ΣΤΗΛΕΣ

Πάολο Ντι Κάνιο: Ο παίκτης που λατρεύεις να μισείς

Lazio's Paolo Di Canio shouts during the Italian serie A top league soccer match between Lazio and Juventus at Rome's Olympic stadium, Saturday, Dec. 17, 2005. (AP Photo/Gregorio Borgia)
Lazio's Paolo Di Canio shouts during the Italian serie A top league soccer match between Lazio and Juventus at Rome's Olympic stadium, Saturday, Dec. 17, 2005. (AP Photo/Gregorio Borgia) AP PHOTO/GREGORIO BORGIA

Με αφορμή την συμπλήρωση μισού αιώνα ζωής του Πάολο Ντι Κάνιο, το Sport24.gr ξετυλίγει το κουβάρι των ποδοσφαιρικών αναμνήσεων του Ιταλού επιθετικού.

Πέρασε σχεδόν από όλους τους ποδοσφαιρικούς «κολοσσούς» του Καμπιονάτο, καθώς αγωνίστηκε για λογαριασμό των Γιουβέντους, Μίλαν, Νάπολι και Λάτσιο, με την τελευταία να αναδεικνύεται σε… πρώτη του αγάπη και παντοτινή.

Διέσχισε τα ιταλικά σύνορα, κάνοντας ενδιάμεση στάση στην Σκωτία, με τη φανέλα της Σέλτικ, για να ζήσει στη συνέχεια το όνειρο της συμμετοχής στην Premier League.

Οι Σέφιλντ Γουένσντεϊ και Τσάρλτον Αθλέτικ αποτέλεσαν τις πινελιές στον ποδοσφαιρικό "καμβά" της καριέρας του στο Νησί, ωστόσο στη Γουέστ Χαμ έμελλε να βρει τον επίγειο παράδεισο που αναζητούσε εναγωνίως.

Οι τίτλοι τέλους έπεσαν επί ιταλικού εδάφους. Επαναπατρίζεται για χάρη της ομάδας που υποστήριζε από μικρό παιδί, τη Λάτσιο, για να… μηδενίσει το κοντέρ το 2008 στην Σίσκο Ρόμα, προδομένος από τα -ευπαθή στους τραυματισμούς- πόδια του.

Ο Πάολο Ντι Κάνιο δεν υπήρξε ποτέ ποδοσφαιρική πριμαντόνα. Ούτε "φόρτωνε" με αμέτρητα γκολ τις αντίπαλες εστίες, ενώ σίγουρα δεν φημιζόταν για την ταχύτητά του. Είχε να αντιπαρατάξει, όμως, ως αντίβαρο τον ποδοσφαιρικό τσαμπουκά, το φλογερό του ταπεραμέντο, αλλά και το πάθος που έβγαζε τόσο εντός, όσο κι εκτός των τεσσάρων γραμμών του αγωνιστικού χώρου. Τα στοιχεία αυτά αρκούσαν για να τον μετατρέψουν σε είδωλο για τους τιφόζι των "λατσιάλι", οι οποίοι έπιναν νερό στο όνομά του. Όπως, επίσης, και οι «εμπρηστικές» δηλώσεις του, που… έτρεφαν το «τέρας» του φασισμού.

Lazio's striker Paolo Di Canio celebrates at the end of the Italian Serie A top league soccer match against Fiorentina at the "Artemio Franchi" stadium in Florence, Italy, Sunday, Feb. 19, 2006. Lazio won the match 2-1. (AP Photo/Fabrizio Giovannozzi)
Lazio's striker Paolo Di Canio celebrates at the end of the Italian Serie A top league soccer match against Fiorentina at the "Artemio Franchi" stadium in Florence, Italy, Sunday, Feb. 19, 2006. Lazio won the match 2-1. (AP Photo/Fabrizio Giovannozzi) ASSOCIATED PRESS

Το ημερολόγιο έδειχνε 9 Ιουλίου 1968. Ο Πάολο Ντι Κάνιο αντίκριζε το πρώτο φως της ημέρας στην εργατική συνοικία της ιταλικής πρωτεύουσας, το Κουαρτιτσιόλο, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ήταν αριστερών φρονημάτων και υποστήριζε φανατικά τη Ρόμα. Εκείνος, ένα εκρηκτικό μείγμα (κράμα) συστατικών αντισυμβατικού και αντιδραστικού θα επέλεξε να ταχθεί στο αντίπαλο στρατόπεδο, τη γειτόνισσα Λάτσιο.

Εκείνη την εποχή η Ιταλία ήταν μια χώρα διχασμένη, που βάδιζε σε τεντωμένο σχοινί και προσπαθούσε να εξισορροπήσει σε ιδεολογικό υπόβαθρο, επουλώνοντας τις πληγές που είχε ανοίξει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Μπενίτο Μουσολίνι αποχωρούσε από το πολιτικό σκηνικό ηττημένος, ταπεινωμένος και με σκυμμένο το κεφάλι.

Η Ρώμη "φλεγόταν". Στον αέρα αναδυόταν μια μυρωδιά πολιτικής δυσωδίας. Αριστερές και δεξιές ομάδες βρίσκονταν στα… χαρακώματα, αφού περισσότερα τους χώριζαν, παρά τους ένωναν.

Το 1974 η Λάτσιο ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί του ποδοσφαιρικού βάθρου στο Καμπιονάτο, κατακτώντας το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της. Ο Πάολο ήταν έξι ετών. Έντεκα χρόνια αργότερα, θα υπέγραφε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με τους "αετούς" της Ρώμης, ενώ το 1988 θα τους οδηγούσε σε υψηλές πτήσεις, πανηγυρίζοντας την άνοδο στη Serie A.

Στην παρθενική του σεζόν στην κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή του Κάλτσιο, τη σεζόν 1988-89, ο Ντι Κάνιο γίνεται ήρωας, καθώς σημειώνει το γκολ της νίκης στο "Derby della Capitale" απέναντι στη μισητή Ρόμα και σώζει την παρτίδα της παραμονής, που έμοιαζε χαμένη, «σκοράροντας» στις καρδιές των σκληροπυρηνικών οπαδών των "λατσιάλι".

Η «ΚΥΡΙΑ» ΚΑΙ Ο… ΑΛΗΤΗΣ

Ύστερα από μια 5ετία στο "Ολίμπικο", το 1990, αποχωρίζεται τα «γαλάζια» των Ρωμαίων, για να ντυθεί στα «ασπρόμαυρα» της Γιουβέντους. Η τότε κάτοχος του Κυπέλλου UEFA -που παραδοσιακά αποκτούσε την εγχώρια ποδοσφαιρική… αφρόκρεμα- ποντάρει πάνω του και τον προσθέτει στη γραμμή κρούσης, δίπλα σε σταρ όπως οι Ρομπέρτο Μπάτζιο, Τζιανλούκα Βιάλι, Σαλβατόρε Σκιλάτσι, Φαμπρίτσιο Ραβανέλι και Αντρέας Μέλερ.

Ο… συνωστισμός στην επίθεση της "βέκια σινιόρα" είναι μεγάλος, όπως και ο ανταγωνισμός, που ωθεί τον Ιταλό κυνηγό στην πόρτα της εξόδου από το Τορίνο, τρία χρόνια μετά.

Το ποδοσφαιρικό… στοίχημα των "μπιανκονέρι" δείχνει χαμένο, ενώ η μνημειώδης «κόντρα» του με τον αλενατόρε, Τζιοβάνι Τραπατόνι, αναδεικνύεται στη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της υπομονής.

Η ώρα του "αποχαιρετισμού" έχει φτάσει για κείνον, με πηλίκο 107 εμφανίσεις, 7 γκολ και 2 ασίστ. Highlight, η κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA με τη «Μεγάλη Κυρία», λίγο πριν πει «αντίο», οδεύοντας για άλλες πολιτείες.

Το 1993 το "κακό παιδί" του Κάλτσιο εγκαταλείπει τον πλούσιο Βορρά, για να μετακομίσει στον φτωχό Νότο και τη Νάπολι. Με τους «παρτενοπέι» αγωνίζεται μόλις μία σεζόν, καταγράφοντας 27 εμφανίσεις και 5 τέρματα.

Το 1994 η ποδοσφαιρική… πυξίδα του Ντι Κάνιο δείχνει (και πάλι) προς Βορρά. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αυτή τη φορά στη Μίλαν, όπου αδυνατεί να βρει χώρο και χρόνο.

Δύο χρόνια παρουσίας, 53 συμμετοχές και 7 γκολ συνθέτουν το ποδοσφαιρικό του background στο Μιλάνο, ωστόσο η κατάκτηση του σκουντέτο (1996) με τους «ροσονέρι» αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση στον Ντι Κάνιο.

Τα… χνώτα του δεν ταιριάζουν ποτέ με τον προπονητή Φάμπιο Καπέλο, ενώ ο οξύθυμος χαρακτήρας του τον οδηγεί σε αλλεπάλληλες συγκρούσεις με τους συμπαίκτες του. Το κλίμα δεν τον σηκώνει πια στο "Σαν Σίρο", με τη λύση του εξωτερικού να στριφογυρνάει στο μυαλό του.

«ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ»… ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΣ

Η πρώτη του απόπειρα μακριά από την Ιταλία, στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Η Σέλτικ αποτελεί το νέο του ποδοσφαιρικό "κρησφύγετο". Ο Ιταλός φορ βρίσκει ξανά τη χαρά του παιχνιδιού και καταφέρνει να γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών. Σε 37 εμφανίσεις με τη φανέλα των "Καθολικών"… πυρπολεί τις αντίπαλες εστίες με 15 τέρματα, "αναζωπυρώνοντας" την καριέρα του, ενώ παράλληλα ανακηρύσσεται καλύτερος παίκτης της σκωτσέζικης Premier.

Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, λένε, με τον Ντι Κάνιο να συγκεντρώνει ξανά τα φλας της δημοσιότητας για εξωαγωνιστικούς λόγους.

Τον Νοέμβριο του 1996 στον αγώνα εναντίον της Χαρτς επαναφέρει την αριθμητική ισορροπία των γκολ (2-2) από τα 11 βήματα, ωστόσο στη συνέχεια διαπληκτίζεται φραστικά με τους παίκτες της ομάδας του Εδιμβούργου στην προσπάθειά του να μαζέψει την μπάλα από το πλεχτό και παίρνει την άγουσα για τα αποδυτήρια με δεύτερη κίτρινη κάρτα.

Τέσσερις μήνες μετά, "πλακώνεται" με τον άσο της Ρέιντζερς, Ίαν Φέργκιουσον, αναγκάζοντας τον "άρχοντα" του αγώνα να τον "κιτρινίσει" για δεύτερη φορά, ενώ… αφιερώνει άσεμνες χειρονομίες στους οπαδούς των "Διαμαρτυρόμενων", μετατρέποντας σε… ρινγκ το «Old Firm» της Γλασκώβης.

Η απρεπής συμπεριφορά και ο έκρυθμος χαρακτήρας του, σε συνδυασμό με τις υπέρογκες οικονομικές απαιτήσεις που προέβαλλε για ανανέωση του συμβολαίου του, τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην έξοδο από το "Σέλτικ Παρκ", ενώ η άρνησή του τον Ιούλιο του 1997 να ακολουθήσει την αποστολή των "Hoops" επί ολλανδικού εδάφους για το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας, ραγίζουν το γυαλί στις σχέσεις των δύο πλευρών, που δεν επρόκειτο να κολλήσει ξανά.

Το λιμάνι που έψαχνε δεν θα βρισκόταν στη Σκωτία, με τον Ντι Κάνιο, ν’ ανοίγει πανιά τον Αύγουστο του 1997για τη "Γηραιά Αλβιώνα". Η Σέφιλντ Γουένσντεϊ "ξηλώνεται" για να τον αποκτήσει, δαπανώντας το ποσό των 4,2 εκατ. λιρών. Ο Ιταλός μετατρέπεται σε "πρώτο βιολί" στη δύναμη πυρός του αγγλικού κλαμπ, τινάζοντας δίχτυα 14 φορές, ενώ ψηφίζεται αγαπημένος παίκτης από τους φίλους των "κουκουβάγιων", στην παρθενική του σεζόν στο Νησί.

ΤΙ ΕΙΧΕΣ… ΠΑΟΛΟ, ΤΙ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ

Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1998 θα προσέθετε μία ακόμη "μελανή" κουκίδα στο… λεύκωμα της πολυτάραχης καριέρας του. Οι αψιμαχίες ήταν στο… αίμα του, με τους καβγάδες να αναδεικνύονται σε… σπεσιαλιτέ του. Ζούσε για να τσακώνεται και θα το αποδείκνυε για πολλοστή φορά, με θύμα του τον ρέφερι, Πολ Άλκοκ, ο οποίος "τόλμησε" να τον αποβάλλει, βγάζοντας από το τσεπάκι του την κόκκινη κάρτα, στον αγώνα κόντρα στην Άρσεναλ στο "Χίλσμπορο". Το… unfair play του Ντι Κάνιο -που έσπρωξε τον διαιτητή και χάρισε ένα blooper που θα μνημονεύονταν για χρόνια- μεταφράστηκε σε αποχή από τους αγωνιστικούς χώρους για 11 αγωνιστικές και χρηματικό πρόστιμο ύψους 10.000 λιρών, γράφοντας κακήν κακώς τον επίλογο της διετούς πορείας του στη Σέφιλντ.

Η συμπεριφορά του Ιταλού τον μετέτρεψε σε "persona non grata" για το σύνολο του βρετανικού Τύπου.

ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ: Ο (ΕΠΙΓΕΙΟΣ) ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΥ

Έχοντας μείνει στη "ναφθαλίνη" για διάστημα περίπου 5 μηνών, τον Ιανουάριο του 1999, κατά την χειμερινή μεταγραφική περίοδο, παίρνει… φύλλο πορείας για τη Γουέστ Χαμ, η οποία του προσφέρει "καταφύγιο" και αναδεικνύεται σε ποδοσφαιρικό του… ησυχαστήριο.

Στην ανατολική πλευρά του Λονδίνου θα έβρισκε τη "Γη της Επαγγελίας" για μια τετραετία. Ο τεχνικός, Χάρι Ρέντκναπ, κατακρίθηκε για την επιλογή του να ρισκάρει με τον ερχομό του Ντι Κάνιο, τοποθετώντας μια ωρολογιακή βόμβα στα αποδυτήρια των «σφυριών», ωστόσο δεν έδειξε να… ιδρώνει το αυτί του, πλέκοντας το εγκώμιο του Ιταλού στράικερ με την χαρακτηριστική ατάκα: "Έχει το ταλέντο να κάνει πράγματα με τη μπάλα, που άλλοι άνθρωποι μόνο να ονειρευτούν μπορούν".

Έπρεπε να περάσουν τρεις αγώνες… αφλογιστίας, για να κάνει "σεφτέ" στα γκολ… μαδώντας τα «ρόδα» της Μπλάκμπερν (2-0). Το τελευταίο… λάκτισμα της σεζόν 1998-99 βρίσκει τους Λονδρέζους να τερματίζουν στην 5η θέση της Premiership, απολαμβάνοντας… ευρωπαϊκή θέα.

West Ham United's new signings Paolo Di Canio left, gives a thumbs up with his new team mate Marc-Vivien Foe as they pose for the cameras at West Ham's soccer ground in east London, Wednesday, Jan. 27, 1999. Italian Di Canio cost 1.7 million pounds ($2.8 million) from English club Sheffield Wednesday and Cameroon international Foe 4 million ($6.6 million) from French club Lens. Di Canio was recently banned for 11 games for pushing referee Paul Alcock during a game. (AP Photo/Alastair Grant)
West Ham United's new signings Paolo Di Canio left, gives a thumbs up with his new team mate Marc-Vivien Foe as they pose for the cameras at West Ham's soccer ground in east London, Wednesday, Jan. 27, 1999. Italian Di Canio cost 1.7 million pounds ($2.8 million) from English club Sheffield Wednesday and Cameroon international Foe 4 million ($6.6 million) from French club Lens. Di Canio was recently banned for 11 games for pushing referee Paul Alcock during a game. (AP Photo/Alastair Grant) ASSOCIATED PRESS

Ο ίδιος εξελίσσεται σε αγαπημένο παιδί της κερκίδας και το 2000 κερδίζει τον τίτλο "Hammer of the Year" από τους φανς των "irons".

Τον Μάρτιο του 2000 ο Ντι Κάνιο σημειώνει ένα τέρμα σπάνιας ομορφιάς με βολ πλανέ απέναντι στη συμπολίτισσα, Γουίμπλεντον. Η "ζωγραφιά" του Ιταλού ανακηρύσσεται το 2009 ως το "γκολ της δεκαετίας" σε ψηφοφορία που διενέργησε το βρετανικό δίκτυο Sky Sports, συγκεντρώνοντας το 30% των ψήφων.

ΤΟ FAIR PLAY ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

Στις 16 Δεκεμβρίου του 2000 η Γουέστ Χαμ δοκιμαζόταν στο "Γκούντισον Παρκ" εναντίον της Έβερτον. Το σκορ ήταν ισόπαλο (1-1) ανάμεσα στις δύο ομάδες μέχρι το 85’, όταν ο Ντι Κάνιο "αρνείται" να σκοράρει προ κενής εστίας, θυσιάζοντας τους τρεις βαθμούς της νίκης στο βωμό του "ευ αγωνίζεσθαι".

Ο γκολκίπερ των γηπεδούχων, Πολ Τζέραρντ, κάνει έξοδο για να αποσοβήσει τον διαγραφόμενο κίνδυνο, ωστόσο τραυματίζεται, στην προσπάθειά του να απομακρύνει την μπάλα, αφήνοντας την εστία του ανυπεράσπιστη. Με τον τερματοφύλακα των "μπλε" του Μέρσεϊσαϊντ πλήρως εξουδετερωμένο και να σφαδάζει στο έδαφος από τους πόνους, ο Ντι Κάνιο είχε την ευκαιρία να… τελειώσει τη δουλειά με γκολ και να χαρίσει το "τρίποντο" στην ομάδα του, όμως επέλεξε να απονείμει ποδοσφαιρική δικαιοσύνη, αψηφώντας τους (άγραφους) νόμους της νίκης.

Με την κίνηση αυτή, ο Ντι Κάνιο ανάγκασε 31.260 φιλάθλους των "ζαχαρωτών" σε standing ovation, ενώ τα βρετανικά ταμπλόιντ και οι εφημερίδες από εκεί που πριν δύο χρόνια ζητούσαν την "κεφαλή του επί πίνακι", πλέον, του επεφύλασσαν διθυραμβικά σχόλια και τον αποθέωναν.

Την στιγμή που ορισμένοι παίκτες κάνουν «θέατρο» για να πάρουν πέναλτι, ο Ιταλός διδάσκει το μάθημα του fair play και παίρνει το Όσκαρ δια χειρός FIFA την επόμενη χρονιά (2011).

ΟΛΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ, ΚΑΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ

Από την έξοδο στην Ευρώπη, δια μέσου UEFA Intertoto Cup (1999), τα "σφυριά" βίωναν την άλλη όψη του ποδοσφαιρικού νομίσματος, φλερτάροντας με τον υποβιβασμό (2003).

Οι σχέσεις του ιδιόρρυθμου Ντι Κάνιο με τον τότε μάνατζερ της Γουέστ Χαμ, Γκλεν Ρέντερ, φθάνουν σε οριακό σημείο. Ο 48χρονος -τότε- Άγγλος τεχνικός αποφασίζει να τον "υποβιβάσει" για προπονήσεις στη δεύτερη ομάδα και γίνονται, πλέον, δύο ξένοι.

Η απόλυση του Ρέντερ και η πρόσληψη του Τρέβορ Μπρούκινγκ, σηματοδοτούν την επιστροφή του στην πρώτη ομάδα. Στο ποδοσφαιρικό του comeback, ο Ντι Κάνιο «σκοτώνει» με γκολ την Τσέλσι, αναπτερώνοντας (προσωρινά) τις ελπίδες των "σφυριών" για παραμονή.

Τελικά, οι ελπίδες αποδεικνύονται «φρούδες», με τους Λονδρέζους να γνωρίζουν οδυνηρό υποβιβασμό την τελευταία αγωνιστική του αγγλικού "μαραθωνίου", αφού το εκτός έδρας… buzzer beater γκολ του Ντι Κάνιο στο 89’ κόντρα στην Μπέρμιγχαμ (2-2), ήταν δίχως αντίκρισμα.

Τα «σφυριά» θα περπατούσαν στα (δύσβατα) μονοπάτια της Championship, μαθαίνοντας να ζουν χωρίς τον "Ντούτσε" (σ.σ.: ηγέτης στα ιταλικά) τους.

Έπειτα από 4 χρόνια, 126 εμφανίσεις, 50 γκολ και 14 ασίστ, ο Ντι Κάνιο έλεγε "ciao", μετακομίζοντας -ως ελεύθερος- λίγο νοτιότερα για χάρη της συντοπίτισσας, Τσάρλτον.

Το πέρασμά του Ιταλού από το "The Valley" αποδείχθηκε σύντομο (2003-04), αλλά συνάμα αρκετό, για να εδραιώσει στα μεσαία βαθμολογικά στρώματα τους "Addicks", που τερμάτισαν στην 7η θέση στο φινάλε της σεζόν, την υψηλότερη που κατακτούν από τα 1950s.

Ο Ιταλός επιθετικός κινήθηκε σε… ρηχά νερά, βρίσκοντας τον δρόμο προς τα δίχτυα μόλις 4 φορές, κι αυτές από την άσπρη βούλα του πέναλτι. Καλύτερη στιγμή του, η εύστοχη εκτέλεση πέναλτι "α λα Πανένκα" απέναντι στην Άρσεναλ.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ

Οι ιταλικές "σειρήνες" ηχούν, με την "αιώνια πόλη" να τον καλεί. Εκείνος αποδέχεται την πρό(σ)κληση, παρά το γενναίο «ψαλίδισμα» στις αποδοχές του. Ο 36χρονος, πια, Πάολο Ντι Κάνιο γυρίζει στα… γνώριμα λημέρια της Λάτσιο, όπου ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, για να πρωταγωνιστήσει στο sequel της θητείας του στην ομάδα της Ρώμης.

Ημερομηνία "ορόσημο": 6 Ιανουαρίου 2005. Η Ρώμη χωρίζεται στα δύο, αλλά υπάρχει χώρος μόνο για έναν. Η πρώτη μάχη της σεζόν για τα κλειδιά της πόλης στην… αρένα του "Ολίμπικο" είναι γεγονός. Λίγο πριν την συμπλήρωση του πρώτου ημιώρου, ο Ντι Κάνιο δίνει προβάδισμα στους "μπιανκοσελέστι" με γκολ-ποίημα και να πανηγυρίζει με ναζιστικό χαιρετισμό, κερδίζοντας μία θέση στο πάνθεων των ηρώων των σκληροπυρηνικών ultras, που φημίζονταν για την φασιστική τους ιδεολογία.

"Ήταν ένας απλός χαιρετισμός προς τους συντρόφους μου. Δεν είχε την έννοια του μίσους, ούτε ήθελα να υποκινήσω ρατσιστική βία. Άλλο πράγμα ο φασισμός και άλλο ο ρατσισμός. Εγώ είμαι απλά φασίστας Θα χαιρετάω πάντα έτσι, γιατί μου δίνει την αίσθηση πως ανήκω στους οπαδούς μας. Αυτός ο χαιρετισμός είναι δείγμα για μένα πως ανήκω σε μια ομάδα ανθρώπων με κοινές αξίες, αληθινές, που δείχνουν την αντίδραση στα κοινωνικά πρότυπα που μας επιβάλλονται", είχε δηλώσει, σοκάροντας την ποδοσφαιρική κοινωνία.

Η επιστροφή του συνδυάστηκε με τέρμα κόντρα στη μισητή αντίπαλο, γεγονός που τον "θεοποίησε" στα μάτια των "γαλάζιων" τιφόζι. Πλέον, είχε γίνει ένας από αυτούς. Το δεξί του χέρι υψωμένο, δίπλα στο δικό τους. Στο πρόσωπό του έβλεπαν τον επόμενο "Καίσαρα", που θα διαδεχθεί τον παίκτη-σύμβολο, Αλεσάντρο Νέστα, ο οποίος είχε παραδώσει το περιβραχιόνιο του Capitano, φεύγοντας για τη Μίλαν.

Η κίνηση αυτή επαναλήφθηκε και κόντρα στη Λιβόρνο, ομάδα με υποστηρικτές αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων, με συνέπεια ο Ντι Κάνιο να τιμωρηθεί από την Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, με πρόστιμο ύψους 10.000 ευρώ και με αποκλεισμό μίας αγωνιστικής.

Ο ασκός του Αιόλου είχε μόλις ανοίξει για τον Ντι Κάνιο, που διατηρούσε κάκιστες σχέσεις με τους περισσότερους συμπαίκτες του, αλλά και το προπονητικό τιμ, ενώ παράλληλα είχε έρθει σε ρήξη και με τον ισχυρό άνδρα των "λατσιάλι", Κλαούντιο Λοτίτο.

Η αυλαία στο ποδοσφαιρικό "ριμέικ" του Ντι Κάνιο έπεφτε το 2006, έπειτα από 125 παραστάσεις και 20 γκολ συνολικά με την ομάδα της ιταλικής πρωτεύουσας.

Στη δύση της καριέρας του αγωνίστηκε στη Σίσκο Ρόμα (2006-2008), ανακαλύπτοντας τα γήπεδα της Serie C2. Στην πρώτη του σεζόν απέτυχε να προβιβάσει τους "βυσσινί" της Ρώμης, ωστόσο, συμφώνησε να παραμείνει και τη επόμενη χρονιά, για να μην αφήσει την αποστολή του στη μέση.

Το πλήρωμα του χρόνου, όμως, είχε (κατα)φθάσει για τον βιρτουόζο Ιταλό, ο οποίος στις 10 Μαρτίου 2008 αποφασίζει να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, ρίχνοντας τίτλους τέλους έπειτα από 23 χρόνια, 513 παιχνίδια, 108 γκολ, 21 ασίστ, 62 κίτρινες κάρτες, 5 απευθείας αποβολές και 34.029’ αγωνιστικά λεπτά στο χορτάρι.

ΕΒΑΛΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΑΛΛΙΩΣ…

Το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής, με τον Πάολο Ντι Κάνιο να μην αντέχει για πολύ μακριά από την ποδοσφαιρική… καθημερινότητα και να ράβει προπονητικό κοστούμι, για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Σουίντον στις 20 Μαΐου 2011, υπογράφοντας συμβόλαιο διάρκειας δύο χρόνων.

Στην παρθενική του σεζόν ως τεχνικός κατόρθωσε να εξασφαλίσει το εισιτήριο του προβιβασμού στη League One, με βαθμολογική συγκομιδή 93 πόντων και ταυτόχρονα κερδίζει το βραβείο του καλύτερου προπονητή της κατηγορίας.

Την επόμενη χρονιά το αγγλικό κλαμπ μαστίζεται από οικονομικά προβλήματα, με τον Ιταλό κόουτς τον Ιανουάριο του 2013 να πληρώνει από την… τσέπη του 30.000 λίρες, για να αποτρέψει το κύμα φυγής παικτών μεσούσης της περιόδου. Λίγα 24ωρα μετά, συμμετείχε ενεργά μαζί με ακόμη 200 εθελοντές στον καθαρισμό του γηπέδου από το χιόνι, προκειμένου να διεξαχθεί ο αγώνας της ομάδας του εναντίον της Σριούσμπερι. Τον επόμενο μήνα είχε αφήσει «χήρα» τη θέση, εγκαταλείποντας το "County Ground", αφού οι οικονομικές δυσχέρειες δεν τον άφηναν να δουλέψει απερίσπαστος.

Ύστερα από ένα μικρό break, ο Ντι Κάνιο επιστρέφει στις προπονητικές επάλξεις και στις 31 Μαρτίου 2013 σηκώνει μανίκια για χάρη της Σάντερλαντ, αντικαθιστώντας στην άκρη του πάγκου τον Μάρτιν Ο’ Νιλ.

Η πρόσληψη του Ιταλού προκαλεί θύελλα αντιδράσεων στο εσωτερικό του αγγλικού συλλόγου, με το "Νο2" στην ιεραρχία, τον αντιπρόεδρο, Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, να υποβάλλει την παραίτησή του, εξαιτίας του… αμαρτωλού παρελθόντος του Ντι Κάνιο, ενώ το συνδικάτο των ανθρακωρύχων του "Durham Miners' Association" απέσυρε το πανό που διατηρούσε στο "Stadium of Light", ως ένδειξη διαμαρτυρίας.

Το ξεκίνημα αποκαρδιωτικό, με εξαίρεση την εμφατική εκτός έδρας νίκη της 2ης αγωνιστικής στο αποκαλούμενο "Tyne-Wear derby", "αλώνοντας" το κάστρο της Νιούκαστλ (3-0), ύστερα από μια δεκαετία αρνητικών αποτελεσμάτων.

Sunderland's manager Paolo Di Canio celebrates after Phil Bardsley scored his goal during their English Premier League soccer match against Southampton at the Stadium of Light, Sunderland, England, Sunday, May 12, 2013. (AP Photo/Scott Heppell)
Sunderland's manager Paolo Di Canio celebrates after Phil Bardsley scored his goal during their English Premier League soccer match against Southampton at the Stadium of Light, Sunderland, England, Sunday, May 12, 2013. (AP Photo/Scott Heppell) AP

Στην πρώτη οκτάδα αγώνων, το κλαμπ συγκεντρώνει μόλις τρεις πόντους από τους 24 διαθέσιμους και το μπλέξιμο σε βαθμολογικές περιπέτειες αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Τελικά, ο Ντι Κάνιο καταφέρνει να αντέξει 175 μέρες στην "ηλεκτρική καρέκλα" των "μαυρόγατων" και κουνάει… μαντήλι από το «Στάδιο του Φωτός» με συνολικό απολογισμό μόλις τρία «τρίποντα» σε 13 αγώνες, αφήνοντας πίσω του συντρίμμια.

Εκτός από τις θυελλώδεις σχέσεις του με το… μισό ρόστερ της Σάντερλαντ, αρνητική εντύπωση προξένησε τον Απρίλιο του 2013 η παρουσία του Ντι Κάνιο στην κηδεία του Πάολο Σινιορέλι, πρώην ηγετικού στελέχους της ακροδεξιάς παραστρατιωτικής οργάνωσης "NAR", που είχε αναλάβει το 1980 την ευθύνη του "αιματοκυλίσματος" στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια.

DR. JEKYLL & MR. HYDE

Μπορεί το όνομά του να μην καταχωρηθεί δίπλα σε εκείνα θρύλων του αθλήματος. Ίσως η "έξωθεν καλή μαρτυρία" του ποδοσφαιρικού… περίγυρου να μοιάζει με όνειρο απατηλό για κάποιον που θαυμάζει τον Μπενίτο Μουσολίνι και έχει σημαδέψει το κορμί του με τατουάζ την προσωπογραφία του Ιταλού δικτάτορα, καθώς και άλλων φασιστικών συμβόλων.

Για κάποιους θεωρείται απλώς ένα ακόμη φασιστικό μόρφωμα σε ποδοσφαιρικό… φόντο. Στον αντίποδα, για τους τιφόζι της Λάτσιο παραμένει είδωλο. Η ζωή του γεμάτη αντιφάσεις. Από τα νεύρα και τους ομηρικούς καβγάδες με συμπαίκτες, προπονητές και αντιπάλους, στην επίδειξη ποδοσφαιρικού πολιτισμού με άρμα το "fair play του αιώνα".

Αντισυμβατικός, εκκεντρικός, ιδιόρρυθμος. Όποια λέξη κι αν χρησιμοποιήσει κανείς, σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος. Είτε θα τον λατρέψεις, είτε θα τον μισήσεις. Εξάλλου, όπως είχε πει και ο Όσκαρ Ουάιλντ: "Το χειρότερο από το να μιλούν άσχημα για σένα, είναι να μη μιλούν καθόλου για σένα"

Lazio soccer team supporters hold up an image depicting the team's former captain Paolo Di Canio gather at Rome's capitol hill Friday, July 21, 2006. A sports tribunal recently demoted Juventus soccer club to Serie B for match-fixing and stripped it of its last two Serie A titles. Lazio and Fiorentina also were demoted to the second division. AC Milan was spared demotion but was given a 15-point penalty in the top division. Di Canio recently signed to play for a fourth-division team, Cisco Roma, the capital's third team after Lazio and AS Roma. (AP Photo/Gregorio Borgia)
Lazio soccer team supporters hold up an image depicting the team's former captain Paolo Di Canio gather at Rome's capitol hill Friday, July 21, 2006. A sports tribunal recently demoted Juventus soccer club to Serie B for match-fixing and stripped it of its last two Serie A titles. Lazio and Fiorentina also were demoted to the second division. AC Milan was spared demotion but was given a 15-point penalty in the top division. Di Canio recently signed to play for a fourth-division team, Cisco Roma, the capital's third team after Lazio and AS Roma. (AP Photo/Gregorio Borgia) ASSOCIATED PRESS

Photo Credits: AP Photo/Fabrizio Giovannozzi, AP Photo/Alessandra Tarantino, AP Photo/Alastair Grant, AP Photo/Scott Heppell, AP Photo/Gregorio Borgia

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ