τον εθνικό μας αγώνα.
Στο ίδιο κλίμα μίλησαν οι δήμαρχοι Αμφίκλειας Γιώργος Γώγος (« Το ράλι Ακρόπολις δεν πρέπει να φύγει από εδώ»), Αγ. Κωνσταντίνου, Ιωάννης Σικιώτης (« Θεωρούμε μεγάλη επιτυχία τη διοργάνωση του αγώνα στην περιοχή μας»), Δωρίδος, Κωνσταντίνος Υφαντής (« Θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε»), Δελφών, Αριστείδης Αγγελόπουλος (« Επιτέλους, ο αγώνας επέστρεψε στη ρίζα του»). Μα και ο πρόεδρος του επαγγελματικού επιμελητηρίου Φθιώτιδας Αλέξανδρος Διαμαντάρας ο οποίος μίλησε για δέσμευση όλων για την καλύτερη δυνατή διοργάνωση.
Στο φινάλε ο αλυτάρχης Νίκος Μανώλης, Λαμιώτης και αυτός μας έδωσε πληροφορίες για τον φετινό αγώνα, περιέγραψε τη δομή του και δεν έκρυψε τη φιλοδοξία του για την επιστροφή του, οσονούπω στον μεγάλο θεσμό.
Κυβέρνηση & Ο.Μ.Α.Ε: Διαφορές & Ομοιότητες
Είναι οι συνθήκες που σε βάζουν σε τέτοιου είδους σκέψεις και συγκρίσεις. Τον Γενάρη του '15, ήρθε στην εξουσία ένας κυβερνητικός συνδυασμός ολότελα αταίριαστος. Ένα κόμμα που στην μαρκίζα του έφερε περήφανα την ταμπέλα της Αριστεράς μαζί με κάποιο άλλο κόμμα, τμήμα της αποκαλούμενης και λαϊκής Δεξιάς.
Μέσα σε έντονη αναποφασιστικότητα, απόμακρο από την τέχνη της εξουσίας, ανέτοιμο είτε να συγκρουστεί είτε να συμβιβαστεί, άμαθο στην πονηρία και την σκληρότητα των διαπραγματέυσεων, στο έλεος της παλινδρόμησης, έχασε κάθε μάχη. Τον Ιούλιο του '15, μετά το Δημοψήφισμα, έχασε και την αξιοπιστία του.
Έτσι, όλα δείχνουν, ότι οι ελπίδες για μια σοβαρή ανατροπή έσβησαν, ότι το παιχνίδι για τον τόπο χάθηκε. Αν συμβεί αυτό, θα το χρεωθεί το παρόν κυβερνητικό σχήμα. Κι αν η παράταξη του περιφερόμενου με στολή παραλλαγής κομματάρχη, θα ξεχαστεί γρήγορα και εύκολα, το άλλο κόμμα που συγκροτεί την κυβέρνηση θα παρασύρει στον καιάδα της Ιστορίας, ολάκερη την ιδεολογία της Αριστεράς.
Τι θα έχει συμβεί με αυτή την εξέλιξη;
Θα χρεώσουν την ευθύνη αυτής της καταστροφής, στο σύνολό της, στην τρέχουσα κυβέρνηση. Ότιδήποτε έχει προηγηθεί, όλες οι πολιτικές διόγκωσης του κράτους, του ασυλλόγιστου δανεισμού, ο εκτοξεύων το «Τσοβόλα δώστα όλα», τα όργια του Χ.Α.Α., ο εκσυγχρονιστής, τα μαγειρέματα για την είσοδο στην Ο.Ν.Ε., ο άλλος ο κουρασμένος, το Παιντί, κι ο δισέγγονός της Π. Δέλτα με τον Συνταγματολόγο θα ξεχαστούν. Όλοι θα θυμούνται την παρέα του Αλέξη που παρέδωσε τη χώρα στο χάος.
Και μαζί με το μνημόσυνο του Τόπου θα τελείται και το μνημόσυνο της Αριστεράς. Ότι δεν κατάφερε ο μπάρμπα Γιάννης το '36 και ο κυρ Γιώργης το '67, που αντί να την σβήσουν την δυνάμωσαν, θα το καταφέρει ο φερόμενος ως πρωθυπουργός και ως αριστερός. Θα λένε Αριστερός και θα εννοούν ένα σύνολο από ατάλαντους, άτολμους, αναποτελεσματικούς, πειραματιζόμενους, για να το εκφράσω λίαν διακριτικά.
Κι ας αναρωτηθούμε ποιοι και πως θα ωφεληθούν από αυτό. Κι ας σκεφτούμε ποιοι θα βολευτούν από την έλλειψη πίστης στην ιδεολογία της ισότητας, της δικαιοσύνης των ίδιων ευκαιριών.
Όπως και να έχει, αυτό που περίμενε κάποιος από την Αριστερά ήταν ένας άλλος τρόπος άρχειν και διοικείν. Μια κατ' ουσίαν Ισοπολιτεία και αξιοκρατία. Να συστήσει έναν νέο πολιτικό λόγο, να εφαρμόσει μια καινούργια πολιτική κουλτούρα. Να πάει το σύστημα πιο κεί.
Πάμε τώρα στην περίπτωση Ο.Μ.Α.Ε.
Από τότε που η πιο μαχητική και ακραία αντιελπική φωνή ήταν ο Φίλιππας Αντωνιάδης, έχουν περάσει δεκαετίες τρείς και βάλε. Η Λέσχη ήταν μια αδιαμφισβήτητη μορφή εξουσίας. Μέχρι και την προεδρία Απ. Νικολαϊδη διατηρούσε κάποιες ισορροπίες. Η περίοδος Δαρδούφα χαρακτηρίστηκε από την δυναμική εξουσία του Αλέκου, που κράτησε τα ηνία με τρόπο στιβαρό αλλά δεν κατάφερε να προσαρμοστεί κωφεύοντας στις αλλαγές που συντελούνταν. Όταν το '97 παρέδωσε στον επόμενο, κανείς δεν φανταζόταν πόσο χαμηλά θα το έφτανε το οικοδόμημα. Αφού φιλονίκησε έντονα με την έννοια της σεπτής διαχείρισης, το '13 επιχείρησε να τη στείλει περίπου εν κρυπτώ στο Πρωτοδικείο.
Τότε ενεφανίσθη ο Θ. Κόκκινος ρομαντικός και ναίφ σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσει την παρτίδα. Ένεκα το παρελθόν της Λέσχης όμως, η παρουσία του έγινε δεκτή με μεγάλη δυσπιστία από την altera pars (το παρελθόν, πάντα το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν και το μέλλον). Αλλά πέρα από τα χρέη, είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να αναγνωρίσει η Γ.Γ.Α. την Ο.Μ.Α.Ε. Η αντιπαράθεση άρχισε, χωρίς κανείς από τους αρχικούς πρωταγωνιστές να είναι παρών.
Η Λέσχη το πολέμησε όχι πάντα καθαρά. Νέες συμμαχίες, πάνω σε παλιές αντιπαλότητες οικοδομήθηκαν, λόγια και ύβρεις ξεχάστηκαν, παλιές συμμαχίες χάθηκαν. Είναι τόσο ενδιαφέρον, κοινωνικά, αυτό το γαϊτανάκι των αλλαγών. Το θέρος του '14, γίνονται, οι αρχαιρεσίες στην Ο.Μ.Α.Ε. Μια νέα διοίκηση έρχεται κάπως απρόβλεπτα και η μάχη κλιμακώνεται. Τολμηρό, το νέο σχήμα δείχνει άμεσα τις προθέσεις του. Στα χρόνια της βαθιάς ύφεσης όμως, όλα είναι ανοικτά και τίποτα σίγουρο.
Είναι μια εποχή που η αντιπολίτευση είναι πολύ πιο εύκολη από την διαχείριση της εξουσίας, μολοντούτο μαίνεται ο πόλεμος για να ρίξουν το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας. Παράδοξο μα και δείγμα της βαθιάς αντιπαράθεσης.
Η ομοιότητα λοιπόν της Ο.Μ.Α.Ε, με την τρέχουσα Ελληνική κυβέρνηση έγκειται στο γεγονός ότι παρέλαβαν σε πολύ άσχημο, σε δύστυχο μομέντουμ. Ότι όταν ήρθε η στιγμή να δώσουν δείγματα γραφής ήταν το χειρότερο δυνατό χρονικό σημείο. Επίσης ότι δεν έτυχαν, ούτε στο ελάχιστο, κάποιου χρόνου ανοχής.
Η διαφορά είναι, ότι σε αντίθεση με το κυβερνητικό σχήμα, η Ο.Μ.Α.Ε. έδειξε ευθύς εκ πρώτης στιγμής μαχητικότητα, αντοχή, τόλμη και εργατικότητα. Σε προσωπικό επίπεδο αναλαμβάνω το ρίσκο της έκφρασης της ταπεινής μου γνώμης, ότι αν αποτύχει αυτό το σχήμα, δεν θα πετύχει κανένα άλλο. Κανένα άλλο, από αυτά που παρελάσει μέχρι σήμερον, εννοώ.
Για να το τελειώνουμε το θέμα. Το ζητούμενο για την Ο.Μ.Α.Ε. δεν είναι να κάνει καλούς και ασφαλείς αγώνες, να γυρίσει το Δ.Ρ.Α. στο WRC, να ξαναστήσει το Χαλκιδικής, να κάνει πίστα F1 στο Ελληνικό, να πάει τη γαλανόλευκη στην κόκκινη μηλιά. Αυτά τα έκανε ή τα επιχείρησε και η Λέσχη. Όχι. Όλα τούτα είναι αποτελέσματα. Το ζητούμενο είναι να δημιουργήσει μια νέα παιδεία στο χώρο. Αυτό λείπει, Αυτό απαιτείται.
Το Ακρόπολις τώρα πια, δεν είναι παρά μια μπίζνα για όλα τα μαγαζιά του Λουτρακίου, ή της πλατείας Λαού στη γενέτειρα του Κλάρα. Για όσους πουλούν δωμάτια, γεύματα, αέρα και επαφές. Είναι επίσης οφθαλμόλουτρο για όσους δεν έχουν ζήσει Δ.Ρ.Α μισόν αιώνα πίσω. Είναι τέλος, ένα γερό χαρτί του συστήματος που το διαχειρίζεται. Είτε η Λέσχη πρότινος, είτε η Ο.Μ.Α.Ε. τώρα.
Δεν γράφω να το καταργήσουμε. Ισχυρίζομαι, και συγχωρέστε μου την απαξιωτικά απαισιόδοξη ματιά, ότι όπως έγινε, δεν με συγκινεί. Αν το θέλουν αυτοί που το ορίζουν καλώς να υπάρχει, να διοργανώνεται, να πετυχαίνει, να πορεύεται και να τα διακοσαρίσει!
Κι αφού ορίσαμε τα του Ακρόπολις, επιτρέψτε μου να περιγράψω το κυρίαρχο μέλημα της Ο.Μ.Α.Ε. Είναι να δια-μορφώσει τους αγωνιζόμενους του μέλλοντος. Να δημιουργήσει μια νέα αξιοπρεπή, αγωνιστική κουλτούρα, πράγμα απείρως πιο δύσκολο μα και πιο ποθητό, από ένα ακόμα Δ.Ρ.Α. της εποχής μας. Να ξαναβάλει θεμέλια δηλαδή.
Αυτό είναι το στοίχημα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ CAR AND DRIVER
